De top van de top 2000

bohemian rhapsody

Eind november: het is weer die tijd van het jaar en gisteravond was het zelfs een item tijdens het NOS journaal - de top 2000. Het was groot nieuws, blijkbaar, "Bohemian Rhapsody" staat dit jaar niet op nummer 1 van de top 2000 (1). Tja...

killer queen

Ik ben sinds 1974 toen "Killer Queen" de hitlijsten bestormde, een groot Queenfan maar om nu dit nieuws over de top 2000 in het Acht Uur Journaal op te nemen vind ik een beetje overdreven.

"Bohemian Rhapsody" is inderdaad een prachtig mooi nummer waarmee Queen geschiedenis heeft geschreven o.a. door het gebruik van die beroemde videoclip - sommigen noemen het abusievelijk de eerste videoclip in de geschiedenis van de popmuziek.

Het heeft de lijst - zo weten wij nu - acht van de tien afleveringen van de top 2000 aangevoerd. Dat zegt wel iets natuurlijk over de kwaliteit van het lied. En het is ook goed, heel goed zelfs maar je kunt je afvragen of het het beste, het allerallerbeste nummer dat ooit geschreven is? 

somebody to love

Daarmee ben en was ik het nog niet zo gemakkelijk eens. Uit de Queen catalogus zou ik persoonlijk "Somebody to Love" wellicht een evenzo sterke of zelfs een sterkere kandidaat vinden. 

don't stop me now

De luisteraars van Radio 2 denken daar anders over. In 2009 stond het als vijfde van de totaal 24 Queen songs op de 134e plaats (2). Het werd op de voet gevolgd door "Don't Stop me Now" op 165. Schiet mij maar lek. Ik begrijp dat echt niet.

nights in white satin

Ik bezie de wereld over het algemeen met onbegrip en zo ook de keuze van de luisteraar, de manipulerende-maker van de lijst of "gewoon" de doden-herdenker. 

stairway to heaven

Hoe kun je jaar na jaar "Hotel California" van The Eagles op 2 zetten vóór "Nights in White Satin", vóór "Stairway to Heaven"? En dan nu op 1?!?!?

Hoe kun je die uitslag gisteren, op 27 november zoals elk jaar een maand voordat de uitzending eindelijk begint, al bekend maken? Dat is hetzelfde als de uitslag Ajax-Feyenoord noemen voor het televisieverslag van de wedstrijd begint. Weg spanning - zo die er zou zijn. Maar zo vroeg? Welk doel dient het? En waarom dan niet direct de hele lijst gepubliceerd?

hotel california

Erger nog dan Hotel California op 1 was dat jaar dat Boudewijn de Groot de bovenste plaats bezette met "Avond" (3). Pardon? 

Ik ken BdG van "Het Land van Maas en Waal"  - 'En we praten en we zingen en we lachen allemaal // Want daar achter de hoge bergen ligt het land van Maas en Waal'. 

avond

Maar "Avond"? 'Maar ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij'? 

Het kwam in 1999 op 428 binnen, schoot het jaar erop door naar 121. Sinds 2005 staat het in de top 5 en in 2008 stond het bovenaan. Iemand heeft stevig geplugd want ik heb dat nummer "Avond" nooit maar dan ook nooit op de radio gehoord. Echt niet! Kan ook niet want toen het uitkwam in 1997 zat ik in de U.K. :=).

Iemand vond het tijd om Queen van de toppositie te verdrijven, ik meen dat het Frits Spits was die daar een flinke hand in heeft gehad. Ik begrijp wel dat zo'n stationaire top 3 of 4 saai is, slecht wellicht voor de luistercijfers maar come on! Je hebt een jaar de tijd gehad om de luisteraar "op te voeden" mocht je dat nodig achten. 

pastorale

Er zijn echt betere Nederlandstalige nummers dan dit "ik geloof, ik geloof etc.etc.etc.". Shaffy en List met Pastorale om er maar een te noemen. Vorig jaar, het jaar van het overlijden van Ramses Shaffy stond het nog steeds 3 plaatsen achter "Avond".

Het moge duidelijk zijn: De Groot acht ik geen top 10 kandidaat. Jammer voor hem. Maar ja, hij stond in 2009 wel met zeventien nummers in de top 2000 en "Avond" is inmiddels net zo'n meubelstuk geworden als "Bohemian Rhapsody". Nogmaals: onbegrijpelijk dat zo'n nummer Bo Rhap van de eerste plaats kon stoten.

Niet helemaal onbegrijpelijk zal zijn wat de overleden "helden" zullen doen. Dat nummer van Anthonie Kamerling zal ongetwijfeld hoog scoren terwijl Ramses Shaffy ongetwijfeld niet meer met drie nummers in de top 10 zal staan. Ik denk dat er heel veel voor en op Michael Jackson gestemd zal zijn.

love is all

Bij het googlen zag ik dat de zanger van het legendarische "Love is All" dit jaar ook is overleden. Helaas zal dat feit door velen inmiddels vergeten zijn en ik vrees dat het geen invloed zal hebben op de positie in de lijst. Jammer want 'de clip met de vrolijke kikker' verdient meer dan de 961 in 2009.

Het leuke van de top 2000 is dat je nummers voorbij hoort komen waarvan je het bestaan vergeten was maar die je jeugd, je liefdes en verdrietjes hebben gekleurd. 

george michaels
somebody to love

Om maar even dichtbij huis te blijven, de vertolking van "Somebody to Love" door George Michael geeft mij altijd een super blij gevoel. Waarom stond die niet in de lijst van 2009?

the cats

The Cats, grondleggers van wat toen de Palingsound werd genoemd, brengen me terug naar de piratenjaren van Radio Veroncia. Ik ben ermee opgegroeid. Gelukkig zijn zij goed vertegenwoordigd.

happy new year

Het is heerlijk dat er een top 2000 is en wie er op 31 december om middernacht wordt gedraaid maakt mij eigenlijk niet uit. 

Het liefst hoor ik dan "Happy New Year" van Abba - en natuurlijk niet omdat dat het beste nummer van de afgelopen decennia zou zijn. Wat dat is? 

worn down piano

Laat ik eens wild doen, laat ik Queen en The Beatles en andere "groten" achter me laten en kiezen voor de nummer 95 in 2009: "Worn Down Piano" van de Mark & Clark band - u weet wel ... :=). Of dat nu het allerallerallerbeste is dat weet ik niet.

Maar als je het hoort dan begrijp je misschien mijn keuze - en volgend jaar toch maar weer op Queen stemmen!

Kate
28 november 2010

(1)Alle clips komen van YouTube.
(2)De volledige top 2000 lijst van 2009 en alle statistieken over de platen in de top 2000 kun je hier vinden.
(3)De zang en muziek van Hotel California zijn door de platenmaatschappij overal van YouTube verwijderd.
(4)De hoezen van de genoemde platen zijn afkomstig van deze sites:

Bohemian Rhapsody: http://reynaelena.com/2010/06/05/queen-bohemian-rhapsody/
Killer Queen: http://platenkast.web-log.nl/platenkast/2010/11/muziekgeschiedenis-van-22-november.html
Somebody to Love: http://2bang.blogspot.com/
Don't Stop me Now: http://www.teamliquid.net/forum/viewmessage.php?topic_id=116561
Nights in White Satin: http://www.streamingoldies.com/content-images/twim/Nights3.jpg
Sweet Child in Time: http://alterego.ilcannocchiale.it/?r=65209
Hotel California: http://chrisfarnsworth.wordpress.com/blog/
Avond: http://www.thedugout.tv/community/showthread.php?t=27761&page=4
Pastorale: http://blog.seniorennet.be/pip/archief.php?ID=440500
Love is All: http://hawaiiangirl1.spaces.live.com/blog/cns!3902607E301D8C22!852.entry
Somebody to love: http://www.youtube.com/watch?v=8c7x2JD_j-0
The Cats: http://rateyourmusic.com/artist/the_cats
Happy New Year: http://bohnenzaehler.blog.de/2008/12/31/739-frohes-neues-happy-new-year-5305497/
Worn Down Piano: http://45rpm-collection.blogspot.com/
 

Wonder van de natuur in hartje Amsterdam

campanula, goudsbloem,
achter het hek: lathyrus

Zoals u wellicht weet ben ik al sinds het voorjaar helemaal in de ban van mijn kleine moesbalkonnetje. 

Ook al rent het richting december, iedere dag geniet ik van mijn bloemen en de groenteplanten op mijn landgoed - zoals ik het balkon noem.

afrikaantjes

Wie had kunnen denken dat ik zo laat in het jaar nog geniet van goudsbloemen, afrikaantjes, campanula en cyclamen?

Wie had kunnen voorzien dat ik een paar weken geleden nog of alweer nieuwe zaadjes in de grond stopte om zodoende vroeg in het voorjaar van verse doperwtjes en tuinbonen te kunnen genieten?

artisjok, knoflook,
ranonkel

Ik niet in elk geval. Stadsmeisje als ik ben, had ik er geen idee van hoe leuk en afwisselend, hoe spannend het hebben van een paar sinaasappelkistjes gevuld met aarde en 'dingetjes' - zaadjes, plantjes, bloemetjes - zou zijn. 

tuinbonen

Het is zo bevredigend op en met het landgoed bezig te zijn, zo ontspannend, helend. En als dat zweverig klinkt: jammer dan. 

Het is een feit. Ik heb het ervaren. Het wonder van de natuur, van het universum in hartje Amsterdam: op mijn bord, in de bakken, in mijn hart.

Het jaar is nog niet voorbij maar 2010 zal voor mij o.a. de boeken in gaan als het jaar waarin ik met volle teugen genoot van het leven op en met mijn landgoed. Mocht u willen volgen hoe dat was of is dan is er mijn andere blog: Kates Landgoed.

Kate
21 november 2010

Dood! En iedereen kijkt mee...

begrafenisstoet Mulisch
bij de Stadsschouwburg - 1.

'Hoe moet een dochter haar vader missen terwijl iedereen kijkt' (1), schijnt  - ik was er zelf niet bij - een van de dochters van Harry Mulisch zich afgevraagd te hebben tijdens de afscheidsceremonie in een bomvolle Stadsschouwburg.

Keer op keer verbaas ik me als er weer een BN'er ten grave wordt gedragen in het volle licht van de schijnwerpers en opgebaard - al dan niet in open kist - op podia in theaters of stadions, vervoerd per rondvaartboot of witte koets, begeleid door Hells Angels of een blaasorkest - dweilorkest.

De nieuwerwetse koningen - koninginnen hebben wij in dit land slechts Van Oranje - tonen zich in de dood aan het volk zoals in oude tijden vorsten dat deden en dat volk vindt een hernieuwd gevoel van identiteit, van vaderlands trots in de gedeelde traan op het winderige plein.

Dit is het nieuwe rouwen, overgewaaid uit andere culturen, andere settings, bij het verscheiden van andere grootheden. Het begon met de dood van Princess Diana.

Ik woonde in London en herinner me die tijd, de woede van de Engelsen omdat Koningin Elisabeth zich niet liet zien - zij zat op Balmoral en was niet daar waar de mensen haar wilden hebben. Het volk was woest want de vlag op haar paleis hing niet half stok. De mensen waren ziedend en zij roerden zich, voelbaar.

Woede, vergelijkbaar met de woede hier in Nederland ten tijde van de moorden op Pim Fortuyn, Theo van Gogh. Zo'n welhaast oncontroleerbare emotie moet een uitweg aangereikt krijgen om haar beheersbaar te maken. Op revolutie en volksonrust zit immers geen enkele regering te wachten.

bloemen Kensington Palace - 2.

Princess Di, jong, mooi, moeder van twee jochies en, volgens velen, bedrogen door haar prins - net toen zij het geluk hervond ging ze dood. Ach en wee. De bloemenzee in Regents' Park reikte tot mijn knieën. 

Men schreeuwde dat de koningin moest aftreden en om de jonge William als haar troonopvolger. De sfeer in London was, op zijn zachtst gezegd, ontvlambaar. Ik voelde de dreiging en was blij dat ik de volgende dag naar Nederland zou vliegen.

De koningin kwam naar London. Het protocol werd aangepast en zij stond voor haar paleis - de vlag eindelijk half stok - en boog haar hoofd toen de kist met het stoffelijk overschot van Diana haar passeerde.

Het publiek gooide bloemen op de straat voor haar kist, op haar kist. Er werd geklapt in de kerk toen de broer van Diana sprak en het was de eerste keer dat mensen buiten langs de route applaudisseerden voor een dode. Het was 6 september 1997.

begrafenis Fortuyn - 3.

Op 10 mei 2002 werd Pim Fortuyn, vermoord door Volkert van der Graaf - hij komt binnenkort vrij - onder luid applaus en een regen van bloemen naar zijn laatste rustplaats werd gereden. 

Ook toen woede bij de bevolking. Eenzelfde woede. Eenzelfde uitlaatklep. De sfeer in Den Haag was ontvlambaar. Er werd geschreeuwd om de hoofden van politici en van de moordenaar.

Sindsdien lijkt het heel normaal onze "helden" met applaus, gezang en krokodillentranen te begeleiden tijdens hun laatste gang. Ik vraag me af waarom.

Dat er in sommige, uitzonderlijke gevallen, buitengewone emoties in het spel zijn die op vreedzame wijze gekatalyseerd moeten worden teneinde de vrede te bewaren, lijkt logisch. Dat hele speciale personen met veel ceremonie naar hun laatste rustplaats begeleid worden ook.

Jos Brink in open kist - 4.

Maar who the hell was André Hazes? Wie Jos Brink? Wat heeft de moeder van Gordon voor het land betekend? En waarom moet de nationale televisie avonden lang gegijzeld worden na de zelfmoord van een jonge acteur?

Gisteren nam Nederland afscheid van Harry Mulisch. Het overbrengen van zijn lichaam naar de Stadsschouwburg, waar een "besloten bijeenkomst" volgde, was op videoschermen te volgen. Zijn uitvaart werd live gebracht op de nationale televisie.

Niemand die dat na dagen van media terreur gek durft te vinden. Niemand die nog durft te bekennen amper te weten wie hij was - een van De Grote Drie (wie waren die andere twee ook weer...?), naar eigen zeggen de Tweede Wereldoorlog, een flamboyante man en die zijn er niet zo veel in de polder.

Ik vraag me af: waarom wordt Nederland aangespoord zo uitbundig te rouwen om mensen die men niet persoonlijk kent. Waarvan men, in leven, nooit iets vrijwillig gelezen heeft of gezien? Wiens aanwezigheid over een maand vergeten is? 

Waarover niemand volgend jaar nog spreekt behalve die dochters die zo liefdevol over hun vader spraken, hem toespraken met een verdriet groter dan de Stadsschouwburg en in het volle zicht 'terwijl iedereen kijkt'.

De dood is een van de bijzonderste momenten in het leven. Noem mij ouderwets maar ik vind dat dat moment meestens beter niet in het publieke domein getrokken dient te worden.

Als Nederland zijn groten wil eren, laat ze dat doen op andere wijze - liefst niet middels een awards show maar laat men vooral nog tijdens het leven onze grote helden eren. Let wel: er zijn maar weinigen die zo'n eretitel verdienen.

Mulisch misschien - en ik begrijp waarom hij die elk boekenbal op de trappen van de Stadsschouwburg meemaakte daarheen werd gebracht voor een laatste groet - maar klaag dan niet dat iedereen kijkt...

Iedereen keek - ook ik achteraf om wat foto's te stelen voor bij dit beklag. Dagjesmensen en dood-toeristen, geile mediamakers en regenten die mee willen liften op het succes van de dood.

begrafenis Prins Claus - 5.

Het is bizar. Het is morbide. Het is onmogelijk zo je vader te moeten missen terwijl iedereen kijkt. Hoe onmenselijk en ontluisterend - wie herinnert zich niet de begrafenis van Prins Claus? Het wachten voor de ingang van de grafkelder in het volle zicht van de camera's?

Maar blijkbaar zijn er mensen die hiervoor kiezen. Die willen dat men inkijkt en meekijkt met het verdriet. Ik begrijp het niet. Ik wil het niet begrijpen. Ik oordeel en veroordeel. Ik zwijg.

Kate
7 november 2010


Citaat afkomstig van:
(1) - http://www.nrc.nl/kunst/article2639438.ece/Nederland_neemt_afscheid_van_Harry_Mulisch

Foto's afkomstig van:
1. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3966/Harry-Mulisch/photoalbum/detail/1046525/173787/12/Begrafenis-Harry-Mulisch.dhtml

2. http://hubpages.com/hub/London--Three-Great-Days-Day-Three

3. http://www.nrc.nl/geslotendossiers/fortuyn/aanslag_op_fortuyn/article1563940.ece/Applaus_begeleidt_Fortuyn_op_laatste_tocht

4. http://uitvaartverzorgingpieta.wordpress.com/2007/08/24/impressie-uitvaart-jos-brink/

5. http://www.martinimetzice.nl/newsflash.html

Bevlogen koken: Masterchef finale

John Calton

David Coulson

Wow, de laatste finale avond van Masterchef: The Professionals is net afgelopen en ik zweef nog na op golven van liefde, vreugde, inspiratie met de deun van U2 nog in mijn hoofd en een glimlach van oor tot oor: Claire heeft gewonnen!

De finale ging tussen John, David en Claire - alle drie fenomenale chefs. John: hij had timing issues, was geen keer op tijd klaar maar vanavond wel. David: hij die zo zenuwachtig was. Een zoon uit een mijnwerkersfamilie. Knuffelbaar. Lief. Stralende lach en dikke glinsterende tranen.

Michel Roux Jr, Claire Lana, Gregg Wallace

En Claire - wat een prachtige naam, wat een prachtig mens. 

Dik - sorry, maar ik noem het beestje maar bij de naam, dan weten wij allen waar we het over hebben - maar met een geweldige uitstraling die avond na avond aanzwol door groeiend zelfvertrouwen en de meest fantastische complimenten van culinaire groten, Goden.

Borden als schilderijtjes vanaf het begin maar er niet in geloven. Niet het rotsvaste vertrouwen hebben dat wat zij neerzette ook echt goed was. Het vertrouwen moest veroverd worden, heroverd.

Wat heerlijk dat mee te maken en dan getuige te zijn van die welhaast ongelovige uitdrukking overgaand in zo'n heerlijk bevrijdende lach als Michel en anderen haar eten proefden en ervan genoten, als het waar bleek dat zij kon koken.

Vanavond was de finale en als altijd moesten de finalisten koken voor een gezelschap bestaande uit Michelin Sterren Chefs, toprestaurateurs en ex-Michelin beoordelaars - heet dat zo? Dertig identieke borden van het allerhoogste niveau voor de top van de culinaire wereld. No mean task!

Professional Masterchef 2010

En daarna nog een keer terug naar de studio keukens om in 2,5 uur het beste drie gangen menu te koken dat ze ooit kookten voor Michel Roux Jr. en Gregg Wallace. Dat deden ze zoals ze het gisteren deden misschien in de overtreffende trap.

Gisteren heb ik tot tranen toe geroerd gekeken naar de spannendste televisie die ik ooit zag. Spannender dan welk boek of welke romance of wat dan ook. Het was mind blowing zodanig dat ik niet kon bloggen, niet wist wat te zeggen. Ik wilde alleen maar... tja, wat?

gerecht van Noma's

chef René Redzepi

De kandidaten moesten o.a. koken in het beste restaurant van de wereld, zegt men, Noma in Kopenhagen, Denemarken. Ik had er nog nooit van gehoord maar nu wil ik niets liever dan daar met mijn geliefde (waar ben je?) lunchen of dineren.

Ik zei hierboven: borden als schilderijtjes - het was meer dan dat. De filosofie: koken volgens de seizoenen met locale producten geoogst of geplukt of geraapt op het strand, in de nabije omgeving van het restaurant. Recht uit de natuur op het bord. Ja, de natuur op het bord - dat was het. Dat er zoiets bestaat!

Misschien ben ik een sentimentele vrouw maar het ontroerde me en liet me achter met een heel zuiver beeld van romantiek, een soort van wensdroom over de liefde maar toen ik erover wilde schrijven verzandde ik in cliché beelden. 

nog een gerecht van de kaart van Noma

die de kandidaten moesten bereiden

Binnen twee alinea's was er een grijze mist ontstaan tussen mij en het visioen. Noem het mijn realiteitszin. Noem het wat je wilt. De heimwee naar de bevlogenheid die gedurende de hele reeks maar vooral gisteravond tijdens de challenges in Noma van het scherm afspatte.

Ik heb het al eerder gezegd: iedereen kan altijd beter dan hij of zij denkt. Deze kandidaten, door aanmoediging, de extreme situaties waarin zij werden geplaatst, de synergie waardoor zij elkaar beter maakten, hebben die verborgen krachten in zichzelf aangeboord en blootgelegd. En nu zijn ze nog beter dan ze al waren.

Dit is nu een voorbeeld van wat je plat briljant-positieve emo-tv zou kunnen noemen maar van een niveau waar je u tegen zegt. Extra knap omdat het over koken gaat en televisies geur noch smaak kunnen overbrengen. Chapeau dat je dan zo'n programma weet te maken! 

Masterchef: The Professionals, het was helemaal leuk! Ik wil nu zelf ook weer vliegen :-) - kent u dat gevoel van jezelf overstijgen? Het is het mooiste wat er is. Morgen ben ik vast weer terug op aarde maar voor nu baad ik nog even in dat wat er in mij is losgemaakt. 

Ik denk dat ik het toch maar weer liefde ga noemen en die accolade is meer dan goed genoeg voor mij.


Kate
2 november 2010



De foto's van John en David komen van:
http://www.journallive.co.uk/north-east-news/todays-news/2010/10/29/two-north-east-chefs-make-masterchef-final-61634-27562101/

De foto van Claire vond ik op:
http://www.liverpooldailypost.co.uk/liverpool-news/regional-news/2010/10/28/merseyside-chef-claire-lara-is-through-to-the-final-of-masterchef-the-professionals-92534-27556923/

De foto van alle drie de kandidaten is van:
http://www.google.com/hostednews/ukpress/article/ALeqM5hJrsXuKp4T01pQCA4hXDlyOYr8yw?docId=N0123281288718729130A

Het eerste gerecht dat bereid wordt in restaurant Noma zag ik op:
http://www.globalvillagedirectory.info/Denmark/Copenhagen-K/noma.aspx

Het onderste gerecht van de kaart van Noma stond hier:
http://gastrosontour.wordpress.com/2008/10/16/a-unique-evening-at-noma/ 

Helaas waren er (nog?) geen foto's beschikbaar van door John, David en Claire gekookte gerechten.