Blind date - 5.

Weer hurkte ze en zo bleef ze een hele poos zitten. Het grind boorde door de zolen van haar schoenen en ze voelde het niet. De warme straal tussen haar benen vormde een plasje voor het in de bodem trok maar ze merkte het niet. Weg van alles en iedereen was ze het perfecte beeld voor deze centrale kamer van de formele tuin. Ergens boven in het pand verscholen achter horren genoot de eigenaar van het huis van de aanblik die zij bood.

In de keuken bereidde Johan het diner dat zijn baas hem had doorgebeld. De slavin moest een diner genieten, beter dan het maal dat ze eerder vandaag verwacht had. Zo geschiedde dat hij haar naar binnen leidde en aan het buffet zette. Haar polsen waren nog steeds op haar rug gebonden. Staand en zonder gebruik van haar handen mocht ze een zestal schitterende gerechtjes oplikken of eten zoals een slavin soms geacht wordt te eten om haar duidelijk te maken wat ze is. Een slavin niets meer en niets minder.

Ergens in huis sloeg een klok tien uur. Johan verwijderde de halsband en riem alsmede het touw dat haar polsen op haar rug had gehouden voor en tijdens de maaltijd. Hij hielp haar in haar mantel en reikte haar een warme en vochtige handdoek aan zodat ze haar gezicht kon schoonvegen en gaf haar haar handtas.

‘De taxi staat voor.’ Ze volgde hem de gang door en zag inderdaad een taxi buiten staan. Zonder nog iets te zeggen opende hij het achterportier. Ze gleed op de achterbank en hij sloot de deur. Pas toen noemde ze de straat waar ze woonde. De taxi trok zachtjes op.

Ze zat achterin en dacht aan de avond die ze door had gebracht in het huis van Erik. Erik, mystery man. Een zachte glimlach speelde om haar mond. Het duurde niet lang eer ze de hoek van haar straat bereikten. Ze pakte haar handtas en zocht naar geld. De taxi chauffeur stak zijn hand niet uit toen ze het bankbiljet aanreikte.

‘Vanavond is de betaling in natura.’
Ze keek hem aan in de achteruitkijkspiegel. Donkere ogen, smal gezicht met diepe groeven erin. Ze keek en zweeg. Hij deed de pet van zijn hoofd.
‘Natura slavin, ik neem aan dat je me dat niet zult onthouden.’
‘Nee mijnheer.’ 
Hij parkeerde de auto voor haar deur, stapte uit, hielp haar uit de wagen en opende haar voordeur met een sleutel aan zijn sleutelbos. Hij draaide zich naar haar om.
‘Heb je lekker gegeten slavin?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Mooi. Dan krijg je van mij persoonlijk het toetje. Ga maar vast naar boven, ontkleed je en wacht op mij zoals je geleerd is.’

Hij liep terug naar de auto en haalde het taxi symbool van het dak en zij beklom de steile trap.

Kate 

Blind date - 4.

Zij werd slavin genoemd, was het ook. Ze knielde en boog het hoofd. Met een lange pollepel tikte hij op de binnenkant van haar dijen totdat zij ze spreidde. Ruw betaste hij haar borsten, haar buik, zijn hand zakte naar beneden. Hij voelde haar verstijven.

‘Wat is er slavin, voel je je te goed voor mij?’
Haar mond bewoog maar er kwam geen geluid uit. Hij lachte. De lepel schraapte langs haar klit, onwillekeurig kreunde ze. Hij lachte weer.
‘Nee.’
‘Wat nee?’
‘Nee, alstublieft.’
‘Hou je mond.’
‘Alstublieft.’

Hij duwde de natte lepel in haar mond.
‘Die lepel blijft daar zitten. Begrepen, slavin?’ Ze knikte.
‘Handen op je rug.’ Hij rommelde wat in een la en haalde er een stuk touw uit dat beslist dikker was dan regulier keukentouw. Snel en vakkundig bond hij haar polsen.

Daar zat ze in het huis van iemand die ze niet kende, die zelf niet eens aanwezig was, in het gezelschap van een ruwe butler. Bizar. Vreemd en vertrouwd tegelijkertijd. 

Haar maag rommelde. Hij keek haar aan en lachte vals.
‘Zou je wat willen eten misschien?’ Ze knikte. 
‘En wat had mevrouw gewenst?’ Ze hief haar hoofd op. Voor ze er erg in had schoot zijn hand uit.
‘Heb ik je gezegd op te kijken, slavin?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Stop die lepel terug in je mond. Schiet op.’
Het duurde even voor ze door had hoe ze dat zou moeten doen. Ongeduldig tapte hij met zijn voet op de grond waar de pollepel lag.
‘Kom, kom. Zo moeilijk is het niet.’
Ze boog voorover en pakte de steel tussen haar tanden. Een aai over haar hoofd was de beloning voor het volbrengen van de opdracht. De telefoon ging.

Johan was lang en nog slanker dan zijn baas. Kleine zwarte krulletjes op zijn hoofd en gitzwarte ogen die misschien wel vriendelijk konden kijken maar die zij zo nog niet gezien had.

In een andere setting zou hij helemaal haar type zijn maar hier had hij slechts een verwarrend en zelfs bij vlagen een beangstigend effect op haar. Haar hart bonkte alsof ze ieder moment een aanval verwachtte. Aanval van wat precies dat was de vraag. 

Kwam Erik maar terug. Maar Erik was er niet en daarom gaf hij Johan instructies per telefoon. Het gesprek duurde korter dan het voorgaande gesprek en opnieuw ontging haar de inhoud. Na beëindiging ervan sloot Johan een halsband en riem om haar nek en leidde haar aan de riem naar de tuin.

De tuin was aangelegd conform de wetten van de Engelse formele tuin met kamers die door buxushaagjes ommuurd waren en paden bedekt met grind. Hij leidde haar de meest centrale kamer in en bevestigde een haring aan haar riem die hij in de grond stak.

‘Als je moet plassen dan mag je dat hier doen.’ Hij vertrok richting huis haar blozend achterlatend. Hoe had hij geweten dat haar blaas zo vol was dat haar buik pijn deed? Ze hurkte neer, benen uiteen maar de straal wilde niet komen. Ze stond weer op. 

Dit was belachelijk. Naakt, geketend en ook nog zo gek om in het openbaar en in het zicht van alle buren te plassen. En toch...

[.../deel 5]

Kate

Blind date - 3.

Zonder haar verder een blik waardig te gunnen liep hij naar beneden en stapte in een van de auto’s die langs de gracht voor het huis waren geparkeerd.

‘Uw telefoon!’ 

Ze rende de trap af en zwaaide met de telefoon in haar hand naar de rode achterlampen van de auto. Te laat! Er zat niets anders op dan te doen wat hij gezegd had. Zij belde weer op de bel van het souterrain en knielde zoals haar was bevolen. Bijna onmiddellijk werd de deur geopend.

‘Wat nu weer,’ snauwde de man. ‘Ik heb opdracht van Erik om aan te bellen.’
‘Je naam?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Je hebt geen naam?’
‘Jawel, meneer. Ik bedoel nee meneer. Ik weet niet.’
‘Nou, sta maar op en kom binnen.’ De deur werd achter haar op slot gedraaid.
‘Volg me.’
 
Ze volgde de butler, ze nam aan dat het Johan was, door een smalle gang naar de achterkant van het pand.
‘Geef me je jas.’
‘Nee.’
‘Wat zei je?’
‘Ik hou mijn jas liever aan.’

De telefoon ging. Johan nam op maar ze luisterde niet naar het gesprek. 

Ze stond in het midden van een lichte en ruime eetkeuken met witte en zwarte plavuizen, lichtgele wanden en een plafond met wit geschilderde balken met hier en daar een haak om keukengerei aan op te hangen. Aan de linkerkant was het kookgedeelte, afgescheiden van de rest van de ruimte door een smal buffet. 

Ze liep erheen en legde Erik’s telefoon neer. Johan was nog aan het telefoneren. Erik was er niet en ze wilde naar huis. Ze liep richting voordeur. Ver kwam ze niet. Een hand op haar schouder hield haar tegen, draaide haar om.

‘Je meester.’ Johan duwde zijn telefoon in haar handen.
‘Slavin, je begrijpt niet helemaal hoe de verhoudingen in mijn huis liggen. In mijn afwezigheid ben je gehoorzaamheid verschuldigd aan Johan. Is dat begrepen?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Je blijft in mijn huis tot tien uur vanavond zoals is afgesproken. Ik hoop dat ik voor die tijd terug ben. Dag slavin.’
‘Dag mijnheer.’ 

Ze gaf de telefoon terug aan Johan.
‘Doe je jas uit.’ Hij trok haar handtas uit haar hand en zette die op het buffet naast de telefoon van Erik. ‘Doe je jas uit en wel onmiddellijk.’ Met trillende vingers en een rood hoofd maakte ze de knopen van haar jas los.
‘En schiet een beetje op of zal ik het doen?’
Ze schudde fel haar hoofd en wende zich af van de knecht die duidelijk dacht zijn meester te moeten overtreffen.
‘Draai je om, draai je naar mij toe.’

Ze kon niet anders dan hem gehoorzamen. De jas was los en door haar beweging vielen de voorpanden open. Onder de jas droeg ze kousen en een jarretelgordel. Dat was alles. Hij bekeek haar alsof hij nog nooit een naakte vrouw had gezien en zij boog haar hoofd omdat dat het enige was wat ze kon doen.

‘Doe die jas uit.’
Ze liet de jas van haar schouders glijden, langs haar armen tot hij in een sierlijke krul aan haar voeten lag. Het was niet dat ze zich schaamde voor haar lichaam. Absoluut niet zelfs. Haar lijf was zacht, vrouwelijk en goed gevuld. Haar tepels waren donkerroze en stonden als mooie felle rozenknopjes op haar borsten, haar kutje glad, en al haar lippen licht geopend en vochtig. Toonbeeld van een vrouw op haar best.

‘Hier jij.’
Ze kwam gedwee naar voren. Johan knipte met zijn vingers en wees naar de grond. Eeuwenoud signaal voor honden en slaven om te knielen aan de voeten van hun meesters.

[.../deel 4]

Kate

Blind date - 2.

‘Luister. Ik ben niet de man met wie jij een afspraak had. Dat weet je inmiddels wel.’

Ze knikte. 

‘Mijn naam is Erik en je zult mij mijnheer noemen. Als je mee naar binnen gaat, zal ik je te eten geven zoals die vent met wie je een afspraak had zou hebben gedaan. We praten wat, ik laat je mijn huis zien en om tien uur zet ik je in een taxi.’
 
‘Nee.’ Ze zei het zachtjes maar ze zei het wel.
‘Wat zeg je?’
‘Nee.’
‘Dat is niet hoe je mij aanspreekt. Opnieuw.’
‘Nee, mijnheer.’
‘Dat is beter. Maar hoezo nee?’
 
‘Ik ken u niet, mijnheer.’
‘Dat klopt. Net zo min als je die vent kent die nu ergens tevergeefs op je staat te wachten. Van mij weet je tenminste mijn naam.’ Dat was waar. ‘Heb je iemand verteld over je afspraak?’
‘Ja mijnheer, een vriendin.’
 
‘Heel goed. Je mag haar nu even bellen om te zeggen dat je plannen gewijzigd zijn. Aan de waterkant, achter die blauwe auto staat een bankje. Hier heb je mijn telefoon en dit is mijn visitekaartje. Bel je vriendin en overleg met haar wat je zult doen. Als je bij mij wilt eten, dan druk je precies om half acht op de bel bij de deur onderaan de trap. Je knielt en wacht tot je wordt binnengelaten. Als je niet hier wilt dineren dan bel je aan, legt de telefoon voor de deur en vertrekt.’
Hij draaide zich om en beklom de trap die naar de voordeur leidde.

Merel ging naar het bankje dat haar was aangewezen. Ze bestudeerde het visitekaartje dat Erik haar had gegeven. Ze bekeek de telefoonlijst in zijn telefoon, zag wie hem het laatst gebeld hadden en met wie hij zojuist en eerder had getelefoneerd. Ze las zelfs een paar van de vele sms’jes die hij ontvangen had. Erik was duidelijk een geliefd maar drukbezet man. 

Ze opende haar handtas, pakte haar eigen telefoon en belde haar vriendin. Het telefoontje duurde niet lang. Ze bleef zitten. De Westerkerktoren galmde dat het half acht was en zij stond op, stak over, belde aan, deed een stap terug en keek om zich heen. De gracht was leeg. Snel zonk ze op haar knieën en met gebogen hoofd wachtte ze af.

Hij liet haar wachten. In de verte hoorde ze een auto aankomen. Haar hart bonsde. Nog liet hij haar wachten. De auto passeerde. De deur ging open.

‘Ja.’ Een vreemde stem.
‘Ik ben Merel en ik kom voor Erik,’ als een klein meisje dat bij haar vriendje komt spelen.
‘Mijnheer verwacht geen Merel.’ De deur ging dicht.
‘Wacht.’

Te laat, de deur zat in het slot. Zonder op te staan kon ze niet bij de deurbel. Ze bleef zitten op haar knieën. Nu was ze te laat. De voordeur bovenaan de trap ging open en zonder na te denken sprong ze overeind en rende omhoog. In haar haast botste ze bijna tegen Erik op. Hij keek haar aan met kille ogen. Ze schrok ervan.

‘Wat doe je hier?’
‘We zouden gaan eten.’
‘Je bent te laat. Ga. Doe wat je is opgedragen.’
‘En u dan?’
‘Ik moet weg. Doe wat je is opgedragen. Johan zal je te eten geven zoals ik je beloofd heb. Misschien ben ik op tijd terug om je te straffen voor je wangedrag. Misschien niet.’

[.../deel 3]

Kate

Blind date - 1.

Hij stond niet waar hij had gezegd te zullen staan maar hij stond duidelijk te wachten op iemand, op haar. Merel aarzelde dan ook geen moment, gaf hem een kus op zijn mond, deed een stapje achteruit en boog devoot het hoofd zoals haar was gezegd te doen.

‘Voor wie kom je,’ vroeg de man.
‘Voor u mijnheer.’
‘Hoe is mijn naam?’

Ze zweeg verward. Dit ging anders dan ze had verwacht. Ze had hem al van verre zien staan op de brug in het zonnetje. Lang, mager en met donker haar zoals hij zichzelf omschreven had. 

Duizenden mannen die aan zo'n omschrijving voldoen maar maar één die op de hoek zou wachten op haar. Alle hoeken waren manloos geweest. Ze durfde haar hoofd niet op te tillen om te controleren of dat nog steeds zo was.

‘Hoe is mijn naam?’
‘Ik weet het niet, mijnheer.’
‘Je rent op mij af, kust me en weet niet hoe ik heet?’
‘Nee, mijnheer.’
 
‘En hoe noem ik jou?’ 
Ze trok haar schouders op. Een gebaar van onmacht en gêne. 
‘Zeg me hoe ik je noem.’
‘Slavin, mijnheer,’ na haar lichaamstaal was het nu haar stem die haar verried.
‘Zo, zo.’ 

Het bleef een tijdje stil. Hij pakte zijn telefoon uit zijn broekzak en drukte op de  toetsen. 

‘We gaan een hapje eten. Ik heb trek, jij ook?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Waar heb je zin in?’
‘U heeft toch…’
‘Kijk me aan.’ 

Ze hief haar hoofd op. Hij zag er ouder uit dan ze verwacht had. Er liepen diepe groeven in het magere gelaat. Ze zocht zijn ogen. Hij schoof zijn zonnebril omhoog. 

‘Vertrouw je me?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Mooi. Dan gaan we naar Johan. Die kookt hier op de Keizersgracht. Hij zal ons zeker iets lekkers voorzetten. Vind je dat goed, slavin?’
‘Ja, mijnheer.’

Hij pakte haar bij haar bovenarm en leidde haar de gracht op. Na een paar honderd meter bereikten ze een pand met een hoge stenen trap die naar een brede groen geverfde voordeur leidde. 

Onderaan de trap was een deur naar een souterrain of kelder. Dit was zeker geen restaurant. Dit was niet wat was afgesproken. Ze trok haar arm los.

‘Wat is er?’
‘We zouden dineren in een restaurant. Dit is geen restaurant.’
‘Nee, maar het eten is er ongekend lekker. Vertrouw je me?’ 
Ze aarzelde.

[.../deel 2]

Kate