Dit is hoe liefde zou moeten zijn, of liever hoe je haar tegemoet zou moeten treden: in liefde, liefdevol, ontvankelijk, open, kwetsbaar. Als het mooiste dat er is.
En ja, ik weet, ik weet. SM biedt een andere dimensie. Het is een spel van licht en schaduw, van schachten en spelonken waar de zon op en in en rond schijnt. Niets is wat het lijkt.
Toch is dit ook hoe je de SM liefde benadert. Galant en elegant. Zoet geurend en sterk. Verrassend maar zonder bullshit. Eerlijk, naturel als de mooiste tulp op mijn landgoed. Zo zou de liefde moeten zijn.
Kate
28 maart 2012
De eerste tulp bloeit op het landgoed, in de bak die ik liefdevol "het bollenveld" noem. Prachtig roomwit.
Je krijgt er trek van: trek in de zomer, zon, bloemen, een vriendelijk briesje, liefde... Helende, pure, krachtige liefde. Waar ben je, lief?
Kate
25 maart 2012
 |
| mijn wilde coupe |
Vandaag zette ik stappen op het pad dat ik een maand of zes geleden al schetste. Okay, okay, ik ben wellicht langzaam, traag zelfs voor sommigen maar eerlijk gezegd, dat maakt mij niet uit.
Vandaag ging mijn haar eraf. Alsof het zo moest zijn, het moest zo zijn, was mijn kapper even terug in Nederland tijdens zijn proef-emigratie - lach niet, dat bestaat in dit overgereguleerde land.
Hij had lang niet geknipt en was hongerig. Zag hoe het kon of moest en ik liet hem de vrije hand. Hij sneed mijn haar en kneedde mijn stijve schouders. Een 'wilde' bob was het resultaat. Niet te wild want dat past niet bij mij maar los gesneden, luchtig gedroogd.
Ik voel me kilo's lichter dan voorheen en telkens roert mijn hand door mijn haar. Een lekker gevoel.
Ik zou meer willen schrijven maar het lukt me niet. Het komt wel. Later.
Kate
22 maart 2012
 |
| viooltjes bij mijn pc |
Geel is de kleur van de lente. De narcissen op het terras van mijn moeder bloeien uitbundig. De bloemen die neerstreken op de aarde heb ik afgesneden en in een flesje op tafel gezet. Ze zijn mooi zo van dichtbij bekeken. Trompetbloemen met recht!
Iemand mailde over gele krokusjes, het dag- en avondritme: open en weer toe. Een natuurlijke cyclus. Adem in, adem uit. Geniet. Krokus - als je de goede soort hebt en voldoende ervan in de aarde - geeft saffraan.
Ik heb twee grote gele viooltjes in een leeg kruidenpotje voor mijn beeldscherm staan. Toen ik ze nodig had, afgelopen najaar waren ze nergens te krijgen maar nu, voor bijna niks kon ik ze niet laten staan en dus kocht ik een tray van tien grootbloemige gele viooltjes. Acht voor mijn moeder en twee voor mij.
Wat eraf viel tijdens het vervoer, staat nu in dat potje en ook dat is een teken van lente, van bloemen. Vorige zomer had ik altijd dit flesje - klinkt beter dan potje - met bloemen van het landgoed staan vol met lathyrus en nasturtium en wat er was.
Het deed me goed zoals het me nu goed doet. Langzaam komt de energie weer terug. Of waren het de lammetjes en de koeien van de zorgboerderij in Spaarnwoude en de prachtige Noord-Hollandse kippen. Als ik ooit kippen neem, en die droom heb ik zo nu en dan, dan neem ik deze.
Zover is het nog niet. Eerst moet ik nog hier zijn in hartje Amsterdam met al zijn uitdagingen. Adem in, adem uit. Hou het geluid, de stress, de negativiteit buiten je. Wees dankbaar en vol vreugde om wat er is. Er is zoveel. Ik weet het, ik besef en voel het ook :-).
Vandaag is het lente. Normaal zou ik denken dat die de 21e maart begint maar dit jaar dus niet. Op de 22e vier ik een kleine overwinning op mezelf. Ik kan er nu al om glimlachen. Ja, het gaat goed. Ik sprak een vrouw die me vroeg of ik nog steeds geen vriend had. Nee dus.
Ik vraag me de laatste dagen af wat ik eigenlijk wil met een man in mijn leven? Wat zou hij toevoegen of brengen? Wat kan ik voor zo'n man betekenen - maar dat is wellicht te negatief gedacht... Maar toch denk ik het :-). Enfin, ik weet ook dat dat onzin is.
Maar serieus: waarvoor heb je een man in je leven nodig? Een dominante man, ook nog? Ik zie alleen maar gedoe. Een factor die de boel nog ingewikkelder maakt. Iemand om rekening mee te houden. Een stem en mening bovenop de andere stemmen en ik ben er al zo vaak zo moe van.
Ze zeggen dat als het klopt - wenn alles klappt - dat het dan gewoon goed is. Zonder gedoe. Zonder stress. Dan brengt het meer dan het vergt. En de vrouw die ik sprak, zij bevestigde dit. Zij was ook jaren alleen maar nu, sinds een half jaar is er iemand in haar leven.
Ze zei me dat het leuk was. Nooit gedacht maar het was echt en oprecht leuk. Niets om bang voor te zijn, niets om onrustig van te worden. En gewoon gevonden "in het wild". Nou ja... via haar werk. Ze kenden elkaar al zes jaar, hij was al lang verliefd op haar maar had nooit iets gezegd.
Het is lente. Mijn situatie is anders. Er is vast niemand die stiekem verliefd is op mij maar mocht het zo zijn: spreek je uit :-). Alsjeblieft, laat wat van je horen want als het niet nu is, wanneer dan wel? Ik zet hier wel zo makkelijk neer maar ik weet hoe lastig het kan zijn je bloot te geven.
Enfin... vooralsnog kan ik me werkelijk niet indenken wat ik eigenlijk met een man wil of moet. Er is ook niet direct iets wat ik zou willen. Ja, samen op vakantie, genieten van wat je ziet en proeft en ruikt onderweg. Ervaringen zijn leuker samen dan alleen - misschien. En ik wil even weg binnenkort.
Een paar dagen richting de U.K. of Italië of Parijs. Hampton Court staat nog steeds met stip op mijn Engeland-lijstje. Aan Italië in mei heb ik goede herinneringen en Parijs - het is te lang geleden dat ik er was. New York durf ik niet aan, alleen :-). Voor een groepsreis ben ik niet geschikt.
Ik begin maar eens met mijn eigen stad of directe omgeving onveilig te maken. Oh, en mijn haar gaat eraf. Ik wil na bil-lang nu ultrakort. Nog even een goede kapper vinden. Leuk. Spannend. Met enige vertraging doe ik wat ik me voorgenomen had in augustus 2011.
Zoals ik het toen opschreef: 'het is tijd iets te gaan doen'. Het is lente!
Kate
20 maart 2012
Ik zocht en vond mijn oude dagboek en besloot het een nieuw jasje te geven. Gevolg was een heerlijke dag van prutsen met plaatjes en kleurtjes en fonts.
De inhoud - een zoektocht naar een relatie in ongelijkheid - heeft nog niets aan kracht en relevantie ingeboet. Helaas zou ik bijna uitroepen. Lees maar...
Kate
16 maart 2012
De foto is gemanipuleerd maar komt oorspronkelijk van de tumblr Obsequiousness van waar ik het terug herleidde naar een andere tumblr: Silent musings
Waarom word ik niet blij van de reacties op mijn advertentie? Naast meerdere wonderschone complimenten in mail, schreven mij een handjevol mannen dat hun interesse was gewekt door mijn tekst.
Het zijn stuk voor stuk goeie mannen, interessante, liefdevolle, heel verschillende manspersonen. Cadeautjes om uit te pakken, te leren kennen, te besnuffelen. Spannend zou het moeten zijn. Gek. Inspirerend. Vreugdevol.
Ik zou dit leuk moeten vinden. Strelend. Een warm bad. Dat is het niet. Ik ben verdorie vijftig en gedraag me als een bange bakvis op de rand van tranen. Waarom? Waarom vind ik het niet leuk met deze mannen te mailen? Ze te leren kennen? Mijzelf aan hen bekend te maken?
Ik mail met een aantal mensen, meestens vrouwen en dat gaat goed, gezellig, leuk, we leren over elkaar. We kennen elkaar, zo lijkt het en zo is het ook. Onderdanige vrouwen herkennen elkaar. Ik hoef niet uit te leggen hoe het werkt. Waar wij op hopen of wachten.
Mannen mailen anders of voel ik me minder vrij, is het voor mij minder vertrouwd? Ik kan mannen niet geven wat ik vrouwen geef. Ik sla dood. Actie en reactie. De man, die niets krijgt, stelt vervolgens "de" vraag: 'wat betekent BDSM voor jou'? Zucht.
Veel, heel veel maar ik weet niet wat en hoe en hoever. Ik wil voelen dat er iets gaat stromen, kantelen, fladderen en ik voel alleen maar weerstand. Angst. Apathie. Tranen. Het leidt bij mij tot terugtrekkende bewegingen. 'Ik ben al zolang alleen dat ik wellicht gewoon niet moet willen wat ik niet kan'.
Misschien is het inderdaad zo dat ik diep van binnen gewoon alleen wil blijven. Het zou kunnen. Of ben ik gewoon stom bang voor de boze wolf die mij op gaat eten? En is dat wishful thinking of pragmatisch realisme? Waren het maar wolven dan had ik reden bang te zijn.
Dit zijn geen wolven. Ik heb geen reden bang te zijn.
Kate
8 maart 2012
Fotoverantwoording:
*
Big Bad Wolf Leaning on a Tree; Stock Photo ID: 42-18675144; Photographer: Erik Dreyer; Copyright: © Erik Dreyer/Corbis
*
Frightened Young Woman with a Picnic Bag; Stock Photo ID: 42-18670377; Photographer: Erik Dreyer; Copyright: © Erik Dreyer/Corbis
*
Man in Wolf Suit Preparing Dinner; Stock Photo ID: 42-18675207; Photographer: Erik Dreyer; Copyright: © Erik Dreyer/Corbis
Ik zoek eerst een mens
en ja, die mens moet Man zijn
maar allereerst een heerlijk mens.
Ik zoek een dominante single Man
voor een bestendige, monogame,
1-op-1 relatie in ongelijkheid.
Dat is wat ik wil.
Niet zo moeilijk
Maar moeilijk genoeg.
Toch, hij bestaat!
Er is een Man met de gave
het machtsevenwicht tussen ons
te doen kantelen.
Niets bijzonders wanneer het gebeurt;
heel vanzelfsprekend zelfs -
en ik wacht op die Man
want ik weet dat hij er is.
Kom je?
Kate
4 maart 2012
p.s. dit is een voorzetting van mijn zoeken naar een hele speciale Man.Lees ook: Zoals het zou kunnen....
De foto is afkomstig van Obsequiousness, een van de tumblrs die ik volg. Ik herleidde de bron tot All dressed in Argyle, ook een tumblr maar de maker van de foto kon ik er niet terugvinden.
