Betovering verbroken, ze deinsde achteruit. Dat wilde ze niet, dat kon ze niet, dat was te pijnlijk voor haar. Ha! Alsof er iets te pijnlijk werd geacht voor haar. Nee, ze moest en zou vragen naar meer. Dat was haar opdracht, haar taak. Zo was de interactie tussen hen. Terwijl haar hoofd nog nee schudde opende ze haar mond. Zijn sperma sijpelde op haar jurk. Opnieuw tranen. Ze was duidelijk uit vorm.
‘Dat was niet slim, Kate. Kijk me aan zodat ik je kan slaan.’ Ze wist wel beter dan te aarzelen, sloot haar ogen maar hief haar hoofd op zoals bevolen. De klap was mild – ze kende hem goed genoeg om dat te weten.
‘Dank u wel’. Waarom ze hem dankte, nu, zonder aansporing wist ze zelf niet goed. ‘Ik zou graag toekijken hoe u zit te dineren met uw vriendin.’
‘Hmmm, je klinkt niet erg verlangend Kate. Volgende keer ga ik niet akkoord met zo’n slappe poging. Absoluut niet. Ik weet het goed gemaakt, met je neusje tegen het raam gedrukt huilen omdat niet jij maar Tessa daar met mij romantisch zit te wezen, is niet genoeg.
Ik wil jou vanavond vóór het restaurant, met je gezicht naar het restaurant zien bedelen om geld. Genoeg geld om het diner van Tessa en mij af te rekenen. Genoeg om er daarna een taxi naar haar huis van te kunnen betalen. Genoeg om haar bij aankomst bij het restaurant een bloemetje aan te bieden.
Dus Kate, hoeveel ga je bij elkaar bedelen vanavond op het Rokin? Denk erom het is geen eetcafé waar we het over hebben. Iedere euro die ik moet bijbetalen tel ik op bij het aantal terug te verdienen schakels.’
Terwijl hij sprak had Kate haar adem ingehouden zonder dat ze zich daar bewust van was. Pas nadat hij haar had ingelicht over de consequentie van met te weinig geld thuiskomen kwam haar ademhaling piepend op gang – dat kon niet onopgemerkt blijven. Vreemd, de reacties van een mens onder druk. Ze besefte hoe zwaar het zou zijn zelfs maar tien euro tekort te komen.
‘Antwoord me. Ik vroeg op hoeveel geld ik kan rekenen, Kate?’
‘Honderd euro?’
‘Honderd euro? Ik denk dat jij die keten wel op je buik kan schrijven – denk je ook niet?’
‘Ja, nee, hoeveel moet ik ophalen?’
‘Ben je dom Kate? Kun je ook al niet meer rekenen? Een bloemetje, vijftien, twintig euro. Een taxi van het Rokin naar Tessa; taxichauffeurs zijn oplichters dus reken maar uit. Diner, drie of vier gangen met een lekker wijntje. Ik zou maar vlug gaan als ik jou was, hoe eerder je er staat, hoe meer geld je bij elkaar zult kunnen schrapen. Oh, maar eerst wil ik nog dat je even mijn overhemd strijkt - naakt Kate - en schiet op want ik ben laat.’
[.../236 schakels - 3.]
Kate
