'Ben je weer beter?', vraagt iemand die klaarblijkelijk de klok heeft horen luiden. Ik moest een beetje lachen en antwoordde dat dat nog wel even zal duren.
Geen antwoord was het antwoord en dat is ook een antwoord en prima maar waarom vraag je het dan? Zo expliciet? Terwijl ik er tegen jou, op die site niets over gezegd heb? Uhm?
De wereld is klein, het wereldje van de BDSM kleiner maar als je verder kijkt dan je neus lang is, even wacht voor je aanneemt, dan is het antwoord snel gevonden en hoef je de vraag naar het antwoord waar je blijkbaar niets mee wilt of kunt, niet te stellen.
Een andere vrouw moppert dat ze momenteel nogal woest is in de omgang ten gevolge van de overgang. Ik zit daar ook in. Ben ik te woest als ik zo reageer op een goedwillende en waarschijnlijk oprechte vraag van een bekende op de BDSM site?
Ooit, groen in de baan die het ook niet was, werd mijn verteld niet te vragen omdat ik kans liep antwoorden te krijgen waar ik niets mee kon, niet op zat te wachten, niet zou verwachten. Ik hou niet van een zwijgcultuur. Ik ben er niet gebleven op die post :-).
Onrustig ben ik altijd geweest. Je zou kunnen zeggen dat ik nu rustiger ben dan ooit tevoren. Geconfronteerd met het onvermijdelijke - de dood, nu of later - zak ik wonderlijk genoeg terug in het comfort van meegaandheid. Een zekere onverschilligheid zelfs: het zal wel.
Go with the flow. Ik voel geen verzet, geen spijt of verdriet, geen angst ook. Ik aanvaard als een gegeven dat de situatie is zoals die is. Ik verlang niet naar anders of beter of later. Ik hang niet aan vroeger. Ik doe wat ik altijd al deed en ben tevreden.
Dit is het interbellum zeg maar tussen het einde van de radiotherapie en het begin van de chemotherapie. De borst, die nu zo bruin is als menig domme zonnebader hem zou willen, is rustig. Herstelt. Ik ondervind geen of nog geen klachten.
Broer is terug en heeft gezegd er te zullen zijn zelfs als het lang gaat duren. Ik hoop het en als het verandert dan heb ik in elk geval de eerste kuur achter de rug en weet ik een beetje beter waar ik mee te maken heb of krijg maar hij zal wel blijven - tuurlijk blijft hij :-).
Hij bracht een cadeautje mee: een juwelenset, ketting, armband en oorbellen (die ik niet draag) gemaakt van zwart/grijze en witte helende stenen. Ik ben een moeilijk mens, ook als het om cadeautjes gaat maar dit was helemaal goed.
Nog tijdens de bestralingsperiode kocht ik - wat het begin is van een compleet nieuwe look. Eindelijk, eindelijk weer een garderobe waar ik mij vrouwelijk in voel en die comfortabel zit en goed is voor alle gelegenheden. De nieuwe 'kralen' passen er perfect bij.
Ik schafte basisstukken in zwart aan die langs mijn lichaam vloeien en mijn figuur tonen. Hoera! Een jurk, een broek, wat shirts, een alpino pet :-). Frans. 'Jij moet nooit iets anders dragen dan Frans', zei de man van de winkel waar ik tijdens mijn bureauperiode mijn portemonnee leegde.
Hij leverde Franse mantelpakjes die ik ieder een eigen naam gaf: mijn eerste pak, het blokkenpak, mijn Chanel pakje, het witte en het zwarte pak - ze waren onderling te combineren en ik droeg ze met high heels en voelde me een vrouw. Ik werd gezien en kon de wereld aan.
Dat gevoel is waar ik naar terug wil, moet. Gek hoe kleding bijna als een uniform, een pantser daaraan bijdraagt. Onderweg van VU naar huis uit de tram gestapt, liep ik over het Rokin. Een winkel, agnès b - altijd voorbij gelopen. Nu niet. Ze hadden mijn maat, mijn smaak. Ik ben zo verschrikkelijk blij.
Ik voel me goed. Ik voel me eigenlijk geweldig :-). Broer en ik doen een paar dagjes uit en de foto's spreken voor zich. Het enige minpuntje is het gewicht dat echt wel wat minder mag. Lol. Het is niet verstandig om nu flink af te gaan vallen maar hierna.
Ja, er is een hierna. Wanneer ik de mailschrijfster kan antwoorden dat ik weer beter ben, dan gaan er tien kilo af - ervan uitgaand dat ik niet (nog) zwaarder zal worden. Dat zou zomaar kunnen maar dat is van later zorg.
Eerst nog een even genieten van de rust die ik ervaar in het interbellum.
Kate
27-28 juli 2014
- Over de term interbellum zegt Van Dale: 1. periode tussen twee oorlogen, m.n. periode tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog
- De foto: Low section of woman in red dress at lake vond ik op Corbis - id stockfoto: 42-59092947; fotograaf: Kimberly White; copyright: © Kimberly White/Corbis; collectie: Ivy
