Over de streep

De mooiste programma's zijn die waar je in komt rollen, die je pakken zonder dat je weet waar je naar kijkt. Vanavond, na de eerste aflevering van Expeditie Robinson 2011 zapte ik naar NL1 en daar stond een groep mensen die met stellingen, waarheden geconfronteerd werd en, indien deze stelling op hen van toepassing was, werd uitgenodigd naar de andere kant van de zaal te lopen, over de streep. 

Daar werd hen een denkmoment aangeboden en de steun van degenen die niet over die streep waren gegaan in de vorm van een hand om hoog, drie vingers in de lucht. Prachtig! Soms stonden ze er bijna met zijn allen, soms met zijn drieën. Altijd was er steun van de achterblijvers. Altijd was er bemoediging. 

Indrukwekkend. Ik kwam erin toen het handgebaar werd uitgelegd, dus voor de eerste stelling en heb het programma uitgekeken. Later heb ik nog door de aflevering heen gescrold online. 

Het bleek om de laatste aflevering te gaan van een reeks met een aantal scholen of schoolklassen. Een aantal leerlingen werd uitgelicht maar dat boeide me minder. Ik vond het groepsproces vele malen indrukwekkender en gelukkig bestond de groep, door aanwezigheid van leraren, uit meerdere generaties.

Ik heb in veel bedrijven gewerkt waar zo'n middag meer voor het bedrijf zou kunnen betekenen dan weer een middag zomaar op de hei of in de karaoke studio. Van onbegrip naar respect, luidt de ondertitel van het programma van de KRO en dat is broodnodig door de hele maatschappij heen. 

Je bent niet alleen. Wat je ook meegemaakt hebt, hoe je ook denkt over jezelf of hoe anderen jou ook zien: je bent niet de enige die dit meemaakt of meegemaakt heeft. Jij hoort erbij. Je hebt een doel op aarde. Je mag er zijn. Wie je ook bent. Wat je ook doet. Wees welkom!

Kate
1 september 2011

De foto's komen van de KRO site: Over de streep