Heroes: David Bowie overleden

David Bowie, die gisteren overleed, was er mijn hele leven. Ergens in de achtergrond maar duidelijk aanwezig en in alle decennia van de jaren '60 tot nu. Vanmorgen, nadat ik had vernomen dat hij was overleden, keek en luisterde ik naar Black Star, zijn voorlaatste single. Wow! Wat een genie.

Ik weet niet wat te zeggen of te schrijven. Ik zag hem! Hij was erbij tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert in '92 en hij deed iets onverwachts maar zo mooi.

Ik heb de neiging dat ook maar te doen: te knielen en het Onze Vader te bidden voor een groot man, voor die twee grote mannen Bowie en Mercury, voor mijn ouders en allen die ons ontvallen zijn: Heroes, helden voor meer dan een dag.

Een troost: ze zullen altijd bij ons zijn, in ons hart, in onze genen. For ever and ever. David Robert Jones (8-1-1947 - 10-1-2016), rust zacht.


Kate
11 januari 2016


De foto van Bowie in de sneeuw is gemaakt door Jimmy King - waarschijnlijk in '13. Ik vond hem op www.smartmusic.ro. Zijn meest recente single Blackstar bekeek ik op YouTube.

De knielende Bowie tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert komt van de tumblr: Bowiepills. De fotograaf staat helaas niet vermeld. Het filmpje van het Onze Vader door David Bowie tijdens het Tribute Concert vond ik op YouTube.

Het filmpje van Heroes, dat Bowie zong vlak voor het Onze Vader, staat op YouTube. Dit is de versie incl. het Onze Vader.

Queen + Adam Lambert

Vrijdag 30 januari 2015: Queen + Adam Lambert in de Ziggo Dome te Amsterdam. Ik was erbij en heb de avond van mijn leven gehad. Wat een show! Wat een zanger! Wat was Brian, ondanks zijn griep, goed!

Het was aan mijn broer te danken die, toen ik hem vertelde dat Queen kwam, stellig mijn 'niet willen gaan' weersprak: 'natuurlijk gaan we'. Zo geschiedde. Wij naar Queen.

Het sneeuwde harder en harder onderweg naar de Ziggo Dome. Vanaf het parkeerterrein was het een glibberige, gevaarlijke wandeling van minstens tien minuten met gladde loopbrug in het midden voor we in de rij mochten.

Het ging redelijk snel maar we waren nat en koud en nee, twintig euro voor een programmaboek is echt te veel, zelfs als er 'een paar hele mooie foto's' in staan. Toen we eenmaal zaten was alles goed en de rest direct vergeten.

De foto hierboven is gemaakt vanaf onze zitplaats op de tweede ring aan het begin van de show. Hoe zou het zijn? Wij, broer en ik, hebben Queen gezien en gevolgd vanaf hun eerste show in de Ahoy ergens in '75 of '76. De laatste keer waren we weer in Ahoy en was Paul Rodgers hun frontman. En nu...

Ik had me er niet mee bezig gehouden. Niet gekeken op YouTube hoe Adam Lambert het eraf bracht in eerdere optredens maar met Oud en Nieuw speelde mijn bandje met Adam het jaar uit, live op de BBC vanuit Westminster Hall en ik was onder de indruk.

Vanaf de opening gisteravond, One Vision, stelde Adam niet teleur. Wat een zanger! Hij heeft zich de nummers eigen gemaakt en haalde alle noten met gemak. Zong van begin tot einde alsof hij vers en onvermoeid was en met overduidelijk plezier.

Ik heb genoten! Wat een show! Queen was altijd al bekend om hun lichtshow maar gisteravond spande echt de kroon - er kan natuurlijk ook veel meer dan vroeger :-). Het was fenomenaal.

Hier stond, in tegenstelling tot Paul Rodgers indertijd, een echte diva, in staat om het publiek te entertainen met een buiging in dankbaarheid naar het verleden.

Een avond om nooit te vergeten. 'Je bent bijzonder tekstvast', zei mijn buurman na In the lap of the gods (rev). Ja. Het was heel bijzonder erbij te zijn, te zingen en klappen en zwaaien.

Wij hadden zitplaatsen maar toen Lambert gekroond en in panterkostuum opkwam kon ik niet meer blijven zitten. We are the champions! En hoe! Hij zong de sterren van de hemel en bracht iedere song met overtuiging.

Wat heerlijk mijn groepje in 2015 weer eens op haar toppen te mogen meemaken. Beter dan in lang. Beter misschien wel dan ooit - maar dat is heiligschennis :-) en ook flauw want Freddie en Adam zijn onvergelijkbaar.

Vanavond werd de documentaire The Great Pretender uitgezonden. Het is lang geleden dat ik Freddie live zag en ik was het bijna vergeten in mijn enthousiasme na gisteravond, maar Freddie Mercury kon er ook wat van. Wow!

Meer dan twintig jaar na zijn dood, vulde zich gisteren een zaal met 17.000 Queen fans. Dat alleen al is ongelofelijk en ook dat je tweeënhalf uur kunt vullen met louter hits. De jonge rockgod deed die nummers alle eer aan.

Adam Lambert was op dat podium in niets de mindere van de oude meester. Hij zong dan wel niet zelf gecomponeerd werk maar in zijn vertolking was hij wel degelijk eigen, authentiek. Chapeau!  

Ik was blij erbij te zijn - maar dat moge duidelijk zijn - meer dan blij.

Kate
31 januari 2015


Foto verantwoording:

1. foto gevonden op twitter.
2. eigen foto vanaf onze zitplaats op de 2e ring.
3. van de facebook pagina van de Adam Lambert fanclub onder het kopje foto's ©ZiggoDome; 
4. van de facebook pagina van de Adam Lambert fanclub onder het kopje foto's ©Miachihu
5. van de facebook pagina van de Adam Lambert fanclub onder het kopje foto's ©ZiggoDome
6. de foto hiernaast is een still van het slot applaus tijdens God save the Queen en komt van het YouTube kanaal van ©Lekker Poepie.
7. eigen foto vanaf onze zitplaats op de 2e ring.
 

24 november 1981 en verder

Freddie Mercury 1977 (1)

Twintig jaar geleden overleed Freddie Mercury. Dit jaar bestaat de band officieel veertig jaar. Vanaf vandaag bestaat Queen, wat er van over is, langer dan toen Freddie en John Deacon nog actief waren. Bizar! Onwerkelijk ook en op de een of andere manier - ja, ik weet dat ik nu ga vloeken - verkeerd.

Ik zag ze voor het eerst op 17 mei 1977 in de Rotterdamse Ahoy. Kaartjes gekocht bij Concerto in de Leidsestraat. Samen met mijn broer(tje) in de trein naar Rotterdam, de metro naar de Ahoy - een hele onderneming toen. Queen: licht, rook, vuur! Het was onvergetelijk.

Op een jaar na heb ik iedere keer dat Queen Nederland aandeed het concert bezocht. Vaak in de Leidse Groenoordhallen - wat is daarmee gebeurd, eigenlijk? Ik zag Brian May solo ten tijde van "Back to the Light", zowel in Manchester als Düsseldorf. Ik zag "We Will Rock You", de musical in London.

Toen het Queen + Paul Rodgers werd, was ik er weer bij - opnieuw in Rotterdam - al was het maar om de cirkel te sluiten. Wat begon in Rotterdam zou in Rotterdam eindigen. Was het daar maar geëindigd of liever nog iets eerder, veel eerder. Gewoon na het Tribute Concert in Wembley - ja, ook dat heb ik bijgewoond. Waanzinnig mooie herinneringen bewaar ik aan mijn Queen-jaren.

Inmiddels roepen Brian May en Roger Taylor vaker irritatie dan vreugde op. Het gedram om Queen in de spotlichten te houden, het herschrijven van de geschiedenis van de band zodanig dat May en Taylor het gelijk aan hun kant hebben en houden - immers, zij waren de founding fathers van Smile.

Queen, de heren May en Taylor zijn drukker dan ooit met o.a. hun musical - nee, niet gezien hier in Nederland. Hoe kun je Pia Douwes casten in de rol van Killer Queen? Wat moet ik met Nederlandse vertalingen van overbekende songs terwijl een aantal andere liedjes in het Engels werden gezongen? Hoezo? Waarom?

Of dat nog niet genoeg is, heeft Roger Taylor zich hard gemaakt voor "The Queen Experience" - een officeel goedgekeurde, bijeengebrachte coverband die moet doen wat de heren van Queen niet meer kunnen of willen of... Een show met o.a. nooit live gezongen nummers en onuitgebracht beeldmateriaal. Tja... Ook deze voorstelling heb ik langs me heen laten gaan. Ik heb Queen gezien, ik heb ook wel coverbandjes gezien. Er is een musical... Ik geloof het wel.

Dan komt er een film en nog een film of is het een toneelstuk? Ik ga niet kijken. Een handvol of meer nieuwe biografieën van Freddie en de band liggen in de winkels. Ja, ik heb er een aantal op mijn verlanglijstje staan. De albums werden weer eens opnieuw geremastered en ook die liet ik links liggen. Eerlijk gezegd, het is te veel. Veel en veel te veel. 

De afgelopen weken werd bekend dat men bezig is de duetten van Freddie en Michael Jackson verkoopbaar te maken. Zucht. Voor zover ik het me kan herinneren zijn er begin jaren '80 twee songs opgenomen: "State of Shock" en "There must be more to life than this" - de laatste verscheen op Freddie's solo album "Mr. Bad Guy" - en nee, die plaat heb ik nooit gekocht. 

Het verhaal ging dat Jackson Freddie betrapte op het gebruik van cocaïne en dat hij toen de samenwerking verbroken heeft. Geen idee of het waar is, ik was er niet bij. Feit is dat de nummers als bootlegs al jaren over het internet zweven en dat ze bij leven nooit als duet zijn uitgebracht. Tot nu, nu beide heren dood zijn en May en Taylor hun tanden erin hebben gezet.

Ze hebben inmiddels ervaring genoeg met het vinden en zeven en oppoetsen en uitdikken van flinters materiaal en dit zal ongetwijfeld meer zijn dan een paar regels op band. De erven van Michael Jackson zijn akkoord - tja... 

Dit is hoe Brian May er volgens The Sun in staat: 'I don’t work on things with the aim to make money or for promotional reasons. I work on things with the view "to let’s see how it goes." When it is something we feel is worthwhile then it’s nice if we could get it out there.' (2)

Heel leuk, ja. Ongetwijfeld opnieuw een kaskraker. Ongetwijfeld bijzonder en gewild door vele miljoenen fans dus wie ben ik om te zeuren? Voor mij is het te veel, onnodig, niet gewenst zelfs. Queen is meer dan ooit een industrie geworden, een melkkoe, een marketing (lees: verkoop) gedreven organisatie met een attitude die mij persoonlijk niet aanspreekt.

Vandaag twintig jaar geleden overleed Freddie Mercury. Ik waag te betwijfelen of Queen, indien Mercury er nog zou zijn, net zo brandend in de belangstelling zou staan. Ik vraag me zelfs af of Queen als band nog zou bestaan. 

Het is vandaag geen dag om te vieren, zegt Brian May op zijn blog (3). Nee. Het is al jaren geen feestje meer de heren in actie te zien. Dat is meer jammer dan ik in woorden kan uitdrukken want beter dan het was, zal het nooit nooit meer worden. Alleen al daarom mis ik Freddie.

Kate
24 november 2011



Bronvermelding:
(1)  http://thatguythatreallylikesqueen.blogspot.com/2011/02/silly-facebook.html?zx=1fcd6b6996e88d64
(2) http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/bizarre/3931387/Michael-Jackson-and-Freddie-Mercury-duet-tapes-to-be-released.html
(3) http://www.brianmay.com

Op de 65e verjaardag

Freddie Mercury 
* 5 september 1946 - † 24 november 1991

Fairytales of yesterday will grow but never die

Foto gevonden op: http://www.wallpaperbase.com/wallpapers/celebsm/freddiemercury/freddie_mercury_1.jpg

Citaat uit "The Show Must Go On" van het album "Innuendo", lyrics and music credited to Queen but primarily written by Brian May, 1991.

 

Queen 40 jaar

Queen bestaat veertig jaar. Ik veronderstel dat je pas een jubileum of verjaardag kunt vieren als je heel precies weet en nauwkeurig kunt communiceren wanneer de onderneming, het samenzijn, de band begonnen is. Dat kan lastig zijn en niet onomstreden.

John Deacon

De mannen van Queen - wie zijn dat eigenlijk? - hebben besloten dat Queen begonnen is op 1 maart 1971, de dag dat John Deacon na een auditie werd aangenomen als bassist.

Niet de datum waarop Freddie Mercury de band Smile, bestaande uit Brian May, Roger Taylor, mocht versterken. Niet de dag toen op voorspraak van Freddie de bandnaam werd gewijzigd in Queen. 

Queen concert 25-07-1970

De datum van het eerste concert als 'Queen (formerly Smile)' is niet gekozen als het begin van Queen. Nee, Queen werd of was pas Queen toen John Deacon erbij kwam en dat is vreemd want Queen is nog steeds Queen terwijl Mercury noch Deacon een actieve rol hebben of zullen hebben in de band.

Het is ruim twintig jaar na het overlijden van Freddie Mercury; John Deacon heeft zich in 1997 van de muziekwereld en Queen afgewend maar Queen gaat gewoon door. Men tourde met een andere zanger, nam nieuw materiaal met hem op maar Queen bleef steeds Queen - hoewel soms als Queen+Paul Rodgers.

Momenteel tourt Brian May met de zangeres Kerry Ellis door de U.K. - plannen voor een Europese tour zijn in de maak - de helft van de voorstelling kan het publiek luisteren naar Queen songs inclusief een samenzang tijdens de akoestische versie van "Love of My Life". Het voelt op de een of andere manier niet goed.

Brian stelt: 'In no sense am I trying to be Queen'. Okay, in dit geval heet de samenwerking niet Queen - het is een Brian May productie en niet Roger maar diens zoon zit achter de drums. Dit is niet Queen en niemand die dat pretendeert - ik ook niet maar speel dan verdorie niet zoveel van het repertoire van je oude bandje!

Dit is het jaar van Queen en dat valt heel gunstig een paar maanden na de overstap van EMI - bijna veertig jaar koninklijke platenmaatschappij - naar Universal Music die, ook heel toepasselijk, alle albums opnieuw gaan uitbrengen. De eerste vijf liggen al in de schappen, de volgende vijf worden in juni verwacht. Ik koop dit keer maar niets :-).

Queen

Queen viert een feestje en pakt als vanouds groots uit. Zo was er de tentoonstelling "Stormtroopers in Stilettos" van 25 februari tot 12 maart in Londen. Een overzicht van de beginjaren van Queen. Jammer genoeg kon ik hier niet weg anders was ik beslist even een kijkje gaan nemen. Het leek me buitengewoon interessant en leuk.

Er is ook een nieuwe documentaire gemaakt van de geschiedenis van Queen door de ogen van Brian en Roger. "Days of our Lives" is te zien op BBC2 in twee delen op zondag 29 mei 2011 en maandag 30 mei om 23:00 uur.

Ik moet zeggen dat ik huiverig en nieuwsgierig tegelijk ben. Al jaren wordt de geschiedenis van Queen herschreven. Stukje bij beetje, jaar na jaar is het belang Brian en Roger in alle facetten van het bandleven vergroot. 

Over John horen we hoogstens 'he’s very nervous and very fragile and he doesn’t really want to deal with a lot of people anymore (...) but he’s still our partner, you know, he still gets paid'. Tja... Zegt Brian May: 'I think the popular view is that when John joined the band, the band was complete'. 

Smile concert 27-06-1970

Prima! Maar dan alsjeblieft, alsjeblieft ontbind de band nu die - al was het maar door de dood van Mercury - niet meer compleet is, nu Deacon al jaren een slapend lid is. Ontbind de band en ga verder onder de naam Smile of Taylor & May, May & Taylor is ook goed. Ga samen op reis als oude mannen en zing je liedjes als je dat nodig vindt.

De harde realiteit is echter dat May en Taylor samen niet zo goed zijn, apart niet zo goed zijn als samen met Deacon en Mercury, niet zo goed als de musicalcast van een goed geoliede productie die ook al weer negen jaar op de planken staat, nooit beter dan dat wat nu voor de zoveelste keer met een nieuw hoesje en weer nieuwe toevoegingen en wellicht inderdaad opgepoetst met veel bombarie uitgegeven is.

Queen is veertig en nog zijn de festiviteiten niet ten einde. Er komt een film over een aantal jaren in het leven van Freddie Mercury - de jaren voorafgaand aan Live Aid, voorafgaand aan aids en aftakeling. Ik denk dat ik ook dit deel van het feest maar aan me voorbij laat gaan.

Ik ben een cynica en merk dat ik steeds meer moeite krijg met de bulldozer die Queen heet. Die mij steeds weer nieuwe oude platen probeert te verkopen of op andere manieren tracht geld te genereren - niets mis mee maar hmm ooit is het toch echt wel genoeg geweest zelfs als je oud-en-trouw-fan-van-het-eerste-uur bent.

Het stoort mij dat Lenie 't Hart onder de nieuwe reclame voor haar Zeehonden Crèche ongeveer het hele "Love of my Life" als muziekje mag misbruiken. Een heel nummer, ook nog een nummer met heel veel connotaties, dierbare gevoelens en herinneringen. Dat is toch echt wat anders dan de openingsmaten van "It’s a Beautiful Day". Blijkbaar denken de heren van Queen er anders over...

En zo vecht ik verder met mijn passie van weleer. Het is een kwestie van loslaten, van je niet druk maken, van kiezen voor de elementen die (nog) wel goed voelen. Het zou pijn doen ware het niet dat ik het proces herken en erken als een dat overal in de geschiedenis plaatsvindt: het heet historiografie.

Historiografie is geschiedschrijving. Er is dat gezegde, u kent het wel, geschiedenis wordt opgetekend door de overlevers, door de overwinnaars, door mensen met hun eigen kijk op dat wat vooraf gegaan is. Zou Brian May zijn overleden in 1991 dan zou verhaal van Queen heden ten dagen anders worden verteld.

Ik zit morgen- en overmorgenavond rond deze tijd - 23:00 uur - te kijken naar BBC2. Huiverig en nieuwsgierig zal ik luisteren en kijken naar dat wat de heren May, Taylor en hun manager Jim Beach ons willen laten zien en horen. Er zal over John Deacon worden gesproken en over Freddie Mercury: positief, liefdevol zelfs. Het zal mij, in weerwil van mijzelf, boeien en pakken en meevoeren naar mijn jeugd.

Queen bestaat veertig jaar en dat moet gevierd worden - want als het niet gevierd zou worden was het ook niet goed :-). Champagne ontkurken en kijken: morgenavond en maandagavond: "Days of our Lives", 23:00 uur op BBC2.

Kate
28 mei 2011 


Foto en tekst verantwoording:


1. Logo 40 jaar Queen - http://queenonline.com/en/news-archive/queens-40th-anniversary-a-reason-to-be-excited-about-2011/

2. Foto John Deacon gemaakt door Mick Rock - http://joehasselvander.blogspot.com/2009/01/queen-sheetkeeckers-return-of-rock.html

3. Aankondiging van het eerste concert van Queen (voorheen Smile) op 25 juli 1970 in PJ's in Truro Cornwall met Freddie Mercury (lead vocals, tambourine), Brian May (electric guitar, backing vocals), Roger Taylor (drums, backing vocals),
Mike Grose (bass guitar) komt van: http://www.queenconcerts.com/detail/live/3/queen-live-25-07-1970-pjs-club-truro-uk.html

4. Citaat Brian May: 'In no sense am I trying to be Queen' komt uit "If it dies, it's all on me - I don't have any back-up" - interview met Kerry Ellis in de krant "Shropshire Star" van 10 mei 2011, geschreven door Dave Burrows en gelezen via
http://www.brianmay.com/whatsnew.html

5.  Wil je weten hoe het was die tentoonstelling over de beginjaren? Kijk dan op: http://www.stormtroopersinstilettos.com/gallery/
Foto's van de tentoonstelling staan hier:
http://www.flickr.com/photos/simononly/sets/72157626248993886/detail/
En een filmpje is er ook: http://www.youtube.com/watch?v=_Oi_WZCioo8

6. De "pasfotootjes" van Queen zijn gemaakt door Mick Rock en komen van:  http://www.queencuttings.com/dblog/articolo.asp?articolo=176

7. De citaten over John Deacon komen uit een interview van Roger en Brian aan queenonline.com:
- Roger Taylor zei: 'he’s very nervous and very fragile and he doesn’t really want to deal with a lot of people anymore (...)  but he’s still our partner, you know, he still gets paid' - in deel drie van het interview van 29 maart 2011. Het is terug te vinden op:
http://www.queenonline.com/en/features/brian-and-roger-interview-part-3/
- Brian May stelde: 'I think the popular view is that when John joined the band, the band was complete. So it’s the anniversary of that which I think is March. So we became the complete Queen group when John joined us.' Dat was in deel 1 van 23 maart 2011 op: http://www.queenonline.com/features/roger-taylor-brian-may-interview-part-1/

8. De advertentie voor wat het laatste concert van Smile zou zijn op 27 juni 1970 in Cityhall Truro, Cornwall komt van: http://queenincornwall.blogspot.com/2010/07/smile-gigs-in-cornwall-3-more-that-were.html

9. De foto van de band aan het eind van mijn blog is ook gemaakt door Mick Rock en komt van: http://www.nme.com/photos/queen---forty-years-of-glam-rocking-genius/208154/5/1#7

Freddie en Mick Rock

10. Mocht je nou nieuwsgierig zijn naar die Mick Rock, fotograaf van de beroemde foto's in de beginperiode - "Queen II" en "Sheer Heart Attack" - al die wonderschone foto's die zo invloedrijk zijn geweest in de beeldvorming van de band in de '70s - hier is hij met Freddie.

Deze foto - leuk hè dat jasje dat zowel door Freddie als Roger als Mary Austin is gedragen :-) - komt van: http://www.mercury-and-queen.com/queen.htm

Happy birthday Freddie Mercury

Every song that you make
Is a whisper in my ear

Kate

5 september 2010

Foto gevonden op: http://joehasselvander.blogspot.com/2009/01/queen-sheetkeeckers-return-of-rock.html

Citaat: "You Take My Breath Away" van het album "A Day At The Races", lyrics and music Freddie Mercury, 1976.

Freddie Mercury en Gay Pride

Het is weer feest in Amsterdam. U weet, ik ben geen feestbeest - niet als het massale volksbijeenkomsten betreft waar men zich en masse heeft uitgedost in fluorescerende en meestal te strakke outfitjes. Vandaag vieren "we" dat je homo mag zijn. Hoera! Drie keer in de rondte hopsasa.

Om half elf bereikte mij, nog met alle ramen en deuren toe, al een oorverdovend lawaai ongetwijfeld van boten die zich naar het verzamelpunt begeven. Ja, je woont aan de gracht en wordt gratis en voor niets geëntertaind - er is geen tegenhouden aan. Ik had misschien een weekendje onbewoond eiland moeten boeken. Te laat.

Ik heb niets tegen homo's of lesbiennes maar wat ik me afvraag, waarom moet deze seksuele aard zo worden opgedrongen aan de rest van de wereld? En dan ook nog op een wijze, zo stuitend ordinair - zeker in de beginjaren dat ik bijna zou begrijpen waarom er onder sommigen met meer dan fronsende wenkbrauwen tegen homofilie aan wordt gekeken.

Persoonlijk denk ik dat je met 'doe maar gewoon' meer bereikt dan met het tonen van alle mogelijke excessen. Die worden onherroepelijk eerder als bedreigend of afstotend ervaren. Tja, dat ik dat hier zo moet verwoorden anno 2010 - vijftig jaar na the roaring sixties, is eerlijk gezegd wel een beetje raar. We zijn meer jaren vijftig dan we willen weten.

Ik heb iets met SM, BDSM heet dat tegenwoordig. Ik zou kunnen zeggen dat mijn seksuele aard zo is - ik weet er wordt verschillend over de "oorsprong" van BDSM gedacht. Er zijn, of misschien niet meer - ik hou het niet bij, SM Pride optochten zoals er dus vandaag Gay Pride optochten zijn. Ik ben er nooit geweest bij zo'n SM Pride - ik zal of zou er nooit aan deelnemen.

Dit soort demonstraties van "kijk ons eens onszelf mogen zijn" versterken het stereotype gedachtegoed en dat kan nooit de bedoeling zijn. Ieder mens is anders, uniek - ook daar kun je je twijfels over uitspreken maar voor nu claim ik dat het zo is. Ik hou van SM maar ik heb absoluut geen zwart leer in huis. Ik voldoe niet aan het standaard plaatje (wat is dat eigenlijk?). Niemand die mij ziet of kent kan zien dat ik onderdanig ben. Ik zou niet anders willen.  

Maar ieder is anders. Ik gun een ieder zijn of haar feestje. Ik hou gewoon mijn deuren en ramen dicht en ga niet op straat tot het zondag is geworden. Ik vraag me wel af: waarom moet Nederland zo massaal de homo scene omarmen? Zouden "we" dat ook doen als het een andere doelgroep betreft of een ander doel? 

Duidelijk is dat Nederland van dit soort "feestjes" houdt vooral als de bnn-ers er zich op storten, dan is het helemaal leuk aapje te kijken en achteraf te horen dat ze dronken overboord vielen ofzo. Heel goed voor de beeldvorming zoiets. Beeldvorming, dat is in elk geval een reden waarom velen zich met de Gay Pride bezighouden, gewoon image building, stemmen trekkerij. De homo gemeenschap heeft geld: kassa!

Wat me stoorde, wat me deed besluiten aan het fenomeen Gay Pride een blog te wijden, was de aankondiging in mijn televisiegids dat 'in het kader van roze zaterdag' opnieuw de documentaire "Het uur van de Wolf: Freddie Mercury privé" zal worden uitgezonden (NL3 om 20:30 uur). Dit natuurlijk, maar dat natuurlijk is voor mij allerminst vanzelfsprekend, omdat hij aan complicaties t.g.v. HIV/aids is overleden.

Dat maakt hem blijkbaar tot boegbeeld - wat voor boegbeeld? Van Freddie Mercury, ik volg hem al sinds ongeveer 1974, is nooit officieel bekend geworden welke seksuele geaardheid hij had. We kunnen het zo ongeveer wel inschatten maar het is niet van belang in de waardering van zijn vakmanschap als entertainer, zanger, songwriter, levensgenieter, mens.

Hij heeft nooit iets over zijn seksualiteit gezegd tot een paar uur voor zijn dood. Toen de bevestiging kwam dat hij aan HIV/aids leed, was dat slechts: 'Following enormous conjecture in the press'. Wekenlang had de pers in het steegje bij zijn huis gepost, foto's geschoten met telelenzen, op de deurbel gedrukt, rumoerig gewacht op nieuws. Hun aanwezigheid kon zelfs m.b.v. dichte ramen en deuren niet ontkend worden. Leuk, als je op sterven ligt!

Toen nog Farrokh Bulsara ca. '56 - 1)

Het stoort me dan ook dat die al honderd keer uitgezonden documentaire over Freddie Mercury "privé" juist vandaag weer wordt herhaald. Hoezo, privé? Wat denk je nog te weten te komen dat je al niet wist of wat je niet wilde weten?

Ik heb boeken gelezen waarin de laatste secondes van zijn leven werden verwoord - details die niemand ooit over zichzelf wil teruglezen zou dat kunnen als je al dood bent. Grafische details over het breken van botten en het vloeien van vloeistoffen - bent u nu tevreden? Hoe mensonterend en verwerpelijk. Hoe privé wil je het hebben?

Freddie Mercury, ca. '84? - 2)

Nee, zulke details leer je niet door te kijken naar "Het uur van de Wolf" vanavond. Er wordt een beeld neergezet van een verlegen jongetje die een zeer succesvol artiest werd. Een levensgenieter die alles heeft gedaan wat God en de mensheid zouden afkeuren en werd omringd door een hofhouding van mannen, door het uitwisselen van ringen gehuwd met een man en voor eeuwig spiritueel en in liefde verbonden met een vrouw. 

Een complex mens zoals wij allen dat zijn. Een man die stierf na jaren gezwegen te hebben over zijn ziekte zelfs richting degenen met wie hij zolang Queen vormde. Iemand die ongetwijfeld hemel en aarde heeft bewogen om een cure te vinden tegen de, toen nog, zekere dood maar geld noch faam kon hem genezing brengen. Het was simpelweg te vroeg - we schrijven 24 november 1991.

Freddie Mercury, ca. '91 - 3)

'Following enormous conjecture in the press, I wish to confirm that I have been tested HIV positive and have Aids. I felt it correct to keep this information private in order to protect the privacy of those around me.

However, the time has now come for my friends and fans around the world to know the truth, and I hope everyone will join with me, my doctors and all those worldwide in the fight against this terrible disease.' - 4)

Het is 23 november 1991. Nog een dag te gaan. Geen woord over homofilie, over de wens een boegbeeld van en voor homo's te worden. Slechts het woord: privacy. Dat wat hem op het einde niet gegund is. Dat woord dat zo geërodeerd is de afgelopen decennia. 

Straks op die boten is er geen privacy - niet voor de deelnemers, niet voor de omwonenden. Freddie Mercury is niet de juiste representant van zo'n feest.


Kate
7 augustus 2010


Foto en citaat verantwoording:
1) http://blogdrfutil.blogspot.com/2010_07_01_archive.html
2) http://blogdrfutil.blogspot.com/2010_07_01_archive.html
3) http://musparade.com/artist/Freddie+Mercury
4) http://century.guardian.co.uk/1990-1999/Story/0,,112639,00.html

Op de verjaardag van Brian May

Far, far from the light
Hear the night creatures call
With the cold breath they howl
All the hollow hours they're calling you
I'll be there
No matter what you're going through
In the dark I care
I'm holding on, I'm hoping on
It's still the same old me inside
Back to the light - 1)

Al sinds jaar en dag ben ik fan van Brian May. Ik zag hem tientallen keren met Queen, solo en met anderen na het overlijden van Freddie Mercury. 

Ten tijde van de "Back to the Light" tour woonde ik in Manchester, daar zag ik hem in The Apollo. Ik stond op de eerste rij en had contact - een heel bijzonder moment.

Een paar maanden later, in november was ik in Nederland en reed samen met mijn broer naar Düsseldorf om Brian May en zijn band, met daarin o.a. de fenomenale Cozy Powell, nog een keer te zien optreden.

Het was eind 1993 en de poster in groot formaat van de albumhoes van Back to the Light vulde de lege, smoezelige muur boven mijn bed in het huis dat ik deelde met twee andere studentes. 

Het lijkt, het is zo lang geleden. Nog steeds volg ik Brian May. Een paar weken geleden was er zelfs opnieuw even contact. Onverwacht. Apart. Bijzonder. Ik heb diep respect voor deze man. 

Vandaag is hij jarig.

Kate

19 juli 2010

 

1) "Back to the light", lyrics and music: Brian May, 1992

De foto van de albumhoes komt van: 

http://discotecaxaranga.com/popup_image.php?pID=606648&osCsid=0dd61d65c256d75114e7c93ccb3185cf

Queensday 2010

Freddie Mercury, februari 1987
foto gemaakt door Peter Hince