Bij het drama in Apeldoorn op Koninginnedag 2009 kwam de aanstichter om het leven. We zagen tot vervelens toe zijn auto en de laatste paar honderd meter die hij erin reed. Het deed een beetje denken aan die andere zwarte auto in een tunnel in Parijs in 1997 waar Diana in stierf. Gelukkig hebben we ook van de inzittenden van die auto geen foto's hoeven zien.
Waarom dan zien we wel de man, jongen nog, uit Alphen die op een dag besloot door een winkelcentrum te lopen met wat wapens op zak? Waarom meerdere foto's van de Noor die ook dacht iets voor de mensheid of tegen God te moeten doen?
De mafketel-met-het-weke-gezicht die niet van peutertjes in dagverblijven af kon blijven, de zwemleraar-met-baard die het deed met gehandicapte kindertjes, de gekken die hun eigen of andermans kinderen vermoorden, verkrachten, opsluiten in kelders - laat ze vooral in anonimiteit wegrotten!
Waarom moeten wij intiem bekend raken met moordenaars, verkrachters, pedofielen? Ik wil niet weten hoe ze heten, wil niet weten hoe ze eruit zien op de dag des onheils en in hun toen nog onschuldige jeugd. Ik wil niet weten wat zij voor pamfletten in elkaar hebben gedraaid of filmpjes om hun gedachtegoed te verspreiden.
Ik wil geen tranen zien van ouders van de slachtoffers - waaronder de dader - en ook geen begrafenissen of herdenkingsdiensten. Het verandert immers niets. In spijtbetuigingen geloof ik niet. Sorry is een woord dat sterk aan waarde heeft ingeboet en sorry brengt de doden, de onschuld niet terug.
Ik ben niet geïnteresseerd in details of zelfs de grote lijnen, "gewichtige vragen" als wie gefaald heeft en waar of wanneer en wat dat de maatschappij weer gaat kosten bovenop de prijs die al door individuen is betaald. Levens zijn onvervangbaar. Het gemis onbetaalbaar.
De harde realiteit leert ons dat incidenten als deze, drama's, aanslagen, aanvallen van grootheidswaanzin niet te voorkomen zijn. Nooit. Gedrag dat eraan ten grondslag ligt kan amper afdoend verklaard worden. Het maakt me ziek steeds weer te horen over de psychische gesteldheid van de dader.
Ik ben ziek van dat smoel van die Noor in een auto, die ogen, dat uniform, die kop. Ik wil het gewoon niet meer zien. Ik wil er niets meer over horen. En bovenal, ik wil niet over een paar weken opnieuw kennis hoeven maken met meneer XYZ die denkt God of de mensheid te moeten straffen of helpen met behulp van een wapen.
Kate
30 juli 2011
p.s. net zo overbodig en onwenselijk - ik zou bijna zeggen: misdadig - als het tonen van moordenaars, verkrachters is het tonen van de ontzielde lichamen van de vermoorden. Ik denk aan Pim Fortuyn, Theo van Gogh. Ook dat zou bij wet verboden moeten worden!
De foto van de struisvogel met de kop in het zand komt van Corbis. De fotograaf is Markku Lahdesmaki en de stock photo id is: MI-063-0143.
