maandag 16 mei 2011

Mokums "feestje" voor Ajax

Hoorde ik mezelf daar vragen om professionele crowd control? In Amsterdam? Verkeerde dag aangevraagd, jammer dan. Zo gaat het met voorspellingen, voorspiegelingen, dromen en nachtmerries: het beeld bestaat maar het precieze tijdstip, exacte uitwerking of de uitkomst zijn niet te vangen. Zo is het lot. Zo wordt de menschheid [sic] getest en getergd. Nee, laat Shakespeare en de Griekse goden er maar buiten.

Toch waren het vandaag Godenzonen die voor oproer zorgden. Zij wonnen immers de kampioensschaal en voor de dertigste keer in de geschiedenis van de club. Dat vraagt om een huldiging. Dat vergt crowd control. En voorbereiding. 

Op de een of andere manier voelde ik al een paar dagen geleden dat het daaraan wat schortte. Ik vernam via het nieuws, ik heb het niet genoteerd toen ik het hoorde, dat Twente allerlei festiviteiten gepland had. Ajax daarentegen kon het Museumplein in no time ombouwen tot feestplein. Ja ja. Heb het net nog proberen terug te zoeken maar nee, niet gelukt, ik zal het wel gedroomd hebben... Ik hoop het!

supporters voor het podium
De realiteit was mijn droom of nachtmerrie: een zee van 80.000 mensen - of waren het er toch meer, richting 100.000? Waar Van der Laan, net burgemeester-aan, en anderen op 14 juli 2010  bij de huldiging van het verliezende Oranje nog zo bekwaam honderdduizenden op het plein wisten te handhaven, leek vandaag de regie volkomen zoek. Ik zag geen compartimentering, geen vakindeling op het plein, geen paden door de menigte met vrije doorgang voor nooddiensten, geen ruimte tussen podium en volk zoals bij alle popconcerten.

Een volkstemmer - sorry, naam kon ik ook al niet terugvinden - had de nobele en nodige taak de mensen te manen vooral hun 'koppie' erbij te houden want anders werd het 'te gevaarlijk'. Waar ooit na het behalen van het EK in 1988, Ruud Gullit vanaf het balkon van de stadsschouwburg nog verdienstelijk, dus met succes, de massa wist te bewegen stapjes naar achteren te doen, stond vandaag niemand op om de volkstemmer bij te staan.

Die beriep zich dus maar op het niet doorgaan c.q. stopzetten van de huldiging. Trainer De Boer kwam niet verder dan vragen vooral voorzichtig het plein te verlaten omdat er anders volgend jaar gehuldigd zou worden op P2. P2? Wa's dah? Parkeerterrein - wedden? Enfin, daar zal het ongetwijfeld niet van komen. Men is onverbeterlijk en bovendien twee maal op rij een titel lijkt wat al te optimistisch.

En toch en toch. Waarom, zei ik het niet al eens eerder - nee, ook dat kan ik niet vinden, zucht - gaat men niet lekker vieren ergens op een braak terrein, een weiland van een boer die er niet meer kan of mag boeren, een snelweg die nog niet af is, of gewoon in de ArenA - desnoods een paar avonden op rij als ware het een Toppers-in-Concert gebeuren. Okay, okay, ik zie in dat dat niet gezellig is. Men wil allemaal samen, op een moment, in een grote oerknal zijn cluppie toezingen.

Maar leer dan of neem mee van vorige evenementen, bouw verder maar zet geen wankele techniektorens neer die beklommen worden omdat je nu eenmaal niets ziet als Piet-met-het-spandoek je het zicht ontneemt. Ik begrijp niet dat men dat niet voorzien heeft. Nu werd de huldiging meer een doorgaand verzoek aan de klimmers om 'alsjeblieft, alsjeblieft' maar naar beneden te komen dan een ode aan voetballers die een groot deel, het grootste deel van het seizoen onder hun kunnen speelden.

Bij elk popconcert - zie vooral ook de internationale megaconcerten - zijn brede 'goten' ingepland voor het podium waar veiligheidsmensen en hulpverleners doen waarvoor ze zijn opgeleid. Ook hier zag ik wat gele hesjes, de meeste op het podium, niet ervoor. Ik begrijp niet dat de fans zo dicht bij de rand van het podium konden komen dat ze aan de draden konden trekken, het podium beklimmen, flesjes richting spelers gooien. Elke beginnende popgroep kent de gevaren van groupies waarom kent de stad Amsterdam die gevaren niet?

Eberhart van der Laan, inmiddels bejubeld burgervader van de stad die zich onlangs onbemind maakte door zijn ijdele poging Ajax van zijn geuzennaam Joden af te helpen, stond er wat verloren of misschien wel onthutst bij te kijken. Een zeer korte speech - wat zeg ik, een paar zinnen ter felicitatie maar geen woord over de veiligheid. Geen oproep à la Gullit om naar achteren te gaan. Geen leiderschap.

techniektoren beklommen
De volkstemmer stond alleen. 'Zijn er hier nog rolstoelers?' 'Gaat het goed met u, mevrouw?' 'Jongens, ga alsjeblieft van de tweede ring van de toren'. Het volk zong en sprong nog een halve meter naar voren. 'En nu mag Pietje Puk de schaal laten zien'. Zucht, behalve gevaarlijk was het nog saai ook.

Ik vroeg me af hoe moeilijk het kan zijn om een sprankelender eerbetoon te tonen. Het zou ongetwijfeld meer gechoreografeerd of georganiseerd, meer geoefend en met een beter kaliber aan zangers zijn dan de zoon van de overleden volkszanger die teert op het reportoire van zijn vader.

Het zou meer moeten zijn dan het afroepen van namen gevolgd door dansjes met de schaal op willekeurig gekozen maten van wisselende muziekjes. Het zou meer publieksgericht moeten zijn, meer op vermaak gericht en strakker geleid. De vrolijke plechtigheid zou op meerdere plaatsen in de stad op grote schermen moeten worden getoond - wellicht creëer je dan meerdere brandhaarden, ik weet het niet maar dat is natuurlijk niet wenselijk.

Wat kan ik nog zeggen? Het was weer zo... amateuristisch. Ja, dat is het woord. Zo vreselijk knullig. En nou ja, een volk krijgt het vermaak waar het recht op heeft, waar het aan toe is en wat het kan dragen. Men was in drommen naar het Museumplein gekomen - was je in de ArenA geweest dan was je waarschijnlijk niet op tijd bij de huldiging - en kreeg iets voorgeschoteld dat met gejuich en lawaai en bengaals vuurwerk begroet werd.

Mijn broer, in de ArenA tijdens de wedstrijd, vertelde over langdurige stilstand op de weg terug. Over een metro met open deuren, mensen op de spoorlijn, een stoet supporters die sluipdoor kruipdoor weggetjes bewandelden naar een volgend station en daar een trein in bezit namen om toch maar naar het C.S. te komen. Waarom heeft de gemeente geen draaiboek om grote groepen mensen snel en kundig van A naar B te vervoeren. Waarom zijn mensen zo ongedisciplineerd dat ze dat vervoer saboteren door noodremmen en rails onrechtmatig te gebruiken?

Waarom ging het wel goed vorig jaar bij de verloren finale van Oranje, ging het wel goed tijdens Koninginnedag dit jaar maar ging het nu amper goed - er zijn uiteindelijk wel gewonden afgevoerd, er zijn wel weer relletjes geweest en het was later weer eens onrustig in de stad. Waar ligt dat aan? Aan de toestroom van mensen, een bepaald publiek, voorbereiding of het gebrek eraan van de gemeente, de reden van samenkomst?

Ik heb geen antwoorden, alleen maar vragen. Steeds meer vragen. En weerstand. Weerstand tegen feestjes in Mokum. Tegen grote groepen die naar voren deinen - omdat daar 'de actie' is - met het reële gevaar dat er mensen geplet, vertrapt en gekwetst worden. En ik vraag me af: is dat het waard? 

Hierop heb ik wel een antwoord en dat antwoord kent u al :-).

Kate
16 mei 2011


De foto's kwamen van:

supporters voor podium --> http://www.nu.nl/binnenland/2515775/ajax-gehuldigd-museumplein.html#slideshow-/slideshow/1884896/popup.html

toren op museumplein --> http://yfrog.com/gzq50baj