Verliefd op koffie-caramelsaus

Nou, ik heb wel gebakken maar niet waar ik vorige keer over blogde. Er lagen overrijpe bananen op de fruitschaal. Ik at er een op brood, heel ouderwets, ja. Erg lekker zoet. Er zwierf ook gemberroomkaas in de koelkast. 

En zo vormden zich mogelijkheden in mijn hoofd. Ik dacht aan een banoffee pie - een taart van banaan met een caramelsaus. Helaas vond ik alleen maar recepten met gecondenseerde melk en die heb ik niet standaard in huis :-).

Maar goed. Ik dus denken en zoeken en kijken en het werd concreter. De bodem van de marmeladetaart was erg geslaagd. Dat was een begin. Wel iets aangepast uiteraard. 

De mousse, zoals ik het maar blijf noemen, was lastiger. Nou... ik kan het maar beter meteen bekennen, zo makkelijk als de marmeladetaart ging, zo mis ging het gisteren met de bananentaart. Bijna alles ging fout :-).

Oorzaak? Opgedroogd beginnersgeluk? Zeker ook ongeduld en/of te weinig gelatine. Ik had geen geduld een nacht te wachten voor ik de springvorm losmaakte terwijl ik wist dat ik minder gelatine had gebruikt dan in de marmeladetaart. Da's spelen met de zwaartekracht. Niet doen dus.

Enfin, de taart wordt nu als pudding geserveerd. Jammer. Maar... en hier komt de grote en dankbare maar: ik heb een fabuleus lekkere caramelsaus ontdekt, gemaakt! Fantastisch. Jubelend zacht en romig. Zoet. Rond. Diep. Ik ben verliefd :-).

Deze saus omring ik met waarschuwingen en uitroeptekens. Caramel maken is een gevaarlijk karweitje. Suiker wordt heel heet. Let op dat je je niet brandt. Dat heetworden gaat ook supersnel. Blijf bij je pan. Houd kinderen uit de keuken. Lees je in over de kunst van het caramelmaken. Oriënteer je. Echt!

Ik was een caramelmaagd. Dat kan ik hier wel bekennen. Wel over gelezen. Nooit gedaan. Tijdens mijn speurtocht naar een bananentaart kwam ik keer op keer caramel tegen maar gemaakt van gecondenseerde melk. Die had ik niet in huis.

Caramel en bananen. Een klassiek combinatie. Er zijn honderdduizend recepten beschikbaar. Ik vond er een. Ik verkleinde de hoeveelheid want ik had geen twee potten nodig. Dit is, denk ik, genoeg voor twee personen.

Even liep ik weg en de caramel verbrandde1).  De tweede poging slaagde. Het resultaat was goddelijk. Ik noem het een koffie-caramelsaus. Ik zou het zo op kunnen lepelen maar serveer het vooral ook bij ijs of over cake.

Koffie-caramelsaus: wees voorzichtig tijdens het bereiden van de saus2).

3 eetlepels koud water
2/3 kop kristalsuiker
1/3 kop ongeklopte slagroom
2,5 eetlepel roomboter in stukjes
1 eetlepel sterke koffie
zout

Doe het water en de suiker in een zware middelgrote steelpan. Los de suiker in het water op een halfzacht vuur op. Verhoog het vuur en kook de siroop, zonder te roeren, tot hij lichtbruin van kleur is. Loop niet weg want het verkleuren begint opeens en gaat snel. Verwijder de pan van het vuur.

Voeg van het vuur af de slagroom en roomboter en koffie toe terwijl je constant roert - met een garde. Kijk uit want de vloeistof bubbelt en is kokend heet. Zet pan terug op het vuur en blijf roeren tot er een gladde saus is ontstaan die heeft gekookt. Voeg zout toe. Zet vuur af en laat staan.

Lauwwarm is het een heerlijke saus. In de koelkast wordt hij snel stijver en dan is het lastig om mee te werken. Warm de saus dan langzaam op een laag pitje op. Dat gaat snel genoeg. Blijf wel roeren.

Nu ik dit type, krijg ik opeens een visioen van een heerlijk kerstdessert. Wat dacht je van roomijs met gebakken bananen en koffie-caramelsaus :-). Simpel en vast heel erg lekker. Ik heb er nu al zin in.

Kate
28 november 2012


1) De aangebrande pan laat aangekoekte, afgekoelde suiker los wanneer je water kookt in die pan.
2) Kijk uit als je caramel maakt!!! Lees eerst over caramel maken, oriënteer je. Hete suiker kan levensgevaarlijk zijn. Stop NOOIT je vinger in de pan. Blijf erbij en hou kinderen uit de keuken. Nogmaals: laat caramel flink afkoelen voor je proeft. En let op spatten uit de pan, vooral wanneer je de room etc. toevoegt!!!

Taart bakken

Ik heb een aantal prachtige kookboeken, nieuw - amper ooit uit gekookt wel gelezen en opnieuw en opnieuw. Ik heb andere, oudere kookboeken die ik erg veel gebruikt heb. Ik heb mijn favorieten uit het kookmapje - overgetypt als kind, voorzien van een schutblad met een plaatje gemaakt uit kruisjes. Op de typemachine, ja. Een aantal recepten daaruit staan hier op het blog.

Maar tegenwoordig gebruik ik slechts het internet als ik echt een recept wil vinden en ik volg ik het ook nog maar zelden van begin tot eind. Ik ben inmiddels zover dat ik wel ongeveer weet wat bij elkaar past, wat vervangen kan worden door wat. Ik heb rust noch gasten om uitgebreid te gaan koken. En als ik dan iets wil of kan dan zoek ik op ingrediënt en kijk wat mij aanspreekt.

Zo vond ik van de week diverse recepten die ik combineerde tot een heerlijke marmeladetaart. Zo lekker was die, en de dagen na het maken steeds lekkerder. En nu wil ik weer bakken. Een nieuwe taart maken. Een andere taart. Gewoon omdat twee taarten in twintig jaar niet dezelfde smaak moeten hebben :-). Omdat de marmelade nu wel ongeveer op is en ik een pot jam in de koelkast van mijn moeder vond die zij vast vergeet en da's zonde, toch?

Pruimenjam. Blauwe pruimjam, zelfs. Direct al, toen ik besloten had daar een taart van te maken, vroeg ik me af wat ik er voor likeur of drank bij kon gebruiken. Ik heb geen zin nieuwe drank te kopen. Er is genoeg te vinden in de kasten links en rechts. Zo vond ik - ook bij mijn moeder - bessenjenever. Oh, herinneringen... Ooit, aan het begin van de middelbare school, was bessenjus mijn drankje. Deze fles stamt vast niet, hopelijk niet uit die tijd.

Pruimentaart: vanavond ben ik vast even gaan zoeken. Ik zie van alles met verse pruimen maar niet echt met confituur, extra jam, jam. Veel pies - ik zoek, gek genoeg of niet zo gek, vaak eerst in het Engels. Ik heb geen zin in een pie. Ik heb geen zin in een crumble - maar dat is ook meer een desert dan gebak. Ik wil ook geen pruimencake. Ik wil eigenlijk een taart met de rest van de slagroom, eenzelfde soort taart als ik eerder maakte maar anders. 

En die vond ik :-). Nou ja, zover is het nog niet. Het idee moet nog even een nachtje pruttelen. Ik weet zeker dat ik morgen een scherper idee heb over mogelijke ingrediëntcombinaties en hoe ik mijn taart wil. Een tipje van de sluier? Ik denk momenteel in de richting van een pruimenmeringue taart :-). Da's dus toch iets heel anders dan wat ik had. Of ik de eiwitdeksel op een mousse wil leggen, weet ik nog niet. En ook over de bodem moet ik denken.

We zullen zien wat er van komt. Het lijkt misschien de omgekeerde wereld: een recept zoeken bij een ingrediënt in plaats van ingrediënten kopen volgens een recept. Ach ja... dat zal de invloed van de invention test van Masterchef zijn. Direct aan het begin moeten de kandidaten een gerecht maken met een aantal door Masterchef voorgelegde ingrediënten. "Dit en dit en dit kun je gebruiken. Maak er wat lekkers van". Yep, dat is de inspiratie. 

Nog een nachtje pruttelen en dan tijd vinden om heerlijk even te prutten boven het aanrecht. Of toch maar gewoon het marmeladetaart recept volgen en marmelade vervangen door pruimenjam? De likeur door bessenjenever of - beter misschien - cognac? Bodem vervangen door een boter-koekjesbodem? Even de supermarkt in en verse pruimen kopen en toevoegen aan de jam? 

Hmmm. Beter maar dat bed opzoeken. Morgen waarschijnlijk geen tijd om te bakken en haast heeft het niet maar een pruimenmeringue taart klinkt wel errug lekker! Erg lekker.

Kate
27 november 2012

Marmeladetaart

Een lege pot na het taartmaken

Mijn vader wilde om half drie 's middags wel een boterham. Met jam. Terwijl ik het voor hem klaarmaakte ontdekte ik dat er marmelade in de kast stond en niet de abrikozenjam die hij het liefste eet. 

Erger: ik telde nog drie volle potten sinaasappelmarmelade in de 'geheime voorraad'. Door mij in haast en dus zonder te kijken naar iets anders dan de kleur gekocht. Bonus aanbieding: vast. 

Maar wat te doen met zoveel marmelade...? Ik dacht direct aan een cheesecake met sinaasappel. Gemberkoekjes-bodem want ik zie mezelf niet echt iets bakken. Roomkaas, slagroom, zoiets. 

Ik liet het rusten. Gaf een pot marmelade aan onverwachte visite. De tweede pot was bijna leeg maar mijn vader vond het prima iets anders te eten dan abrikozenjam dus ik liet er een staan. Een pot nam ik mee naar huis. Voor later.

Later was vandaag. Eigenlijk al gisteren toen ik zocht naar, vond en vergeleek de diverse recepten van cheesecake, kwarktaart en Monchoutaart - al dan niet gecombineerd met marmelade, sinaasappel of andere citrusvruchten.

Tijd om er iets mee te doen was er niet. Broer en ik gingen boodschappen doen. Grote boodschappen in de grote AH - die waar ik ooit watertandend doorheen liep. Die taart was ik allang vergeten tot we bij de kassa waren :-). 

Te elfder ure graaide ik alsnog ingrediënten voor een koude taart bij elkaar: slagroom, digistieve koekjes en roomboter maar vergat het belangrijkste component van zo'n ongebakken taart: kwark, ricotta of roomkaas. 

Ha! Maakt het wat uit? Ik had gekocht zonder een specifiek recept in gedachte maar het idee van slagroom en marmelade sprak nog steeds. Zo niet de geijkte bodem van gesmolten boter en gemalen koekjes.

En dus deed ik wat ik niet van plan was geweest: ik bakte een bodem en volgde daartoe grotendeels een recept voor een sticky orange marmelade cake1) waarvan ik 1/3 van de ingrediënten gebruikte.

Op deze cakebodem wilde ik een sinaasappelmousse. Die vond ik als onderdeel van een ander recept2). Tot slot overgoot ik de mousse met een sinaasappelglazuur, -gelei, -laagje. Hoe het heet maakt niet uit3).

Omdat de taart nog in de koelkast aan het opstijven is, kan ik over smaak niet veel zeggenp.s.) maar wat ik afslikte: deegkloppers, beslagkommen, pannetjes, lepels was net zo lekker als later de kruimels cake van de bodem van de springvorm. Ik heb goede hoop en durf dit blog alvast te publiceren.

Je begint met de bodem van sinaasappelcake:

60 gr zachte ongezouten roomboter
60 gr suiker
1 ei
60 gr zelfrijzend bakmeel
1/4 theelepel bakpoeder
1 eetlepel sinaasappelmarmelade
3/4 eetlepel melk

scheutje sinaasappellikeur
extra marmelade

Verwarm de oven voor op 180ºC.

Vet een springvorm van ca. 21 cm in. Mijn taart werd nogal laag, een kleinere springvorm maakt de bodem - die 1 cm hoog was - hoger maar het geheel wellicht visueel aantrekkelijker.

Mix de zachte boter tot een creme en klop er beetje bij beetje de suiker bij. Voeg het ei toe en blijf kloppen tot er een mooie gladde bleekgele massa ontstaan is. 

Zeef het bloem en de bakpoeder er geleidelijk door en blijf mixen. Eindig met de marmelade en melk. Het deeg moet niet te nat worden maar ook niet te droog zijn. 

Giet het in de springvorm en bak in het midden van de oven ongeveer 20 minuten tot de cake gaar is. Haal de cakebodem uit de springvorm en leg haar op een rek of bord om af te koelen. 

Wanneer de cake is afgekoeld, besprenkel je haar met sinaasappellikeur en je bestrijkt de cake met een dunne laag marmelade. De bodem van de taart is nu klaar en is ongeveer 1 cm hoog.

Voor de sinaasappelmousse:

200 gr sinaasappelmarmelade
10 cl (=100 ml) vers geperst mandarijnsap
1 mandarijn
8 gr (4 blaadjes) gelatine
200 gr slagroom
sinaasappellikeur

Week de gelatine in een kommetje met koud water.

Doe marmelade, vruchtensap en stukjes fruit zonder vel of pit in een pannetje en zet het ca. 10 minuten op een zacht vuurtje.

In het oorspronkelijke recept gebruikt men sinaasappelsap en het vruchtvlees van een sinaasappel. Ik had alleen mandarijnen en heb die uitgeperst en ontveld. Ik was lui en nam 1 mandarijn. Kijk maar of je dat genoeg vindt.

Ik weet het niet meer exact maar het zou goed kunnen dat ik op het einde aan deze saus nog een scheutje sinaasappellikeur heb toegevoegd. Ik had Mandarin Napoleon in huis. Je kunt ook Grand Manier gebruiken of iets anders.

Knijp de gelatine uit en roer het door de warme sinaasappel- of mandarijnsaus. Koel het af - dat gaat sneller als je het pannetje in een bak koud water zet.

Klop de slagroom dik en voeg hieraan de koude saus toe. Dit is de sinaasappelmousse. Zorg dat zowel bodem als mousse koud zijn voor je verder gaat met het opbouwen van de marmeladetaart.

Leg de koude cakebodem terug in de springvorm. Vet de ring nog even opnieuw in. De afgekoelde mousse spatel en verspreid je over de bodem. Ik heb de springvorm voor de zekerheid op een groot bord gezet maar bij mij heeft de mousse niet gelekt dus dat was niet nodig. Het geheel gaat in de koelkast om op te stijven.

Nu moet alleen nog de sinaasappelgelei - zoals ik het maar zal noemen - gemaakt worden. Hiervoor is nodig:

10 cl (=100 ml) mandarijnsap
de rest van de marmelade uit de pot

een kopje poedersuiker
wellicht een scheutje likeur
1 blaadje gelatine geweekt
mespuntje boter 

Doe sap en marmelade en suiker in een pannetje en maak warm. Voeg likeur en boter en gelatine toe. Roer tot de gelatine is opgelost en de gelei glad is.

Taart voor het aansnijden

Haal de taart uit de koelkast en verwijder voorzichtig de springvorm met bodem. Zet de taart op een schaal of bord. Giet de gelei over de taart. Ik bleek te veel gelei te hebben. Ik heb wat te veel was van het bord teruggeschonken in het pannetje :-). 

Je kunt het op een bord met plastic folie gieten en in de koelkast zetten. Wanneer het is opgesteven kun je er met een glas of mes figuurtjes van maken en als decoratie op de taart leggen. Ik vergat de folie en mijn figuurtjes kwamen niet van het bord :-).

Een lang recept3) maar niet heel moeilijk te maken. Eventueel kun je de taart nog meer versieren door stukjes mandarijn uit blik of vers bovenop de taart leggen. Misschien moet je dat doen voor je met de gelei in de weer gaat.

Kate
24 november 2012

Zo ziet een punt van deze taart eruit

p.s. 25 november: de taart was zalig! Oeps: *is* zalig. Niet erg zoet en ook niet zwaar. Fris. De hoogte is prima, iets meer mousse dan bodem. 

De bodem is vochtig maar niet klef. De mousse heeft de nadrukkelijke smaak van marmelade, is zacht en lekker.

De gelei geeft een mooie afwerking en voegt toe aan de smaak. De ring gelei om de taart heen, daar waar het van de taart is afgelopen en gestold, is eigenlijk wel leuk decoratief. 

Ik zou volgende keer eventueel meer likeur kunnen gebruiken op de cakebodem. 

Conclusie: een succes dat voor herhaling vatbaar is! 

1) het recept voor een 'sticky orange marmelade cake' vond ik hier.
2) het recept van de sinaasappelmousse vond ik in een Frans recept, hier.
3) ik ben, zoals altijd, nogal springerig als ik kook of bak. Wat ik niet heb, vervang ik door iets anders. 
-Zo verving ik sinaasappels en sinaasappelsap door het sap en vruchtvlees van mandarijnen. 
-Ik had geen zelfrijzende bloem dus ik zocht en vond dat gewone bloem met een theelepel bakpoeder en een snuifje zout ook werkt.
-Ik had ook geen poedersuiker maar vond op het internet dat kristalsuiker fijngemalen in de blender met een theelepel maïzena prima gaat.
-Ongetwijfeld zal ik iets meer of minder marmelade, melk, bakpoeder, poedersuiker hebben gebruikt dan vermeld staat.
-Ongetwijfeld zal uw taart anders smaken dan de mijne. Wat maakt het uit? Lees, smul en pas aan wat je niet hebt of niet lekker vindt of te moeilijk vindt. Die sinaasappelmousse in een mooi glas kan bijvoorbeeld een beeldig desert vormen voor de Kerst :-).  

Nog zes weken

Over zes weken ligt het jaar achter ons.
Nog zes weken: zo weinig tijd - zo veel.

En dan? Wat dan?
En nu? Wat nu?

Wat kun je erover zeggen?
Wat mag je erover zeggen?

Ik zeg niets. Ik zwijg en denk.
Over zes weken is 2012 voorbij.

Weken die melancholiek stemmen.
Tijd van terugkijken en vooruit.

Wat heb je bereikt? Niets.
Wat heb je gedaan? Veel.

Vooruit kijken kan ik niet.
Mag ik niet. Wil ik niet.

Voor mensen van de dag.
Is zes weken lang, heel lang.

En voor mij?
Rijstebrei.

Zet hem op je hoed.
Dan voel je je morgen beter.


Kate
16 november 2012



De foto komt van het internet.

Gevaarlijk!

Amsterdam! Dorp aan de Amstel, hoor mijn lament en doe er uw voordeel mee. Amsterdam! Mooie stad aan het IJ, bescherm ons, bescherm mij. Voorkom slachtoffers, meer slachtoffers. Doe iets aan de fietsveiligheid van mijn stad, uw stad, onze stad!

Iedere week fiets ik meerdere keren van huis naar de Nieuwmarkt. Fietstochtje van minder dan tien minuten grotendeels rechtdoor met op tweederde van de rit een afslag naar rechts ongeacht of ik voor of achter het C.S. langs fiets.

Het gaat al jaren goed ondanks toeristen-die-niet-kunnen-fietsen, fietstaxi's, scootmobiels, scooters en voetgangers die mij allemaal op hun eigen wijze uitdagen hen niet te raken c.q. niet door hen geraakt te worden.

Vandaag lag ik dan toch nog op de grond. Niet geheel en al onverwacht want op een of andere manier hangt het al weken in de lucht. Ik hoorde twee verhalen van mensen die aanrijdingen op of met een fiets hadden gehad.

Een fietser werd aangereden door een scooter, belandde op de EHBO en weken in de ziektewet. Een scooterrijdster vloog over haar scooter heen toen een fietser voor haar scherp remde en zij dat ook moest om de fietser te sparen die overigens gewoon zonder op of om te kijken doorreed. Hufter!

Vandaag was het mijn beurt. Gelukkig zonder ernstige gevolgen. Geen idee waarom de fietsers op het Damrak komend vanuit de richting Dam naar het C.S. aan de kant van de rondvaartboten geen stoplicht - ja ja, verkeerslicht - hebben. 

Iemand draaide naar links kon niet direct verder fietsen, hield diagonaal over 'mijn' deel van het fietspad stil en nou ja, botsing waarna mijn fietstassen aan haar fiets bleven hangen en ik dus omviel. 

Het had erger gekund zoals een paar weken geleden in de avond. Aangefietst op de kop van de Geldersekade met het plan rechtdoor te fietsen en het fietslicht op groen, trapte ik nog even door om dat licht te halen en het kruispunt over te steken. Niet doen dus! 

Gewoon nooit meer doen want terwijl ik al op het kruispunt fietste sprong 'mijn' stoplicht op rood en onmiddellijk floepte het verkeerslicht van de Prins Hendrikkade waar vier banen auto's en taxi's ronkend stonden te wachten op groen.

Ik fietste rechtdoor en links van mij trokken de auto's al op. Ik stuurde scherp naar rechts met de gedachte dat ze dan misschien links en rechts langs mij mij konden scheuren.

Ze deden het niet. Hadden godszijdank in de gaten dat ik in de problemen was. Ik kon terugdraaien en doorfietsen het kruispunt over met mijn hart in mijn keel. Doodeng! Waarom staan die verkeerslichten zo strak afgesteld?

Aangekomen op de brug is de uitdaging niet over want je fietst dan op een fietspad aan de linkerkant van de weg terwijl ik om het spoor onderdoor te komen naar de rechterkant van de weg moet. 

Gevolg: een gevaarlijke slalom rechtsaf het fietspad van C.S. naar de bibliotheek op en, een paar meter verder, er linksaf weer af. Daarna volgt vrijwel meteen een vage, onopmerkelijke weg aan je rechterhand waar soms opeens auto's vandaan komen. Te hard. Weer dat hart in mijn keel.

Aan de andere kant van het spoor heb je dan nog de oversteek over tramsporen en weer een hele drukke weg met een bocht over slecht plaveisel naar links om het fietspad richting veerponten op te gaan. 

Over stressvol fietsen gesproken...

En toch is het heerlijk, als het stil is en zonnig, om langs het IJ te fietsen. Het geeft bijna, gaf eerder deze zomer een vakantieachtig gevoel. Ja, een kinderhand is gauw gevuld, ik weet het :-). Ik was verliefd op mijn stad. Even.

Ik besef, dit is Amsterdam. Drukke stad. Intolerante, gehaaste stad met jachtige mensen onderweg van A naar Z. Ik hou daar rekening mee. Maar het is gevaarlijk, onnodig gevaarlijk onderweg. 

Amsterdam, doe er wat aan! 

Verander de afstelling van verkeerslichten op de kruising Geldersekade en Prins Hendrikkade, denk na over de fietschaos op de kruising Damrak en Prins Hendrikkade, en loop of fiets eens van Geldersekade naar de veerponten.

Doe het voor er slachtoffers vallen.

Kate
9 november 2012


De foto heb ik van het internet geplukt. Er stond geen fotograaf vermeld.

Oeteldonk roept!

Nog drie dagen en dan is het 10 november. Een dag voor het carnavalsseizoen begint, heet Oeteldonk nog gewoon Den Bosch en het dweilorkest, dat zijn wij.

Geen idee met hoevelen we uiteindelijk zullen zijn. Ik begrijp en heb alle begrip voor hen die geen hele dag mee op pad kunnen of willen.

De groep zal zich wellicht tijdelijk opsplitsen al naar gelang interesse, zin en energie om op een later tijdstip elkaar te ontmoeten, binnen ergens.

Dat geeft mogelijkheden ware het niet dat ikzelf geen smartphone heb en dus geen 'WhatsUp' of 'where art thou' kan zenden.

Ook hier zal echter blijken dat elke zesde persoon wel een bekende met een ander deelt - dat was tenminste ooit een nogal gangbare theorie1). Iedereen kent elkaar bijna. Dat is zeker zo, waar social media en de BDSM wereld elkaar treffen. 

De wereld van BDSM is een kleine wereld die evenwel heel pluriform blijkt te zijn. Gelijkgestemden? Vergeet het maar! Wel een hele warme wereld valt mij altijd weer op. Anders dan je soms zou verwachten als het zoveelste forum draadje ontspoort.

Oh ja, sporen - ja, daar moet het hier over gaan. Ik trein vanuit Amsterdam en kom aan, ongetwijfeld op tijd, ergens tussen 11 en 11.15 uur. Rond half 10 zal ik voor het laatst mijn e-mail en de sites checken, daarna ben ik niet meer online.

Mocht er vertraging zijn dan heb ik wel een paar nummers - en een paar mensen dat van mij - om contact te leggen: 'bestel vast een Bossche bol voor mij' - of iets van die strekking. Uren wachten onderaan de roltrap bij de AH in het station is niet het plan!

Tenslotte is er nog iets als de vraag: 'hoe herken ik je?'. Ja. Goeie vraag. Hoe herken ik jullie? Ik heb mijn jas even aan een deur gehangen, sjaal, tas en bril erbij. Denk er een kort geknipt kapsel bij, zwart-grijze spijkerbroek, zwarte brogues en 1.62m lengte dan kan het niet mis gaan.

Ik heb er zin in. Ik kijk ernaar uit. Het wordt vast een dag met veel verrassingen :-).

Kate
7 november 2012


1) Six degrees of separation is the idea that everyone is on average approximately six steps away, by way of introduction, from any other person in the world, so that a chain of a friend of a friend statements can be made, on average, to connect any two people in six steps. It was originally set out by Frigyes Karinthy and popularized by a play written by John Guare - uit de Six degrees of seperation wikipedia.

Gepassioneerd koken

Professional Masterchef is gisteren weer van start gegaan op de BBC. Volgens mij zag ik vorige week ergens - ik meen dat het België was - de laatste reeks Masterchef: The Professionals die ik gevolgd heb. Heerlijke tv.

Beproefd recept maar op een of andere manier niet voorspelbaar zoals andere programma's die ik ooit volgde dat wel zijn geworden. Geen idee waar dat aan ligt maar waarschijnlijk aan de passie die met koken gepaard gaat.

De passie om aan een meester op zijn vakgebied te tonen wat je waard bent. De passie van die meester om mensen naar zijn niveau te trekken. De emoties die echt lijken - geen toneelstukjes hier.

De strijd. Ben benieuwd hoe de strijd dit jaar uitpakt. Ik herinner me voorgaande series. Mooie gerechten. Spannende opdrachten. Hagelscherpe kritieken. En humor. Prachtige mensen die boven zichzelf uitstijgen en mij meevoeren.

Op Nederland volg ik geen van de kookprogramma's - noem mij maar een snob. Het zijn herkenbare maar zwakke aftreksels van wat er op de BBC al jaren in volle glorie te zien en beleven is.

Enige uitzondering, maar thuis kan ik het niet zien want ik kijk nog steeds analoog, is de geweldige zender van Rudolph van Veen: 24Kitchen. Een zender alleen gewijd aan kookprogramma's - vaak eigen producties.

Passie? Bakken vol! Humor? Voor het oprapen. Makkelijke gerechten. Eerlijke ingrediënten. Inspiratie bij de vleet. Petje af. Slaapmutsje op.

Ja. Het is laat. Ik moet naar bed. Morgen, straks weer een nieuwe dag met in de avond om 21:00 uur op BBC2 Masterchef: The professionals, en de hele dag door 24Kitchen.

'Off you go!', zou Gregg Wallace zeggen.

Kate
7 november 2012

p.s. Wil je weten watvoor kookprogramma's de BBC uitzendt? Kijk dan even hier.


De drie eerste foto's zijn - bij gebrek aan nieuwe foto's bij de serie - stills uit de eerste aflevering van Masterchef: The professionals, serie 5, uitgezonden op de BBC op 5 november jl. en nu al terug te zien op YouTube.

De foto van Rudolph van Veen plukte ik van de site van 24Kitchen.

Den Bosch - update 03/11

Leuk! Er hebben ongeveer 15 mensen aangegeven gezellig Den Bosch onveilig te willen maken: meest singles (M,v,switch) maar ook een paar stellen.

Het merendeel van de groep komt vooralsnog uit Noord Brabant. Dat verbaasde me, eerlijk gezegd. Ik had gedacht dat 'men' wel iets mobieler zou zijn. Wat is er leuker dan een vreemde stad verkennen? Ja ja, hou maar op, begin maar niet, er zijn zat dingen even leuk of leuker :-).

Hoe dan ook, ik trein vanuit Amsterdam - die treinkaarten moeten toch een keer op voor ijs en vorst inzetten. Misschien zijn er mensen die het leuk vinden zich aan te sluiten op A'dam C.S.? De trein vertrekt - mogen we aannemen - om 10.08 en komt een uur later aan - in 's Hertogenbosch, ja. Hoop ik. Je weet maar nooit.

Ik ken de stad dus helemaal niet. Ik heb er van verschillende kanten positieve verhalen over gehoord. Er is de 'beroemde' Sint Jan - voor wie niet te bedeesd is een Katholiek gebouw binnen te gaan. Jeroen Bosch - dit is zijn stad. Maar er zijn ook leuke winkeltjes en kroegen - ik ben helemaal 'into' bockbier de laatste tijd. Heerlijk!

Beetje lunchen, dwalen, kletsen. Het schijnt de 10e mooier, dus droger, te zijn dan vandaag hier in Amsterdam. Geen reden dus thuis te blijven!

Heb je een FL account en wil je komen dan is het wellicht leuk je daar even kenbaar te maken en je toe te voegen of op te geven. Er is een event gemaakt.

Heb mede door dit stadstripje al een aantal hele leuke contacten opgedaan en ik weet zeker dat dat geldt voor een ieder die zich aansluit.

Vandaar mijn oproep vooral, als je niets leukers of dringenders te doen hebt, gewoon naar Den Bosch te komen volgende week zaterdag.

Kate
3 november 2012



De foto is afkomstig van de site In Your Pocket.