Het nieuwe jaar in zeilen

Driekoningen: de boom is afgetuigd. Wat was hij mooi! Een grote tak, kleine boom welhaast waarin lichtjes gedrapeerd en volgehangen met zowel matte als glimmende donkerrode en bronzen ballen - een chique, sfeervolle kleurcombinatie.

Ik wilde hem liever nog houden maar zoals dat gaat: als je eenmaal begint af te breken dan is het handiger om maar meteen door te gaan. Eigenlijk was het zo gebeurd.

En nu staat er nog de boom met de lampjes en heel hoog in de tak nog een enkel bruin vogeltje met glanzende steentjes. Hij wacht op andere vogeltjes of strikken, bloemen of Paaseitjes - nog even wachten.

Even pas op de plaats om het nieuwe jaar in te luiden en vooruit te kijken naar wat komen gaat. In lang heb ik niet zoveel plannen gehad: vaag of al wat meer gevormd maar in elk geval ben ik zachtjes bezig met 'projectjes', dingen om naar uit te kijken en het voelt goed.

Ik voel me goed en ik heb niet het gevoel dat ik moet wachten of gas terugnemen. Ik wil op reis! Opeens ergens aan het begin van deze week bedacht ik dat ik op reis wilde en ik stuitte op een leuke combi van een tuin- en een bootreis. Dat is waar mijn hart van oversloeg, dat lijkt me leuk!

Een tuinreis kan, ik weet het niet, een oude-van-dagen reisje zijn maar de combi van overdag tuinen bezoeken en 's avonds lekker dansen en sjansen enzo aan boord lijkt mij ideaal.

'Je gaat hoor', zei mijn surrogaat-zus en 'je neemt wel die buitenhut' toen ik sputterde dat het wel erg prijzig was maar dat ik vast ook voor een binnenhut kon kiezen.

'Je doet dit maar eens in je leven'. Hmmm, gek, ik denk dat als ik eenmaal op cruise geweest ben - ooit als kind maakten wij er met onze ouders twee - ik denk dat ik het misschien wel zo leuk vind dat ik vaker wil :-).

Ander nadeel, na de prijs, is dat het op het top van mijn eerste tuinjaar hier valt. 'Er komen nog heel veel zomers waarin je hier kunt zijn', zei zus die duidelijk op missie was en geen mitsen en maren wilde horen.

Broer vond in eerste instantie dat ik een jaar moest wachten vanwege de financiën maar ik kan niet wachten. Het gaat zo goed met mij nu. Ik kan geen jaar wachten. Hij luisterde naar mij en herzag zijn oordeel.

Nu ik nog. Eigenlijk weet ik het al zeker maar hmmm zoals ik ben, moet ik nog even een intern gevechtje leveren :-). Het is namelijk wel heel decadent en tjee dan moet ik een galajapon aanschaffen. 'Ja', zei zus, 'en leuke zomerjurkjes'. 

Ondertussen heeft broer niet helemaal ongelijk want er staan nog wel wat onkosten aan te komen. Vandaag hoorde ik dat ik half januari kan uitkijken naar het plan voor de verbouwing.

De eerdere ideeën voor een slaapkamer en badkamer en inloopkast boven konden mij niet enthousiast maken. Het bleef - in mijn beleving - gepriegel op de vierkante millimeter.

Ik wil geen huis met maar een slaapkamer en ik had het geld er ook niet voor over ook. En dus is er namens mij met de gemeente contact gelegd om te kijken wat de mogelijkheden zijn om de kap van het huis iets op te tillen en de bovenverdieping uit te bouwen.

Ik ben hartstikke nieuwsgierig hoe het voorstel er uit zal zien. Het is leuk en inspirerend om over de verbouwing na te denken.  Maar nog meer dan dat verheug ik mij op het komende tuinseizoen.

Ik kan tegenwoordig geen tuincentrum meer voorbij gaan zonder op de uitverkooptafel te neuzen. Viooltjes, helleborussen maar ook een struik als kornoelje met van die mooie rode takken - die zag ik mij altijd al kopen zodra ik er plaats voor zou hebben. En nu heb ik er twee. Heerlijk!

Iedere ochtend loop ik door de tuin, om het huis en ik geniet van wat er is. Als ik niet zou gaan verbouwen, zou ik ook blij zijn want het is gewoon goed. Het uitgangspunt voor een verbouwing is dan ook: word ik er blijer van? Voegt het toe aan wat er al is? Betaal ik met een grijns al is het misschien nog zo duur?

Wanneer ik deze voorwaarden toepas op mijn reis dan moet ik morgen boeken :-). Ja. Dat moet ik doen. Ik zal maar eens beginnen met te bellen om uit te vissen hoe oud de deelnemers van de groepsreis gemiddeld zijn.

Maar, we varen op een groot schip. Die twintig oudjes - als ze dat al zouden zijn - vallen in het niet bij de duizenden die de boot bevolken. Ik denk dat ik het gewoon moet doen. Ogen dicht. Even diep ademhalen. Niet moeilijk doen. Gewoon boeken.

Wie weet wat voor inspiratie ik zal opdoen: voor de tuin, het huis, mijn schrijven. Wie weet hoe het zal lopen. Ik vind het zo spannend! Zo leuk! Ik voel me zo heerlijk! Wat een jaar zal het worden. Een heel bijzonder jaar.

Kate
6 januari 2016

p.s. - 7 januari: deze reis gaat hem niet worden. De gemiddelde leeftijd van de groep ligt >20 jaar hoger dan de mijne en dat is me te veel. Zjucht. En nu wat?  




Het plaatje, An elegant woman with fine wine looks out at the sea from the deck of her cruise ship, komt van: Corbis en is gemaakt door Allen Bradley. Id stockfoto: 42-34717858. Credits: © Allen Bradley/ImageZoo/Corbis

Vissen, varen, verkoeling

Het wordt warm in Amsterdam, heet zelfs en ik wil niet smelten. Vandaar dat ik er een paar weken of langer tussenuit piep.

Wij hebben een huisje gehuurd, om te beginnen voor een week of twee, ergens in het noorden van het land nabij water :-).

Broer, zijn vriendin en ik gaan vissen en varen en verkoeling zoeken maar ik kan, indien nodig, toch binnen een paar uur weer thuis zijn.

Komende week verwacht ik hier nodig te zijn om zaken te regelen zoals de overdracht van het huis en de voorbereidingen op verbouwing en verhuizing.

Kate
29 juni 2015

De foto, Woman with Fan, vond ik op Corbis met als id stockfoto: 42-17021623. De fotograaf heet Tim Pannell en copyright berust bij © Tim Pannell/Corbis.
 

All I want for Christmas...

En dan is het opeens vijf weken voor Kerst en broer kondigt aan de maand december bij zijn verloofde door te brengen. Beng! Hoe ik het ook begrijp, de tranen stromen toch weer over mijn gezicht.

Een eerste Kerst alleen. Wat ga ik doen? Ik opper dat ik meega maar dat is om meerdere redenen geen goed idee, denk ik.

Ik zoek op singles reizen tijdens de kerstperiode en vind het eigenlijk niet. Heb ook niet echt een 'droombestemming' in gedachte en bovendien wil ik snel terug kunnen keren naar Amsterdam, naar mijn moeder als het moet.

Want ja, mijn moeder? Kan ik die alleen laten? Maar als mijn broer, haar 'jongetje', het kan waarom ik dan niet? Heb ik zin en energie een kerstmaaltijd bij mijn moeder te 'doen'? Ben ik egoïstisch als ik zeg dat ik het liever niet wil?

Ik wil mijn smaak terug! Dat in elk geval. Ik wil een heerlijk diner - maar ik weet niet of ik tegen die tijd alles weer zal proeven.

Ik doe wat ik altijd doe als de smaakpapillen dronken zijn: ik kijk, lees, denk, fantaseer over eten. Ook zo in de aanloop naar Kerst. Eindelijk koken wat broer niet eet: schaaldieren, chocolademousse - een feestje voor en met mezelf.

Echter, dat kan ik elke dag in december doen en wellicht vele dagen in de toekomst. Daartoe hoef ik deze Kerst niet thuis te blijven. 

Kerst was nooit heel beladen bij 'ons'. Ja, het laatste jaar dat mijn vader leefde: december 2012 toen wij, inclusief onze moeder, met pan kalkoen naar het verzorgingshuis togen. Na jaren weer aan de Kerstdis met zijn viertjes. Het was en blijft bijzonder.

Maar dit jaar? Waar wil ik heen, wat ga ik doen? Moet het speciaal zijn of kan ik gewoon lekker hangen en hopen dat mijn luidruchtige buren naar huis en dus niet hier zijn?

Ik zie mezelf schrijven. Het Kerstverhaal is niet af. Misschien dit jaar? Ik zie het niet, ik weet het niet, ik voel het niet.

Damn! De tijd tikt. Als ik nog wat wil, moet ik handelen en ik voel mezelf neigen naar niet-handelen. Opnieuw niet handelen. Dagen als alle anderen. Maar kan ik wel wat plannen? Hoe weet ik hoe ik me voel tegen die tijd?

Goed natuurlijk. Hoop ik... Energieker? All I want for Christmas... Ik wil niet zoveel. Ik wil me goed voelen, niet meer zo 'bezig' (ja, ja, dus toch) met mezelf, mijn lichaam, mijn klachtjes.

Ik wil ontspannen zijn, me lekker voelen. Dat is wat ik wil met Kerstmis.

Kate
20 november 2014


De foto Woman Looking at Snowglobe, vond ik op Corbis onder id stockfoto: 42-17890669 en is gemaakt door Beathan. Het copyright berust bij © Beathan/Corbis.

Naar buiten!

De dagen na donderdag, de eerste kuurdag - chemo dus in normaal Nederlands - verliepen goed. Zaterdag was injectiedag. Een prik met Neulasta die voor verhoogde aanmaak van witte bloedlichaampjes moet leiden en vaak of soms of weleens tot ongemak bij degene die geprikt wordt. 

De adviezen vooraf wisselden: paracetamol spiegel opbouwen of juist niet om bot- en spierpijnen en grieperigheid te ondervangen. Ik slikte paracetamol en alles was goed behalve mijn maag. Iets, de medicatie, wellicht Dexamethason, die ik rond de chemo moet slikken, lag zeer zwaar op mijn maag. Niet leuk.

Ik begon tegen eten op te zien omdat slikken lastig was ten gevolge van zuur en oprispingen en hik. Nu al. Dat was niet het plan na chemo I. Ik mopperde me een slag in de rondte, zuchtte dat ik niet geschikt ben om ziek te zijn en hoe dit alles me nu al verveelt. Een beetje zielig ja - maar dat mag.

Maandagmiddag belde ik met de verpleging die heel lief reageerde. Ja, mijn maagklachten lagen hoogstwaarschijnlijk aan dit medicijn en toen kon ik zelf al concluderen dat deze met het stoppen van de medicatie zouden afnemen en verdwijnen hetgeen geschiedde. Vandaag werd ik wakker met een goed gevoel.

In de woonkamer was het om 9 uur alweer meer dan 28ºC en ik sms-de broer. Ik wilde naar buiten of hij meeging. De reis ging naar Huis Doorn waar de laatste Duitse Keizer had gewoond nadat hij asiel had gekregen in ons land. Trip down memory lane. Mijn vader wilde minimaal eens per jaar het huis bezoeken.

Vandaag was de dag na de grote herdenking van de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog en we vonden het huis, zoals elke week, op maandag en dinsdag gesloten. Goed staaltje marketing! Een tentoonstelling gewijd aan WWI stond aangekondigd voor a.s. september. Geweldig staaltje marketing! Ik zou dat toch anders doen.

Enfin, het park was open, in de rozentuin stond een heerlijk geurige roos die ik wel zou willen hebben en er waren bankjes in de schaduw waar ik zat terwijl broer skypete met zijn verloofde. Daarna ging de reis verder naar Wijk bij Duurstede. Een leuk plaatsje. Heel oud en met een kasteel dat we op een of andere manier oversloegen. Er was heerlijk ijs, dat wel en leuke winkeltjes.

Amerongen werd aanbevolen. Wij erheen. Hier gaan we zeker een volgende keer met meer tijd naar terug :-). Ook daar is een kasteel met prachtige tuinen. Een pittoresk plaatsje ook en gewoon een hele mooie omgeving om buiten te zijn, te wandelen, terrasje te doen, rond te rijden. Het stemde blij.

Via een landelijke route reden we naar huis. En zo maakten wij een volle dag die we afsloten met nog maar een etentje. Het gaat goed met mij. Ik ben een gelukkig mens. Te horen dat ik aan de chemo moest was een veroordeling en ik vond het helemaal niets maar het is te doen. Voor mij, voor nu is het doenlijk. 

Vrijdag moet ik bloed prikken. Eens kijken wat dat zegt. Oh, en niet vergeten te vragen of een maagbeschermer iets voor mij is :-). En morgen misschien opnieuw naar buiten.

Kate
5 augustus 2014


De foto van Huis Doorn plukte ik van het internet, niet van de site van het Huis zelf want daar stond geen foto op :-). Zal ik er eens solliciteren? Hahahah.

Roeien met de riemen...

 

Het eiland met het meisje trekt en broer wil weg, liefst zo snel mogelijk. Wanneer en hoelang? We pakken de kalender erbij om radiotherapie dagen te tellen terwijl de voorbereidingsscan nog niet eens gedaan is. 

Het is speculeren zoals ik de afgelopen tijd gedaan heb en onzin. Ik moet wachten. Voor het eerst in jaren gooide ik de I Tjing en ook daar kwam uit: 'wacht het juiste moment af'. 

Maar broer wil weg en ik wil weten of hij er zal zijn of niet. 'Ik ben je man niet', zegt hij. Hij heeft bedacht dat mijn behandeling wel mee zal vallen, dat hij niet mijn partner is en dus weg kan. Sukkel!

De trein dendert onveranderd voort en plannen lijkt sowieso onmogelijk. Vorige week was druk met gesprekken met de radiologe, oncologe, een botscan en een goed-nieuws-telefoontje: ik ben geen gendrager.

Het genetisch onderzoek is eerder afgerond dan aangekondigd. Nu kan alles weer in de vooruit. Het wachten is voorbij. Dinsdag worden de voorbereidingen op radiotherapie genomen: ct scan, lijnen, tatoeage puntje. Daarna is er weer een gesprek met de oncologe.

Binnen twee weken, schat ik in, gaat het beginnen: zestien keer bestraling, een paar weken rust en dan de chemo: zes kuren van drie weken. Misschien valt het inderdaad mee?

Ik weet het niet. Misschien ben ik wel vreselijk in de maling genomen door de understated aanpak van de oncologe. Ik weet het niet. Ik weet het nog steeds niet en toch ga ik het doen. Voluit.

Niet omdat ik aan het leven hang, niet omdat ik nog ervaringen moet of wil opdoen, landen zien, mensen ontmoeten maar gewoon omdat ik een verstandig mens ben, nuchter en intelligent.

Ergens besef ik dat een doodswens - beetje cru gesteld en ik ben beslist niet suicidaal! - ook een vlucht is. Het zou goed kunnen dat ik banger ben voor het leven dan de dood. Ha! Hoe klinkt dat?

Toch kies ik voor de statistisch veel grotere kans op leven en niet voor de gok dat niet-behandelen hetzelfde resultaat brengt. Ik ben geen gokker. Nooit geweest. Ik wil plannen, organiseren, weten waar ik aan toe ben.

Helaas is dat nu even niet mogelijk. Ongetwijfeld ga ik te maken krijgen met dat waaraan ik niet heb gedacht. 'Het gaat altijd anders dan je verwacht', mijn moeder zei het vaak. 

Ik ga proberen me voor te bereiden en te wapenen. Ik kom dit door. Alleen. Woensdag vertrekt mijn broer. Hij blijft een maand weg en als het echt niet gaat met mij, komt hij terug. Tja...

Plannen is zinloos. Vijf weken zonder meisje was te lang. Ik reken maar niet meer op mijn broer. Gelukkig zijn er, ook in mijn solitaire bestaan, andere mensen die er ondanks de vakantieperiode zullen zijn - wellicht.

Ik ben een vreemd mens. Het idee aan gedreutel om me heen terwijl ik misselijk over de potrand hang, maakt me nu al zenuwachtig. Lol. Ik zorg gewoon voor een blikkenvoorraad en zie wel hoe het gaat.

Anders bel ik buurtzorg, ha! Of ik neem een illegale schoonmaakster of ik huur op andere wijze hulp in - ik kan het doen: zorg-to-go. Wow, iemand nog een business idee nodig?

Ik roep al jaren dat de overheid voorbijgaat aan het feit dat er steeds meer alleenstaanden zijn, zonder adequaat netwerk, die ouder en behoeftiger worden dan ooit tevoren. Wie gaat hen helpen? Wie mij?

Overheid is doof. Praat over participatiemaatschappij, legt familie mantelzorgplicht op. Het is fout. Mark my words: dat mantelen is niet gezond. We zullen erop terugkomen, artsen komen er al op terug.

Enfin, water under the bridge. Het is hoe het is en daarmee heb ik nu te maken. Gaat goedkomen. En dan verhuizen. Weg van de gracht. 'Tot volgend voorjaar kun je niets doen', zegt een vriend. Fout!

Ik kan mij verheugen, zoeken naar een woning, denken, visualiseren hoe het eruit moet zien. Ik kan zelfs na morgen wellicht even weg. Koffer pakken en richting Noorden. Dorpen verkennen. Sfeer proeven.

Dat ga ik doen. Daar heb ik zin in. Nog even weg. Even normaal doen. Niet ziek. Niet moe. Niet misselijk. Niet verdrietig. Niet alleen. Even plezier maken. 'We kunnen gaan roeien op het meer'. Leuk! Leven :-).

Kate
16 juni 2014

De foto plukte ik van het internet alwaar (natuurlijk) geen bronvermelding of fotograaf vermeld stond. Jammer.

Pasen, The Passion zonder lijden

Pasen, misschien wel de uitbeelding van een van de meest eenzame momenten uit het leven: de dood - dood onder de handen, ogen van anderen. Dit is de eerste Pasen, in elk geval in Amsterdam die ik alleen doorbreng. Alleen maar niet eenzaam. 

'Ik maak me zorgen', belde iemand toen ik in een Gronings warenhuis liep, 'jij isoleert je'. Hij moest eens weten. Ja, ik heb mij geïsoleerd, teruggetrokken maar juist toen hij belde was ik meer onder de mensen dan in tijden. 

Ik was in Groningen afgelopen week. 'Jij moet plezier maken', had een ander gezegd. En: 'is The Passion niet iets voor jou'? Oh ja, dat Goede Vrijdag spektakel dat voor de vierde keer en ditmaal in Groningen werd opgevoerd. 

Ik had het nooit integraal gezien op wat flitsen na omdat mijn broer gejubeld had: 'hij stond op water', of woorden van die strekking. Het was inderdaad een indrukwekkende slotscène vorig jaar in Den Haag.  Dit jaar was Groningen aan de beurt.

Al weken dacht ik over Groningen. Toen ik er was, twee jaar geleden alweer, voelde ik me er welkom. Ik mis dat gevoel. De uitnodiging om samen de sfeer rond The Passion te proeven, kwam op het goede moment.

Mijn nichtje merkte terecht op dat het niets voor mij is om mij in een mensenmassa te geven. Hoe plezierig te weten dan dat kijken ook op de bank voor de televisie kon, op een steenworp afstand van dat wat tienduizenden mensen aanzoog en regen in bakken vol.

Het programma brak kijkcijferrecords, Amerika schijnt interesse te hebben en ik heb alleen maar lovende recensies gelezen en toch, was ik alleen geweest en thuis dan had ik het programma al vrij snel afgezet.

Ik kwam er niet in. Ik kwam niet tot luisteren of voelen - en meezingen, als ik dat al had gekund, leek ongepast. Ik verwachtte iets dat niet kwam. Dit was geen afgeronde show maar een aantal losse scenes die als los zand bleven.

Verteller noch verslaggeefster van de kruisweg konden die scenes verbinden tot wat het niet werd: een verhaal van en vol passie. Wellicht omdat zij er als zichzelf stonden en de avond meer een etalage vol bnn-ers leek dan de verbeelding van het lijden van Christus.

Jezus zelf, Jan Dulles, ik kende hem amper, werd weggespeeld en gezongen door Jamai Loman, Simone Kleinsma en Stanley Burleson die allen hun sporen verdiend hebben in het musicalvak maar van hen liet alleen Jamai mij vergeten wie hij was buiten The Passion.

Ik zat erbij en keek ernaar en bleef achter met het verlangen naar een goed uitgevoerde Jesus Christ Superstar. Een waarbij de tranen over mijn wangen stromen. Een show waarbij ik mij na afloop niet afvraag wat de link is tussen een voetbalcommentator en Pontius Pilatus.

Ik ken het verhaal van Pasen - ik lijk een uitstervend ras maar ik hoef niet verteld te krijgen wat goede acteurs en wat extra zendtijd hadden kunnen tonen. Ik heb geen figuranten nodig die ik hoogstens vaag herken maar niet ken of wil spotten.

Wanneer ik een voorstelling bezoek, ben ik op zoek naar emotie, naar het openzetten van een luik waardoor er iets gaat stromen dat mij verder brengt. Dat zijn niet de emo-verhalen van mensen die een plastic kruis door de stad willen dragen hoe mooi dat beeld op zich ook is. 

Ik wilde te veel, te diep van wat in essentie een mega evenement is dat miljoenen mensen moet boeien. Eerlijk gezegd kwam ik natuurlijk ook niet naar Groningen voor de diepgang. Ik kwam om mij te vermaken en dat is gelukt.

Plezier maken gaat beter samen maar om tot vragen, woorden, diepgang te komen, moet ik vanuit een andere gemoedstoestand vertrekken. Een die het product is van eenzaamheid of isolatie en het bewust indalen in mijzelf: gewoon doen, beginnen zonder afleiding of excuses.

Ik was, ik ben deze Pasen voor het eerst alleen in Amsterdam. Geen vader, mijn moeder heb ik vanmiddag opgezocht in het verpleeghuis en mijn broer is opnieuw ver weg bij zijn liefde. Ik had alle kans na te denken, me open te stellen voor mijn diepste diep. 

Ik deed het niet. Waar voorgaande jaren het lijdensverhaal nog wel eens tot inspiratie leidde, doet dat het dit jaar niet. Ik ben te ambivalent over gevoelens met betrekking tot lijden en pijn ook als dat een niet-SM situatie betreft.

Ergens mis ik het gevoel van schrijnen dat overgaat in stromen, in woorden, beelden, een verhaal. Ik mis het maar ik ben zo blij dat het wachten en smachten en de stille pijn, de veroordeling van mezelf erom voorbij zijn. Het is over. Echt over.

Ik ben niet meer waar ik jaren was. Ik hang niet meer naar de emoties die ik altijd met SM verbond. Ik ben vrijer dan ooit. Ik sta op de drempel of ben er al overheen. Ik herrijs uit mijn as en ik voel dat het goed is.

Het maakt niet uit dat ik alleen ben, het maakt niet uit dat men denkt dat ik mij isoleer. Het maakt niet uit dat ik nooit antwoorden heb gekregen of zelfs dat er verhalen liggen die niet af zijn. Het is hoe het is. Het komt zo het komt.

Het is - ik kan het nog net een uur zeggen - Pasen 2014: een nieuw leven ligt voor mij - voor u - voor ons en hoe dat ook vorm krijgt of waar, het zal goed zijn.

Zalig Pasen,


Kate
20-21 april 2014

De foto heb ik gevonden op de site van The Passion 2014. Ik vond geen fotoverantwoording of fotograaf. 

Gehaktballen tegen heimwee

Je gaat naar het buitenland en je neemt mee: de recepten van thuis :-). Onzin natuurlijk! Maar toch, het is altijd fijn, uit en thuis, om terug te kunnen grijpen naar beproefde, lekkere recepten. 

Nooit maakte ik voor mezelf gehaktballen. Het lukte niet. Ze smaakten flauw, laf, niet lekker tot ik voor mijn moeder ging koken en opeens lukte het wel - wonderwel zelfs. Het vroeg om een vervolg en nog een keer en nog maar eens. Niet langer was gehakt er om bolognese te maken of preischotel of een prutje.

Van de week aten mijn broer en ik ze en ze smaakten zo goed, we aten bijna - wat zal het geweest zijn - elk drie balletjes van een niet te groot formaat. En ik dacht hoe ik hem ga missen en dat samen eten ook. De dagen erna aten we uit, onderweg naar huis van moeder of inkopen - je hebt heel wat nodig als je op reis gaat naar Verweggistan. Makkelijk. Gezellig.

Niets smaakte zo als de gehaktballetjes uit eigen keuken. Hoeveelheden? Geen flauw idee. Het was een pak rundergehakt van goede kwaliteit. Was het 300 gram of meer? Wie zal het zeggen. De ingrediënten woog ik niet echt af. Het gaat me met dit recept meer om wat erin gaat dan om precieze hoeveelheden. Is dat erg?

Hoe dan ook, ik gebruikte wat ik in huis had en dat was:

```   ```   ```   ```
gehakt / 1 gesnipperde sjalot / 1 eetlepel fijngehakte kappertjes / 2 tenen knoflook uit de knijper / 1 theelepel mosterd / 1 theelepel sambalvocht / 1 ei / 1 verkruimelde beschuit

zwarte peper / paprikapoeder / nootmuskaat / stukje verkruimelde runder bouillontablet / komijn / wat fijngesneden sprietjes groen: koriander, peterselie

```   ```   ```   ```
Leg het gehakt in een diep of op een groot plat bord en verdeel het in stukken met een vork. Voeg sjalot, kappertjes, knoflook, mosterd, ei, het vocht dat je uit een potje sambal schenkt en beschuit toe en kneed met een natte hand goed door. Kruid - dat had je natuurlijk ook al meteen kunnen doen. 

Kneed opnieuw tot een homogeen geheel. Pak een kleine vuist vol vlees in je hand en vorm er een bal van. Leg die even apart op een bord en maak de overige ballen. Ik had er uiteindelijk zeven, een vreemd aantal maar geen zin om ballen te verkleinen of vergroten om er zes of acht te krijgen. 

Belangrijk, denk ik, is dat je nu de ballen even - half uurtje, uur, hoelang je hebt - in de koelkast laat afkoelen. Hierdoor vallen ze niet zo snel uit elkaar tijdens het bakken. Bakken deed ik in margarine: half uur, drie kwartier, ligt een beetje aan de grootte.

Kan koud, warm, bij de borrel, op brood of met rode kool en een gekookte aardappel. Wij aten er spitskool bij: spitskool in reepjes snijden en koken in een scheut melk tot ze warm maar nog knapperig is. Snuif nootmuskaat erover. Heerlijk!

Een echte Hollandse maaltijd voor als de heimwee toeslaat.

Kate
24 februari 2014

Ontmoeten in Delft (12/01)

Okay. Het was een zeer vermoeiende dag waarin aan alle kanten aan mij getrokken werd en veel tijd om over Delft na te denken had ik niet. Maar, gelukkig blijkt wederom dat ik zo'n dagje niet alleen hoef te bedenken.

Daarbij, wie is er bang voor avontuur en het ongewisse? Ik niet. Althans niet waar het een dagje Delft betreft. Dus hoewel het station overhoop ligt, kom ik met de trein. Ik arriveer - als er niets tegenzit - om iets voor 11 uur op perron 2.

Ondanks alle waarschuwingen loop ik gewoon naar perron 1 alwaar de AH-to-go zit. Voor de ingang spreken we af precies zoals het plan was. We wachten even tot we denken wel ongeveer een groep te hebben. 

En dan lopen we richting de Oude Kerk (ook wel de Oude Jan of Scheve Toren genoemd). Ernaast, dat is meteen ook bij de Prinsenhof in de buurt, zit een bruin cafeetje dat De Oude Jan heet. Dat doen we aan voor een koffie en nadere kennismaking.

Als je dus met de auto komt en/of tram of fiets en het station wilt omzeilen dan zien we je in café De Oude Jan. Ik schat dat we er rond 11.15 zullen zijn. Vandaar gaat het verder. Wat jullie maar willen. 

De groep kan zich ook nog tijdelijk opsplitsen zoals vorige keer toen een aantal deelnemers de Jeroen Bosch tentoonstelling oversloegen en ondertussen in een lunchroom ernaast koffie dronken met alvast een boterham of kop soep of wat het was. 

De rest is later in plukjes aangeschoven nadat ze uitgekeken waren en dat gaf een leuke dynamiek moet ik zeggen. Niets hoeft en veel kan. Een programma heb ik dan ook opnieuw niet in mijn hoofd, behalve dat ik dat praalgraf wel wil zien. En jullie.

Misschien was het leukste van Den Bosch nog wel - de lunch. Zitten, kletsen, genieten van een lekkere tosti. Verhalen over hobby's waar ik nog nooit van had gehoord :-). Het is leuk anderen te ontmoeten. Dat gaan we morgen ook meemaken.

Kate
11 januari 2013


De foto vond ik op nufoto.nl en was een opname van de open dag bouw in Delft op 3 juni 2012. De fotograaf is Henk Knoester.

Het Delft van Vermeer (12/01)

Delft: op een of andere manier loop ik achter de feiten aan. Het irriteert me want het maakt me onzeker. Bah!

Ik wilde naar Delft, al heel lang, o.a. om het graf van Willem van Oranje te zien. Ik heb sinds eind vorig jaar een museumjaarkaart die nog steeds niet geactiveerd is en ik heb nog twee dagkaarten waarmee ik met korting kan treinen. Ze zijn geldig in het weekend en moeten voor het eind van de maand gebruikt zijn.

Prima redenen om, in navolging van het dagje Den Bosch, een tripje Delft te organiseren. Moet je dat wel aankondigen. Ik deed het laat maar vergat dat ik vervolgens ook moet promoten. Stom. Ik zou moeten weten hoe je zoiets overeind trekt :-). Wat je honderden keren gedaan hebt, kun je niet verleren. Maar het is druk en rommelig en nou ja, wat ik doe doe ik tussen de bedrijven door. Gehaast. En ik ben moe. Zo moe.

Er is natuurlijk meer te beleven in Delft. De historische binnenstad. De oude en nieuwe kerk - jazeker maar ook de Prinsenhof. Delft is de stad van Vermeer en van Delfts Blauw. Er is een botanische tuin - dat spreekt mij aan maar zal waarschijnlijk moeten wachten op een volgend bezoek. Er is een plein met gezellige tentjes waar we kunnen uitblazen tussendoor of na afloop.

Maar eerst moeten we elkaar ontmoeten en het station staat op zijn kop, hoor ik. Chaos - giga chaos zelfs. Lekker dat. Ik had een neutraal, overdekt en vindbaar ontmoetingspunt bedacht in het station en wat ik ervan begrijp is dat ik beter dat hele station maar kan overslaan. Wow! Een bouwput, zegt men. Ja, ook in Amsterdam is het C.S. al jaren zo. Kan het erger? Als ik het lees wel.

Wat te doen? Waar af te spreken? Inmiddels is de groep wel iets groter dan hij was maar iedereen houdt slagen om de arm. Begrijpelijk. Men voorspelt immers kou en vorst. Er is een munch in Den Haag. Griep heerst, werk roept, verjaardagen moeten gevierd worden en waar spreken we af als het station een bouwput is? Ik heb het gevoel niet te zijn waar ik wezen wil zo'n 36 uur voor ik de trein in stap. Is misschien wel goed voor me :-). Altijd die controle ook... Laat het maar gaan. Het komt wel goed.

Ik heb nog geen antwoord op de vraag waar we ontmoeten. Dat zal ongetwijfeld komen, vrijdag in de loop van de middag of vroege avond. Hou even de site in de gaten, mocht je komen. Als griep, vorst of andere zaken je verhinderen te komen, mail me dan even, als het kan zaterdagochtend voor 8 uur :-). Ik heb nl. geen smartphone en ik moet om 9.15 echt wel mijn pc uitgezet hebben.

Meer te melden is er niet. Nu niet. En wat er is, kan zaterdag verteld worden bij de koffie - wat is eigenlijk het locale gebak of ander lekkers bij de koffie?

Kate
10 januari 2013  


Het plaatje is een uitsnede van het schilderij 'Het meisje met de parel' van Johannes Vermeer zoals ik het vond op Promethidion.eu.

Delft - update 12 januari

Nog een paar dagen en dat is het 12 januari. Geen idee met hoevelen we uiteindelijk zullen zijn. Er hebben ongeveer 10 mensen – merendeels vrouw - aangegeven Delft te willen verkennen. Leuk!

Zoals het in Den Bosch ging, zal het nu misschien ook gaan. De groep zal zich wellicht tijdelijk opsplitsen al naar gelang interesse, zin en energie om op een later tijdstip elkaar te ontmoeten, binnen ergens.

Ik ken de stad dus helemaal niet. Ik heb er van verschillende kanten positieve verhalen over gehoord. Ik wil – dat schreef ik al – het praalgraf van Willem van Oranje zien en ook Piet Hein is hier geboren.

Ook interessant, hoor ik, is de Prinsenhof. Verder zijn er leuke winkeltjes en kroegen – prima stad dus voor een leuk dagje uit. Beetje lunchen, dwalen, kletsen. Geen reden dus thuis te blijven!

Ik trein vanuit Amsterdam en kom aan, ongetwijfeld op tijd – het spoorboekje zegt 10.55 uur. Rond half 10 zal ik voor het laatst mijn e-mail en de sites checken, daarna ben ik niet meer online.

We spreken af voor de ingang van de AH to go die, zo is bevestigd door diverse mensen, te vinden is op spoor 1. Zodra iedereen er is, gaan we ergens in de buurt van het station een kop koffie ‘doen’ en van daaruit verder.

Mocht er vertraging zijn dan heb ik wel een paar nummers van mensen die er zeker zullen zijn - en zij van mij - om contact te leggen. Uren wachten op een perron voor de AH to go is niet het plan!

Tenslotte is er nog iets als de vraag: 'hoe herken ik je?'. Ja. Goeie vraag. Hoe herken ik jullie?

Ik heb vorige keer daartoe mijn jas aan een deur gehangen, zwart-witte sjaal, grote zwarte canvas schoudertas en roodbruine bril erbij. Denk er een kort geknipt kapsel bij, zwart-grijze spijkerbroek, zwarte brogues en 1.62 lengte dan kan het niet mis gaan.

Ik heb er zin in. Ik kijk ernaar uit. Het wordt vast een dag met veel verrassingen :-). Geef je vooral op als je dat nog niet deed. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Kate
09 januari 2013

Delft - dwalen, praten, genieten

praalgraf Willem van Oranje te Delft

Op 10 november jl. heb ik met een hele leuke groep Den Bosch verkend en dat willen we nu herhalen in Delft op zaterdag 12 januari a.s. 

Ik ben single en zou het leuk vinden anderen te ontmoeten in een niet-BDSM-merige omgeving. Mijn ervaring is dat dat nog altijd de beste manier is om informeel en toch leuk kennis te maken. Ik ben niet de enige die dat vindt en dus gaan we wat doen in januari! 

We spreken af op zaterdag 12 januari 2013 in Delft. 

Ik wil het programma erg open laten want ik ken de stad zelf (ook) niet en bovendien, ik kan wel een invulling gaan geven a raison van maar dat geeft teveel gedoe en teveel werk :-). 

We spreken af rond 11 uur bij de ingang van de AH op het station - die zal er ongetwijfeld zijn. We drinken een koffie met wat lekkers erbij en als iedereen er is, gaan de stad in. 

Dan kunnen we ter plekke nog zien of we cultuur gaan snuiven - ik wil in elk geval het Praalgraf van Willem van Oranje zien. Er zijn vast andere leuke plekken te ontdekken, een museum, leuke winkeltjes. Het is een stad met geschiedenis - dat is altijd interessant. 

Ik neem aan dat we allemaal zin hebben om iets te lunchen. Misschien willen we aan het eind van de middag de kroeg in en lekker kletsen? Wat eten 's avonds wellicht als het klikt - samen of met elkaar? 

Hoe lijkt dit? 

Gewoon elkaar leren kennen zonder de duffe vragen over BDSM die blijkbaar bepalen of je de moeite waard bent? Leuke mensen, andere praat, interessante uren? Ik zoek vriendschap en natuurlijk zou het mooi zijn als er echt iets ging vonken. 

Ik vind het het leukste als we allemaal single zijn of als je met je partner komt. Het mooiste zou zijn om een mooie balans te krijgen in M/v enz. maar matchen kost tijd en mensen zijn wispelturig. 

Ik kan niet meer doen dan hopen dat er een leuke opkomst is of zal zijn. Je kunt verwachten dat het hoe dan ook een gezellige middag of avond zal zijn. Je kunt verwachten dat je over SM mag en kunt praten maar niet alleen maar. Er is meer. 

Dit is een goede manier om sociaal, normaal kennis te maken. Je kunt ook verwachten dat nu de datum vaststaat, ik die vastzet in mijn agenda. Ik ga ervan uit dat een ieder die zich opgeeft ook zal verschijnen. 

Ik heb geen moderne telefoon en ik ben geen schooljuf dus ik kan niet iedereen najagen. Geef je op en kom of blader door en kom niet. Ik hoop en verwacht dat het een mooie dag zal worden in Delft. 

Ga je mee, geef je dan op via het event dat inmiddels aangemaakt is op FL of via de mail daar of op BZ of hier (even zoeken in linkerkantlijn onder contact). 

Kate 
5 januari 2013 


De foto is afkomstig van de hyves Vaderdesvaderlands

Oeteldonk roept!

Nog drie dagen en dan is het 10 november. Een dag voor het carnavalsseizoen begint, heet Oeteldonk nog gewoon Den Bosch en het dweilorkest, dat zijn wij.

Geen idee met hoevelen we uiteindelijk zullen zijn. Ik begrijp en heb alle begrip voor hen die geen hele dag mee op pad kunnen of willen.

De groep zal zich wellicht tijdelijk opsplitsen al naar gelang interesse, zin en energie om op een later tijdstip elkaar te ontmoeten, binnen ergens.

Dat geeft mogelijkheden ware het niet dat ikzelf geen smartphone heb en dus geen 'WhatsUp' of 'where art thou' kan zenden.

Ook hier zal echter blijken dat elke zesde persoon wel een bekende met een ander deelt - dat was tenminste ooit een nogal gangbare theorie1). Iedereen kent elkaar bijna. Dat is zeker zo, waar social media en de BDSM wereld elkaar treffen. 

De wereld van BDSM is een kleine wereld die evenwel heel pluriform blijkt te zijn. Gelijkgestemden? Vergeet het maar! Wel een hele warme wereld valt mij altijd weer op. Anders dan je soms zou verwachten als het zoveelste forum draadje ontspoort.

Oh ja, sporen - ja, daar moet het hier over gaan. Ik trein vanuit Amsterdam en kom aan, ongetwijfeld op tijd, ergens tussen 11 en 11.15 uur. Rond half 10 zal ik voor het laatst mijn e-mail en de sites checken, daarna ben ik niet meer online.

Mocht er vertraging zijn dan heb ik wel een paar nummers - en een paar mensen dat van mij - om contact te leggen: 'bestel vast een Bossche bol voor mij' - of iets van die strekking. Uren wachten onderaan de roltrap bij de AH in het station is niet het plan!

Tenslotte is er nog iets als de vraag: 'hoe herken ik je?'. Ja. Goeie vraag. Hoe herken ik jullie? Ik heb mijn jas even aan een deur gehangen, sjaal, tas en bril erbij. Denk er een kort geknipt kapsel bij, zwart-grijze spijkerbroek, zwarte brogues en 1.62m lengte dan kan het niet mis gaan.

Ik heb er zin in. Ik kijk ernaar uit. Het wordt vast een dag met veel verrassingen :-).

Kate
7 november 2012


1) Six degrees of separation is the idea that everyone is on average approximately six steps away, by way of introduction, from any other person in the world, so that a chain of a friend of a friend statements can be made, on average, to connect any two people in six steps. It was originally set out by Frigyes Karinthy and popularized by a play written by John Guare - uit de Six degrees of seperation wikipedia.

Den Bosch - update 03/11

Leuk! Er hebben ongeveer 15 mensen aangegeven gezellig Den Bosch onveilig te willen maken: meest singles (M,v,switch) maar ook een paar stellen.

Het merendeel van de groep komt vooralsnog uit Noord Brabant. Dat verbaasde me, eerlijk gezegd. Ik had gedacht dat 'men' wel iets mobieler zou zijn. Wat is er leuker dan een vreemde stad verkennen? Ja ja, hou maar op, begin maar niet, er zijn zat dingen even leuk of leuker :-).

Hoe dan ook, ik trein vanuit Amsterdam - die treinkaarten moeten toch een keer op voor ijs en vorst inzetten. Misschien zijn er mensen die het leuk vinden zich aan te sluiten op A'dam C.S.? De trein vertrekt - mogen we aannemen - om 10.08 en komt een uur later aan - in 's Hertogenbosch, ja. Hoop ik. Je weet maar nooit.

Ik ken de stad dus helemaal niet. Ik heb er van verschillende kanten positieve verhalen over gehoord. Er is de 'beroemde' Sint Jan - voor wie niet te bedeesd is een Katholiek gebouw binnen te gaan. Jeroen Bosch - dit is zijn stad. Maar er zijn ook leuke winkeltjes en kroegen - ik ben helemaal 'into' bockbier de laatste tijd. Heerlijk!

Beetje lunchen, dwalen, kletsen. Het schijnt de 10e mooier, dus droger, te zijn dan vandaag hier in Amsterdam. Geen reden dus thuis te blijven!

Heb je een FL account en wil je komen dan is het wellicht leuk je daar even kenbaar te maken en je toe te voegen of op te geven. Er is een event gemaakt.

Heb mede door dit stadstripje al een aantal hele leuke contacten opgedaan en ik weet zeker dat dat geldt voor een ieder die zich aansluit.

Vandaar mijn oproep vooral, als je niets leukers of dringenders te doen hebt, gewoon naar Den Bosch te komen volgende week zaterdag.

Kate
3 november 2012



De foto is afkomstig van de site In Your Pocket.

Dat gaat naar Den Bosch toe

Ik ben single en zou het leuk vinden anderen te ontmoeten in een niet-BDSM-merige omgeving. Mijn ervaring is dat dat nog altijd de beste manier is om informeel en toch leuk kennis te maken. Ik ben niet de enige die dat vindt en dus gaan we wat doen in november!

We spreken op 10 november 2012 af in Den Bosch om Bossche bollen te eten. Ik wil het programma erg open laten want ik ken de stad zelf (ook) niet en bovendien, ik kan wel een invulling gaan geven a raison van maar dat geeft teveel gedoe en teveel werk :-).
 
We spreken af rond 11 uur ergens op het stationsplein of binnen 'onder de klok' - dat bevestig ik nog wel, later - en we gaan een Bossche bol eten en de stad in.
 
Dan kunnen we ter plekke nog zien of we cultuur gaan snuiven - ik wil in elk geval de Sint Jan even zien. Jeroen Bosch ontdekken kan ook. Er zijn, hoor ik, leuke winkeltjes. Het is een stad met geschiedenis - dat is altijd interessant.
 
Ik neem aan dat we allemaal zin hebben om iets te lunchen. Misschien willen we aan het eind van de middag de kroeg in en lekker kletsen? Wat eten 's avonds wellicht als het klikt - samen of met elkaar?
 
Hoe lijkt dit?
 
Gewoon elkaar leren kennen zonder de duffe vragen over BDSM die blijkbaar bepalen of je de moeite waard bent? Leuke mensen, andere praat, interessante uren? Ik zoek vriendschap en natuurlijk zou het mooi zijn als er echt iets ging vonken.
 
Ik vind het het leukste als we allemaal single zijn of als je met je partner komt. Het mooiste zou zijn om een mooie balans te krijgen in M/v enz. maar matchen kost tijd en mensen zijn wispelturig. Ik kan niet meer doen dan hopen dat er een leuke opkomst is of zal zijn.
 
Je kunt verwachten dat het hoe dan ook een gezellige middag of avond zal zijn. Je kunt verwachten dat je over SM mag en kunt praten maar niet alleen maar. Er is meer. Dit is een goede manier om sociaal, normaal kennis te maken.
 
Je kunt ook verwachten dat nu de datum vaststaat, ik die vastzet in mijn agenda. Ik ga ervan uit dat een ieder die zich opgeeft ook zal verschijnen. Ik heb geen moderne telefoon en ik ben geen schooljuf dus ik kan niet iedereen najagen. Geef je op en kom of blader door en kom niet.
 
Tenslotte, lees - als je dat nog niet deed - even de tekst na met als titel 'Laten we iets doen in november...'. Dat voorkomt misverstanden later.
 
Ik hoop en verwacht dat het een mooie dag zal worden in Den Bosch. Ga je mee, geef je dan op via het event dat inmiddels aangemaakt is op FL. Mailen op FL, BZ of hier kan ook maar is, vrees ik, minder handig.
 
Kate
28 oktober 2012


De foto van de Bossche bol is afkomstig van de site van de Bossche bollenbakker van Den Bosch, Jan de Groot.

Ertussenuit

Ja, ik sta weer op het punt eventjes weg te gaan :-). Heel even hoor, voor je met je ogen knippert, ben ik alweer terug.

Tot dan dan,

Kate
29 september 2012 



De foto is een uitsnede van een foto afkomstig van Corbis: Trendy woman with suitcase; Stock Photo ID: 42-17898275; Photographer: Elke Van De Velde; Copyright: © Elke Van De Velde/Corbis

Terug!

Kate
05 september 2012


De foto is afkomstig van: Corbis: USA, Illinois, Metamora, Red suitcases in room; Stock Photo ID: 42-33805488; Photographer: Vstock LLC; Copyright:
© Vstock LLC/Tetra Images/Corbis

Op reis

Tot gauw!

Kate

30 augustus 2012 

De foto is een uitsnede van een foto afkomstig van: Corbis: Stylish young woman pulling red suitcase; Stock Photo ID: 42-19758123; Photographer: Heide Benser; Copyright: © Heide Benser/Corbis

Ik wil weg

en wat is dan hetgeen je dringend moet doen? Wat doe je om weg te komen? Om onderdak te vinden? Tot een plan te komen?

het inwendige van mijn pc

Je schroeft de kast van je pc uit elkaar - voor het eerst van je leven omdat broerlief er niet is, te druk is om het aan te vragen.

Je stoft en zuigt en blaast het inwendige van dat machtige apparaat schoon zoals jezelf schoongeblazen moet worden want daarom moet je weg.

Spinnenwebben kapot, aangekoekt vuil uit de hoekjes, dat rammelende, snerpende, schurende geluid tot stilte gebracht.

Triomf!

computersnoeren gelabeld

Het lukt me die ene ventilator die ik los durfde te schroeven weer op zijn plaats te krijgen, de kast te sluiten, snoeren op de juiste plaats in te steken.

Mijn pc werkt zodra ik hem aandoe en is stiller, sneller zo lijkt het. Nu ik nog. Maar ik...

Ik bel mijn neef en mijn nichtje. Zij zijn blij dat ik kom. En ik ook. Nu nog een hotelletje als uitvalsbasis. De hotels zijn vol en te duur.

Mijn moeder belt en belt nog een keer en uiteindelijk ga ik maar even naar haar toe. Ze weet niet meer waarom ze belde.

Weer thuis. Koken. Eten. Het glas wijn dat ik inschonk valt verkeerd. Het vermoeit me. De moed zakt.

Ik kijk naar de steeds terugkerende hotelnamen en registreer ze niet eens meer. Morgen verder. Ook met dit bericht...

Morgen zal het beter gaan.

~~~

Vandaag hak ik knopen. Geen tijd meer om zaken voor me uit te schuiven.

Vandaag wil ik nog even met mijn vader lunchen en ik wil morgen weg en dus moet ik vandaag boeken.

Grappig!

Beland op een of andere hotelsite, de zoveelste met dezelfde hotelnamen, hetzelfde hotel waar dit keer wel ruimte is en de prijzen lager dan gisteren.

Besluit te bellen om te vragen of de locatie niet heel erg ver van het centrum vandaan is en krijg een Duitse mevrouw aan de telefoon.

Ik overleg in mijn beste - niet! - Duits over locatie en prijzen - die afhankelijk zijn van het gebruik van een credit card.

Ik krijg het advies rechtstreeks met het hotel te bellen. Dat dat nog kan is een wonder maar het helpt me niet.

Het gesprekje met de juf van de reserveringen levert een waterval aan prijzen, hoger dan die van de Duitse, op en niet echt duidelijkheid.

Kort en goed, ik boek via de Duitse boekingssite een Nederlands hotel tegen een veel lagere prijs dan ik de afgelopen dagen op Nederlands sites zag.

Bizar!

Maar wel geboekt en nu moet ik pakken want opnieuw: ik ga weg en wat is het dan dat je moet doen, de avond voordien? Pakken toch?

Laat ik dat dan maar doen.

Kate
29 augustus 2012

Big flavours: Masterchef en Chocolat op tv

Morgenavond, woensdag 18 augustus, wordt een televisieavond met 'big flavours' zoals Gregg Wallace van Masterchef het zou zeggen.

Om half negen op Net5 draait Chocolat - de film met Juliette Binoche, Judi Dench en Johnny Depp naar het boek van Joanne Harris. 

Om negen uur begint de finale reeks van Celebrity Masterchef op BBC1 - de kookwedstrijd onder leiding van Gregg Wallace en John Torode.

Beide programma's kan ik aanbevelen, heb ik aanbevolen elders op dit blog.

Ikzelf kijk naar Masterchef, ik kan me er nu al op verheugen. De finale rondes worden woensdag, donderdag en vrijdag uitgezonden. Donderdag wordt er o.a. gekookt voor gasten in de Oriënt Express.

Stiekem droom ik er al jaren van ooit nog eens de reis van Parijs naar Istanbul mee te maken maar ik begrijp dat ook hier de tand des tijds heeft toegeslagen - routes zijn veranderd enzo. Ach ja...

Het is echt zo'n dag om te dromen, weg te dromen en morgenavond genieten van "kook tv".

Kate
16 augustus 2010






Foto's, van boven naar beneden, afkomstig van:
- http://images.allmoviephoto.com/2000_Chocolat/2001_chocolat_007.jpg
- http://www.digitalspy.co.uk/tv/s127/masterchef/news/a262285/celeb-masterchef-final-details-unveiled.html
- http://www.orient-express.com/collection/trains/venice_simplon_orient_express.jsp