'Wat zijn je nieuwjaarswensen', vroeg iemand en ik durfde ze niet te uiten. Ze zijn te persoonlijk, te intiem, te beladen met ego - bij gebrek aan een betere omschrijving want zo Boeddhistisch ben ik niet dat ik me met het ego bezighoud.
Mijn wensen zouden voor anderen moeten zijn, voor mijn ouders, broer, vrienden en bekenden, voor de stad en de wereld - een beetje Urbi et Orbi maar na alle schandalen is het moeilijk refereren aan mijn geboortegeloof. Hoe dan ook, je mag niet voor jezelf bidden, voor je eigen heil en zegen. Daarover is men het wel eens in spirituele kringen.
Dus ik zeg, naar waarheid, dat ik hoop op gezondheid en liefde voor mijn ouders en broer en voor allen die mij dierbaar zijn - en voor mezelf want ik ben mijzelf dierbaar. Kijk! Dat is al een hele stap voorwaarts. Misschien had hij die mij aanspoorde toch vooral van mijzelf te houden gelijk...
Ik zocht naar een geschikte afbeelding om de jaarwisseling mee te markeren hier op het blog en dit is wat ik vond:
Het was echt het enige dat aansprak tussen alle foto's van vuurwerk, champagne en andere clichés. Ja, ik heb een advertentie open en natuurlijk is een van mijn wensen dat ik een Man mag ontmoeten die mij kan lezen, bij wie ik thuis mag komen, armen om me heen, geborgenheid, niet meer alleen.
Maar deze checklist...? Je kunt en mag van niemand verwachten dat die je gelukkig maakt. Geluk zit hem in jezelf en alleen jij kan jezelf gelukkig maken, niets en niemand anders. Als ik de laatste vijf woorden op de afbeelding zou kunnen veranderen dan zou ik hem zo op het blog geplaatst hebben. Ik deed het niet - gisteren.
Vandaag bij het bekijken van de nieuwssites stuitte ik op een foto gemaakt tijdens de jaarwisseling in Tokio. Daar laten inwoners ballonnen op met kaartjes waarop hun wensen voor het komend jaar staan. Een mooi beeld! Prachtig, feestelijk en met betekenis.
Opnieuw dacht ik aan die dromen die ik maar niet wil toelaten. Misschien verwant aan de beelden die ik niet wil loslaten. Je kunt pas iets oprapen als je handen leeg zijn. Laat gaan. Laat de illusies die het verleden kleur gaven los. Durf te hopen, te voelen en geloof erin dat je je gevoel mag en kunt volgen. Dat het je de weg wijst.
Dit plaatje, dit blog is als mijn ballon. Ik weet wat ik op het kaartje zou hebben geschreven: een tekst over geluk en gezondheid, heil en welzijn, een Man, gezelligheid, een volle tafel, mooie oogsten, verbinding, liefde, zindering, genot. Schrijven. Dat alles wens ik mijzelf, ik wens het ook u die mijn blogje bezoekt.
'Het bestaat', schreef ik aan iemand die het mij vele maanden later terug fluisterde in schuinschrift, alsof het een geheim betrof dat slechts wij tweeën kenden. Het is geen geheim maar een diep weten. Ik deel het hier met u: het bestaat. Die combinatie van liefde en spanning, zo gewenst, bestaat en - belangrijker nog - is haalbaar.
Maar dit weten vergt meer dan het uitspreken, toevertrouwen op papier, meegeven aan de wind, deponeren bij de Goden. Het is een waarheid die geleefd wil worden. Liefde bestaat. Het is een kwestie van tijd. Twintig twaalf is die tijd.
Ik heb mijn ballon opgelaten, losgelaten. Het kaartje wappert in de wind en snel genoeg zal de inkt van mijn balpen oplossen in de regen die daardoor mijn woorden en wensen in druppels terug zal voeren naar de aarde en in damp zal afleveren bij Hen die over mij waken.
Het is mijn wens een Man te ontmoeten, te vinden die mij gelukkig zal maken en ik hem.
Kate
1 januari 2012
- De foto van het sterretje komt van een van de tumblrs die ik volg: Camera Obscura en het is een reblog van een foto op Mooredreams.
- De foto van de jaarwisseling in Japan kwam van de BBC news site; het copyright berust bij Reuters/Kim Kyung-Hoon.
- De foto van het citaat komt een van de andere tumblrs die ik volg: Love your quotes en bij verder doorklikken kwam ik op een hele reeks andere tumblrs die dit allemaal van elkaar hebben reblogged. Geen idee waar het origineel vandaan komt :-).
