In de aanloop naar Oranje-Costa Rica zag ik een stukje Engeland: Yorkshire. Ah! De Tour de France reed er, vandaar. In de Emma Harte Saga, boeken van Barbara Taylor Bradford die ik ooit verslond, speelt Yorkshire een grote rol.
Het is ook het land van de Brontë zusters. Wuthering Heights - ah die roman, die ik tegenkwam toen ik mijn boeken en boekenkast aan het afstoffen was. Toen ik me voornam elke dag te lezen of te schrijven.
Ik ben opnieuw het prachtige boek De Parfumeur aan het lezen van Frédérique Hébrard. Ik nam het mee naar het noorden waar ik schreef noch las. Ik ben 75 bladzijdes verwijderd van het einde. Ik vergeet te lezen.
Nee. Ik lees wel: fora onderwerpen gerelateerd aan borstkanker. Geen vrolijke kost maar nuttig wellicht. Hoe gaat dat, haarverlies? Ook mijn haar zal vallen. Al mijn haar: van schaamhaar tot wenkbrauwen en wimpers. Het hoofdhaar.
Opnieuw loop ik op de troepen vooruit. Het is nog veel te vroeg en beter ware het wellicht indien ik me zou laten terugvallen en bewegen op de trom van het ziekenhuis: nu dit, dan dat en straks - over weken pas de kapper. Niet dus.
Ik vrijdag jl. naar de kapper in het ziekenhuis om me te oriënteren op een haarwerk. Pruik, marmot, hoed - geef het beestje een naam. Velen gooien het bijna direct in de hoek. Zit niet, staat niet, kriebelt, irriteert. Ongetwijfeld.
Mutsje, sjaal, hoed, petje, buff - er zijn tal van alternatieven. Je moet toch wat op je hoofd - zelfs 's nachts. Je bent vatbaar tijdens de chemo. Het zou mij, denk ik, niet heel veel uitmaken om zonder 'haar' over straat te gaan.
Maar ja, ik wil voor mijn moeder, die van niets weet, 'de oude' blijven. Zo goed als dat gaat. Het zou mij overigens niets verbazen als zij er dwars doorheen zou kijken, mijn 'haar' herkennen als pruik. Ik hoop het niet. Ik wil haar niet verdrieten.
Ik blijf dus gepruikt zo dicht mogelijk bij mijn huidige kapsel. A.s. donderdag ga ik tien pruiken passen. Speciaal voor mij aangevraagd en uitgezocht op coupe en kleur. Ik zit nergens aan vast.
Ik zie het wel. Theaterwinkels schijnen ook hele aparte pruiken te hebben. Maar ik wil niet apart. Of wel... Je bent of wordt toch al zichtbaar als kankerpatiënt dus wat maakt het uit? Iedere dag een ander hoofd, een andere look.
Meisje met negen pruiken. Boek over kanker, over haarval - mooi woord, niet? Nooit willen lezen tot vorige week. Zoals ik ook overwoog dan eindelijk maar Kluun's Komt een man (of vrouw of wat het was) bij de dokter te doen :-).
Kankerboeken. Hmmm. Ik heb ze nog niet in huis maar lezen zullen we. Boek na boek. Vanavond kwam daar Wuthering Heights bij, Jane Eyre ook maar meteen. Lekker lezen. Wegdromen. Zwerven over de heights - de Yorkshire moors.
Zondag. De dag na de zwaar bevochten overwinning. Lang leve Van Gaal en zijn mannen. Oranje boven en nog zo wat jubeluitingen. Geef het volk brood en spelen* :-).
De dag erna: grijs, bijna beetje nat - weer om een boek te pakken. Glas water, bitterkoekje erbij. Even vluchten uit de werkelijkheid. Even varen op de golven - de pen van een ander en wellicht... hmmmm. Nee. Lezen. Lekker lezen.
Fijne zondag,
Kate
6 juli 2014
* Dit is natuurlijk het moment, indien u zelf wilt lezen om het verhaal Brood en spelen eens aan te klikken :-). Geschreven in 2008 toen Oranje ook speelde en de Olympische Spelen in Beijing aanstaande waren.
De foto Woman with a pile of books gemaakt door Ursula Klawitter is te vinden op Corbis: stock photo ID: 42-21044349; copyright: Ursula Klawitter/Corbis
