Maar nee, dat kan zij niet weten. Alhoewel, dat kan ze wel. Het is ooit ter sprake gekomen met iemand uit haar engste kring. Zij was toen nog niet in beeld als geliefde van en wellicht is dit detail - hoe miniem zijn vijf jaar in een mensenleven? - haar onthouden.
Er was beslist een tijd dat ik actiever was dan nu. Niet zo actief maar in elk geval onder de menschen [sic], onder SM mensen. Ook als zoeker. Ook om gevonden te worden of ontdekt. Al heb ik zaken en privé altijd gescheiden gehouden, ik was wel zichtbaar. Zeer zichtbaar zelfs. Dat was toen.
Maar in dit jaar, het jaar met zo nadrukkelijk een zoek- en vindactie als speerpunt, moet ik erkennen weinig tot geen stappen te hebben gezet op weg naar het bereiken van dat doel.
Wat was het ook weer dat ik wilde? Someone to love, honour and cherish. Iemand om oud mee te worden. Iemand om bij te schuilen en thuis te komen. Iemand die energie geeft en niet, zoals ik zo vaak vrees, kost. Die ruimhartig is en goed met rechte rug en dwingend oog. Iemand met gezag. Iemand die mij niet alleen lief vindt maar ook geil en goed en de moeite waard. Ach ja... :-).
Dream on - denk ik terwijl ik dit type. Dream on - want dat ben je niet. Lief, soms. Geil, never, wa's dah? Goed, ja, ik denk het. En de moeite waard? Mwah. Niet echt, als ik het moet geloven. Leuk om mee te kletsen, de tijd en verveling mee te verdrijven maar als het er echt toe doet dan kiest men niet voor mij. Vrouwen en mannen in de SM wereld? Breek me de bek niet open.
Mag ik even zielig doen? Nee, doe maar niet. Je bent niet zielig. Je bent alleen moe. Moe en druk. En, ik moet het eerlijk bekennen, je laat je schild ook niet echt zakken. Anderen zijn ook moe en hebben niet de energie of de moed of hoop om door die muur heen te beuken.
Of, heel misschien, heb je je hart nog steeds verpand? Dat zou dom zijn en zinloos maar niet geheel en al ondenkbaar. Toen wist je dat je aantrekkelijk was en geil en de liefste en meest begeerde vrouw van het universum. Dat universum zou voor je zorgen en voor hem...
Ach ja, dat universum. Je zou willen dat het gewoon de juiste man op je pad stuurt. Ahum. Niet dus. Dream on... 'Je "moet" er zelf ook wel iets voor (...) willen doen' - dat zegt ze. Dat is haar boodschap. Keer op keer op keer op keer. Andere vrouw, andere stem maar dezelfde boodschap. Ze heeft gelijk natuurlijk. Denk niet dat ik het niet inzie. Maar het is druk en ik ben moe...
Zo raast het jaar richting het eind van de vierde maand. In mei leggen alle vogeltjes een ei. De huismerel op het terras van mijn moeder heeft haar nest al klaar. Duiven, vreselijke luchtratten, zijn charmant aan het snavelen doch de dominante mannen die mij mailen, manen mij voorzichtig te zijn met hen want ze zijn die dag "bijzonder kwetsbaar" en hun "dominante ego" is breekbaar.
Ik ben met stomheid geslagen. Als dit de mannen zijn op wie ik wil bouwen dan zijn zij niet voor mij. Ik ben bruusk, bot, niet lief, uitgesproken en ook weer niet. Ik ben te kwetsen - al zal ik het niet snel laten blijken. Ik ben een onderdanige vrouw en geen watje; met een zachtgekookt eitje kan ik niet veel. Zelfs niet als zij sprookjes creëren met mij in de hoofdrol.
Ik schrijf beter dan zij. Realistischer, uitvoerbaarder, mooier, harder, spannender, aanlokkelijker. Maar al zou ik het kunnen, zelfs dat doe ik niet. Al maanden heb ik geen alinea geschreven. Geen tijd. Geen energie. Geen stroom. Geen inspiratie. Geen zin.
De vrouw die mij verwijt niets te willen doen, zegt dat ik mij verschuil 'achter het mantelen, rennen, vliegen en zorgen.....'. Ja. Wat geldt voor het vinden of gevonden worden, geldt ook voor het schrijven. Zwakjes denk ik dat het wel weer zal komen, de flow. Ach nee, daar hoef ik niet flauw over te doen want dat weet ik wel zeker. Ik zal hoe dan ook weer verhalen gaan schrijven.
Vrouw zoekt man: to love, honor, cherisch and obey for ever and ever. Amen.
Amen.
Kate
25 april 2012
De foto vond ik op Obsequiousness waar naar Hills2city wordt verwezen als bron.
