zondag 16 mei 2010

Een schrijfproces - 9. een verhaal (1)

Digging deep, my dear

1. Digging deep - 1.1

Herinnering: beeld van het verleden dat nooit meer terugkomt en in de gloed van de avond opkleurt en zich beter voordoet dan het is of was. 


'Je bent mooi in ketens. Jij hoort in ketens. Ik zal je slaan. Iedere nacht dat je bij me bent, zul je van mij zijn. Denk goed na want wat je me nu geeft is onomkeerbaar.'

Diep van binnen, en al welhaast langer dan ik bewust leef – nee, dat doe ik niet, dat bewust leven dus. Dan maar zo: sinds ik het kleutervet verbrand heb, weet ik dat ik een slavin ben. Daar is niets mis mee. De problemen beginnen zodra je denkt dat je, omwille van het vervullen van een zielsopdracht, of gewoon door een uitermate groot verlangen naar "iets", een Man gaat zoeken.

De problemen beginnen zodra mensen zich met jouw gevoel, met jouw idee van slavernij gaan bemoeien. Meningen vol waardeoordelen en "goede" raad. Mannen met valse beloftes en errug grote pikken of lange tenen, kinderen, exen, jobs en andere excuses om zich achter te verschuilen want stel je voor dat je vindt wat je zocht. 


Zo ben ook ik door de jungle gedaan in mijn zoektocht naar een Man. Naïef, me niet bewust van sluipschutters en tasjesdieven. Niet wetend dat mensen er met jouw hoop vandoor gaan en er niets voor teruggeven. 

'Geven? Ik? Aan jou? Dominanten geven niet, die nemen slechts. Wen er maar aan meisje.'
'Ik ben geen meisje!'
'Jammer voor je. Dat ben je wel. Een klein bang meisje in de grote boze SMensenwereld en ik ga jou redden.'
'Oh ja?'
'Ja! Wees maar niet bang.'
'Bang? Ik?'

Er is genoeg reden je te wapenen voor je op reis gaat. Nitwits en andere malloten, mannetjes met dubbele agenda’s c.q. identiteiten, dolers en dwalers, ik kwam ze allemaal tegen. Allemaal waren ze overtuigd van hun gelijk, van hun dominantie, van hun integriteit. 

'Meisje, jij moet nog veel leren. Meisje, jouw werkelijkheid is niet de mijne en de mijne is beter, rijker, voller, mooier. Lekker puh!' 

Tjonge...