Chili jam uit Amsterdamn

spaanse pepers en tomaatjes

Mijn Spaanse peper avontuur levert heel wat chili's op en al een tijdje loop ik met de gedachte rond daar jam van te maken. Ik ben over het algemeen - op mijn ochtendboterham-zoet na, wat meestal pindakaas betekent - een hartige tante. 

Niets zo lekker dan een lunch met heerlijk vleesbeleg of een goed stuk kaas. Lekkere tapas of een toastje bij de borrel verkies ik meestal boven een petitfourtje of een stukje cake. En als het al zoet is, dan liever niet mierzoet. 

Waarom ik dus direct aan jam dacht gemaakt van pepers en niet aan sambal is me eigenlijk een raadsel. Maar goed, we willen wat en zoeken dus en vinden op Nederlandstalige webpagina's niet veel maar in het Engels-Amerikaanse struikel je over de chili jam recepten.

Deze jam wordt niet op de ochtendboterham gegeten. Men serveert het goedje bij een kaasplateau of naast cold meats - bijvoorbeeld koude kalkoen de dagen na kerst, vandaar dat een potje chili jam in Angelsaksische landen vaak als kerstcadeautje wordt gegeven.

Dat zou dus helemaal naar mijn smaak moeten zijn ware het niet dat ik nooit koud vlees als hoofdgerecht serveer en me verre houd van smeerseltjes op de kaas of ham op boterhammen. Ik eet ook geen kipnuggets of Thaise viskoekjes of gewokte gamba's die zo'n sausje nodig hebben.

Kijk en dan is de jam opeens een sausje geworden of een smeerseltje en nou ja, ik ga het gewoon maken en kijk wel hoe ik het ga gebruiken. Ondertussen vraag ik me af, hoe het goedje in het Nederlands genoemd wordt.

Het Engelse woord jam laat zich als jam vertalen maar wat ik ga maken is geen jam, lijkt erop maar is het niet. Ik open Van Dale en zet de verschillende betekenissen van jam, marmelade en confituur onder elkaar. 

Je hebt ook nog chilisaus. Ik kom er niet uit. Ergens lees ik over chutneys en het woord relish komt voor op een van de webpagina's die ik lees. Ook die termen zoek ik op in Van Dale.

Chili jam uit Amsterdamn

Het helpt niet. Geen van de omschrijvingen past bij het brouwsel dat ondertussen in de pan zit. Ik zoek op what is the difference between en zo kom ik op een site waar ik wel meer culinair aanvaardbare definities van het kookmengsel van vruchten-suiker-en-andere-ingrediënten vind.

Op basis van wat ik daar lees besluit ik dat ik een Spaanse peper chutney* aan het maken ben, maar stiekem noem ik het gewoon chili jam (Nederlandse uitspraak, Amsterdams accent :-). Ik maakte haar - ze is als een vrouw: zoet, vurig, heet - op basis van een recept op de BBC Good food site.

Aangepast aan mijn smaak en wensen - zonder mijn toevoegingen was de jam veel maar dan ook veel te heet - is dit hoe je chili jam uit Amsterdamn maakt:

bijna alle ingredienten

4 rode paprika's - ik had 3 rode en 1 gele
4 rode pepers - een van mijn pepers was nog niet rood
1 cm verse gember
4 teentjes knoflook
1 bakje (250 gr) roma tomaatjes
400 gr lichtbruine basterdsuiker
1 eetlepel honing
sap en pulp van 2 grote mandarijnen
2 stukken gegrilde rode paprika uit een potje van AH (zoek bij de olijven e.d.)
250 ml rode wijnazijn
snuifje zout

WAARSCHUWING: wrijf niet door je ogen of je gezicht nadat je de pepers hebt gesneden!!!

Schil de gember en knoflook, ontdoe de pepers en paprika's van zaadlijsten en steeltjes. Snijd pepers, verse paprika, knoflook en gember in grove stukken en doe ze in een blender of vijzel. Schep het mengsel in een pan met dikke bodem en voeg tomaten, suiker en azijn toe. Breng aan de kook en schuim af. Proef!

Doe een eetlepel (of meer naar smaak) honing in de pan met de gegrilde paprika's en iets zout. Knijp of pers mandarijnen boven de pan uit en voeg eventueel het pulp van het vruchtvlees toe. Roer en proef! Is het te heet, voeg dan meer paprika's en mandarijnen en honing of suiker toe. Temper het vuur zo dat het goedje blijft pruttelen maar niet overkookt of aanbrandt.

de oogst

Na enige tijd, het originele recept zei 50 minuten maar het duurde bij mij langer, zal de jam binden. Roer nu wat vaker. Check of de dikte goed is door een theelepel hete jam op een bordje af te laten koelen. Proef opnieuw. Haal als je er het geduld voor hebt eventueel de velletjes van de tomaten uit het brouwsel.

Zorg dat de glazen potjes - liefst direct uit de afwasmachine - goed ontsmet zijn. Zet ze op een vochtige theedoek en vul met het iets afgekoelde mengsel. Deksel erop en de potjes omgekeerd 5 minuten laten staan. Ik vulde er de vijf kleinste glazen potjes mee die ik kon vinden.

Bewaren in de koelkast of onaangebroken in een koele donkere kast.

Kate
28 augustus 2010


p.s. het is inmiddels zondag 29 augustus en ik heb net een boterhammetje gegeten met chili jam. Heerlijk! Pittig en zoet - maar niet te - echt een jam voor volwassenen :-). Die vier potjes komen wel op, ook als ik ze niet weggeef.



*Chutneys are basically condiments which usually consists [sic] of a mix of chopped fruits, vinegar, spices and sugar cooked into a chunky spread.

De boom van Anne Frank

rijen voor het Anne Frank Huis

Ik liep net voor het middaguur langs het Anne Frank Huis en als altijd stond er een lange rij toeristen, zoals er ook voor het Van Gogh, het "tijdelijke" Stedelijk en het "achterhuis" van het Rijksmuseum lange rijen stonden - ook daar kwam ik langs. 

Het is herfst in Amsterdam, Sail heeft de stad verlaten, het regent en je moet toch wat om de dag door te komen voor het andere vertier begint. 

Ik heb altijd een beetje medelijden met toeristen in Amsterdam. Volgens mij ben je er binnen een halve dag uitgekeken. Geveltjes en grachten verliezen snel genoeg hun bekoring en veel is er niet te doen als je niet van roken, zuipen of omgebouwde mannen houdt.

Gelukkig zijn er de musea - als ze niet jaren achtereen gesloten zijn tenminste - en een ervan is het Achterhuis. Vergeef mij mijn cynisme - ik ben zelf in een grachtenpand geboren en wij grappen altijd dat de zolder van mijn geboortehuis net zo bezienswaardig is als die waar Anne Frank zich verborg. 

Anne Frank Huis

Ik weet het is een sick joke. Maar wat, behalve a sense of history, is daar te vinden op de Prinsengracht? Ik vond er niets de keren dat ik het bezocht - meermaals ja, als meisje en later als jonge vrouw, nee niet meer sinds de nieuwe vleugel met o.a. ingang en café is aangebouwd eind jaren '90 dus wellicht heb ik geen recht van spreken.

Als troost - mocht dat nodig zijn - kan ik u melden dat mij een zelfde gevoel van "is dit alles" bekroop bij het bezichtigen van Shakespeare's Birthplace en eigenlijk in heel Stratford. Ook in het geboortehuis van Mozart vond ik niets net zo min als bij het huis waar Freddy Mercury woonde en stierf.

Ik heb blijkbaar geen stenen nodig om overledenen of moet ik zeggen: de groten der aarde (die zijn vreemd genoeg meestal dood wanneer ze dat predicaat toebedeeld krijgen) te waarderen of te eren of te voelen. 

Daarbovenop ben ik ongeduldig. Ik weiger uren in de rij te staan om iets te mogen zien. Voetje voor voetje in een lange rij vreemden langs vitrines met memorabilia, Koninginnedagtroep of Tall Ships is niets voor mij. Ik zal veel moois missen door zo'n instelling maar dat is dan jammer. 

Constructie Anne Frank Boom

Altijd weer verwonder ik mij over de mensen die wel in die rij gaan staan. Zo ook toen ik eerder vandaag langs het Anne Frank huis liep. Die mensen, die daar rond half 12 stonden, hadden wel, zo weten wij nu, een primeur: zij zijn waarschijnlijk de laatsten geweest die de Kastanjeboom "in volle glorie" - d.w.z. overeind maar gestut door een ijzeren constructie - hebben gezien.

De Anne Frankboom is omgewaaid.

Ik heb iets met bomen. Altijd al gehad. Nee, ik praat er niet tegen en omarm noch bevoel ze maar ik vind bomen majestueus, soms zelfs overweldigend en altijd een genot voor het oog. Bomen kunnen je opladen en inspireren - een wandeling door het park (ik noemde het ooit "bomen happen") doet altijd goed.

Echter, toen de boom van Anne Frank zo ziek bleek dat hij omgekapt moest worden doch buurtbewoners dit tegenhielden, het avondnieuws ermee opende en ik van een relatie een kastanje gevangen in plexiglas ontving ter ondersteuning van de actie: red de Anne Frank Boom - heb ik in verbazing mijn grijze hoofd geschud.

Wat ziek is en niet meer geheeld kan worden, is beter af dood. Dieren, planten, mensen - hoelang moet het leven gerekt worden om de gevoelens van omstanders te sparen. Waarom worden er in vol bewustzijn kasplantjes gecreëerd die de strijd om het leven eerder vroeger dan later en na heel veel extra kosten, moeite en emotie verliezen?

Anne Frank schreef in haar dagboek: 'Onze kastanjeboom staat van onder tot boven in volle bloei, hij is vol met bladeren en veel mooier dan verleden jaar'. Hoe mooi was de boom in zijn stalen constructie nog?

Het was niet meer de boom die Anne had zien bloeien dat laatste jaar. Het was een boom-met-een-ander-verhaal geworden. De boom waarom geprocedeerd was. Een boom van partijen die wonnen en verloren en nu alsnog hun gelijk proberen te halen: 'wij wilden toen al...'. Wat heeft het opgeleverd? En hoeveel, ik vraag het maar, heeft het gekost om die boom daar te hebben?

Anne Frank Boom omgewaaid

Er is vandaag een boom omgevallen die in 2008 gekapt had moeten worden. Ik sta niet te juichen maar vraag me verbaasd af of er niet andere doelen waren geweest die meer baat hadden gehad bij de aandacht, het geld en de expertise die aan deze oude zieke boom zijn besteed.


Kate
23 augustus 2010




- De foto van de rij bezoekers komt van:
http://www.annefrank.org/nl/Museum/Praktische-informatie/Online-kaartverkoop/
- De foto van Anne Frank Huis is van:
http://www.travelzones.net/europe/the-netherlands/anne-frank-house-amsterdam/
- De foto van boom in stalen constructie is van:
http://www.siemsteur.nl/index.php?id=13688
- De foto van de omgewaaide boom is van Anouk van Ree en gekopieerd van:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/7456641/__Anne_Frankboom_omgewaaid__.html

- Over de renovatie van Het Achterhuis in 1997-1998 kunt u lezen op: 
http://www.architectenweb.nl/aweb/archipedia/archipedia.asp?ID=8978
-Meer informatie over de Anne Frank Boom en het citaat van Anne Frank is te vinden op: 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Anne_Frankboom

Aubergines in de oven

aubergineschotel recht uit de oven

Uit het wonderschone boek van Nigel Slater, kookte ik vanavond met de overgebleven twee aubergines: "Aubergines baked with tomato and Parmesan".

Zonder het recept1) weg te geven kan ik u zeggen dat het behalve de aubergines ook tomaten bevatte :=), een rijpe spaanse peper, een teen knoflook en - in afwijking van het recept - extra belegen Hollandse kaas naast natuurlijk olijfolie, zout en peper.

De grootste drempel voor mij is het gebruik, of liever het leeghalen van de oven voor het gebruik. Daarna is het simpel zat - je zou het recept bijna zelf hebben kunnen bedenken. Een laag aubergineplakken uitspreiden op een - hoe heet het: baking tray - bakblik. Dertig minuten is voldoende.

Ondertussen een tomatensaus maken met de overige ingrediënten behalve de kaas - het is niet nodig vocht toe te voegen. Ik heb gewoon alles in een pannetje gedaan en dat (denk aan de steel!) onder in de oven gezet.

Hierna saus over aubergines gieten (dan moet je bakblik wel een beetje diepte hebben) en bedekken met een goeie laag kaas. Nog dertig minuten in de oven en klaar. Erbij heb ik kleine aardappeltjes in schil geserveerd. 

Heel makkelijk: de aardappeltjes schoonschrobben, inkerven met een schilmesje, besprenkelen met olijfolie en in een bakblik in de oven schuiven. Hoe lang is afhankelijk van de grootte van de aardappels. Die van mij waren klaar toen de aubergineschotel uit de oven kon. 

aubergineschotel op mijn bord

Het was een feest van kleur en geur op mijn bord. Misschien was de presentatie niet naar restaurant standaard, maar de smaak, de kleuren, de glans, de geuren waren meer dan voldoende om ervan te smullen. Ja, ik ga dit recept vaker maken.

Mocht u nou echt precieze hoeveelheden, oventemperatuur en tijden willen, dan verwijs ik u graag naar het internet. Als u zoekt op Aubergines baked with tomato and Parmesan dan vindt u allerlei variaties van dit klassieke Italiaanse recept.

Ik at er geen vlees bij en ik heb het niet gemist.


Kate
20 augustus 2010

1) 27-10-2012: toch maar het orginele recept dan uit Tender aangezien het overal online te vinden is en ik het graag wil teruglezen hier - bijv. omdat ik het nu wil maken (lees: aan het maken ben):

Men neme: 2 aubergines; 350gr tomaten div. soorten en kleuren; 1 Spaanse peper; 1 teen knoflook; 6 eetlepels parmesaanse kaas; olijfolie; zout en peper

Verwarm oven voor op 220C; snijd aubergines in plakken en leg op een bakplaat, besprenkel met olijfolie en gebruik zout en peper. Bak in oven voor 20-25 minuten tot ze zacht en bruin zijn.

Maak dan de saus zoals hierboven is aangegeven. Slater doet het in een lage pan en laat het 25 minuten pruttelen.

Schep tomatenpuree bovenop de aubergineplakken, bestrooi met kaas en bak in oven nog eens 15-20 minuten.

     

Koken met aubergines

Vanmiddag oogstte ik in totaal zes aubergines. Met vier ervan maakte ik een dubbele portie van het succesrecept: met feta en gehakt gevulde aubergine. Ooit gemaakt toen mijn vader nog bij me kon komen en wij ons samen altijd na de thee met lekkers en het scrabbletje terugtrokken in de keuken om iets te maken dat wij ieder apart niet voor onszelf zouden koken.

Ik woonde nog in mijn oude huis - het lijkt een leven geleden maar op de kopie van het recept heb ik 30 december 2008 geschreven, de datum dat ik het voor het eerst maakte en vond dat dat voor herhaling vatbaar is. Niet zo lang geleden dus. 'Ook lekker met paprika en olijven', staat vermeld onder de datum.

Ik maakte het vanmiddag voor mijn moeder die niet van koken houdt, nooit gehouden heeft ook en het steeds minder doet. Dus wat overblijft gaat in de diepvries zodat zij op een later moment gemakkelijk iets vers, iets anders op tafel kan zetten. Gelukkig vond ze het lekker. Steeds als wij het over de aubergines hadden, zij heeft vijf van mijn aubergineplanten "te logeren", zei zij dat ze helemaal niet van aubergine houdt. Loos alarm. Ze smulde.

Ik ben een luie kok. Waar het recept stelt dat je aubergine moet uithollen en later weer vullen, snijd ik - na die eerste keer uitproberen met mijn vader - de vrucht tegenwoordig gewoon in blokjes - vandaag schilde ik hem - en voeg op het einde tomatensaus en groente-gehakt mengsel samen. 

In een vuurvaste schaal met feta blokjes er bovenop en als extraatje een toplaagje van een restantje zure room heb ik hem in de oven gezet. Afgemaakt met verse peterselie en geserveerd met rijst smaakt het net zo goed als op de AH foto :=).

Kate
19 augustus 2010

Bloemen van het landgoed

Vanmorgen was het nog een dag om weg te dromen maar nu, ongeveer aan het eind van die dag ben ik alleen maar vreselijk moe. Het was vooral een vermoeide dag. Een grijze dag die me doet rillen van ongenoegen want de herfst begint me te vroeg en de winter duurt sowieso te lang. 

Ik had gisteren wat bloemrestjes - of hoe zal ik het noemen - van het landgoed in een flesje gezet: een bijna uitgebloeide fuchsiakleurige zinnia, een goudgeel goudsbloemetje en ook nog een takje met dichte knop van dezelfde plant en een stukje van het juffertje-in-het-groen met van die hele decoratieve zaadbollen. Het staat heel erg leuk zo naast mijn beeldscherm.

De volgende keer dat ik in een tuincentrum kom, ga ik proberen nog een pot met felgekleurde bloemen voor op het landgoed te kopen. Dan kan ik straks als het grijs is misschien de zomer terughalen door een bolletje kleur op het landgoed. En, even ter herinnering aan mezelf: koop weer eens vaker een bloemetje. Dat helpt ook altijd tegen winterdepressie :=).


Kate
16 augustus 2010

Big flavours: Masterchef en Chocolat op tv

Morgenavond, woensdag 18 augustus, wordt een televisieavond met 'big flavours' zoals Gregg Wallace van Masterchef het zou zeggen.

Om half negen op Net5 draait Chocolat - de film met Juliette Binoche, Judi Dench en Johnny Depp naar het boek van Joanne Harris. 

Om negen uur begint de finale reeks van Celebrity Masterchef op BBC1 - de kookwedstrijd onder leiding van Gregg Wallace en John Torode.

Beide programma's kan ik aanbevelen, heb ik aanbevolen elders op dit blog.

Ikzelf kijk naar Masterchef, ik kan me er nu al op verheugen. De finale rondes worden woensdag, donderdag en vrijdag uitgezonden. Donderdag wordt er o.a. gekookt voor gasten in de Oriënt Express.

Stiekem droom ik er al jaren van ooit nog eens de reis van Parijs naar Istanbul mee te maken maar ik begrijp dat ook hier de tand des tijds heeft toegeslagen - routes zijn veranderd enzo. Ach ja...

Het is echt zo'n dag om te dromen, weg te dromen en morgenavond genieten van "kook tv".

Kate
16 augustus 2010






Foto's, van boven naar beneden, afkomstig van:
- http://images.allmoviephoto.com/2000_Chocolat/2001_chocolat_007.jpg
- http://www.digitalspy.co.uk/tv/s127/masterchef/news/a262285/celeb-masterchef-final-details-unveiled.html
- http://www.orient-express.com/collection/trains/venice_simplon_orient_express.jsp

Vijgenjam

Op mijn moeders terras staat al jaren een vijgenboom maar dit jaar heb ik voor het eerst vijgen kunnen oogsten. Gisteren waren het er vijftien in totaal, een ah fruitbak vol. Vijgen kun je eigenlijk niet laten liggen en nog wat laten hangen was geen optie i.v.m. de merels. 

Vandaar dat ik gistermiddag vijgenjam heb gemaakt. Na het doorlezen van tientallen recepten online, heb ik het op basis van wat aantekeningen als volgt gemaakt:

1 pond vijgen - gewassen en ontdaan van het steeltje
100 gram suiker - maar ik heb volgens mij uiteindelijk minder gebruikt
1 vanille stokje - dat had ik niet in huis, daarom 1 zakje vanille suiker
1 soeplepel honing - gewone huis-tuin-en-keuken honing
1/2 glas water - gegokt hoor, misschien was het minder of meer
citroensap - kontje verse citroen uitgeknepen boven de pan
1 cm verse geschilde gember - die had ik nog liggen
snuifje zout

Aan de kook brengen en af en toe roeren. Eventueel kun je de vijgen kleiner maken tijdens het roeren. Het fruit laten koken tot het de gewenste dikte heeft bereikt. Dit kun je controleren door een theelepel kookvocht op een schotel af te laten koelen en te kijken of de consistentie je bevalt. Is het te dik dan voeg je water toe. Is het te dun dan laat je het langer koken. Meteen even proeven of de smaak goed is. Klaar! 

Direct overscheppen in schone glazen potjes die liefst rechtstreeks en nog warm uit de vaatwasser komen en op een dubbelgevouwen, vochtige handdoek staan zodat ze niet knappen. Deksel erop en vijf minuten omgekeerd laten staan - volgens mij zodat de lucht er uitgaat maar dat weet ik niet zeker.

Een potje gaat naar mijn moeder en eentje hou ik zelf :-).


Kate
12 augustus 2010

p.s. 25 augustus 2015: onrijpe vijgen kun je vier keer inprikken met een tandenstoker o.i.d. en dan 5 tot 15 minuten koken in water, afgieten en opnieuw koken zodat de bitterheid verdwijnt en dan gewoon mee verwerken.

Celebrity Masterchef - the pressure is on

Vanavond zag ik de eerste van drie halve finale uitzendingen van Celebrity Masterchef 2010 - series 5.

Het was geweldig! Lisa, Christine, Neil en Dick moesten koken voor honderden enthousiastelingen die elk jaar de beroemde - maar ik had er nog nooit van gehoord - veldslag, the Battle of Nantwich uit 1644 naspelen. Fantastisch. Typisch Engels. 

Natuurlijk moesten "de legers" gevoederd worden en die taak was toebedeeld aan het dappere viertal: Lisa Faulkner, Christine Hamilton, Dick Strawbridge en Neil Stuke. No mean task! Ieder moest een hoofd- en nagerecht bedenken, klaarmaken in de veldkeuken en "verkopen".

De volgende opdracht was om lunch te maken voor 812 kostschooljongens. Wow! Harrow School was o.a. de school van Winston Churchill en de lat ligt hoog. Men is kwaliteit gewend en, zo stelt the headmaster: de enige keer dat lunch te laat was, was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoezo, stress?

Aansluitend moeten Lisa, Neil en Christine - Dick was deze dag ziek - elk een gang koken van een diner van drie gangen voor de headmaster en zijn gasten. Na iedere gang werd de kok binnengeroepen om het oordeel van het hoofd te ontvangen. Een angstig moment zelfs zoveel jaren na hun schooltijd.

Ik moest erg lachen toen Neil na afloop uitriep: 'One minute I'm stirring lamb curry with something that looks like a canoe paddle. The next, I'm being told I've served too much meat. It's bananas.' Dat was de essentie van deze uitdaging: kunnen omschakelen van massa catering naar verfijnde haute cuisine binnen twaalf uur.

In de uitzending van morgen koken de kandidaten eerst voor de bouwvakkers die werken aan het Olympische Stadion van de Spelen die in 2012 plaatsvinden in Londen, waarna ze een "Best of British" diner koken, d.w.z. een diner gebruikmakend van Britse ingrediënten, voor  het hoofd van het Londen 2012 comité en zijn hooggeplaatste gasten.

Helaas zal ik die uitzending missen aangezien ik dan met mijn eigen Masterchef uitdaging bezig ben. Ik ga Bretonse mosselen met knoflook en spek koken in de woning van mijn vader in het verzorgingshuis. Ik heb er de beschikking over één electrisch pitje, een magnetron en een waterkoker. Moet kunnen, toch? Maar leuk hoor dat dat nog kan voor de oude man (zoals ik hem noem).

Vrijdag is de laatste van de halve finales Celebrity Masterchef. Dan zal een van de vier Masterchef kandidaten afvallen waarna volgende week de finale rondes plaatsvinden. Heerlijke televisie is het!

Kate 
11 augustus 2010



Foto verantwoording van boven naar beneden:
1) - http://www.hollyholyday.org.uk/gallery.php
2) - http://www.boardingschools.hobsons.com/school/harrow-school-176.html

3) - http://www.visrecepten.nl/recepten/recept/?tx_visrecepten_pi4[showUid]=205
4) - http://www.bbc.co.uk/programmes/b00tfcrg

Bevroren verlangen

Bevroren verlangen, ik kan er niet over schrijven, niet over fantaseren, laat staan het praktiseren - ik kan niet eens een passende foto vinden in mijn verzameling en ik heb tijd noch zin om er een op te zoeken op het net.

Het is tijd voor een nieuw verhaal, het plaatsen van een oud verhaal begrijpt u want schrijven wil niet - wil wel maar ik wil niet. Ik ben bevroren en, dat is nog het ergste, ik vind het wel goed zo.

Maar onder het ijs is er iets aan het gebeuren, ik voelde een stroompje, ik was alert. Er was een middag dat ik pijn in mijn buik had van de zenuwen.

Er hing iets in de lucht. Mij zou iets overkomen. Maar wat? En wanneer? In welke mate? Met wat voor gevolgen? Ik was onrustig, zenuwachtig zelfs, ik voelde mijn lichaamsdelen spannen, gespannen, aanwezig. Volle borsten, opgezette tepels, gezwollen clitoris, vlinders in mijn buik. Waarom?

Waarom? Waartoe? Er zou niets gebeuren dan hoogstens een vertaling van een beeld in woorden op scherm.

‘Je weet, ik ben een moeilijk mens.’
‘Niet bij mij’, hij keek haar aan, ze begon te schuiven op haar stoel, ze keek naar beneden, weer omhoog, zocht zijn ogen die haar onveranderd vasthielden.
‘Nee’, zei ze zacht, ‘niet bij jou.’
‘U.’
‘U.’

De dag erna geen buikpijn meer en het beeld - door telefoontjes of zaken of dingetjes die moesten gebeuren - verdwenen.

Een bijdrage op een forum. Er ontstond een ander beeld, een andere zin: 'hij negeerde haar'. Ik begon te schrijven maar het lukte niet. Ik verzandde in de details die voor aansluiting op een eerder verhaal moesten zorgen.

Ik vroeg me ook af: wil ik wel schrijven over een vrouw die genegeerd wordt, die zich onderaan de pikorde bevindt, die niets is of mag wezen. Iemand die wacht op de kruimels aandacht die hij haar toebedeelt en daar dankbaar voor is. Net zo dankbaar als wanneer ze genegeerd wordt want zij is slechts een slavin.

Ik wou knielen aan zijn voeten, hem danken dat hij mij ontboden had, de ketens had omgelegd en het slot gesloten. Ik wou hem danken voor de blik die hij mij gunde, de streling van zijn hand. Wie was ik dat hij me zoveel aandacht gunde? Ik wilde hem danken maar mijn mond wilde niet, was te droog, te vochtig, te slap. Ik slikte, kuchte, kwijlde nog net niet, brabbelde.

Hoe kan ik verantwoorden als redelijk intelligent en ontwikkelde vrouw, dat slechts dit soort fantasieën iets met mij doen? Dat er slechts iets gaat stromen zodra ik voortborduur op oude thema's.

Wat weet je ervan, de pijn te weten dat je het zo nodig hebt vernederd te worden, gereduceerd tot niets, de dankbaarheid voor wat er over blijft in de wetenschap dat het altijd te weinig zal zijn, nooit meer zal worden en toch - tegen beter weten in - te hopen op meer?

Ik wilde een nieuw, oud verhaal plaatsen en Smeulend Vuur lag voor de hand. Dat verhaal heb ik al geplaatst op dit blog. Jammer want iets anders schiet me nu niet te binnen. Ik besef wel dat het mogelijk nu niet lang meer zal duren voor ik een nieuw verhaal kan schrijven. Als het ijs eenmaal begint te smelten dan is de kans daarop groter.

Ik slikte, kuchte, kwijlde nog net niet, brabbelde.

‘Wat zeg je vogeltje? Wees duidelijker want ik kan je niet verstaan.’

En toen begon ik te piepen, te tjilpen, pikte hem zachtjes in zijn hand, tikte op de vinger waarmee hij langs mijn snavel kraste. Ik bewoog de lucht die tussen ons hing en opeens klonk er gefluit. Ik floot en de tranen stroomden langs mijn wangen. Ik floot en fladderde en hij opende het deurtje van mijn kooi, trok zachtjes de ketting rond mijn poot naar zich toe. Hij voerde me wit brood geweekt in melk en het was het heerlijkste dat ik ooit had geproefd.

Oh, opgesloten te mogen zijn in een kooi, tentoongesteld, stille decoratie van een ruimte, zien maar niet mogen spreken, bewonderd en verguisd. Niets te zijn en thuis te wezen.

Maar nee. Nee. Nee. Nee. De realiteit zou vreselijk tegenvallen en soms kun je dromen beter maar dromen laten. Dat is een kwestie van gezond verstand, van realiteitszin en van angst want wat als de droom mooier zou zijn dan de werkelijkheid? 

Wat als ik als slavin zou leven en niets meer te vertellen had, vernederd en geminacht, genegeerd en na lange periode van wachten en smachten, beloond, bemind zoals niemand anders dat ooit werd? Hoe mooi zou dat zijn? Hoe diep en magisch die ervaring? Nooit meer bevroren en voor altijd thuis...

Kate
10 augustus 2010


De foto komt van het internet, ik heb hem lang geleden bewaard en geen bron vermeld. Mocht u de foto herkennen, laat me weten van wie en waarvandaan hij is.

Freddie Mercury en Gay Pride

Het is weer feest in Amsterdam. U weet, ik ben geen feestbeest - niet als het massale volksbijeenkomsten betreft waar men zich en masse heeft uitgedost in fluorescerende en meestal te strakke outfitjes. Vandaag vieren "we" dat je homo mag zijn. Hoera! Drie keer in de rondte hopsasa.

Om half elf bereikte mij, nog met alle ramen en deuren toe, al een oorverdovend lawaai ongetwijfeld van boten die zich naar het verzamelpunt begeven. Ja, je woont aan de gracht en wordt gratis en voor niets geëntertaind - er is geen tegenhouden aan. Ik had misschien een weekendje onbewoond eiland moeten boeken. Te laat.

Ik heb niets tegen homo's of lesbiennes maar wat ik me afvraag, waarom moet deze seksuele aard zo worden opgedrongen aan de rest van de wereld? En dan ook nog op een wijze, zo stuitend ordinair - zeker in de beginjaren dat ik bijna zou begrijpen waarom er onder sommigen met meer dan fronsende wenkbrauwen tegen homofilie aan wordt gekeken.

Persoonlijk denk ik dat je met 'doe maar gewoon' meer bereikt dan met het tonen van alle mogelijke excessen. Die worden onherroepelijk eerder als bedreigend of afstotend ervaren. Tja, dat ik dat hier zo moet verwoorden anno 2010 - vijftig jaar na the roaring sixties, is eerlijk gezegd wel een beetje raar. We zijn meer jaren vijftig dan we willen weten.

Ik heb iets met SM, BDSM heet dat tegenwoordig. Ik zou kunnen zeggen dat mijn seksuele aard zo is - ik weet er wordt verschillend over de "oorsprong" van BDSM gedacht. Er zijn, of misschien niet meer - ik hou het niet bij, SM Pride optochten zoals er dus vandaag Gay Pride optochten zijn. Ik ben er nooit geweest bij zo'n SM Pride - ik zal of zou er nooit aan deelnemen.

Dit soort demonstraties van "kijk ons eens onszelf mogen zijn" versterken het stereotype gedachtegoed en dat kan nooit de bedoeling zijn. Ieder mens is anders, uniek - ook daar kun je je twijfels over uitspreken maar voor nu claim ik dat het zo is. Ik hou van SM maar ik heb absoluut geen zwart leer in huis. Ik voldoe niet aan het standaard plaatje (wat is dat eigenlijk?). Niemand die mij ziet of kent kan zien dat ik onderdanig ben. Ik zou niet anders willen.  

Maar ieder is anders. Ik gun een ieder zijn of haar feestje. Ik hou gewoon mijn deuren en ramen dicht en ga niet op straat tot het zondag is geworden. Ik vraag me wel af: waarom moet Nederland zo massaal de homo scene omarmen? Zouden "we" dat ook doen als het een andere doelgroep betreft of een ander doel? 

Duidelijk is dat Nederland van dit soort "feestjes" houdt vooral als de bnn-ers er zich op storten, dan is het helemaal leuk aapje te kijken en achteraf te horen dat ze dronken overboord vielen ofzo. Heel goed voor de beeldvorming zoiets. Beeldvorming, dat is in elk geval een reden waarom velen zich met de Gay Pride bezighouden, gewoon image building, stemmen trekkerij. De homo gemeenschap heeft geld: kassa!

Wat me stoorde, wat me deed besluiten aan het fenomeen Gay Pride een blog te wijden, was de aankondiging in mijn televisiegids dat 'in het kader van roze zaterdag' opnieuw de documentaire "Het uur van de Wolf: Freddie Mercury privé" zal worden uitgezonden (NL3 om 20:30 uur). Dit natuurlijk, maar dat natuurlijk is voor mij allerminst vanzelfsprekend, omdat hij aan complicaties t.g.v. HIV/aids is overleden.

Dat maakt hem blijkbaar tot boegbeeld - wat voor boegbeeld? Van Freddie Mercury, ik volg hem al sinds ongeveer 1974, is nooit officieel bekend geworden welke seksuele geaardheid hij had. We kunnen het zo ongeveer wel inschatten maar het is niet van belang in de waardering van zijn vakmanschap als entertainer, zanger, songwriter, levensgenieter, mens.

Hij heeft nooit iets over zijn seksualiteit gezegd tot een paar uur voor zijn dood. Toen de bevestiging kwam dat hij aan HIV/aids leed, was dat slechts: 'Following enormous conjecture in the press'. Wekenlang had de pers in het steegje bij zijn huis gepost, foto's geschoten met telelenzen, op de deurbel gedrukt, rumoerig gewacht op nieuws. Hun aanwezigheid kon zelfs m.b.v. dichte ramen en deuren niet ontkend worden. Leuk, als je op sterven ligt!

Toen nog Farrokh Bulsara ca. '56 - 1)

Het stoort me dan ook dat die al honderd keer uitgezonden documentaire over Freddie Mercury "privé" juist vandaag weer wordt herhaald. Hoezo, privé? Wat denk je nog te weten te komen dat je al niet wist of wat je niet wilde weten?

Ik heb boeken gelezen waarin de laatste secondes van zijn leven werden verwoord - details die niemand ooit over zichzelf wil teruglezen zou dat kunnen als je al dood bent. Grafische details over het breken van botten en het vloeien van vloeistoffen - bent u nu tevreden? Hoe mensonterend en verwerpelijk. Hoe privé wil je het hebben?

Freddie Mercury, ca. '84? - 2)

Nee, zulke details leer je niet door te kijken naar "Het uur van de Wolf" vanavond. Er wordt een beeld neergezet van een verlegen jongetje die een zeer succesvol artiest werd. Een levensgenieter die alles heeft gedaan wat God en de mensheid zouden afkeuren en werd omringd door een hofhouding van mannen, door het uitwisselen van ringen gehuwd met een man en voor eeuwig spiritueel en in liefde verbonden met een vrouw. 

Een complex mens zoals wij allen dat zijn. Een man die stierf na jaren gezwegen te hebben over zijn ziekte zelfs richting degenen met wie hij zolang Queen vormde. Iemand die ongetwijfeld hemel en aarde heeft bewogen om een cure te vinden tegen de, toen nog, zekere dood maar geld noch faam kon hem genezing brengen. Het was simpelweg te vroeg - we schrijven 24 november 1991.

Freddie Mercury, ca. '91 - 3)

'Following enormous conjecture in the press, I wish to confirm that I have been tested HIV positive and have Aids. I felt it correct to keep this information private in order to protect the privacy of those around me.

However, the time has now come for my friends and fans around the world to know the truth, and I hope everyone will join with me, my doctors and all those worldwide in the fight against this terrible disease.' - 4)

Het is 23 november 1991. Nog een dag te gaan. Geen woord over homofilie, over de wens een boegbeeld van en voor homo's te worden. Slechts het woord: privacy. Dat wat hem op het einde niet gegund is. Dat woord dat zo geërodeerd is de afgelopen decennia. 

Straks op die boten is er geen privacy - niet voor de deelnemers, niet voor de omwonenden. Freddie Mercury is niet de juiste representant van zo'n feest.


Kate
7 augustus 2010


Foto en citaat verantwoording:
1) http://blogdrfutil.blogspot.com/2010_07_01_archive.html
2) http://blogdrfutil.blogspot.com/2010_07_01_archive.html
3) http://musparade.com/artist/Freddie+Mercury
4) http://century.guardian.co.uk/1990-1999/Story/0,,112639,00.html

Celebrity Masterchef - hoezo celebrity?

Gisteravond, zo rond de klok van 22:00: ik had op de BBC gekeken naar Celebrity Masterchef 2010 en als altijd werd ik toch weer gegrepen door het programma. Ja, ik besef dat het een min of meer "versleten" concept is - de voice over, de clichématige uitroepen van presentatoren Gregg Wallace en John Torode, de deelnemers die vast niet zo "solo koken" als men het doet voorkomen - vooral niet in 'the professional kitchen' - en toch was het leuk. 

Alex Fletcher

Toegegeven, ik keek grotendeels met een half oog - gisteren niet en hmmm ik wilde bloggen.  Dus op zoek, online, naar leuke foto's om mijn verhaaltje wat kleur te geven en tot mijn verbijstering vond ik niets maar dan ook helemaal niets - op een foto na, nou twee dan - van die zogenaamde beroemdheden gehuld in Masterchef schort. 

Geen groepsfoto ook - wel een nieuwe foto van John en Greg maar die keurde ik af: te grijs, ik weet niet wat ik eraan zag, 'kzou bijna zeggen een stel verlopen mannen die een verlopen programma aan de man proberen te brengen. Brrrrr.

John Torode en Gregg Wallace

Oordeel zelf want nergens, niet in blogs, niet in de Engelse televisieprogramma overzichten kwam ik andere foto's tegen. Heel vreemd. Waarom is het dat je bij een "gewone" Masterchef wel struikelt over foto's van deelnemers met John en Gregg maar nu niet? Is het omdat dit programma gemaakt is met celebrities? 

Overigens, dat zijn - niet alleen voor mij, zo bleek na een rondje reviews, echt niet meer dan een lijstje ex- of c-beroemdheden hoor. Het maakt mij ook helemaal niet uit, ik herken ze hoogstwaarschijnlijk toch niet zoals Engelsen dat wel zullen doen. 

Jenny Bond

De enige die ik herkende was Jenny Bond, de dame die jarenlang nieuws van en over het Engelse koningshuis versloeg. U weet wel. Zij had er overduidelijk geen plezier in en toonde zich ook nog een slecht verliezer. Het was vermakelijk om te zien en horen. Absoluut niet koninklijk.

Maar goed, vandaag, vanavond om 21:30 is laatste aflevering voor de halve finales aanbreken en ondanks alles weet ik zeker dat ik weer ga genieten. Er is een dikke man met oversized snor - een oud-militair ik had het kunnen raden, een zenuwpees die steeds meer 'focus' lijkt te krijgen, iemand die 'het' voor zijn vader - overleden natuurlijk - doet, en een dom blondje die onwaarschijnlijk als het is nog steeds rondloopt. 

Lisa Faulkner

Kunt u zeggen, aan de hand van de volgende foto's, wie ik kenschetste? Een tip, er waren meer blondjes maar het is niet Lisa Faulkner die bovenaan deze pagina staat in haar Masterchef schort toch zit Lisa nog in de wedstrijd en Alex niet.

Dick Strawbridge

Maar nu de mannen? Snorremans is natuurlijk direct herkenbaar - ik schat in dat hij, ook hij want ik kende ooit zo'n type, twintig oldtimers in zijn garage heeft staan maar ik kan me vergissen want waarom zou hij aan dit programma deelnemen als hij het niet nodig had op de een of andere manier?

Grappig, als je de deelnemers probeert te traceren dat het merendeel van hen niet eens met goede recente foto's op het internet staat en ook geen eigen site heeft. 

Chris Walker

Ik vind dat zo vreemd want ik ben van mening dat je vindbaar moet zijn en dat er in elk geval recente,  gepolijste naturel - daarmee bedoel ik: niet in priestergewaad gestoken - foto's voorhanden moeten zijn, zeker als je aan een nogal bekend programma meedoet dat enkele weken achtereen op de BBC te bewonderen is. 

Neil Stuke

Nou ja, gelukkig heb ik het niet voor het zeggen want als ik hun baas was of hun manager of agent of hoe het ook mag heten de functionaris die de "beroemdheden" beslist niet zullen hebben, dan zou ik ze terstond ontslaan deze drie mannen en het blondje die enigszins bekend zijn of waren van de Engelse televisie :=). 

Maar, toegegeven, het mag de pret niet drukken dat ik ze niet ken of herken of wil kennen. Ik kijk naar de persoon en ik zie gedreven koks. Mensen die beter willen leren koken, ik zal mijn cynische opmerking inslikken over de wil hun ingedutte carrières een boost te geven. Mensen die ervoor willen gaan - om zichzelf of hun al dan niet overleden naasten iets te bewijzen. En het werkt, ik blijf me verbazen ondanks al mijn scepsis en zelfs vijandige woorden over het format.

Het werkt omdat er iets wordt blootgelegd: emotie, kwetsbaarheid - en dat zonder er meer voor te doen dan de camera's te laten draaien en de presentatoren als schoolmeesters door de keuken te laten drentelen alvorens het gezelschap als soldaten of kinderen in een rij te laten staan wachtend op het verlossende oordeel: "X. you'll stay with us and that means Z., I'm sorry but you are going home".

Ik meen ergens gelezen te hebben dat er binnenkort een Nederlandse versie zal worden gemaakt. Ik zeg nu al: jammer. Dit is onnavolgbare televisie. Niet te imiteren. Niet te overtreffen in al zijn facetten. Kijken dus, vanavond om 21:30 uur op BBC1 welke vier van de vijf naar de halve finale gaan. 

Christine Hamilton

Vijf? Ja, ik vergat nog te melden dat ook Christine Hamilton - wie...? - mee doet. Et voilà van haar - ook een blondje - vond ik dus wel - of ook - een foto in schort. En nee, ik waag me niet aan voorspellingen maar haar, vanwege haar blijheid, the tears of joy, zou ik het net zo gunnen als de anderen.

En dan volgende week, denk ik, de laatste afleveringen: woensdag tot en met vrijdag om 21:00 of 21:30 - even checken in de gids of hier. 'Cooking doesn't get tougher than this' nor more amusing.


Kate
6 augustus 2010



Foto verantwoording, van boven naar beneden:

Alex Fletcher
http://www.liverpoolecho.co.uk/liverpool-news/local-news/2010/07/20/brookside-s-alex-fletcher-and-wag-danielle-lloyd-join-celebrity-masterchef-100252-26886678/

John Torode, Gregg Wallace
http://www.telegraph.co.uk/culture/tvandradio/bbc/7888108/John-Torode-and-Gregg-Wallace-on-Celebrity-MasterChef.html

Jenny Bond
http://blogs.coventrytelegraph.net/passtheremote/2010/07/star-words-jennie-bond.html

Lisa Faulkner
http://sueterryvoices.com/news/murder-in-suburbia-repeats-on-itv3

Dick Strawbridge
http://channelhopping.onthebox.com/2010/07/28/celebrity-masterchef-review-needs-more-seasoning/

Chris Walker
http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendId=64754476&blogId=331935814

Neil Stuke
http://fashionsmostwanted.blogspot.com/2009/11/stuart-laings-40th-birthday-party.html

Christine Hamilton
http://blogs.mirror.co.uk/shelleyvision/2010/07/masterchefs-celebs-overcook-th.html