Digging deep, my dear
1. Digging deep - 1.2
Mijn zoektocht naar een Man. Ik was jonger doch oud genoeg om beter te weten. Maar ja… Je bent slavin en je wilt wat.
'Willen? Jij? Heb jij wat te willen dan? Dacht het niet.'
Dacht het wel! Na ruim veertig jaar had ik recht op een relatie in ongelijkheid. Waar vind je iemand? Hoe vind je iemand? Of kun je beter gevonden worden? Vind me dan, als je kan. Hallo. Hallo!!! Hallooohoooo, ik zit hier.
Ik zit hier, onder die steen. Bang? Ik? Nee! Ik liet de veilige donkerte achter me en kroop het zonlicht in. Ik begon mijn zoektocht naar een Man. Ik vond hem. Halleluja. Ik voelde en wist dat ik hem wellicht mogelijkerwijze gevonden had. Een Man, betrouwbaar en te vertrouwen, nuchter, positiever dan ik. Een mooie tegenpool met een, naar ik dacht, soort van gelijk wereldbeeld. Ha. Ha. Ha. Mag ik even lachen…?!?
Lachen om niet te huilen. Huilen heb ik immers al genoeg gedaan en niet omdat hij zo’n wrede man was. Dat was hij zeer en ik zou willen dat gewilde wreedheid de reden van mijn janken was geweest. Misschien wilde ik wel ongewenste wreedheid. Wellicht wilde ik onbewust of onuitspreekbaar niet politiek correct sadisme over me uitgestort krijgen. In bakken graag - bescheidenheid brengt je nergens.
Het Geheim, "The Secret", commerciële hocus pocus, petje af, leert: wees niet bescheiden. Vraag alles wat je wilt in de overtreffende trap. Het Universum, die grootheid waarop men alles afwentelt, zal je wensen verhoren als een verzoekplaten-programma: u vraagt en wij draaien. Ik koos zijn nummer.
Koetjes, kalfjes.
'Waarom belde je eigenlijk?'
'Wil je me domineren?'
'Nee!'
Klik.
Tuut tuut tuut.
Tranen.
Tranen in de overtreffende trap. Het verdriet is bodemloos en eindeloos en troosteloos en nog een handvol bijvoeglijke naamlozen. Een bron van inspiratie, van woede, fundament onder dikkere muren, hogere barricades, koudere ijspegels. Bevroren verlangen - geen gebrek aan durf maar angst om toe te geven. Het gemis is groot en ook weer niet. Ik ben sterk.
