Op 14 januari, toen ik naar bed ging, sneeuwde het. Het was alsof er een deken naar beneden kwam. Geen losse vlokken maar pakken sneeuw. 's Ochtends was het weg. De eerste sneeuw van het seizoen en in mijn nieuwe huis.
Vanmorgen werd ik wakker met dit beeld - ik nam de foto rond het middaguur vanaf de bovenverdieping en daarna ben ik gaan wandelen door mijn dorp. Het was alsof ik op wintersport was. Zo mooi.
Een strak blauwe lucht en witte straten met erlangs tuinen vol pracht - heerlijk!
Kate
17 januari 2015
David Bowie, die gisteren overleed, was er mijn hele leven. Ergens in de achtergrond maar duidelijk aanwezig en in alle decennia van de jaren '60 tot nu. Vanmorgen, nadat ik had vernomen dat hij was overleden, keek en luisterde ik naar Black Star, zijn voorlaatste single. Wow! Wat een genie.
Ik weet niet wat te zeggen of te schrijven. Ik zag hem! Hij was erbij tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert in '92 en hij deed iets onverwachts maar zo mooi.
Ik heb de neiging dat ook maar te doen: te knielen en het Onze Vader te bidden voor een groot man, voor die twee grote mannen Bowie en Mercury, voor mijn ouders en allen die ons ontvallen zijn: Heroes, helden voor meer dan een dag.
Een troost: ze zullen altijd bij ons zijn, in ons hart, in onze genen. For ever and ever. David Robert Jones (8-1-1947 - 10-1-2016), rust zacht.
Kate
11 januari 2016
De foto van Bowie in de sneeuw is gemaakt door Jimmy King - waarschijnlijk in '13. Ik vond hem op www.smartmusic.ro. Zijn meest recente single Blackstar bekeek ik op YouTube.
De knielende Bowie tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert komt van de tumblr: Bowiepills. De fotograaf staat helaas niet vermeld. Het filmpje van het Onze Vader door David Bowie tijdens het Tribute Concert vond ik op YouTube.
Het filmpje van Heroes, dat Bowie zong vlak voor het Onze Vader, staat op YouTube. Dit is de versie incl. het Onze Vader.
Driekoningen: de boom is afgetuigd. Wat was hij mooi! Een grote tak, kleine boom welhaast waarin lichtjes gedrapeerd en volgehangen met zowel matte als glimmende donkerrode en bronzen ballen - een chique, sfeervolle kleurcombinatie.
Ik wilde hem liever nog houden maar zoals dat gaat: als je eenmaal begint af te breken dan is het handiger om maar meteen door te gaan. Eigenlijk was het zo gebeurd.
En nu staat er nog de boom met de lampjes en heel hoog in de tak nog een enkel bruin vogeltje met glanzende steentjes. Hij wacht op andere vogeltjes of strikken, bloemen of Paaseitjes - nog even wachten.
Even pas op de plaats om het nieuwe jaar in te luiden en vooruit te kijken naar wat komen gaat. In lang heb ik niet zoveel plannen gehad: vaag of al wat meer gevormd maar in elk geval ben ik zachtjes bezig met 'projectjes', dingen om naar uit te kijken en het voelt goed.
Ik voel me goed en ik heb niet het gevoel dat ik moet wachten of gas terugnemen. Ik wil op reis! Opeens ergens aan het begin van deze week bedacht ik dat ik op reis wilde en ik stuitte op een leuke combi van een tuin- en een bootreis. Dat is waar mijn hart van oversloeg, dat lijkt me leuk!
Een tuinreis kan, ik weet het niet, een oude-van-dagen reisje zijn maar de combi van overdag tuinen bezoeken en 's avonds lekker dansen en sjansen enzo aan boord lijkt mij ideaal.
'Je gaat hoor', zei mijn surrogaat-zus en 'je neemt wel die buitenhut' toen ik sputterde dat het wel erg prijzig was maar dat ik vast ook voor een binnenhut kon kiezen.
'Je doet dit maar eens in je leven'. Hmmm, gek, ik denk dat als ik eenmaal op cruise geweest ben - ooit als kind maakten wij er met onze ouders twee - ik denk dat ik het misschien wel zo leuk vind dat ik vaker wil :-).
Ander nadeel, na de prijs, is dat het op het top van mijn eerste tuinjaar hier valt. 'Er komen nog heel veel zomers waarin je hier kunt zijn', zei zus die duidelijk op missie was en geen mitsen en maren wilde horen.
Broer vond in eerste instantie dat ik een jaar moest wachten vanwege de financiën maar ik kan niet wachten. Het gaat zo goed met mij nu. Ik kan geen jaar wachten. Hij luisterde naar mij en herzag zijn oordeel.
Nu ik nog. Eigenlijk weet ik het al zeker maar hmmm zoals ik ben, moet ik nog even een intern gevechtje leveren :-). Het is namelijk wel heel decadent en tjee dan moet ik een galajapon aanschaffen. 'Ja', zei zus, 'en leuke zomerjurkjes'.
Ondertussen heeft broer niet helemaal ongelijk want er staan nog wel wat onkosten aan te komen. Vandaag hoorde ik dat ik half januari kan uitkijken naar het plan voor de verbouwing.
De eerdere ideeën voor een slaapkamer en badkamer en inloopkast boven konden mij niet enthousiast maken. Het bleef - in mijn beleving - gepriegel op de vierkante millimeter.
Ik wil geen huis met maar een slaapkamer en ik had het geld er ook niet voor over ook. En dus is er namens mij met de gemeente contact gelegd om te kijken wat de mogelijkheden zijn om de kap van het huis iets op te tillen en de bovenverdieping uit te bouwen.
Ik ben hartstikke nieuwsgierig hoe het voorstel er uit zal zien. Het is leuk en inspirerend om over de verbouwing na te denken. Maar nog meer dan dat verheug ik mij op het komende tuinseizoen.
Ik kan tegenwoordig geen tuincentrum meer voorbij gaan zonder op de uitverkooptafel te neuzen. Viooltjes, helleborussen maar ook een struik als kornoelje met van die mooie rode takken - die zag ik mij altijd al kopen zodra ik er plaats voor zou hebben. En nu heb ik er twee. Heerlijk!
Iedere ochtend loop ik door de tuin, om het huis en ik geniet van wat er is. Als ik niet zou gaan verbouwen, zou ik ook blij zijn want het is gewoon goed. Het uitgangspunt voor een verbouwing is dan ook: word ik er blijer van? Voegt het toe aan wat er al is? Betaal ik met een grijns al is het misschien nog zo duur?
Wanneer ik deze voorwaarden toepas op mijn reis dan moet ik morgen boeken :-). Ja. Dat moet ik doen. Ik zal maar eens beginnen met te bellen om uit te vissen hoe oud de deelnemers van de groepsreis gemiddeld zijn.
Maar, we varen op een groot schip. Die twintig oudjes - als ze dat al zouden zijn - vallen in het niet bij de duizenden die de boot bevolken. Ik denk dat ik het gewoon moet doen. Ogen dicht. Even diep ademhalen. Niet moeilijk doen. Gewoon boeken.
Wie weet wat voor inspiratie ik zal opdoen: voor de tuin, het huis, mijn schrijven. Wie weet hoe het zal lopen. Ik vind het zo spannend! Zo leuk! Ik voel me zo heerlijk! Wat een jaar zal het worden. Een heel bijzonder jaar.
Kate
6 januari 2016
p.s. - 7 januari: deze reis gaat hem niet worden. De gemiddelde leeftijd van de groep ligt >20 jaar hoger dan de mijne en dat is me te veel. Zjucht. En nu wat?
Het plaatje, An elegant woman with fine wine looks out at the sea from the deck of her cruise ship, komt van: Corbis en is gemaakt door Allen Bradley. Id stockfoto: 42-34717858. Credits: © Allen Bradley/ImageZoo/Corbis
