‘Uw telefoon!’
Ze rende de trap af en zwaaide met de telefoon in haar hand naar de rode achterlampen van de auto. Te laat! Er zat niets anders op dan te doen wat hij gezegd had. Zij belde weer op de bel van het souterrain en knielde zoals haar was bevolen. Bijna onmiddellijk werd de deur geopend.
‘Wat nu weer,’ snauwde de man. ‘Ik heb opdracht van Erik om aan te bellen.’
‘Je naam?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Je hebt geen naam?’
‘Jawel, meneer. Ik bedoel nee meneer. Ik weet niet.’
‘Nou, sta maar op en kom binnen.’ De deur werd achter haar op slot gedraaid.
‘Volg me.’
Ze volgde de butler, ze nam aan dat het Johan was, door een smalle gang naar de achterkant van het pand.
‘Geef me je jas.’
‘Nee.’
‘Wat zei je?’
‘Ik hou mijn jas liever aan.’
De telefoon ging. Johan nam op maar ze luisterde niet naar het gesprek.
Ze stond in het midden van een lichte en ruime eetkeuken met witte en zwarte plavuizen, lichtgele wanden en een plafond met wit geschilderde balken met hier en daar een haak om keukengerei aan op te hangen. Aan de linkerkant was het kookgedeelte, afgescheiden van de rest van de ruimte door een smal buffet.
Ze liep erheen en legde Erik’s telefoon neer. Johan was nog aan het telefoneren. Erik was er niet en ze wilde naar huis. Ze liep richting voordeur. Ver kwam ze niet. Een hand op haar schouder hield haar tegen, draaide haar om.
‘Je meester.’ Johan duwde zijn telefoon in haar handen.
‘Slavin, je begrijpt niet helemaal hoe de verhoudingen in mijn huis liggen. In mijn afwezigheid ben je gehoorzaamheid verschuldigd aan Johan. Is dat begrepen?’
‘Ja, mijnheer.’
‘Je blijft in mijn huis tot tien uur vanavond zoals is afgesproken. Ik hoop dat ik voor die tijd terug ben. Dag slavin.’
‘Dag mijnheer.’
Ze gaf de telefoon terug aan Johan.
‘Doe je jas uit.’ Hij trok haar handtas uit haar hand en zette die op het buffet naast de telefoon van Erik. ‘Doe je jas uit en wel onmiddellijk.’ Met trillende vingers en een rood hoofd maakte ze de knopen van haar jas los.
‘En schiet een beetje op of zal ik het doen?’
Ze schudde fel haar hoofd en wende zich af van de knecht die duidelijk dacht zijn meester te moeten overtreffen.
‘Draai je om, draai je naar mij toe.’
Ze kon niet anders dan hem gehoorzamen. De jas was los en door haar beweging vielen de voorpanden open. Onder de jas droeg ze kousen en een jarretelgordel. Dat was alles. Hij bekeek haar alsof hij nog nooit een naakte vrouw had gezien en zij boog haar hoofd omdat dat het enige was wat ze kon doen.
‘Doe die jas uit.’
Ze liet de jas van haar schouders glijden, langs haar armen tot hij in een sierlijke krul aan haar voeten lag. Het was niet dat ze zich schaamde voor haar lichaam. Absoluut niet zelfs. Haar lijf was zacht, vrouwelijk en goed gevuld. Haar tepels waren donkerroze en stonden als mooie felle rozenknopjes op haar borsten, haar kutje glad, en al haar lippen licht geopend en vochtig. Toonbeeld van een vrouw op haar best.
‘Hier jij.’
Ze kwam gedwee naar voren. Johan knipte met zijn vingers en wees naar de grond. Eeuwenoud signaal voor honden en slaven om te knielen aan de voeten van hun meesters.
[.../deel 4]
Kate
