De dagen na donderdag, de eerste kuurdag - chemo dus in normaal Nederlands - verliepen goed. Zaterdag was injectiedag. Een prik met Neulasta die voor verhoogde aanmaak van witte bloedlichaampjes moet leiden en vaak of soms of weleens tot ongemak bij degene die geprikt wordt.
De adviezen vooraf wisselden: paracetamol spiegel opbouwen of juist niet om bot- en spierpijnen en grieperigheid te ondervangen. Ik slikte paracetamol en alles was goed behalve mijn maag. Iets, de medicatie, wellicht Dexamethason, die ik rond de chemo moet slikken, lag zeer zwaar op mijn maag. Niet leuk.
Ik begon tegen eten op te zien omdat slikken lastig was ten gevolge van zuur en oprispingen en hik. Nu al. Dat was niet het plan na chemo I. Ik mopperde me een slag in de rondte, zuchtte dat ik niet geschikt ben om ziek te zijn en hoe dit alles me nu al verveelt. Een beetje zielig ja - maar dat mag.
Maandagmiddag belde ik met de verpleging die heel lief reageerde. Ja, mijn maagklachten lagen hoogstwaarschijnlijk aan dit medicijn en toen kon ik zelf al concluderen dat deze met het stoppen van de medicatie zouden afnemen en verdwijnen hetgeen geschiedde. Vandaag werd ik wakker met een goed gevoel.
In de woonkamer was het om 9 uur alweer meer dan 28ºC en ik sms-de broer. Ik wilde naar buiten of hij meeging. De reis ging naar Huis Doorn waar de laatste Duitse Keizer had gewoond nadat hij asiel had gekregen in ons land. Trip down memory lane. Mijn vader wilde minimaal eens per jaar het huis bezoeken.
Vandaag was de dag na de grote herdenking van de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog en we vonden het huis, zoals elke week, op maandag en dinsdag gesloten. Goed staaltje marketing! Een tentoonstelling gewijd aan WWI stond aangekondigd voor a.s. september. Geweldig staaltje marketing! Ik zou dat toch anders doen.
Enfin, het park was open, in de rozentuin stond een heerlijk geurige roos die ik wel zou willen hebben en er waren bankjes in de schaduw waar ik zat terwijl broer skypete met zijn verloofde. Daarna ging de reis verder naar Wijk bij Duurstede. Een leuk plaatsje. Heel oud en met een kasteel dat we op een of andere manier oversloegen. Er was heerlijk ijs, dat wel en leuke winkeltjes.
Amerongen werd aanbevolen. Wij erheen. Hier gaan we zeker een volgende keer met meer tijd naar terug :-). Ook daar is een kasteel met prachtige tuinen. Een pittoresk plaatsje ook en gewoon een hele mooie omgeving om buiten te zijn, te wandelen, terrasje te doen, rond te rijden. Het stemde blij.
Via een landelijke route reden we naar huis. En zo maakten wij een volle dag die we afsloten met nog maar een etentje. Het gaat goed met mij. Ik ben een gelukkig mens. Te horen dat ik aan de chemo moest was een veroordeling en ik vond het helemaal niets maar het is te doen. Voor mij, voor nu is het doenlijk.
Vrijdag moet ik bloed prikken. Eens kijken wat dat zegt. Oh, en niet vergeten te vragen of een maagbeschermer iets voor mij is :-). En morgen misschien opnieuw naar buiten.
Kate
5 augustus 2014
De foto van Huis Doorn plukte ik van het internet, niet van de site van het Huis zelf want daar stond geen foto op :-). Zal ik er eens solliciteren? Hahahah.
