Bij de post ligt een kaart en ik herken Marks handschrift direct. Binnenin staat geschreven: ‘Fictie of werkelijkheid? Je zult voor mij dansen. Uitnodiging met instructies volgt.’ Natuurlijk ga ik niet zitten wachten op een uitnodiging met instructies. Ik zou wel gek zijn!
Alsof hij het voelt! De telefoon gaat en het is Mark.
‘Heb je mijn kaart ontvangen’, vraagt hij?
‘Ja.’
‘Alleen maar ja?’
‘Ja, ik heb je kaart ontvangen.’
‘Je denkt dat het één grote mindfuck is, hè’, zegt hij. ‘Je denkt dat ik het niet aan zou durven jou een uitnodiging te sturen.’
‘Dat denk ik inderdaad.’
‘Think again, my Kate.’ Jij ziet slechts jouw fantasie, jouw werkelijkheid. Je hebt hem mooi beschreven maar het einde klopt niet.’
‘Hoe eindigt het dan Mark?’
‘Dus je wilt weten hoe het eindigt?’
‘Ja.’
‘Alleen maar ja?’
‘Ja, ik wil weten hoe het eindigt.’
‘Wil je dat echt weten?’
‘Ja.’
‘Dan zul je wachten en zwijgen tot ik je bij mij roep.’
Kate
