zondag 14 augustus 2011

Rattenvanger van Hamelen

Soms word ik erg verdrietig van de wereld van SM, van de mensen die erin rondlopen, hun handelingen en zienswijzen, dan wil ik niets liever dan wegkruipen, nog dieper wegkruipen.

'Je lijkt meer kluizenaar dan non', schreef iemand. Ik heb het kloosterslot aangenomen, vrijwillig en het is moeilijk dat te doorbreken. De stilte. Geen gedoe, geen gezeur.

Ik hoef me niet mooier, seksier, verleidelijker voor te doen dan ik ben want ik laat niemand toe. Noem het een vlucht. Een vlucht voor de scherven die onherroepelijk zullen volgen.

De grootste, mooiste woorden gevolgd door lucht. Poef. Niets. Nada. Noppes. Nothing. Geen verklaring, geen uitleg, geen commentaar. 'Het zal nooit veranderen'.

Wat niet? Dat ik de liefste, geilste, mooiste 'van binnen' was? Die, met wie je sneller, dieper ging dan ooit te voren? Die, die je herkend had voor je haar kende? Of waren het leugens?


Zo vaak als ik over de datingsites dwaal, denk ik aan de Rattenvanger van Hamelen. Hij floot de prachtigste melodie en alle kindertjes renden naar hem toe.

En toen begon zijn wandeling. Over berg en dal klonk hoorngeschal maar de kindertjes hoorden er geen waarschuwing in. Ze liepen achter de Rattenvanger aan, hij maakte grapjes en beloofde ze snoepgoed.

Ze waren niet bang voor de duisternis toen ze eenmaal de grot betraden. Zij zagen hem niet maar hoorden nog steeds zijn fluit. Zachter en zachter. Nu weer links dan weer rechts van hen.

Er kwam een moment van stilte. Dat komt er altijd. Sterven gebeurt in stilte. De bezinning volgt wat later. Had ik het anders moeten doen? Had ik anders moeten zijn. Ongetwijfeld. En hij?

Hij speelt vrolijk verder in de speelbak die BDSMZaken heet en RP en Lexa en... Ik zie hem komen en gaan, aanwezig, niet ingelogd, wel ingelogd. Ik kijk naar hem en hij weet het.

In het midden van een nieuw verhaal ben ik opeens zo verschrikkelijk verdrietig. Eventjes ben ik klaar met de wereld van SM, de mensen die er rondlopen, hun handelingen en zienswijzen.

Het liefste zou ik dicht tegen je aan willen kruipen en je mijn verhaal voorlezen. Een gruwelijk verhaal. 'Een harde vorm van SM', schreef iemand. Ja, maar niet zo hard als de realiteit. Niet zo hard.

‘Ga maar slapen en droom over wat je met me doet. Dat is veel.’
‘Ja, hè?’
‘Ja.’ (1)

Morgen begint, als ik me niet verslaap, een nieuw verhaal. Het heet - onder voorbehoud - Transactie*.

Kate
14 augustus 2011


* Inmiddels heb ik besloten door te schrijven aan 236 Schakels en dat wat Transactie is daarin - als het me lukt - een plaats te geven.

Het plaatje van de Rattenvanger van Hamelen vond ik hier.

Het citaat  (1) komt uit 236 schakels.