Ja, de tweede chemokuur is weer goed gegaan. Ben er nog niet natuurlijk, ik neem een week om het allemaal te verstouwen maar het gaat goed.
Mijn grootste valkuil nu is om te denken dat ik er 'al' ben en dat is natuurlijk niet zo want ik heb nog vier kuren voor de boeg en een aantal maanden voor ik met het chemocircus klaar ben.
Daarna komt nog de hormoontherapie van vijf jaar(!) waar ik ook alweer gruwelverhalen over las maar gelukkig was ik verstandig genoeg niet verder te lezen. Eerst dit. Dan dat.
En, zo zei iemand bezorgd, je moet ook nog herstellen na al dit. Ja. Okay. Dus ik ben er nog niet. Herinner mij eraan als ik ga jubelen en zweven maar ik ben een gelukkig mens. Nog steeds.
Vanmiddag, toen het eindelijk droog was en voor het weer gaat hozen morgen, gooide ik de balkondeur open naar het landgoed. Heerlijk! Even mijn zijden dekbed (een van mijn goede aankopen van dit jaar) luchten.
En rondneuzen want dat had ik al dagen niet gedaan. Er bloeide weer een courgette maar ja, laat hè... De tomaten zijn flink aan het 'roden'. De pronkbonen bloeien en groeien. En er zijn bloemetjes, klein maar fijn.
Boekettijd maar weer eens omdat ik steeds vergeet bloemen te kopen en zelf zo'n minatuurtje maken leuk is. Dus de bakjes met kruiden en een Spaanse peper die ook nogal laat bloeit, verzetten en met schaar in de weer.
Gevolg was, of niet, of ook van het snijden en hakken voor een heerlijke goulash dat ik nu vervelling heb op mijn wijs- en middelvinger. Smeren dan maar om het allemaal goed vet te houden. Maar het was het waard. Zalig gegeten en een prachtig boeketje op mijn pc tafel.
Mooi pallet van tinten rood, oranje, fuchsia, wit en groen - om maar even het geel van de goudsbloem te vergeten. Ik geniet er altijd bijzonder van. Voor de foto heb ik hem verplaatst maar hij staat hier - als altijd - in mijn ooghoek terwijl ik type.
Ja, ik ben blij. Zo blij. En ik hoop en bid dat het zo mag blijven ook. De volgende kuur zal broer er niet zijn. Dat kan. Ik stuur hem weg. Even naar het meisje en dan snel weer terug want wellicht zal het toch nog lastiger worden naarmate de tijd vordert en de herfst echt inzet.
We wachten af. In goed vertrouwen. En dankbaar.
Kate
24 augustus 2014
p.s. en dit zit in het boeketje: beginnend om drie uur zie je een rode zinnia. Zes uur is de oranje nasturtium, ernaast een rode geranium, daar boven de bloei of bloesem in wit/rood van de pronkbonen en om twee uur een fuchsiakleurige lathyrus. Onzichtbaar achter een groen blad om vijf uur in het midden staat nog een calendula in knop.
