Hoe wreed kun je, kon je zijn?
Maar het heeft mij gevoed, jarenlang. Niet zoals ik het iemand zou toewensen - of mezelf - maar het was niet voor niets.
Het is niet voor niets geweest. Ik ben er een beter mens door geworden. Een betere schrijver.
Mijn muze wilde je niet zijn maar je was het toch. Daar hadden jij noch ik iets over te zeggen.
En nu is het over. Voorbij. De bron van verdriet, van wachten en smachten, van liefdevolle wreedheid is opgedroogd.
Ik weet sinds een uur hoe het verder gaat met 236 Schakels. Een kort zinnetje uit het verhaal en opeens zag ik hoe ik verder kon. Hoe het verder moet.
Ja. Ik heb gezien in de nu nog toekomst van het verhaal, de verhalen. Hoe het precies zal verlopen dat weet ik nog niet en waar ik zal stoppen net zo min.
Schrijven dus maar omdat het het beste is wat ik kan, het mooiste dat ik te bieden heb. Doorschrijven want het verhaal verdient een einde en ik, een nieuw begin.
Kate
29 oktober 2013
De tekst vond ik op Quotediary.me.
