‘Ja.’
‘Niet meer misselijk?’
‘Nee, gelukkig niet.’
‘En verder?’
‘Moe.’ Ze zei het en voelde hoe moe ze was. Het was bijna niet mogelijk nog langer haar ogen open te houden. Ze sloot haar oogleden. ‘Vreselijk moe.’
‘Sta op.’ Hij wees naar de kristallen schaal met daarin een soort van pap bestaande uit haar braaksel en zijn sperma. Het stonk. ‘Breng die schaal weg, leeg hem, was en droog hem af – dat mag je in de keuken doen – en zet hem op de eettafel. Zodra je klaar bent, kom je hier terug.’
Het verbaasde haar nog steeds dat ze zonder enig weerwoord deed wat hij haar opdroeg. Ze had zich wel eens afgevraagd hoe dat kwam. Voelde zij zich dan als vanzelfsprekend de dienstbode? Was ze bang voor represailles in geval zij niet zou gehoorzamen? Was het haar natuur? Het dienende, verzorgende, koesterende? Of kwam het door zijn manier van doen, de kalme gelaten stem waar zij niet tegen bestand was? Het overwicht?
Ze deed het gewoon hoe brak ze zich ook voelde. Ze bukte en pakte de schaal voorzichtig op zodat er niets over de lage rand zou vloeien en liep naar de wc, veegde de brij met closetpapier van de schaal en maakte het klusje in de keuken af. Het was fijn warm water over haar handen te voelen stromen. Ze was naast moe ook koud en hongerig. Waarom had ze dat niet ook gezegd toen hij vroeg hoe het met haar ging?
‘Kate!’
Vlug veegde ze het aanrecht droog en hing de theedoek weg. Klaar.
‘Kate!’
Ze hoorde hem al in de gang. Hij was zo ongeduldig soms. Ze glimlachte.
‘Wat is er te lachen. Hmmm? Vind je het leuk mij te laten wachten?’
‘Nee meneer. Het spijt me meneer.’
‘Kijk me eens aan? Je meent er geen donder van, Keetje. Zie je wel, je lacht me gewoon uit.’
‘Moet je me maar niet zo afbeulen.’
‘Doe ik dat?’
Ze voelde haar wangen opgloeien onder zijn blik. Automatisch boog ze haar hoofd. Zo’n vraag.
‘Antwoord me.’
Haar stem was klein, bijna zonder geluid.
‘Ik versta je niet.’
‘Nee.’
‘Maar je wilt het wel.’
‘Ja.’
Zijn hand in haar kut, in haar mond, zijn lippen op haar lippen, zijn tong op haar tong.
‘Oh ja.’
‘Ja.’ Hij duwde haar van zich af. ‘Ik wil dat je mijn overhemd wast. Hier aan de tafel zodat ik je kan zien, zodat ik kan zien met hoeveel liefde jij je kots uit mijn dure overhemd wast. Zet de weckflessen maar naast de bank, dan zal ik ondertussen controleren of je je opdracht van vannacht naar tevredenheid hebt uitgevoerd.’ Hij trok zijn overhemd uit, liet het voor haar op de grond vallen en liep naar de bank.
[.../236 schakels - 22.]
Kate
