Jammer, te laat op de avond of is dat gewoon weer een excuus? Ben moe - dat wel, zag op de BBC een programma over T.S. Eliot, een Engelse dichter die ik tijdens mijn studie in de U.K. bestudeerd heb. En nu, zo onverwacht, was het erg mooi en inspirerend en ik ging online even zoeken en ziedaar, hoe treffend. Misschien ben ik onderbewust wel erg beïnvloed.
Leest en huivert, het begin, de eerste strofe van "Burnt Norton", het eerste van vier delen van Four Quartets. Ik zie zo gauw geen Nederlandse vertaling online maar ik neem aan dat je het zult begrijpen, mocht het je interesseren. Poëzie. Gek, eigenlijk sinds na mijn studietijd niet meer aan gedacht.
Blijkbaar wat mooi is, zal altijd mooi wezen. En het idee dat het verleden, het heden en de toekomst op de een of andere manier in elkaar verweven zijn, door elkaar lopen, of hoe hij het zegt aan het eind van deel 1 van “Burnt Norton”, is hoe ik het wel zie, of zou willen zien:
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.
