Amsterdam! Dorp aan de Amstel, hoor mijn lament en doe er uw voordeel mee. Amsterdam! Mooie stad aan het IJ, bescherm ons, bescherm mij. Voorkom slachtoffers, meer slachtoffers. Doe iets aan de fietsveiligheid van mijn stad, uw stad, onze stad!
Iedere week fiets ik meerdere keren van huis naar de Nieuwmarkt. Fietstochtje van minder dan tien minuten grotendeels rechtdoor met op tweederde van de rit een afslag naar rechts ongeacht of ik voor of achter het C.S. langs fiets.
Het gaat al jaren goed ondanks toeristen-die-niet-kunnen-fietsen, fietstaxi's, scootmobiels, scooters en voetgangers die mij allemaal op hun eigen wijze uitdagen hen niet te raken c.q. niet door hen geraakt te worden.
Vandaag lag ik dan toch nog op de grond. Niet geheel en al onverwacht want op een of andere manier hangt het al weken in de lucht. Ik hoorde twee verhalen van mensen die aanrijdingen op of met een fiets hadden gehad.
Een fietser werd aangereden door een scooter, belandde op de EHBO en weken in de ziektewet. Een scooterrijdster vloog over haar scooter heen toen een fietser voor haar scherp remde en zij dat ook moest om de fietser te sparen die overigens gewoon zonder op of om te kijken doorreed. Hufter!
Vandaag was het mijn beurt. Gelukkig zonder ernstige gevolgen. Geen idee waarom de fietsers op het Damrak komend vanuit de richting Dam naar het C.S. aan de kant van de rondvaartboten geen stoplicht - ja ja, verkeerslicht - hebben.
Iemand draaide naar links kon niet direct verder fietsen, hield diagonaal over 'mijn' deel van het fietspad stil en nou ja, botsing waarna mijn fietstassen aan haar fiets bleven hangen en ik dus omviel.
Het had erger gekund zoals een paar weken geleden in de avond. Aangefietst op de kop van de Geldersekade met het plan rechtdoor te fietsen en het fietslicht op groen, trapte ik nog even door om dat licht te halen en het kruispunt over te steken. Niet doen dus!
Gewoon nooit meer doen want terwijl ik al op het kruispunt fietste sprong 'mijn' stoplicht op rood en onmiddellijk floepte het verkeerslicht van de Prins Hendrikkade waar vier banen auto's en taxi's ronkend stonden te wachten op groen.
Ik fietste rechtdoor en links van mij trokken de auto's al op. Ik stuurde scherp naar rechts met de gedachte dat ze dan misschien links en rechts langs mij mij konden scheuren.
Ze deden het niet. Hadden godszijdank in de gaten dat ik in de problemen was. Ik kon terugdraaien en doorfietsen het kruispunt over met mijn hart in mijn keel. Doodeng! Waarom staan die verkeerslichten zo strak afgesteld?
Aangekomen op de brug is de uitdaging niet over want je fietst dan op een fietspad aan de linkerkant van de weg terwijl ik om het spoor onderdoor te komen naar de rechterkant van de weg moet.
Gevolg: een gevaarlijke slalom rechtsaf het fietspad van C.S. naar de bibliotheek op en, een paar meter verder, er linksaf weer af. Daarna volgt vrijwel meteen een vage, onopmerkelijke weg aan je rechterhand waar soms opeens auto's vandaan komen. Te hard. Weer dat hart in mijn keel.
Aan de andere kant van het spoor heb je dan nog de oversteek over tramsporen en weer een hele drukke weg met een bocht over slecht plaveisel naar links om het fietspad richting veerponten op te gaan.
Over stressvol fietsen gesproken...
En toch is het heerlijk, als het stil is en zonnig, om langs het IJ te fietsen. Het geeft bijna, gaf eerder deze zomer een vakantieachtig gevoel. Ja, een kinderhand is gauw gevuld, ik weet het :-). Ik was verliefd op mijn stad. Even.
Ik besef, dit is Amsterdam. Drukke stad. Intolerante, gehaaste stad met jachtige mensen onderweg van A naar Z. Ik hou daar rekening mee. Maar het is gevaarlijk, onnodig gevaarlijk onderweg.
Amsterdam, doe er wat aan!
Verander de afstelling van verkeerslichten op de kruising Geldersekade en Prins Hendrikkade, denk na over de fietschaos op de kruising Damrak en Prins Hendrikkade, en loop of fiets eens van Geldersekade naar de veerponten.
Doe het voor er slachtoffers vallen.
Kate
9 november 2012
De foto heb ik van het internet geplukt. Er stond geen fotograaf vermeld.
