Het was te veel, te ver, te erg maar oh fuck, ademen, blijven ademen. Ze huilde. Ze slikte. ‘Ik vertrouw je.’
‘Op handen en knieën. Nu. Benen uit elkaar, hoofd omlaag, mooie rechte lijnen.’ Hij schoof de schaal iets meer naar haar toe. Liep om haar heen.
Haar ademhaling ging snel, was ondiep. Ze snikte. Ving flarden op van wat hij tegen haar zei. Niet kotsen. Ga weg. Slikken. Wat? Wat doet hij nu?
Zijn rechterhand ging over haar hoofd en nek langs haar ruggengraat naar haar billen en terug. Bleef liggen tussen haar schouderbladen. ‘Je bent misselijk, je hebt het koud.’
De toon van zijn stem veranderde. Ze herkende die toon.
‘Je zou in je eigen bed moeten liggen maar je hebt je keten verloren. Nu ben je bezit. Mijn bezit. Ik kan met je doen wat ik wil. Ik ga met je doen wat ik wil.’
Ze hield haar adem in toen hij zijn andere hand tussen haar benen op haar schaamheuvel legde, haar schaamhaar naar beneden trok, haar kut bevoelde.
'Je bent nat, je bent een natte dweil. Zelfs als je als een misselijke dweil mijn hemd bevuilt, ben je nat.'
Hij drukte zijn rechterhand steviger op haar rug en sloeg zijn linkerhand met volle kracht op haar linkerbil.
Een geelbruine kwab belandde op het kristal. Ze hijgde.
‘Lijnen, Kate!’
De rechterbil kreeg een pets. Ze vocht tegen de gal die naar boven wilde, weg uit haar lichaam.
Hij porde, prikte, wreef over haar buik, maakte de onrust daar groter.
Blijf eraf. Alsjeblieft. Laat me met rust. Ze probeerde zijn hand weg te duwen. Vocht tegen het kokhalzen.
‘Heb niet de moed. Herneem je positie, houd je lijn vast. Mooi lijden, Kate. Anders hoeft het voor mij niet. Wees mooi voor mij.’
Ze zette haar hand terug onder haar schouder. Huilend spuwde ze in de schaal.
‘Goed zo.’ Hij trok zijn broek open, omlaag, duwde zijn kruis tegen haar gezicht. ‘Voel wat je met me doet. Ik zou je willen neuken in je kont terwijl jij aan het overgeven bent.’ Hij toonde zijn penis. ‘Kijk hoe geil je me maakt, dweil.’
Ze keek.
Hij ramde zijn vingers in haar kut. ‘Dacht ik het niet. Net zo geil als haar eigenaar. Spuug maar, kots maar lekker door. En bereid jezelf voor. Ik ga je nemen als de dweil die je bent. Wat zeg je?’ Hij scheurde een condoom open.
Van heel diep uit haar maag kwam een klodder gal naar boven. Oh god. Ze rilde.
‘Zit stil.’ De camera klikte zijn foto’s. ‘Ik ga je nemen maar niet nu.’ Hij pakte haar hand en vulde die.
Nog een laatste keer kokhalsde ze. Adem in, adem uit. Omhoog, omlaag. Op de een of andere manier was het rustgevend hem af te trekken, contact met hem te hebben, te voelen wat ze deed, wat ze met hem deed.
Toen hij klaarkwam boven de kristallen schaal was de misselijkheid voorbij.
[.../236 schakels - 21.]
Kate
