Ondertussen ben ik me bewust van het feit dat ikzelf niet zonder zonde ben: ook ik neem de maat. Regelmatig vraag ik me daarbij af waar de grens ligt van ethisch verantwoord.
Lastig want wie bepaalt dat en wat is daarbij de maatstaf? Vrijwillig? Verantwoordelijk? Veilig? Wat betekent dat eigenlijk? Welk woordenboek kan ik raadplegen?
Welke definitie is bindend - altijd, in elke situatie? BDSM of misbruik? Fantasie of werkelijkheid? Doen of niet doen? Schrijven of zwijgen - 'is wat je schrijft, wat je fantaseert en publiceert nog wel ethisch verantwoord?'(1)
Mag ik verhalen op dusdanige wijze dat mensen denken dat wat ik beschrijf echt is? Toen ik in een aantal verhalen de term 'beperking' introduceerde, verschenen er binnen enkele dagen advertenties op een van de BDSM sites waarin vrouwen zochten naar 'een relatie in beperking'?(2)
Had ik die vrouwen moeten aanschrijven? Vragen of zij zich wel bewust waren van de inhoud, de omstandigheden en de consequenties van zo'n periode van beperking? Had ik moeten waarschuwen voor overmoedige mannen die zonder enig besef toezegden zo'n woord inhoud te kunnen geven, onvoorwaardelijk en volledig, blind?
In hoeverre ben ik verantwoordelijk voor de handelingen van anderen? Is het mij aan te rekenen wanneer een aantal onderdanigen, in navolging van de hoofdpersoon in "Schakels", voortaan pap als ontbijt geserveerd krijgen in plaats van brood, of moet ik dat zien als compliment?(3)
Hoe zou het veranderen wanneer ik hoofdstukken publiceer over gedwongen vermagering? Krijg ik dan nog steeds de handen op elkaar of wordt mijn hoofd eraf gebeten omdat ik anorexia nervosa zou promoten? Artistieke vrijheid: hoe ver gaat die?
Moet ik verantwoordelijkheid of zorg voelen voor lezers die ik niet ken? Die anders in het leven staan dan ik? Die in mijn schrijven goedkeuring vinden voor handelingen in de werkelijkheid, op eigen wijze geïnterpreteerd en uitgevoerd? Doodeng vind ik het.
Het weerhoudt mij ervan voluit te schrijven over een relatie in ongelijkheid, een vrouw die haar leven leeft in slavernij en een man met de wil en voldoende ruggengraat haar te pijnigen. Het is een verhaal over de mooiste vorm van liefde die ik kan bedenken. Waarom zou ik erover zwijgen?
Heel stilletjes borrelt er iets in mij. Ondanks alle vragen en kwesties schrijf ik weer af en toe een beetje. Wat ik zie en voel, is heftig en vergaand en wellicht zelfs, naar de smaak van het maaiveld, immoreel. Jammer dan voor het maaiveld.
Het zal lopen zoals het moet gaan en ik schrijf met graagte over slavernij, over liefde en ongemak. Het is waar SM om draait. Ik schrijf niet over grenzen en speeltjes en stopwoorden en bravoure. Ik schrijf over emoties, vertrouwen, verantwoordelijkheid en zorg. Ik schrijf over kiezen en de consequenties aanvaarden.
Ik schrijf over liefde. Liefde laat zich niet knevelen. Nooit. Daarin lijkt het op een verhaal. Ik schrijf weer en morgen, volgende week of volgend jaar ziet u hier vanzelf het resultaat van dat schrijven.
Om antwoord te geven op mijn vraag: nee, ik kan en zal nooit verantwoordelijk zijn voor wat mensen in de werkelijkheid met mijn fictie doen. Bovendien, gebeurtenissen in de realiteit zijn vele malen vreemder, gevaarlijker, zieker dan alle verhalen die ik ooit zal schrijven.
Daarom heb ik zoveel moeite met BDSM, de mensen en de handelingen.
Kate
27 november 2011
(1) Het citaat komt uit een bericht dat ik elders plaatste: "Bijna het einde"
(2) De term 'beperking' komt o.a. voor in het verhaal "Brood en spelen".
(3) 236 Schakels kunt u hier lezen.
(4) Helaas kan ik de copyright informatie behorende bij de foto bovenaan dit bericht niet terugvinden.
