vrijdag 11 juni 2010

De uitnodiging - 7.

De lift kwam tot stilstand en de deuren gingen open. Ik had het liefste mijn ogen gesloten. Straks staan er mensen in de gang die niet veel fantasie nodig hebben om te weten wat er in de lift is geschied. En als ze dat niet kunnen bedenken, als ze er te preuts of te conventioneel voor zijn, dan zal hun neus ons verraden. De lucht is zwaar met die zo typerende zoet weeïge geur van seks. Hoe kun je die negeren?

Hoe kon ik het negeren? Ik sloot mijn ogen dus niet. Wat ik zag verraste me volledig. We bevonden ons in een privéappartement, penthouse klinkt chiquer past beter bij de limousine, de champagne, het feest dat speciaal voor mij was aangericht – nou ja… dat gaat een beetje te ver, zo was het niet. Maar zo voelde het wel.

‘Welkom, schat. Dit is van ons tot maandagmorgen of korter als je eerder weg moet of wilt.’ Hij straalde toen hij zag hoe verrast ik was. ‘Ik hoop dat je je hier prettig zult voelen. Ik sta te popelen je de rest van het huis te laten zien, maar eerst wil je je waarschijnlijk wel even opfrissen. Hier is de badkamer, ik kom ook zo want ik heb ook behoefte aan een douche.’

‘Hey lief’, hij draaide zich om, ‘laat me eerst even naar je kijken. Ik heb je nog nooit in smoking gezien en onder het douchen hou je hem natuurlijk niet aan.’ Hij lachte.

‘Okay, dan kan ik nog even genieten van jou in je schitterende japon. You look stunning my dear, heel elegant! Daar moet op gedronken worden.’

Hij reikte me een glas witte wijn aan. Daar moest op gedronken worden en gekust en gekust en toen, met enige moeite, duwde hij me van zich af richting badkamer, ‘anders staan we hier bij het ontbijt nog.’