Je doet dingen met mij die ik nooit eerder heb ervaren. Ik wil dat je dat weet. Dat je beseft hoe bijzonder je bent. Hoe ontroerend mooi je hier nu voor me zit. Zo koud. Zo moe. Zo prachtig.
Ik wil dat je onthoudt hoeveel je voor mij betekent. Dat je het gelooft. Ik zou willen dat je straks als je onder de douche staat deze waarheid over jezelf herhaalt en elke dag voor je gaat slapen. Wil je dat voor me doen?’
‘Ja.’
‘Echt doen Kate.’ Zijn stem had een urgentie die er eerder niet was geweest. ‘Er zal een tijd komen dat wat ik nu tegen je gezegd heb, je enige houvast zal zijn.’
Hij stond op en liep naar de zijkant van de tafel en legde zijn hand op haar schaamheuvel, woelde met zijn vingers door de krulletjes en plaagde haar klit met zijn vinger.
Ze draaide haar heupen. Hongerig. Spande haar bilspieren nog wat aan. Sloot haar ogen. Kreunde zachtjes. Luider.
Hij haalde zijn hand weg.
Ze kon een kreet van teleurstelling niet tegenhouden.
‘Ik ben hier, schat.’ Hij zat voor Kate op tafel zonder pantalon of onderbroek en wees naar haar. Gaf haar wat zij zich eerder zelf nog onthouden had. En zij gaf terug.
Het glas viel om en rolde van tafel. De kom volgde, brak. Ze lachten erom. Kate had het niet meer koud. Haar honger en dorst waren gestild.
Ze lag in zijn armen op de eettafel en het leven lachte haar toe. Ze rolde op haar zij en trok zijn arm over zich heen. Ze sloot haar ogen.
[.../236 schakels - 29.]
Kate
