Oh, ik heb wel een advertentie staan ergens diep verscholen op een site - en ja, er reageerde ook wel iemand die n.a.v. mijn compilatie van oude teksten schreef dat 'het' vast 'de droom van iedere man' zou zijn. Ik wil niet de droom zijn van elke man.
Ik wil de werkelijkheid en één Man. Een heel speciale Man. En daar stopt het want hoe moet ik zeggen wie dat zal zijn? Wat hij moet zijn? Mijn ervaring heeft geleerd dat alles altijd anders is dan je vooraf verwacht.
Toch, al is het maar omwille van een leven lang dromen en schrijven, moet de Man iets met SM hebben :-). Veel waarschijnlijk zelfs, maar wat? Wat zoek ik in een Man, in de SM? Kan ik überhaupt iets zinnigs zeggen over mijn SM wensen? Weet ik wat ik wil of aankan of durf?
Afgebonden borsten, zwarte geslagen vlees, uitputtende orgasmes, ordinaire outfitjes en lichaamsontsierselen zijn aan mij niet besteed. Ik ga voor ouderwets en monogaam en wellicht zelfs saai. Ik wil absoluut niet gedeeld worden met andere vrouwen.
Ik zoek geborgenheid, armen om me heen, een rots in de branding bij wie ik niet hoef toneel te spelen. Iemand die begrijpt dat je na vijftig jaar alleen niet opeens over kunt stappen naar 25 uur per dag samen. Een Man die snapt dat de dynamiek van de relatie nooit uitgezet kan worden. Die door heeft wat dat betekent, voor hem en voor mij.
Je bent wie je bent. Zoiets. Je bent wie je bent in relatie tot die ander. Je bent zo omdat je er niets aan kunt doen, omdat de synergie is zoals die is, omdat de omstandigheden het afdwingen, omdat het niet anders kan dan zo. In voor- en tegenspoed. In hard- en tederheid. In liefde.
Alarmbellen! Hoe voorkom je dat je op een of andere manier al thuis bent in de SM relatie terwijl het gewone kennismaken achterop hinkelt? En andersom: hoe overstijg je de zorg van alle dag om bij je Man, vrouw te zijn zonder afleiding, zonder angst, zonder vermoeidheid of stress? Hoe "maak" je een D/s zonder kleerscheuren? Hoe hou je het vol?
Hoe, als zelfs een gewone tekst, een dagboekdeel of blogbericht, deze tekst, mijn denken over het zoeken naar een Man niet afkomt, kan ik zijn wie ik wil zijn in relatie tot een ander?
Ik moet weg. De ogen van mijn moeder moeten worden gedruppeld en mijn vader wacht op mij want er is vanmiddag bingo en dat doen we samen. De was kan ik niet meer ophangen, ook dat moet wachten. Het plantje dat ik kocht in het tuincentrum staat nog op de aarde. Ik wil schrijven, filosoferen op papier, denken maar ik moet weg. Er is geen tijd. Er is geen rust. Als ik al wist wat ik zocht, hoe zou ik me kunnen committeren aan de kennismaking met een Man? Zorg en liefde en karweitjes gaan voor daten en eten, sjansen en dansen.
Ik zou zo graag een Man aan mijn zijde weten maar ik zie beren op de weg. Is het angst of realisme? Is het stom of verstandig om te wachten? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik weg moet, hoognodig weg moet. Computer uit. Jas aan. En als ik terug kom aan het einde van de middag zal ik moe zijn.
Dan zal er zeker niets stromen. Dan zal ik niet eens meer denken over een Man die wellicht voor mij de was zou hebben opgehangen en het eten gekookt, de wijn geopend en de lichten gedempt. Die mij zou kussen en strelen, mijn pijnlijke schouders en stijve nek. Kusjes in mijn nek. 'Poeh, wat is het warm'. 'Dan trek je toch iets uit, schat'.
Ik moet gaan.
Kate
18 december 2011
Fotoverantwoording:
De man en de vrouw:
http://www.corbisimages.com/stock-photo/rights-managed/42-19752315/couple-with-an-umbrella?popup=1; © Sie Productions/Corbis; 42-19752315; Couple with an Umbrella
De rennende vrouw:
http://www.corbisimages.com/stock-photo/rights-managed/42-19752319/woman-with-an-umbrella-running; © Sie Productions/Corbis; 42-19752319; Woman with an Umbrella Running
