Weer hurkte ze en zo bleef ze een hele poos zitten. Het grind boorde door de zolen van haar schoenen en ze voelde het niet. De warme straal tussen haar benen vormde een plasje voor het in de bodem trok maar ze merkte het niet. Weg van alles en iedereen was ze het perfecte beeld voor deze centrale kamer van de formele tuin. Ergens boven in het pand verscholen achter horren genoot de eigenaar van het huis van de aanblik die zij bood.
In de keuken bereidde Johan het diner dat zijn baas hem had doorgebeld. De slavin moest een diner genieten, beter dan het maal dat ze eerder vandaag verwacht had. Zo geschiedde dat hij haar naar binnen leidde en aan het buffet zette. Haar polsen waren nog steeds op haar rug gebonden. Staand en zonder gebruik van haar handen mocht ze een zestal schitterende gerechtjes oplikken of eten zoals een slavin soms geacht wordt te eten om haar duidelijk te maken wat ze is. Een slavin niets meer en niets minder.
Ergens in huis sloeg een klok tien uur. Johan verwijderde de halsband en riem alsmede het touw dat haar polsen op haar rug had gehouden voor en tijdens de maaltijd. Hij hielp haar in haar mantel en reikte haar een warme en vochtige handdoek aan zodat ze haar gezicht kon schoonvegen en gaf haar haar handtas.
‘De taxi staat voor.’ Ze volgde hem de gang door en zag inderdaad een taxi buiten staan. Zonder nog iets te zeggen opende hij het achterportier. Ze gleed op de achterbank en hij sloot de deur. Pas toen noemde ze de straat waar ze woonde. De taxi trok zachtjes op.
Ze zat achterin en dacht aan de avond die ze door had gebracht in het huis van Erik. Erik, mystery man. Een zachte glimlach speelde om haar mond. Het duurde niet lang eer ze de hoek van haar straat bereikten. Ze pakte haar handtas en zocht naar geld. De taxi chauffeur stak zijn hand niet uit toen ze het bankbiljet aanreikte.
‘Vanavond is de betaling in natura.’
Ze keek hem aan in de achteruitkijkspiegel. Donkere ogen, smal gezicht met diepe groeven erin. Ze keek en zweeg. Hij deed de pet van zijn hoofd.
‘Natura slavin, ik neem aan dat je me dat niet zult onthouden.’
‘Nee mijnheer.’
Hij parkeerde de auto voor haar deur, stapte uit, hielp haar uit de wagen en opende haar voordeur met een sleutel aan zijn sleutelbos. Hij draaide zich naar haar om.
‘Heb je lekker gegeten slavin?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Mooi. Dan krijg je van mij persoonlijk het toetje. Ga maar vast naar boven, ontkleed je en wacht op mij zoals je geleerd is.’
Hij liep terug naar de auto en haalde het taxi symbool van het dak en zij beklom de steile trap.
Kate
