Hij rijdt in donk're nachten

Hoor de wind waait door de bomen.
Hier in huis zelfs waait de wind.
Zou de goede Sint nog komen,
Nu hij 't weer zo lelijk vindt.

Nu hij 't weer zo lelijk vindt.

Ja, hij rijdt in donk're nachten
Op zijn paardje, oh zo snel.
Als hij wist hoe zeer wij wachten,
Ja gewis, dan kwam hij wel.
Ja gewis, dan kwam hij wel!

Wachten en smachten - daar leek het wel op vroeger, de weken, dagen vóór 5 december. 'Wie zoet is krijgt lekkers' en omdat we nog niet wisten dat het in Spanje altijd zonnig is en niemand nog van tapas had gehoord, waren we extra braaf zodra de Sint weer in het land was.

Een leven later kijk ik met weemoed terug naar die dagen van weleer, van spanning en speculaas. Onschuldige spanning uit de tijd van vóór dagelijkse nieuwsbulletins vol pedofilie, Roomsche handjes en lieden die ageren tegen de traditie van Zwarte Pieten en mijter mét kruis.

Ik wil het er, nu ik dit type, niet eens meer over hebben, kan mijn oorspronkelijke gedachtedraad niet hervatten zoals ik zo vaak tegenwoordig niet kan verwoorden wat ik voel. Zoveel onbegrip - eufemisme voor boosheid - over een kleine minderheid die alles wat goed is, kapot lijkt te (willen) maken.

Ik had willen schrijven hoe de spanning van 'hoor wie klopt daar kinderen' me in een tover-tel brengt bij de spanning van een mooi SM scenario - nee, het een heeft niets met het ander te maken, vergis u niet. Ik associeer slechts 'wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe' met dat wat ik hier ketens noem.

Ik had willen opmerken dat die periode van vóór de binnenkomst van Sinterklaas me zo deed denken aan het gevoel van 'vol verwachting klopt mijn hart' wanneer er iets staat te gebeuren waardoor de machtsverhoudingen kantelen en alles mogelijk is of wordt.

Ik had willen zwijmelen over het sprookje dat SM heet. Helaas kan ik het niet. Er lopen te veel monsters in het sprookjesbos en mijn hart is verkild door de vele valse gure windvlagen waar ik mij niet tegen kan beschermen. Ik geloof niet meer in het sprookje en ik wil er geen deel meer van uitmaken.

Dat wat ik altijd gedroomd heb, geschreven, gefantaseerd - het was niet waar. Mensen zijn mensen en zij willen andere dingen, hebben andere prioriteiten en dromen andere dromen dan ik. Wat ik SM noemde heeft niets te maken met wat men BDSM noemt, heeft zelfs niets te maken met SM.

Ik heb me vergist. Wat ik wilde is niet realistisch. Het was en is een meisjesdroom die niets met de werkelijkheid te maken heeft. BDSM is een kinky seks-georiënteerd tijdverdrijf voor volwassenen. Daar is niets mis mee maar dat zocht ik niet. Seks is, wat mij betreft, schromelijk overgewaardeerd en verdient niet de aandacht en energie die mens en media eraan besteden.

Wat ik droomde, fantaseerde en waar ik over schreef is een veelomvattende en diepgaande verbinding tussen twee mensen die elkaar voeden en helen en inspireren en die samen iets maken dat onuitwisbaar is, onuitspreekbaar en misschien zelfs onverklaarbaar. De romantica in mij zou het liefde noemen.

Ik heb Sint Nicolaas altijd een ware Goedheiligman gevonden - streng maar rechtvaardig, een beetje een oude brombeer maar met een groot hart die weet wat je diep van binnen écht verlangt, die je je fouten vergeeft en je met een aai over je bol vol goede moed via de kerstboom en het kribje, de knallen en het siervuurwerk het nieuwe jaar inslingert: nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Noem hem liefde als je durft. 

Als hij wist hoe zeer wij wachten,
Ja gewis, dan kwam hij wel.
Ja gewis, dan kwam hij wel!

Kate
5 december 2010

Beide oude prenten van de Goedheiligman kwamen van:
http://blog.seniorennet.be/kerst_en_nieuwjaar/archief.php?startdatum=1225494000&stopdatum=1228086000