Ontmoeten in Delft (12/01)

Okay. Het was een zeer vermoeiende dag waarin aan alle kanten aan mij getrokken werd en veel tijd om over Delft na te denken had ik niet. Maar, gelukkig blijkt wederom dat ik zo'n dagje niet alleen hoef te bedenken.

Daarbij, wie is er bang voor avontuur en het ongewisse? Ik niet. Althans niet waar het een dagje Delft betreft. Dus hoewel het station overhoop ligt, kom ik met de trein. Ik arriveer - als er niets tegenzit - om iets voor 11 uur op perron 2.

Ondanks alle waarschuwingen loop ik gewoon naar perron 1 alwaar de AH-to-go zit. Voor de ingang spreken we af precies zoals het plan was. We wachten even tot we denken wel ongeveer een groep te hebben. 

En dan lopen we richting de Oude Kerk (ook wel de Oude Jan of Scheve Toren genoemd). Ernaast, dat is meteen ook bij de Prinsenhof in de buurt, zit een bruin cafeetje dat De Oude Jan heet. Dat doen we aan voor een koffie en nadere kennismaking.

Als je dus met de auto komt en/of tram of fiets en het station wilt omzeilen dan zien we je in café De Oude Jan. Ik schat dat we er rond 11.15 zullen zijn. Vandaar gaat het verder. Wat jullie maar willen. 

De groep kan zich ook nog tijdelijk opsplitsen zoals vorige keer toen een aantal deelnemers de Jeroen Bosch tentoonstelling oversloegen en ondertussen in een lunchroom ernaast koffie dronken met alvast een boterham of kop soep of wat het was. 

De rest is later in plukjes aangeschoven nadat ze uitgekeken waren en dat gaf een leuke dynamiek moet ik zeggen. Niets hoeft en veel kan. Een programma heb ik dan ook opnieuw niet in mijn hoofd, behalve dat ik dat praalgraf wel wil zien. En jullie.

Misschien was het leukste van Den Bosch nog wel - de lunch. Zitten, kletsen, genieten van een lekkere tosti. Verhalen over hobby's waar ik nog nooit van had gehoord :-). Het is leuk anderen te ontmoeten. Dat gaan we morgen ook meemaken.

Kate
11 januari 2013


De foto vond ik op nufoto.nl en was een opname van de open dag bouw in Delft op 3 juni 2012. De fotograaf is Henk Knoester.

Het Delft van Vermeer (12/01)

Delft: op een of andere manier loop ik achter de feiten aan. Het irriteert me want het maakt me onzeker. Bah!

Ik wilde naar Delft, al heel lang, o.a. om het graf van Willem van Oranje te zien. Ik heb sinds eind vorig jaar een museumjaarkaart die nog steeds niet geactiveerd is en ik heb nog twee dagkaarten waarmee ik met korting kan treinen. Ze zijn geldig in het weekend en moeten voor het eind van de maand gebruikt zijn.

Prima redenen om, in navolging van het dagje Den Bosch, een tripje Delft te organiseren. Moet je dat wel aankondigen. Ik deed het laat maar vergat dat ik vervolgens ook moet promoten. Stom. Ik zou moeten weten hoe je zoiets overeind trekt :-). Wat je honderden keren gedaan hebt, kun je niet verleren. Maar het is druk en rommelig en nou ja, wat ik doe doe ik tussen de bedrijven door. Gehaast. En ik ben moe. Zo moe.

Er is natuurlijk meer te beleven in Delft. De historische binnenstad. De oude en nieuwe kerk - jazeker maar ook de Prinsenhof. Delft is de stad van Vermeer en van Delfts Blauw. Er is een botanische tuin - dat spreekt mij aan maar zal waarschijnlijk moeten wachten op een volgend bezoek. Er is een plein met gezellige tentjes waar we kunnen uitblazen tussendoor of na afloop.

Maar eerst moeten we elkaar ontmoeten en het station staat op zijn kop, hoor ik. Chaos - giga chaos zelfs. Lekker dat. Ik had een neutraal, overdekt en vindbaar ontmoetingspunt bedacht in het station en wat ik ervan begrijp is dat ik beter dat hele station maar kan overslaan. Wow! Een bouwput, zegt men. Ja, ook in Amsterdam is het C.S. al jaren zo. Kan het erger? Als ik het lees wel.

Wat te doen? Waar af te spreken? Inmiddels is de groep wel iets groter dan hij was maar iedereen houdt slagen om de arm. Begrijpelijk. Men voorspelt immers kou en vorst. Er is een munch in Den Haag. Griep heerst, werk roept, verjaardagen moeten gevierd worden en waar spreken we af als het station een bouwput is? Ik heb het gevoel niet te zijn waar ik wezen wil zo'n 36 uur voor ik de trein in stap. Is misschien wel goed voor me :-). Altijd die controle ook... Laat het maar gaan. Het komt wel goed.

Ik heb nog geen antwoord op de vraag waar we ontmoeten. Dat zal ongetwijfeld komen, vrijdag in de loop van de middag of vroege avond. Hou even de site in de gaten, mocht je komen. Als griep, vorst of andere zaken je verhinderen te komen, mail me dan even, als het kan zaterdagochtend voor 8 uur :-). Ik heb nl. geen smartphone en ik moet om 9.15 echt wel mijn pc uitgezet hebben.

Meer te melden is er niet. Nu niet. En wat er is, kan zaterdag verteld worden bij de koffie - wat is eigenlijk het locale gebak of ander lekkers bij de koffie?

Kate
10 januari 2013  


Het plaatje is een uitsnede van het schilderij 'Het meisje met de parel' van Johannes Vermeer zoals ik het vond op Promethidion.eu.

Delft - update 12 januari

Nog een paar dagen en dat is het 12 januari. Geen idee met hoevelen we uiteindelijk zullen zijn. Er hebben ongeveer 10 mensen – merendeels vrouw - aangegeven Delft te willen verkennen. Leuk!

Zoals het in Den Bosch ging, zal het nu misschien ook gaan. De groep zal zich wellicht tijdelijk opsplitsen al naar gelang interesse, zin en energie om op een later tijdstip elkaar te ontmoeten, binnen ergens.

Ik ken de stad dus helemaal niet. Ik heb er van verschillende kanten positieve verhalen over gehoord. Ik wil – dat schreef ik al – het praalgraf van Willem van Oranje zien en ook Piet Hein is hier geboren.

Ook interessant, hoor ik, is de Prinsenhof. Verder zijn er leuke winkeltjes en kroegen – prima stad dus voor een leuk dagje uit. Beetje lunchen, dwalen, kletsen. Geen reden dus thuis te blijven!

Ik trein vanuit Amsterdam en kom aan, ongetwijfeld op tijd – het spoorboekje zegt 10.55 uur. Rond half 10 zal ik voor het laatst mijn e-mail en de sites checken, daarna ben ik niet meer online.

We spreken af voor de ingang van de AH to go die, zo is bevestigd door diverse mensen, te vinden is op spoor 1. Zodra iedereen er is, gaan we ergens in de buurt van het station een kop koffie ‘doen’ en van daaruit verder.

Mocht er vertraging zijn dan heb ik wel een paar nummers van mensen die er zeker zullen zijn - en zij van mij - om contact te leggen. Uren wachten op een perron voor de AH to go is niet het plan!

Tenslotte is er nog iets als de vraag: 'hoe herken ik je?'. Ja. Goeie vraag. Hoe herken ik jullie?

Ik heb vorige keer daartoe mijn jas aan een deur gehangen, zwart-witte sjaal, grote zwarte canvas schoudertas en roodbruine bril erbij. Denk er een kort geknipt kapsel bij, zwart-grijze spijkerbroek, zwarte brogues en 1.62 lengte dan kan het niet mis gaan.

Ik heb er zin in. Ik kijk ernaar uit. Het wordt vast een dag met veel verrassingen :-). Geef je vooral op als je dat nog niet deed. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Kate
09 januari 2013

Zoals het zou kunnen...

Jij druk, ik druk en ergens in het midden is er tijd voor elkaar. Tijd om te delen wat er speelt, te voelen hoe het voelt en gewoon samen te zijn: lunchen, lezen, luieren tot jij iets zegt of ik - of is zelfs dat niet nodig? 

Het machtsevenwicht kantelt in slowmotion. Eerst voel ik het in mijn buik. Kippenvel vertelt het verhaal van dreiging en angst. Nog een stap en ik ben reddeloos verloren. Ik sluit mijn ogen, buig mijn hoofd, haal diep adem en laat het gaan als een diepe, bevrijdende zucht. Thuis. 

Jij vraagt en ik antwoord. Schor. Zo zacht dat je mij toebijt luider te spreken. Het lukt maar moeizaam. Jij speelt ermee. Speelt met de emoties die ik ervaar nu ik jouw mindere ben. Ik voel het in mijn kut. Ik slik. Ik ril. Ik gloei. Ik luister. 

Je bent een man die wat te vertellen heeft. Letterlijk en figuurlijk. Je bent ongeveer zo oud als ik en hebt wat van de wereld gezien. Je rookt niet, bent ongebonden en doet niet aan poly of pluri of overspel. 

Je bent iemand naar wie ik luister. Eindelijk iemand om naar te luisteren. Het voelt goed, vertrouwd, veilig en bovenal vanzelfsprekend te doen wat jij zegt. Je vraagt niet meer maar instrueert. 

Dit is hoe je het hebben wilt en niet anders. Kort maar niet kortaf. Duidelijk. Jij bent duidelijk en de situatie tussen ons is het ook. Niet omdat ik dom ben of debiel, niet omdat ik het alleen niet red - misschien juist daarom. 

Als wij samenzijn zal ik misschien niet vaak op de grond zitten en knielen doe je in de kerk maar als wij samenzijn dan zal er iets zijn waardoor ons samen anders is dan dat van de buren. 

Misschien verbied je het mij - die tegen niemand u zegt - je te tutoyeren. Misschien slaap ik altijd geketend. Misschien - nee, ik zal het niet kunnen voorspellen omdat jij nu eenmaal nooit doet wat ik verwacht en mijn fantasie niet nodig hebt. Jij trekt je eigen plan. 

Maar er zal iets zijn, iets kleins of minder klein - daardoor niet makkelijker - waardoor ik voel en weet, wanneer wij samenzijn, dat ik jouw gelijke niet ben. Nooit ben maar als wij samenzijn dan zal het anders zijn, strikter, strenger, harder omdat het is wat jij wenst. 

Je wens is het evenwel om deze ongelijkheid te punctureren door uren van gelijkwaardigheid. Uren, soms dagen of zelfs weken waarin wij als paar en partners van elkaar het leven leven behalve dan dat ik bij jou mijn aardappels koud eet of mijn wijn drink uit een kom. 

Een zonnige dag. Jij speelt guitaar en ik dwaal door de tuin. In de oven suddert al het hoofdgerecht. Jouw kinderen komen eten en de avond wordt doorgebracht aan een lange tafel met bloemen en rode wijn in kristallen glazen. 

Elke slok die ik neem, doet me beseffen hoe bijzonder het is uit een glas te mogen drinken. Jij kijkt terwijl ik drink. Ik zal betalen voor het privilege mijn lippen met glas te beroeren en ik weet het. 

Ik ril. Je hangt mijn vestje over mijn schouders en brengt de vuile borden naar de keuken. Nog een paar uur en dan zal ik voor je staan. Naakt. Je zult mij vragen hoe vaak ik het glas aan mijn mond heb gebracht. 

Ik zal een getal noemen, fout als het is. Jij zult het antwoord accepteren als het juiste en mij vrijuit laten gaan. Of niet. Schuld en boete. 

Ik heb het druk. Jij hebt het druk. Jij houdt rekening met het feit dat de prioriteiten vaker bij ouders, kinderen en werk liggen. We delen wat er speelt, voelen hoe het voelt. Wat is is en wat niet kan moet wachten. 

Ik huil over mijn vader die niet wil eten. Jij moppert over een probleem op de zaak. We lopen door de stad. Ik pas een jurk en jij koopt schoenen. 

Je kijkt me aan, ik zie je blik. Het is niet nodig. Ik voel het in mijn buik. Mijn hart slaat over. Je geeft mij de tassen om te dragen. Ik open de winkeldeur voor jou. 

'Jou?' 
'Het spijt me. Voor u meneer. Ik open de deur voor u.' 
'Loop.' 
En ik loop.

Kate
9 januari 2013 

p.s. lees ook eens: Aan een hele speciale Man :-).






De ballonnen vond ik op de tumblr The Gifts of Life. Als bron kwam ik tot Zsazsabellagio maar tijd om dieper terug te zoeken heb ik niet.

Wens voor 2013

Ik plant een liefdesboom op mijn blog.
Het eerste hart zit al aan de takken.
Dat is die van mij.

Ik ga die boom koesteren en dan,
als de Goden het zo willen,
zal er een tweede hart groeien
aan die boom.

En wellicht zullen die twee harten elkaar raken.
Oh, dat het waar kon zijn...

Dat is mijn wens.

Kate
5 januari 2013 


De foto vond ik op Veuvenoir. De bron bleek Sotto voce....

Delft - dwalen, praten, genieten

praalgraf Willem van Oranje te Delft

Op 10 november jl. heb ik met een hele leuke groep Den Bosch verkend en dat willen we nu herhalen in Delft op zaterdag 12 januari a.s. 

Ik ben single en zou het leuk vinden anderen te ontmoeten in een niet-BDSM-merige omgeving. Mijn ervaring is dat dat nog altijd de beste manier is om informeel en toch leuk kennis te maken. Ik ben niet de enige die dat vindt en dus gaan we wat doen in januari! 

We spreken af op zaterdag 12 januari 2013 in Delft. 

Ik wil het programma erg open laten want ik ken de stad zelf (ook) niet en bovendien, ik kan wel een invulling gaan geven a raison van maar dat geeft teveel gedoe en teveel werk :-). 

We spreken af rond 11 uur bij de ingang van de AH op het station - die zal er ongetwijfeld zijn. We drinken een koffie met wat lekkers erbij en als iedereen er is, gaan de stad in. 

Dan kunnen we ter plekke nog zien of we cultuur gaan snuiven - ik wil in elk geval het Praalgraf van Willem van Oranje zien. Er zijn vast andere leuke plekken te ontdekken, een museum, leuke winkeltjes. Het is een stad met geschiedenis - dat is altijd interessant. 

Ik neem aan dat we allemaal zin hebben om iets te lunchen. Misschien willen we aan het eind van de middag de kroeg in en lekker kletsen? Wat eten 's avonds wellicht als het klikt - samen of met elkaar? 

Hoe lijkt dit? 

Gewoon elkaar leren kennen zonder de duffe vragen over BDSM die blijkbaar bepalen of je de moeite waard bent? Leuke mensen, andere praat, interessante uren? Ik zoek vriendschap en natuurlijk zou het mooi zijn als er echt iets ging vonken. 

Ik vind het het leukste als we allemaal single zijn of als je met je partner komt. Het mooiste zou zijn om een mooie balans te krijgen in M/v enz. maar matchen kost tijd en mensen zijn wispelturig. 

Ik kan niet meer doen dan hopen dat er een leuke opkomst is of zal zijn. Je kunt verwachten dat het hoe dan ook een gezellige middag of avond zal zijn. Je kunt verwachten dat je over SM mag en kunt praten maar niet alleen maar. Er is meer. 

Dit is een goede manier om sociaal, normaal kennis te maken. Je kunt ook verwachten dat nu de datum vaststaat, ik die vastzet in mijn agenda. Ik ga ervan uit dat een ieder die zich opgeeft ook zal verschijnen. 

Ik heb geen moderne telefoon en ik ben geen schooljuf dus ik kan niet iedereen najagen. Geef je op en kom of blader door en kom niet. Ik hoop en verwacht dat het een mooie dag zal worden in Delft. 

Ga je mee, geef je dan op via het event dat inmiddels aangemaakt is op FL of via de mail daar of op BZ of hier (even zoeken in linkerkantlijn onder contact). 

Kate 
5 januari 2013 


De foto is afkomstig van de hyves Vaderdesvaderlands

Doorbroken stilte

Ik heb je geschreven. Oh, het zat er al zo lang aan te komen maar ik weerstond de verleiding en, eerlijk is eerlijk, er was genoeg gaande om het gevaar te doen overwaaien.  

Ik zou van je willen horen dat je me leest, voelen dat je mij nog steeds kunt lezen. Weten dat het waar was wat ik denk of dacht te mogen voelen. Ik wilde horen wat jij me niet zeggen zult.  

Het te bevestigen - na al die tijd - heeft immers geen zin. Ontkennen net zo min. Jij zult blijven doen door niet te doen - wei-woe-wei - ongeacht mijn handelen of het uitblijven ervan.  

Je verjaardag kwam en ging. Ik zweeg. 'Nog steeds een gevaar', noemde ik mijn verlangen en verwierp het weg van mij, weg de wens en de gedachtes - gevaarlijk als ze zijn.

Ik heb te veel gedaan waardoor ik nu moet zwijgen en stilzitten en jij zult niets doen. Ik hoef niet bevestigd te krijgen dat ik het niet heb gedroomd of bedacht. Ik weet dat het was zoals het was.  

Rust. Noem het liever hoogmoed. Die komt voor de val. Ik pakte mijn kerstverhaal op en er ging weer iets stromen. Doornroosje ontwaakte uit haar zoveelste winterslaap en verlangde naar jou.  

Ik schreef en schrapte en dacht ondertussen over de wijsheid Kerst- of nieuwjaars- of gewoon lieve groeten over te brengen daar waar ik misschien beter zou kunnen zwijgen.  

Heeft het er iets mee te maken dat ik schreef en schreef, broeierige scenes, dikke lucht? Kwam het doordat ik moe was - mijn verdediging verslapt? Gefrustreerd dat ik het niet vast kon houden, de geile angst van een ketenloos slavin? Is het daarom dat mijn gedachtes naar jou uitgingen? Of was het toch de jaarwisseling? 

Ik schreef maar de prangende vragen die het verhaal mij stelt, kwamen niet naar genoegen op papier. Ik kreeg het niet afgerond zoals het andere verhaal, mijn eigen verhaal, nooit afgesloten is.  

Tegen beter weten in heb ik toegegeven aan het verlangen opnieuw contact te leggen. Ik weet dat er niets zal veranderen. Die koffie komt er ook dit jaar niet.  

Vijftien maanden stilte naar de klote. Opnieuw verloren van mezelf. Wat kan ik zeggen? Wat ik denk of dacht te voelen: dat ik onderhand wel over je heen ben, is niet waar.  

En hoe is het met jou?  

Kate
3 januari 2013



De foto is gemaakt door Zoejiang. Ik vond hem op de tumblr Weissesrauschen. 

Met ogen open en het licht aan

De oude man slaapt met zijn ogen open en het licht aan. Bang dat de wereld zal vergaan of hij. Bang. 

Ik zou er niet zo luchtig, grappig of vertederd onder moeten zijn maar wat kan je doen? Een echt gesprek is er ook hier nooit over geweest en nu is het te laat. 

Hij wijst met zijn hand in de ruimte richting raam maar wat hij wil zeggen, ik weet het niet. Ik raad en raad verkeerd. 

Als hij al niet kan aangeven wat hij wil met de gordijnen of het raam of iets aan die kant van de kamer, dan is een gesprek over zulke abstract enge dingen als de dood zeker een no no.

Wij zitten aan tafel. Hij zit langs de lange kant van de tafel met zijn rollator voor zich en ik zit naast hem met mijn arm om hem heen. Nee, hij is niet moe. Kusjes gaan over en weer. Hij wil niet slapen. Nog een kusje. Dan staat hij op, loopt naar zijn bed. 

Hij doorloopt een heel ritueel voor hij gaat liggen. De rollator wordt heel precies gepositioneerd aan het bed. Dan gaan zijn benen wat onhandig over de bedrand heen. Hij trekt zich daarbij op aan de papagaai boven het bed. Zo'n driehoek door een ketting aan een stang bevestigd. 

Nu hij ligt, houdt hij nog steeds met beide handen de papagaai vast. Bang uit bed te vallen of gehaald te worden. Ogen open zodat hij ziet wat er gebeurt en licht aan. De oude man ligt te vechten tegen de slaap. 

Niet lang. Dan komt hij overeind en gaat terug naar de tafel. Het herhaalt zich een paar keer voor hij blijft liggen of misschien voor ik even naast hem kom liggen. Hij slaapt met ogen open en als ik overeind kom, is hij alert. 

'Ga je weg? Je mag nog niet weg.' Ik ga weer liggen. Hij doet zijn ogen weer bijna dicht. Ik zing: 'slaap kindje slaap, daar buiten loopt een aap.' Hij lacht en herhaalt dat er buiten een aap loopt maar slapen doet het grote kind niet. 

Ook niet als ik uiteindelijk mijn jas aantrek en hem een kus geef. 'Daaag. Daaaag. Daaaaag.' En dan ben ik buiten. Moe. Rijp voor mijn eigen bed. Overmorgen ga ik weer. De oude man is moe en bang. 

'Als jij er bent, is alles goed.' Nergens ben ik zo geliefd als hier bij mijn vader, de oude man. Nergens ben ik zo lief. We hebben de drempel van het nieuwe jaar genomen. Over 19 dagen ben ik jarig... :-).

Kate
2 januari 2013

De foto van de papagaai komt van het verzorgplein.