Ik denk dat het hier wel om gaat. Om het boek, mijn boek, mij te openen moet je me raken. Iets in mij in beweging brengen als een snaar die blijft trillen ook nadat je hem heb losgelaten.
En idealiter: je moet die trilling ook weer kunnen dempen of stoppen zoals de bespeler van het instrument dat kan. Maar goed, laat ik niet te ambitieus zijn. Allereerst: raak me, beweeg me, doe iets met me.
Het is 1 oktober 2012: negen maanden van het jaar zijn om en denk niet dat ik vergeten ben wat mijn nieuwjaarswens was. Denk niet dat die door alles wat er speelt en speelde minder urgent is geworden.
Het is een kwestie van prioriteiten - stellen en gesteld krijgen. Wellicht dat ik het laatste kwartaal van dit jaar andere kaarten toebedeeld krijg. Andere routes afleg, andere mensen ontmoet.
Mijn tripjes afgelopen maand zijn er alvast een voorproefje van. Het waren actieve stappen die niet zonder gevolgen blijven zoals geen enkele stap echoloos is. Ik ben in beweging en ik zal iemand ontmoeten die mij kan lezen.
Het is nog nooit zo dringend nodig geweest als nu. Juist nu heb ik iemand nodig aan mijn zijde om me te steunen, armen om me heen, een luisterend oor en goede raad. Een maatje en minnaar, een geliefde, een Man.
Kate
1 oktober 2012
De foto vond ik op de tumblr The Gifts Of Life alwaar als bron werd verwezen naar Altered Book uit 2011 van Mark McEvoy.
