Vanavond was het er weer, dat gevoel van angst, dreiging: er zou wat gebeuren. Weer dat gevoel waarover ik in augustus blogde met dat zinnetje dat ik eerder dit jaar, in mei schreef: 'Er hing iets in de lucht'.
Ik was in mijn spelletje - Runescape - en misschien omdat er een monotoon winderig geluid was, misschien omdat ik ingespannen probeerde de sudoka - inderdaad, het heeft niet veel met Runescape te maken maar het spel biedt ook sudoka's - op te lossen...
Misschien omdat ik ontspannen en ingespannen tegelijkertijd was maar ik voelde een soort van aankomend onheil - onzinnig want dat is er niet, zeker niet op BDSM gebied. Het was er evenwel wel.
En ik vroeg me af: mag een slavin bang zijn? Moet ze misschien wel met of in of langs de randen van angst leven, in onzekere afwachting van wat haar te wachten staat? Worstelend met de vraag of ze aankomende beproevingen zal doorstaan?
Ik heb er al vaker over geschreven. Ook in Een simpele vraag, later in een van de volgende delen, komt er een dialoog over de angst van de slavin, over wat het met haar doet. Het intrigeert me.
Mijn meisjesfantasieƫn gingen over angst. Over angst voor wat komen ging en de angst tijdens de - tja wat? - sessie - zeg ik dan maar met een slap en vervelend woord.
Angst voor het welzijn van de ander - de geliefde die door jouw toedoen ook gestraft werd. Angst voor de Meerdere die het leven zo moeilijk en pijnlijk maakte.
Enfin, vanavond was er een vaag gevoel dat niet te concretiseren is. Dat bleek wel toen ik de dialoog opzette beginnend met 'Ik ben bang.' Snel genoeg was het gevoel van dreiging verdampt en de woorden, de zinnen in mijn hoofd verdwenen.
Het probleem blijft - denk ik - het invullen van de angst, niet van de angst maar van dat wat haar zo angstig maakt of moet maken. De "toezegging" dat dit en dat gedaan, haar aangedaan zal worden. Of gewoon de handelingen daartoe.
Misschien is het beter er gewoon niet over te willen schrijven? Of in elk geval niet zo snel? Dat gevoel van dreiging is waarschijnlijk gewoon lust of geilheid of verlangen - ook zo'n woord. Maar een mooi gevoel, dat wel. Zuiver, als ik het zo mag noemen.
Er stroomt van alles. Ik ben op zoek, ik graaf en lees en denk en voel en wie weet komt het tot een verhaal. Iets is er aan het borrelen, zoveel is duidelijk. En het gaat over een strenge, strikte, harde werkelijkheid tussen Man en vrouw. Logisch toch?
Kate
13 december 2010
Beide foto's heb ik lang geleden van het internet geplukt, ik denk van de fotosite Corbis.com.