'Wat wil je hebben voor je verjaardag?'
'Niets. Ik hoef niets te hebben. Het is goed zo.'
'Maar vijftig is speciaal.'
Ja, vijftig is speciaal, mijn moeder heeft gelijk. Net zo speciaal als de dag ervoor, de week erna. Iedere dag is speciaal.
Iedere mail is speciaal maar begin dit jaar was ik nog steeds zo moe dat ik twee mannen door elkaar haalde, iemand vergat en niet meer kon bedenken wie het was. Toen hij na tien dagen stilte een groet stuurde, ging er geen lampje branden.
Spaghetti in mijn hoofd of was het dikke pap. Zorgelijk. Kafkeaans. De man had, terecht, geen enkel begrip en ik kon hem ook niet uitleggen hoe het nou zat. Iedere zin kwam verkeerd aan. Het moet gezegd worden, ik heb het fout gedaan. De schuld ligt bij mij.
Ik kon het niet meer goedmaken of -krijgen; hij zei dat ik het niet wilde. Het invullen begon en toen de verwijten kwamen, de aanbevelingen, de lessen over prioriteiten in het leven was het klaar.
Mijn prioriteiten heb ik op orde. Dat zijn mijn hoogbejaarde ouders beide dementerend en verder is niets belangrijk of urgenter dan dat. Vertel me niet hoe ik zou moeten zijn. Wat ik zou moeten doen. Wie je zou willen dat ik was.
Daten als je vijftig wordt. 'Vrouwen van vijftig kunnen heel aantrekkelijk zijn', schrijft iemand die ik net zo min ken. Wat moet ik nou met zo'n opmerking? Is hij serieus of houdt hij slagen om de arm? Je bent wat je leest.
Te vaak heb ik gehoord dat ik anders was, mooi van binnen. Ik geloof helemaal niets van wat vreemden mij schrijven. Ik geloof niet in online contacten. SM als openingsmaat klinkt mij alleen maar vals en schel in de oren. Liever niet dus.
Daten als je bijna vijftig ben. Het duurt niet lang en dan hoor ik iets over geluk en genieten in vragende, stellende of dirigerende vorm maar altijd dwingend. Eenrichtingsverkeer. Tegenspraak wordt niet geduld. Geen uitleg acceptabel. Over geluk valt niet te marchanderen.
Gisteravond hebben mijn broer en ik met mijn moeder in een hamburgertent gegeten. Het was anders dan anders, lekker en als toetje kreeg ik een hele zoete vruchtenshake waarna we nog even een rondje supermarkt deden en tevreden naar huis reden.
'Je klinkt niet gelukkig', mailt iemand. Nee. De vloek van de ouderdom, zo nabij maakt niet gelukkig. Hartverscheurende machteloosheid bij mijn moeder die zich bewust is van het werk van de geheugenvreter; berusting bij mijn vader. Ze hebben ons - mijn broer en mij - niet geleerd wat genieten is.
Daten. Ik heb het nooit leuk gevonden. De vragen. De meetlat. De normen en waarden van een ander op mij geprojecteerd. 'Een heel ander leven', zuchtte een hele speciale man die dat had kunnen weten voor we elkaar in de ogen keken. 'Geniet en hou van jezelf'. Hij reed weg. Zijn partner kon ik niet zijn.
Ik geniet en hou van mijn ouders. Dat is de eerste prioriteit. Het zal geen tien jaar meer duren. Over tien jaar zal ik bijna zestig zijn. Het leven begint bij zestig. Misschien moet ik tegen die tijd eens een advertentie zetten op zoek naar een hele speciale man...
'Wat wil je hebben voor je verjaardag?'
'Een hele speciale man. Een die mij gelukkig zal maken en ik hem(1). Die me zal leren te genieten van elk moment. Die me zal troosten als jullie er niet meer zijn. Armen om me heen. Geborgenheid. Thuis. Ik wou dat het kon. Maar ja...'.
Kate
14 januari 2012
Foto verantwoording:
http://www.corbisimages.com/stock-photo/rights-managed/42-28808584/gift-box-by-lake-on-dock?popup=1; fotograaf: KYNY; © KYNY/Corbis; 42-28808584; Gift box by lake on dock
(1) Het eerste deel van de wens komt uit: Nieuwjaarswensen wensen.
