Voor de zoveelste keer vandaag - en ook wel enige keren gisteravond - schalt "Bloed, zweet en tranen" door de lucht - u weet wel dat lied van Hazes zaliger - gezongen door een of andere zanger die denkt dat hij kan zingen. 'Amsterdam, laat je horen'.
Eindelijk breekt de hoofdpijn door na een avond, nacht van teringherrie van het net genoemde kaliber en een alom aanwezige dreun, niet te onderscheiden door de vier of vijf of meer podia op minder dan een vierkante kilometer rond mijn huis.
Ik kan niet schuilen. Achter is het erger dan voor in het huis, bleek toen ik gisteren uiteindelijk mijn bed in durfde te stappen. En nog ging het door. Ver na twaalven ging het door. Leve de Koningin. Ik ben zo moe. Ik wil zo graag rust en stilte. Geen feest. Geen geluid. 'Het is jammer en verdrietig' - woorden van de Koningin om de afwezigheid van een aantal leden van haar familie te kenschetsen. Het is hoe ik mij voel.
Ik zou weg willen van hier. Ver weg. Geen pret van anderen mee te beleven. Geen slecht gezongen liederen van overleden volkszangers te aanhoren. Weg. Ver ver ver weg.
Helaas kan het niet. Dit is de plek waar ik moet zijn. Nu. Morgen. Overmorgen en hopelijk nog lange tijd. Ik zal moeten leren leven met de buurt, mijn buurtgenoten, stadgenoten, provinciale bezoekers die denken te weten "hoe het hoort".
Zo hoort het niet. Ook niet hoe ik me voel. Maar dit? Dit nepfeest ter ere van onze Majesteit die op elke dag verguist wordt behalve vandaag? Bah! Jammer en verdrietig dat mensen zo hypocriet zijn. Jammer en verdrietig dat ik niet vrolijk mee kan doen.
Het feestseizoen in Amsterdam is begonnen. Ieder weekend fijn buiten op je balkon de maan en sterren, mijn dromen verjagen met je gegil. Zodra het mooi weer is buiten zitten met je vrienden en lekker luid praten over niets. En overal moet die muziek bij, vooral hard want stel je voor dat anderen niet weten hoe gezellig je het hebt. Jammerlijk en verdrietig.
Kate
30 april 2012
De foto komt van Corbis; © Kirstie Tweed/Corbis; 42-22749388; Clown standing with her luggage
Niet alleen ik ben grieperig, ook mijn moeder en broer hebben het te pakken en erger dan ik. Zij hoesten en hoesten, het houdt niet op. Het gaat niet beter.
Opeens, vanmiddag toch even in het zonnetje op het terras van mijn moeder een ingeving: kruidenthee! Kruidenthee uit eigen tuin getrokken van tijm, rozemarijn en salie.
Gewoon knippen, snijden, wassen en in een thee-ei laten zakken in een pot of kop of glas kokend water. Een lekkere lepel honing in de kop erbij - klaar.
Wij zijn geen grote theedrinkers maar vonden het alle drie lekker. Ik weet niet of het echt tegen de hoest geholpen heeft maar als iets lekker smaakt is het altijd goed.
Kate
29 april 2012
De foto is een uitsnede van een foto van Corbis; © Westend61/Corbis; 42-22061159; Cup of sage tea, close-up
Ik ben aan de beurt! Nu het werk gedaan is en iedereen het heeft of gehad heeft, heb ik het.
Vlug nog even boodschappen gedaan, twee volle zware zakken met allerlei goede dingen als sap en vers fruit, kruiden, groentes, kip, chocolade :-).
Net een pan kippenbouillon gemaakt en nu onder de wol. Slapen, rusten, uitzieken.
Kate
26 april 2012
De foto komt van Corbis; © Image source/Corbis; 42-24388492; Ill young woman
Iemand mailt mij: 'Ja, nogmaals JA, het kan, het kan, maar je "moet" er zelf ook wel iets voor (...) willen doen'. Heb ik dan niet genoeg gedaan, dan? Ik heb er zelfs...
Maar nee, dat kan zij niet weten. Alhoewel, dat kan ze wel. Het is ooit ter sprake gekomen met iemand uit haar engste kring. Zij was toen nog niet in beeld als geliefde van en wellicht is dit detail - hoe miniem zijn vijf jaar in een mensenleven? - haar onthouden.
Er was beslist een tijd dat ik actiever was dan nu. Niet zo actief maar in elk geval onder de menschen [sic], onder SM mensen. Ook als zoeker. Ook om gevonden te worden of ontdekt. Al heb ik zaken en privé altijd gescheiden gehouden, ik was wel zichtbaar. Zeer zichtbaar zelfs. Dat was toen.
Maar in dit jaar, het jaar met zo nadrukkelijk een zoek- en vindactie als speerpunt, moet ik erkennen weinig tot geen stappen te hebben gezet op weg naar het bereiken van dat doel.
Wat was het ook weer dat ik wilde? Someone to love, honour and cherish. Iemand om oud mee te worden. Iemand om bij te schuilen en thuis te komen.
Iemand die energie geeft en niet, zoals ik zo vaak vrees, kost. Die ruimhartig is en goed met rechte rug en dwingend oog. Iemand met gezag. Iemand die mij niet alleen lief vindt maar ook geil en goed en de moeite waard. Ach ja... :-).
Dream on - denk ik terwijl ik dit type. Dream on - want dat ben je niet. Lief, soms. Geil, never, wa's dah? Goed, ja, ik denk het. En de moeite waard? Mwah. Niet echt, als ik het moet geloven. Leuk om mee te kletsen, de tijd en verveling mee te verdrijven maar als het er echt toe doet dan kiest men niet voor mij. Vrouwen en mannen in de SM wereld? Breek me de bek niet open.
Mag ik even zielig doen? Nee, doe maar niet. Je bent niet zielig. Je bent alleen moe. Moe en druk. En, ik moet het eerlijk bekennen, je laat je schild ook niet echt zakken. Anderen zijn ook moe en hebben niet de energie of de moed of hoop om door die muur heen te beuken.
Of, heel misschien, heb je je hart nog steeds verpand? Dat zou dom zijn en zinloos maar niet geheel en al ondenkbaar. Toen wist je dat je aantrekkelijk was en geil en de liefste en meest begeerde vrouw van het universum. Dat universum zou voor je zorgen en voor hem...
Ach ja, dat universum. Je zou willen dat het gewoon de juiste man op je pad stuurt. Ahum. Niet dus. Dream on... 'Je "moet" er zelf ook wel iets voor (...) willen doen' - dat zegt ze. Dat is haar boodschap. Keer op keer op keer op keer. Andere vrouw, andere stem maar dezelfde boodschap. Ze heeft gelijk natuurlijk. Denk niet dat ik het niet inzie. Maar het is druk en ik ben moe...
Zo raast het jaar richting het eind van de vierde maand. In mei leggen alle vogeltjes een ei. De huismerel op het terras van mijn moeder heeft haar nest al klaar. Duiven, vreselijke luchtratten, zijn charmant aan het snavelen doch de dominante mannen die mij mailen, manen mij voorzichtig te zijn met hen want ze zijn die dag "bijzonder kwetsbaar" en hun "dominante ego" is breekbaar.
Ik ben met stomheid geslagen. Als dit de mannen zijn op wie ik wil bouwen dan zijn zij niet voor mij. Ik ben bruusk, bot, niet lief, uitgesproken en ook weer niet. Ik ben te kwetsen - al zal ik het niet snel laten blijken. Ik ben een onderdanige vrouw en geen watje; met een zachtgekookt eitje kan ik niet veel. Zelfs niet als zij sprookjes creëren met mij in de hoofdrol.
Ik schrijf beter dan zij. Realistischer, uitvoerbaarder, mooier, harder, spannender, aanlokkelijker. Maar al zou ik het kunnen, zelfs dat doe ik niet. Al maanden heb ik geen alinea geschreven. Geen tijd. Geen energie. Geen stroom. Geen inspiratie. Geen zin.
De vrouw die mij verwijt niets te willen doen, zegt dat ik mij verschuil 'achter het mantelen, rennen, vliegen en zorgen.....'. Ja. Wat geldt voor het vinden of gevonden worden, geldt ook voor het schrijven. Zwakjes denk ik dat het wel weer zal komen, de flow. Ach nee, daar hoef ik niet flauw over te doen want dat weet ik wel zeker. Ik zal hoe dan ook weer verhalen gaan schrijven.
En dan, wellicht dan... Als het weer stroomt en ik weer geladen ben, opgeladen, energiek en er kutvocht stroomt bij het herlezen van wat ik de dag ervoor schreef, dan zal ik klaar zijn voor een nieuwe poging op de huwelijksmarkt.
Vrouw zoekt man: to love, honor, cherisch and obey for ever and ever. Amen.
Amen.
Kate
25 april 2012
De foto vond ik op Obsequiousness waar naar Hills2city wordt verwezen als bron.
Maar zie je dat kleine vonkje...?
Kate
22 april 2012
De foto komt van: The little corner - een voor mij nieuwe, inspirerende tumblr.
~.~.~.~.~
Wat een schitterende paasgedachte... Maar, wat als hij je wel breekt - wellicht onbewust, onbedoeld, ongepland of ongeweten?
Het kan zomaar gebeuren. Ben jij dan in staat jezelf te repareren? Hulp te zoeken en te aanvaarden, stappen te zetten en niet te verzaken in je liefde? Jouw liefde? Voor jezelf? Voor hem? Omdat jij hem vertrouwde en hij niet doorhad hoe diep dat ging?
Het is Paasavond en ik zie een man aan het kruis. Hij liet zich pijnigen in het vertrouwen dat het goed was, dat het goed zou komen. Niet voor hemzelf maar voor de mensheid. Zo mooi. Maar een dominante man is geen God, geen verlosser, geen tovenaar.
Voor je je lot in de handen van een ander legt, denk goed na. Voel. Vraag. Zeur desnoods. Hij heeft de macht je te pijnigen of je hem vertrouwt of niet. Dat is de crux. Niet of hij het zal doen of laten maar of jij hem vertrouwt en of dat vertrouwen gegrond is en niet beschaamd zal worden.
Liefde en vertrouwen dat wens ik je. Dat wens ik mij - nee. Ik wens het niet, ik eis het als basis van of voor elke liefdesrelatie maar zeker die waarin SM een rol speelt. Omdat hij de macht heeft je te vernietigen en dat mag dan spannend lijken maar is toch echt niet de bedoeling, ook niet in de SM.
Zalig Pasen.
Kate
7 april 2012
Het citaat vond ik op de tumblr: aria on the floor. Ik kon de oorspronkelijke bron niet echt herleiden maar vond vele malen een link naar asdfghjkllove.
 |
| roomrijstpudding |
Roomrijstpudding, herinnering uit mijn kinderjaren. Bij hoog- en feestdagen stond het op het menu. Hij werd geserveerd in een groene glazen schaal die in een donkere mand met grote houten oren rustte.
Die schaal was onderdeel van het feest. Zag je de schaal, dan wist je: roomrijstpudding. Iets anders is er nooit in geserveerd geweest en dat ik hem er niet in heb gegoten is eigenlijk een vorm van heiligschennis :-) maar nood breekt wet.
Ik heb een aantal pakken houdbare melk waarvan de houdbaarheidsdatum dit weekend verstrijkt en het is Pasen. Zo'n dag die om iets extra's vraagt, liefst iets rijks met eieren en room. Het zijn juist deze ingrediënten die een rijstepap naar het niveau van roomrijstpudding trekken.
Roomrijstpudding met fruit, leest het recept dat mijn moeder ooit uitscheurde uit de krant - geen idee meer welke krant maar het zal wel De Volkskrant zijn geweest aangezien zij daar als goed Katholiek natuurlijk een abonnement op had.
 |
| recept uit mijn kookmap |
Dat succesrecept heb ik als meisje overgetypt voor mijn kookmap die ik nog steeds raadpleeg en langzaam hier op het blog overzet en uitbreid.
Nodig voor roomrijstpudding met fruit:
1 liter volle melk
125 gram rijst
50 gram boter
1 vanillestokje
125 gram suiker
2 eieren gesplitst, eiwit stijf geslagen
125 ml = 1/8 liter slagroom
eventueel fruit zonder sap uit een blik
Het fruit uit de titel bestond in mijn jeugd uit abrikozen uit blik en het was het minst lekkere aan de pudding :-) en ik laat het derhalve graag weg.
Indertijd - en nu dus nog - stond in het recept als hoofdingrediënt alleen maar rijst. Tegenwoordig koop je dan pap- of dessertrijst.
'Dessertrijst, hoe schrijf je dat?' is niet te krijgen bij mijn AH. 'Dat verkopen wij niet'. Ach toch. Die armoede van het supermarkt assortiment. Met Pasen een paar dagen van ons verwijderd, zie ik slechts varkenshaas als feestdis.
Tja... in mijn optiek niet het meest feestelijke stukje vlees en bovendien hou ik rekening met de allergie van mijn broer voor varkensvlees. Een "feestelijk" alternatief is er eigenlijk niet of je moet houden van de magnetron kipschotels die vaak ook spek bevat.
Oh ja, er zijn natuurlijk wel stapels van die de obligate schotels voor het "zelf-kook-festijn" te koop maar kalfshaas, lamsbout, rosbief? Is waarschijnlijk te duur bevonden. Te feestelijk. Te luxe. En dat kun je natuurlijk ook beter bij de slager halen.
Ik zal morgen onderweg eens afstappen bij zo'n kleine zelfstandige. Het is jammer dat mij tijd ontbreekt om die hele AH maar gewoon te boycotten. Wat ze hebben is saai en wat mij betreft onvolledig en ik krijg er altijd van die Oostblok-gedachtes bij.
Die dessertrijst komt dus van een kleine winkel waar men mij heel verbaast, bijna verontwaardigd aankeek toen ik vroeg of zij misschien paprijst verkochten.
In het oude recept van mijn moeder staat dat je de rijst moet afspoelen en laten uitlekken. Geen idee hoe dat bij dessertrijst werkt en of het dan ook moet. Ik denk van niet dus ik sla het over.
Op het internet lees ik dat afspoelen van "gewone" danwel "goedkope" rijst het plakken bevordert en onrechtmatigheden wegspoelt. Op het pak dessertrijst staat niets over afspoelen.
Stel dat je een andere rijstsoort gebruikt of denkt dat het beter is het wel te doen, spoel dan de rijst - volgens het recept - goed onder de stromende kraan en laat hem uitlekken.
Laat intussen de boter smelten. Doe de rijst erbij en vermeng deze goed met de boter zodanig dat alle rijstkorrels ermee in aanraking komen.
Giet er nu de melk bij met het vanillestokje en breng alles onder goed roeren aan de kook. Zet de pan op een laag pitje en laat het gedurende een half uur verder koken.
Voeg de suiker toe en een voor een de eidooiers toe - nog beter: klop iets van de warme vloeistof door de eidooiers opdat deze langzaam verwarmen en niet als roerei door de vla zwerven.
Nog even zachtjes laten koken en dan kunnen - van het vuur af - de eventueel lobbig geslagen room en de stijfgeklopte eiwitten erdoor gemengd worden.
Spoel een schaal om met koud water en giet de rijst erin. Goed af laten koelen - maar lauwwarm is ook erg lekker :-). Als hij een nacht staat, zal hij echter wat opstijven hetgeen wellicht goed is want hij was erg dun direct na bereiding.
In het oude recept zegt men de pudding uit een tulbandvorm te storten op een schotel. In de holte komt dan het fruit.
Dat hebben wij dus nooit gedaan thuis en om eerlijk te zijn, mocht de pudding stortstijf worden dan is hij lang niet zo lekker en moet er volgende keer meer melk bij :-)!
Kate
5 april 2012
Come here
and take off your clothes
and with them
every single worry
you have ever worried.
My fingertips on your back
will be the very last thing
you will feel
before sleeping
and the sound of my smile
will be the alarm clock
to your morning ears.
Come here
and take off your clothes
and with them
the weight of every yesterday
that snuck atop your shoulders
and declared them home.
My whispers will be the soundtrack
to your secret dreams
and my hand
the anchor to the life
you open your eyes to.
Come here
and take off your clothes.
~.~.~.~.~
God, wat verlang ik ernaar je te bellen.
Beter van niet. Dat maakt het niet makkelijker.
Slaap zacht.
Kate
3 april 2012
* De tekst heb ik gevonden op Obsequiousness en is geschreven door Tyler Knott Gregson.
* De foto heb ik gevonden op Corbis: Sexy Woman Talking on Telephone; Stock Photo ID: 42-18944113; Photographer: Harry Vorsteher; Copyright: © Harry Vorsteher/Corbis
Kate
2 april 2012
Dit is een word cloud gemaakt met Wordle. Als je erop klikt dan zie je de woorden groter, beter.
