Vervlogen

Daar gaat-ie. 

Daarom wilde ik koffiedrinken. Maar nee. Men durft alles op seksueel gebied maar koffiedrinken met een vreemde vrouw? Wow, dat is pas eng.

De koffievraag werd genegeerd en de beren op de weg benoemd. In steekwoorden: een afkeer van dieren en roken. Was dat maar alles.

Vreemd. Ik kan meer dan een beetje schrijven en meestal zijn mijn correspondenten zelf ook bedreven met pen en toetsenbord. Woorden uit het hart gesneden op een leeg scherm gesmeten. Verlangen. Lust. Leegte.

Waarom, als men kan schrijven, kan men dan niet lezen?!?!?!? Waarom negeer ik de woorden die mij als rode vlaggen zouden moeten dienen? En de man die zo betoverd was? Waarom las hij niet mijn korte, duidelijke zoektekst?

Mijn hart hupte en ik stelde koffie voor. Koffie om te zien, te voelen, te ruiken, te horen. Hoe moeilijk kan het zijn. Moeilijk. Zoveel is duidelijk helaas. Zelfs in eigen stad is koffie een brug te ver.

Misschien heeft men gelijk. Misschien moet je eerst een zeker accoord in mail bevechten. Misschien moet je benoemen de kansen en bedreigingen om op basis van zo'n swat analyse te komen tot een date. Of geen date.

De meest voor de hand liggende conclusie wanneer men verschillen afzet tegen overeenkomsten is natuurlijk dat er geen date zal volgen. Zijn beren noopten mij te benoemen wat ik als groter obstakel zag: polygamie. 

'Je oordeelt.' Nee, ik veroordeel. Sorry, maar zo is het. Een ieder die zegt dat hij, als hij eenmaal de ware heeft ontmoet, trouw zal zijn en blijven, liegt of spiegelt zichzelf en mij wat voor tegen beter weten in. Pijnlijk maar waar. 

Daar vliegt de bel, vervliegt de hoop dat het met deze man tot een koffie of meer komt. Mijn schuld. Had ik maar beter moeten lezen. Het stond er duidelijk. Hij heeft een voorkeur voor polygamie en is nog switch ook.

Jammer. Is de conclusie van hem. Jammer is de conclusie van mij. 

Waren we maar koffie gaan drinken dan was het stukgelopen op wat anders. De verschillen zullen immers altijd veelvuldiger blijken na vijftig jaar apart op deze aardkloot dan de overeenkomsten.

Maar damn waarom lazen we niet wat er te lezen viel? Dat was genoeg geweest. Ik zoek geen switch. Hij zoekt geen monogamie. Het blijft jammer.

Kate
29 oktober 2012


Fotoverantwoording:
* A soapbubble, Sweden; Stock Photo ID: 42-27078811; Photographer: Hans Berggren; Copyright: © Hans Berggren/Johnér Images/Corbis

Dat gaat naar Den Bosch toe

Ik ben single en zou het leuk vinden anderen te ontmoeten in een niet-BDSM-merige omgeving. Mijn ervaring is dat dat nog altijd de beste manier is om informeel en toch leuk kennis te maken. Ik ben niet de enige die dat vindt en dus gaan we wat doen in november!

We spreken op 10 november 2012 af in Den Bosch om Bossche bollen te eten. Ik wil het programma erg open laten want ik ken de stad zelf (ook) niet en bovendien, ik kan wel een invulling gaan geven a raison van maar dat geeft teveel gedoe en teveel werk :-).
 
We spreken af rond 11 uur ergens op het stationsplein of binnen 'onder de klok' - dat bevestig ik nog wel, later - en we gaan een Bossche bol eten en de stad in.
 
Dan kunnen we ter plekke nog zien of we cultuur gaan snuiven - ik wil in elk geval de Sint Jan even zien. Jeroen Bosch ontdekken kan ook. Er zijn, hoor ik, leuke winkeltjes. Het is een stad met geschiedenis - dat is altijd interessant.
 
Ik neem aan dat we allemaal zin hebben om iets te lunchen. Misschien willen we aan het eind van de middag de kroeg in en lekker kletsen? Wat eten 's avonds wellicht als het klikt - samen of met elkaar?
 
Hoe lijkt dit?
 
Gewoon elkaar leren kennen zonder de duffe vragen over BDSM die blijkbaar bepalen of je de moeite waard bent? Leuke mensen, andere praat, interessante uren? Ik zoek vriendschap en natuurlijk zou het mooi zijn als er echt iets ging vonken.
 
Ik vind het het leukste als we allemaal single zijn of als je met je partner komt. Het mooiste zou zijn om een mooie balans te krijgen in M/v enz. maar matchen kost tijd en mensen zijn wispelturig. Ik kan niet meer doen dan hopen dat er een leuke opkomst is of zal zijn.
 
Je kunt verwachten dat het hoe dan ook een gezellige middag of avond zal zijn. Je kunt verwachten dat je over SM mag en kunt praten maar niet alleen maar. Er is meer. Dit is een goede manier om sociaal, normaal kennis te maken.
 
Je kunt ook verwachten dat nu de datum vaststaat, ik die vastzet in mijn agenda. Ik ga ervan uit dat een ieder die zich opgeeft ook zal verschijnen. Ik heb geen moderne telefoon en ik ben geen schooljuf dus ik kan niet iedereen najagen. Geef je op en kom of blader door en kom niet.
 
Tenslotte, lees - als je dat nog niet deed - even de tekst na met als titel 'Laten we iets doen in november...'. Dat voorkomt misverstanden later.
 
Ik hoop en verwacht dat het een mooie dag zal worden in Den Bosch. Ga je mee, geef je dan op via het event dat inmiddels aangemaakt is op FL. Mailen op FL, BZ of hier kan ook maar is, vrees ik, minder handig.
 
Kate
28 oktober 2012


De foto van de Bossche bol is afkomstig van de site van de Bossche bollenbakker van Den Bosch, Jan de Groot.

Het hart dat hupt

En als er dan contact ontstaat, een pril contact, een vraag om eens te kijken naar, kun je - kan ik dan onbevangen, positief, blij genoeg reageren opdat men - opdat hij zich niet laat weerhouden door wat muren van angst, of argwaan, of eenzaamheid, of gewoonte zijn of lijken?

Hoe date je? Hoe leg je contact? Waarom gaat dat met vrouwen online zoveel makkelijker dan met mannen? Is het omdat vrouwen van nature misschien meer vertellen? Makkelijker overgaan tot ditjes-en-datjes zonder de Grote Vragen des BDSMs?

En wil ik nog wel iets met BDSM? Nee, niet met BDSM maar met SM? Oude vragen die ik nu niet zal stellen maar wel die ene: nu het vlindert, proeft de ander - die ene en niet al die anderen - dan genoeg, in voldoende mate dat het zo is?

Wie kan mij lezen? Als ik niet kan vertellen - ik die zo kan schrijven, niet kan vertellen dat mijn hart hupt? Hoop? Verlangen? Gebaseerd op niets dan wat woorden? FUCK! 'Wat voel je?' 'Hoop.' Op deze dag voel ik hoop en vertrouwen in de toekomst - mijn toekomst. Het jaar is nog niet voorbij!

Ik ga hem mailen dat mijn hart hupt. Dat is het enige dat ik moet doen. En hopen dat we passen. Gek mens, op basis van een paar regels? Mal mal mal mens. Maar het hart hupt en ik... Ik. En hij? Of toch een ander maar voor nu hupt mijn hart en hij mag het weten - moet het weten.

Kate
27 oktober 2012 

De foto komt van: Corbis: Doctor talking to a couple; Stock Photo ID: 42-23874523; Phtotographer: Artifacts Images; Copyright: © Artifacts Images/cultura/Corbis

Laten we iets doen in november...

Ik ben single en zou het leuk vinden anderen te ontmoeten in een niet-BDSM-merige omgeving. Mijn ervaring is dat dat nog altijd de beste manier is om informeel en toch leuk kennis te maken.

Sinds kort heb ik een museumkaart (en ook nog wel een paar treinkaarten die geldig zijn in het weekend). Wie vindt het leuk samen (als je een vrouw bent of een single dominante man van ongeveer 50) en nog liever met een groepje iets te ondernemen? 

Een stad of museum bekijken en/of samen wat eten of drinken. Gewoon elkaar leren kennen zonder de duffe vragen over BDSM die blijkbaar bepalen of je de moeite waard bent. 

Ik zoek leuke mensen, liefst singles omdat ik dat ben en ik geen gedoe wil met partners - ook niet zij die instemmen met je bezigheden buiten de deur. 

Ik zoek leeftijdgenoten. Ik weet dat veel 70-ers zich nog jong voelen in hart en ziel maar sorry voor mij ben je dan echt van een andere generatie. 

Ik zoek leuke plannen, andere praat, interessante uren. Ik zoek vriendschap en natuurlijk zou het mooi zijn als er echt iets ging vonken. 

Je kunt verwachten dat ik open en eerlijk ben zoals jij dat bent. Je kunt verwachten dat ik weet waar ik over praat en als ik het niet weet dat zal zeggen. 

Je kunt verwachten dat het hoe dan ook een gezellige middag of avond zal zijn. Je kunt verwachten dat je over SM mag en kunt praten maar niet alleen maar. Er is meer. 

Je kunt ook verwachten dat zodra er een datum vaststaat, ik die vastzet in mijn agenda. Tenzij er acute paniek is, zal ik er zijn. 

Het leukste zou zijn om een mooie balans te krijgen in M/v enz. maar matchen kost tijd en mensen zijn wispelturig. Ik kan niet meer doen dan hopen dat er een leuke opkomst is of zal zijn. 

Ik heb geen zin in flauwekul, geen tijd om door allerlei hoepels te springen, ik doe niet aan cammen enzo dit is gewoon een manier om sociaal, normaal kennis te maken. 

Ik doe ook niet aan BDSM. Niet dus. Lees mijn blogjes, mail, vraag en leer dat ik dat nu niet het allerinteressantste vind. 

We gaan dan ook geen wandeling langs de wallen maken. Ook de duinen en het strand staan niet op de agenda. Overnachten doe je thuis. 

Indien we met een groepje op pad gaan - en dat zou het leukste zijn - dan ben ik niet verantwoordelijk voor het gedrag etc.etc. van de groep. 

Kate 

26 oktober 2012 

p.s. dit is de adv die ik vandaag op BZ en FL gezet heb. Reageer vooral als je het een leuk idee vindt. Wie weet gaan we dan iets doen in november. 


Beeldverantwoording: alle beelden zijn afkomstig van Corbis, de Prism collectie en gemaakt door Dena Vail. 
- De bovenste afbeelding, A watercolor illustration of people at an art opening, is te vinden onder stockphoto id 42-26215572.
- De middelste aquarel, A watercolor illustration of people at a martini bar, heeft stockphoto id 42-26215331.
- De onderste illustratie is A watercolor illustration of people raising their wine glasses during a toast met als stockphoto id 42-26215592.

Oktober: ongestampte hutspot

Oktober. Herfst. Hutspot.

Vers koken wordt steeds gemakkelijker gemaakt. Soms ga ik mee met nieuwe ontwikkelingen, soms niet. In het geval van hutspot koop ik graag een zak hutspotgroente - of hoe heet het. 

Toegegeven, ik zou de verhouding misschien iets veranderen door er wat meer ui door te doen. Dat kan altijd. Een ui is snel genoeg bijgesneden. Ik deed het niet vandaag. Makkelijk wil ook wat.

Dit zijn de ingrediënten die ik gebruikte: 

ingrediënten voor hutspot

1 zak hutspot - ui en wortelen - van 1000 gram
700 gram aardappelen - ca. 4 grote aardappelen
runderbraadworstjes

1 laurierblaadje
2 verse salieblaadjes
1 kruiden-, tuinkruiden-, of 2 runderbouillontablet
zout en peper naar smaak
margarine

Schil en snijd de aardappels in blokjes. Kook ze in een grote pan in bodem water waaraan een bouillontablet is toegevoegd. Zelf gebruik ik weinig of geen zout dus wellicht wil je een tablet extra gebruiken of zout.

Hopelijk heb je niet met de zak groenten lopen zwaaien zodat de uien en wortelen makkelijk te scheiden zijn. Je bakt de uien namelijk in de koekenpan met margarine. Het laurierblad - doe eens gek en pak er twee - gaat erbij.

De aardappelen zijn snel genoeg zover - d.w.z. halfgaar - dat de wortelen er bovenop kunnen. Het kookvocht blijft in de pan. De zachtgele uien komen op de wortelen.

Check of er wel genoeg vocht in de pan zit - geen idee hoe je dat doet :-). Ben je bang voor aanbranden, voeg dan iets water toe maar het is niet de bedoeling dat alle wortelen onder water staan. 

Leg de deksel op de pan en kook het geheel in ca. twintig minuten gaar of naar smaak klaar - iets minder gare wortelen waar nog wat bite aan zit zijn vaak lekkerder van smaak dan de wortelpap van doorgegaarde peentjes.

De braadworstjes bak je in de pan waar je de uien in hebt gebakken. De worstjes hebben, volgens verpakking net als de hutspot ca. twintig minuten nodig. Da's handig!

Bak de worstjes in de onafgewassen koekenpan met wat nieuwe margarine en een paar salieblaadjes. Indien je geen salie in de tuin hebt, kun je ze weglaten en eventueel nog een (gedroogd) laurierblad gebruiken.

Vlak voor het opdienen roer je de uien, wortelen en aardappelen door elkaar maar je stampt ze niet. Mag wel hoor maar ik vind het lekkerder ongestampt.

Wat een prachtig kleurrijk bord: hutspot met duidelijk identificeerbare ingrediënten, een worstje, kloddertje goeie mosterd en wat jus.

Kate
23 oktober 2012

Wegdromen bij Nigel Slater

Mag ik even jubelen? Zo gewoon even met een grote grijns op mijn gezicht een leuke meneer op mijn pagina plakken? Heerlijk! Wat een leuke vent is het toch die Nigel Slater. 

Hij heeft een prijs gekregen de Observer Food Monthly Awards 2012 Food Personality. Een mondvol en ik had er natuurlijk nog nooit van gehoord behalve dat ik regelmatig op zijn recepten aldaar klik - nooit om er iets van te maken overigens :-).

Maar goed, maakt verder niet uit, belangrijker is dat er twee nieuwe foto's rondzingen: een met Slater staand en eentje zittend. Ik heb een voorkeur voor deze - misschien omdat ik zelf graag met bungelende benen op een tafel zit. 

Enfin... Ik weet, ik weet, hij is niet voor de dames en niet voor mij maar ach... Een onschuldig pleziertje op de zondagavond - oeps, -nacht al. De griep heb ik overwonnen - dat ging niet zonder slag of stoot - en morgen begint weer het leven van alle dag.

Ik droom tegenwoordig, nooit gedaan, rare, vreemde dromen. Vannacht, klaarwakker hoorde ik de kerktoren, die het eindelijk weer doet, half uur na half uur wegslaan en vroeg in de ochtend droomde ik over mijn huisarts. Lach niet. Leuke man. Mooie stem. Ongetwijfeld gehuwd, een no-go en ach... :-).

Laat me vannacht dan maar over Nigel Slater dromen die iets heerlijks met producten uit zijn kitchen garden voor me kookt. Of gewoon op mijn eettafel zit met bungelende benen en vertelt over zijn passie die ook de mijne is: growning your own and enjoying it. Biertje erbij. Lekkerrrrrrr.

Kate
22 oktober 2012

p.s. overigens is ook het tweede deel van The Kitchen Diaries uit en er zijn nog wel wat boeken die ik nodig wil hebben - gewoon in papieren verschijning. Ik zal binnenkort maar ergens een bestelling plaatsen.

p.s. ik heb het zelf nog niet gezien maar er is ook weer een kookserie met Slater op de BBC: Nigel Slater's Dish of the day. Deel 3 staat geprogrammeerd voor a.s. vrijdag 26 oktober 2012 om 20:30 uur op BBC1.

Fotoverantwoording: 'Nigel Slater at home in north London. Photograph: Karen Robinson for the Observer Food Monthly'. Wil je de andere foto zien, kijk dan even hier - ook niet verkeerd maar iets te geposeerd.

Zon op tafel

Grieperig! Het lichaam zegt: 'stop, even rust, even tijd voor jezelf, bed, kippensoep en een heerlijke makkelijke zonnige lunch voor je opnieuw je bed opzoekt'!

 
Ik gehoorzaam en maak een begin met de soto ajam voor vanavond, Indische kippensoep - het recept komt nog wel een keer - en terwijl de kip in de bouillon trekt, maak ik als lunchgerechtje een insalata caprese.

Het is een salade van buffelmozzarella, tomaatjes van het landgoed, basilicum van de vensterbak, olijfolie en vers gedraaide zwarte peper. Sneetje met gezouten roomboter die ik nog in de koelkast had zweven. 

Zalig. Ook als je niet grieperig bent :-).

Kate
15 oktober 2012

p.s. voor het geval je nu denkt, wat is dit nu voor recept en wat moet ik doen...?

Gewoon een bol mozzarella kopen en in stukjes gescheurd op het bord draperen; tomaatjes in plakken of stukjes ertussen leggen; een handvol basilicum erover scheuren; een mooie dunne sliert olijfolie toevoegen en de pepermolen draaien. Klaar. 

Wat de fotograaf niet ziet

Meer dan de meeste online en persoonlijke contacten met mensen, doen de prachtige foto's op de tumblrs die ik volg iets met mij. Vaak zijn het interieurfoto's die mij doen stromen.

Het is alsof, eenmaal een deur doorgestapt naar een parallel universum, mijn gedachtes als vanzelf naar de dingen gaan die er - ongezien voor de fotograaf - kunnen of konden gebeuren. Zo mooi en gruwelijk. Zo waardevol.

Gisteren stuitte ik op een foto van een smalle houten plank, vensterbank, bar-achtig iets met daarop twee lege koffiekopjes. Sterke koffie had erin gezeten want ernaast stonden halflege glaasjes water.

Hier hebben mensen gezeten, aan die bar achter een raam met uitzicht op een ruimte waarvan ik direct invulde dat zich daar een vrouw bevond. Een vrouw in schrijnende omstandigheden die genadeloos bekeken is.

Besproken, bespot wellicht. Wat ze doet of moet doen is de vraag en niet eens zo heel belangrijk. Feit is, in mijn beleving, dat zij in een ongelijke positie verkeert van hen die naar haar kijken. 

Misschien is ze schamel gekleed, smerig, hongerig, koud. Misschien slaapt ze op de grond of ze maakt die schoon met de punt van haar bevlekte rok. 

Misschien staat ze gefixeerd tegenover het vensterglas haar ogen neergeslagen in schaamte of juist gericht op de toeschouwers. Kan zij hen zien? Kan zij zien wie daar zitten? 

De man aan wie zij toebehoort en de vrouw met wie hij koffiedrinkt? Gek, altijd is er weer zo'n vrouw in beeld, harder dan de man, venijniger, valser. Wie is die vrouw? 

Een ruimte waar je je bekeken weet. Hoe erg is dat? Een andere foto, begin dit jaar op mijn blog gezet, toont een smalle lege ruimte met houten vloer - misschien een gang waar ze mocht verblijven. 

Een pot boenwas en die punt van haar schamele jurkje om zich bezig te houden tot de vloer spiegelde maar haar tijd in die onafgesloten ruimte nog lang niet voorbij. 

Aan het eind van de gang is een klein trapje omhoog, daar staat twee keer per dag een bord eten, een flesje water, een lege po of is er een toilet met een fonteintje? 

Aan de andere kant van de ruimte is de deur waardoor ze binnen is gekomen. Die deur is op slot gedraaid. Nooit zal ze vergeten hoe definitief het omdraaien van de sleutel in het slot klonk. 

Hoe lang ze hier al is of zal moeten blijven weet ze niet. Een klok heeft ze niet. Naast de deur bevindt zich een raam. Ze kan zien of het dag of nacht is dat is alles. Dat is meegenomen. 

Ze begint haar boenarbeid elke dag wanneer de zon haar gewekt heeft en stopt als de maan opgekomen is. Haar handen gaan langzaam in cirkels over het parket. Ze heeft geen haast, glanzender dan nu zal hij nooit worden. In langzame cirkels overdenkt ze haar lot.

Soms staat ze op om haar knieën rust te gunnen en kijkt naar buiten, naar het voorhuis waar ze heel af en toe iemand achter de gordijnen ziet bewegen. Daar woont hij. De man aan wie zij toebehoort, van wie zij houdt - zielsveel.

Eens, dagen geleden was het gordijn opzij geschoven geweest. Hij had achter het raam gestaan zoals zij. Wat doe je als je na weken van alleenzijn een ander mens ziet, al is het achter glas? 

Hoe maak je duidelijk dat je vertrouwen hebt, liefde, berusting? Wat mag je doen? Hij heeft haar in deze ruimte geplaatst en hij zal haar daar weer uit bevrijden. Ooit. Misschien pas als zij oud en grijs is.

Ze hebben elkaar aangekeken - lang. Tot er iemand aan zijn zijde verschijnt. Een naakte vrouw die zijn aandacht opeist en krijgt. Hij draait zich van haar vandaan, het gordijn wordt dichtgetrokken. 

Weken geleden moet het zijn geweest. De dagen zijn korter nu. Het is koeler dan het was. Zij prijst zich gelukkig binnen te zijn met uitzicht op het voorhuis waar hij woont en werkt en haar kan zien als hij wil. 

In de hoeken aan het plafond zijn camera's gemonteerd. Hij kan haar dag en nacht observeren. Ze voelt zich veilig. Verdrietig en alleen - maar veilig. Hij wil dat ze zo leeft. Nu. Dat is zijn wens. 

Ze stopt de zoom van haar jurkje in de pot met boenwas en veegt in grote cirkels over de vloer. De pot is nog lang niet leeg. Haar taak nog niet volbracht.

Houten vloeren, kale wanden, misschien een stoel, het doet zoveel meer met mij dan de vragen over hoe ik BDSM zie. Ik zie het niet. Ik zie niet wat anderen zien. Ik zie pilaren en hekken en een nis met een plank om op te slapen onder het dakraam in het licht van de maan.

Ik zie wat de fotograaf niet zag: hardheid en eenzaamheid en het schrijnende gevoel dat nooit trefzekerder verbeeld kan worden dan door een setting die iets laat stromen. Onverwacht meestal. Extra mooi dus. 

Kate 
8 oktober 2012


De foto vond ik, al een hele tijd geleden, op diverse SM gerelateerde tumblrs die ik toen volgde. De bron wees naar de blog van: Eliza Gayle. Helaas stond er geen vermelding van de naam van de fotograaf. Inmiddels volg ik de SM tumblrs amper nog - ik vind meer inspiratie in tumblrs over, wat ik noem, the good life. Als je terugbladert in K&K kom je vanzelf verwijzingen tegen naar deze tumblrs.

Aapje-kijken

Eindelijk weer eens een foto die iets met me doet. 

Opnieuw - als u het al niet kunt invoelen: ik zie niet het romantische, de koffie-date, een soort van samenzijn, verre van dat. 

Ik vraag me af wie zich aan de andere kant van het raam bevindt, in welke conditie - of moet ik zeggen: staat, hoedanigheid? 

Wat doet zij, moet zij doen, kan zij doen?

Zij wordt bekeken, genadeloos, geen privacy voor haar. Kan zij ook zien wie aan het aapje-kijken zijn? 

Wie is zij en wie zijn zij die net koffie hebben gedronken? Zijn zij nu onderweg naar haar? Of moet zij zich presenteren aan hen?
 
Al dat soort vragen gaan door mijn hoofd.

Week ben ik er van. Zenuwachtig - plaatsvervangende angst om wat er gaat gebeuren. Zo'n situatie. Slikken. Zuchten. Kippenvel. Wow! 

Kate
7 oktober 2012 


De foto vond ik op de tumblr brown dress with white dots waar geen bronvermelding te vinden is.
 

De essentie

Ik denk dat het hier wel om gaat. Om het boek, mijn boek, mij te openen moet je me raken. Iets in mij in beweging brengen als een snaar die blijft trillen ook nadat je hem heb losgelaten. 

En idealiter: je moet die trilling ook weer kunnen dempen of stoppen zoals de bespeler van het instrument dat kan. Maar goed, laat ik niet te ambitieus zijn. Allereerst: raak me, beweeg me, doe iets met me. 

Het is 1 oktober 2012: negen maanden van het jaar zijn om en denk niet dat ik vergeten ben wat mijn nieuwjaarswens was. Denk niet dat die door alles wat er speelt en speelde minder urgent is geworden.

Het is een kwestie van prioriteiten - stellen en gesteld krijgen. Wellicht dat ik het laatste kwartaal van dit jaar andere kaarten toebedeeld krijg. Andere routes afleg, andere mensen ontmoet. 

Mijn tripjes afgelopen maand zijn er alvast een voorproefje van. Het waren actieve stappen die niet zonder gevolgen blijven zoals geen enkele stap echoloos is. Ik ben in beweging en ik zal iemand ontmoeten die mij kan lezen.

Het is nog nooit zo dringend nodig geweest als nu. Juist nu heb ik iemand nodig aan mijn zijde om me te steunen, armen om me heen, een luisterend oor en goede raad. Een maatje en minnaar, een geliefde, een Man.

Kate
1 oktober 2012  


De foto vond ik op de tumblr The Gifts Of Life alwaar als bron werd verwezen naar Altered Book uit 2011 van Mark McEvoy.