Een schrijfproces - 5. een mail (4)

Waarom kon je niet gewoon eerlijk zijn? Toen? Nu? Straks? Ooit zal ik het toch wel weten hoor. Daarvan ben ik overtuigd ongeacht hoe die toekomst die zo verweven is met het heden en het verleden eruit ziet. Ooit komen alle geheimen uit, alle leugens, alle bedrog en alle onuitgesproken twijfel alsmede de angst die er moet zijn geweest.

Ik hoop voor jou dat ik tegen die tijd kan laten zien wat ik geleerd heb, dat ik gegroeid ben. Dat ik wijzer ben dan ik was, dan ik nu ben. Niemand kan groei tegenhouden. Het is het hele nut, de hele reden van dit al. En te schrijven, te schrijven.

Schrijven lukt niet. Ik blijf kloten met wat ik al heb en wat ik al heb is geen aanzet tot een lang of kort verhaal. Ik weet niet hoor... Ik kan schrijven dus waarom ik het niet gewoon doe? Als ik zou schrijven zoals nu, dan komt het wel.

Ik was niet van plan de dingen te schrijven die ik hier neerzette, maar het kwam. Wilde een gedicht delen en daar kwam een heel verhaal. Een heel verhaal over weer hetzelfde maar toch weer iets anders en dus type ik door want stel je voor dat er meer komt, maar er komt niet meer want half 1 tijd te gaan slapen.

Liefs,

Kate

../gedicht