Soms vroeg ik me af: als dit is wat je zo graag doet, het beste wat je te bieden hebt, het mooiste dat je kunt, waarom laat je je er zo makkelijk vanaf brengen? Maar ik kan alleen schrijven vanuit de meest intense emoties die me van mijn slaap houden, constant nat, koortsig bijna, dwalend door een donker huis - voelend dat wat ik zo vertrap.
Vanuit dat gevoel, die intense emoties, schrijf ik zonder plot, op de tast en laat het verhaal bezit van me nemen tot ik, bezeten van wat er op het scherm ontstaat, laat gebeuren wat moet gebeuren hoogstens tijdelijk geremd door mijn realiteitszin, de hang naar realistische details en desk research.
Soms wil ik te veel, te mooi. Herinneringen komen terug door de geur van een parfum? Je kunt er donder op zeggen dat ik vervolgens op zoek ga naar dat parfum. Ze slaapt in een rommelkamertje en loopt naar de woonkamer? De plattegrond van het huis ligt voor me. Zo is schrijven meer dan het rijgen van woorden. Zo is dat wat niet verteld is het fundament onder het verhaal.
Zo ook de verhalen die voorgingen. Verhalen waarvan er een aantal hier staan. Ergens hoop ik nog steeds dat ze ooit een geheel zullen vormen. Ze gaan over dezelfde vrouw, dezelfde man, dezelfde liefde. Verhalen die op zichzelf staan maar tegelijkertijd niet zonder elkaar kunnen.
Ik ben schatplichtig aan de mensen die mij mailden en wiens verhalen ik lees of las. Iemand, een vrouw, een aantal jaar geleden die middels een kort mailtje, een korte vraag iets aanraakte waardoor ik begon te stromen. Het resultaat was Smeulend Vuur en de introductie van de vrouw die in 236 schakels Tessa heet.
Ook kort geleden was er zo'n opmerking die een koord in mij raakte waardoor er iets ging trillen. Het is een wonder hoe zoiets gebeurt. Het is een energie die rondzingt waaraan ik mij laaf, waardoor ik geïnspireerd raak en mooie dingen kan schrijven, laten lezen. Waardoor ik bij anderen weer luikjes openzet. Een prachtige cirkel.
Mijn moeder hoort het in mijn stem: 'wat klink je vrolijk'. En ja, dat ben ik ook. Ik stuiter en ben blij. Mijn schrijven is belangrijk voor me. Belangrijker dan seks, belangrijker dan al die dingen waarmee men schermt: carrière, gezinnetje, verre reizen, grote vriendenschaar, geld, luxe, standjes, kunstjes. Al dat leidt af. Al dat zal dus, meer nog dan voorheen, moeten wijken voor mijn schrijven.
Schrijven maakt mij blij. Mijn verhaal doet meer voor mij dan wat dan ook. Het heelt en voedt en beschermt. In mijn verhaal kan ik zijn wie ik zou willen zijn. Mooi, lief, vurig, geliefd, sterk, bijzonder, geen non, geen heilige, gewoon de slavin van Mark die is wie hij is en maakt dat ik kan zijn wie ik ben, bij hem.
Het verhaal is zoveel mooier dan de realiteit :-) en daarom stuiter ik want ik kan niet wachten wat er zal komen. Vlinders in mijn buik, maagkrampen een droge keel en drijvend op natte wolken - zo verdien ik mijn keten terug - of niet. We zullen zien. Komt dat zien!
Kate
9 augustus 2011
De foto komt van de site van Corbis: Stock Photo ID 42-21303691; fotograaf: Roy Botterell
http://www.corbisimages.com/stock-photo/rights-managed/42-21303691/woman-writing-in-diary
