Ze heeft gelijk de vrouw die er allang weg is, gevlucht toen het erg naar werd. Ze heeft het leuk op de vriendensite. Ik kan dat beamen want ik zie haar dagelijks tientallen keren voorbij schieten met weer een bericht, what's upje, commentaar of nieuwe foto.
Ze tekent en schrijft en kletst, discussieert zonder dat het uit de hand loopt en de mensen met wie ze op die andere site niet overweg kon blijken nu hele aardige mensen te wezen. Dat gunt ze me ook. Wat doe ik nog op die andere site?
Ik heb geen antwoord. Nostalgie zou geen reden mogen zijn te blijven hangen. Loslaten. Dat woord. Hoe doe je dat? Ik heb de grootste Nederlandse SM site altijd een interessante site gevonden. Ooit zelf webmaster vind ik het leuk te zien hoe een ander het doet.
Ik kan iets denken of zeggen over de keuzes die gemaakt worden, de manier waarop er geld binnenkomt - of niet, de inrichting, het beheer als stuurvrouw op de wal. Hoe zou ik het gedaan hebben? Hoe zou ik het doen? Wat zou ik doen?
'Dit was toch het jaar dat je dingen ging veranderen?', vervolgt de vrouw. 'Ik zie er niets van.' Nee. 'Wil je?', vraagt de dichter maar wat hij wil, spreekt hij niet uit. Ik zwijg. Alles begint met de wil iets te doen. Wat ga je doen? Wat doe ik?
'Je verschuilt je achter het mantelen, rennen, vliegen en zorgen.....' zegt een ander. Ik beaam want het is waar. Ik verschuil me maar ik heb ook wel reden dat te doen. Ik sta er zo'n beetje alleen voor de afgelopen 18 maanden. Ik ben zo moe.
Mijn aanwezigheid op het forum van de SM site is een vlucht. Een mondvermaakje op zijn best. Waar ik me vroeger nog wel eens heel boos kon maken, bezie ik het geheel tegenwoordig vanaf grote afstand. Het zal wel. Men tuigt profielen op om standpunten anoniem - hoe laf - over te brengen? Geweldig! Ga je gang. Het kan dus het mag.
De vrouw mompelt dat de mensen die zo naar waren, op de andere site heel anders zijn. 'Dat komt', zegt zij, 'door het format van de site.' Ik weet het niet. Ik vind die vriendensite helemaal niet zo prettig. Wat ik zie is hoogstens hoe andere mensen in een ander groepje, andere energie, andere hiërarchie beter tot hun recht komen.
Groepsdynamiek. Dat is een van de dingen die mij op het forum van die SM site zo fascineert. Hoe mensen hun plekje innemen alsof het een ingestudeerd toneelstuk is. Familieopstellingen zijn erop gebaseerd. Zet iemand op zijn rechtmatige plek elders in dezelfde ruimte en alles zal anders worden.
'Ik dacht dat jij het dit jaar anders ging doen?' Tja... Dan moet ik wel opstaan en mijn zetel hier opgeven. Niet meer op de eerste rij. Gewoon weggaan. Een andere groep opzoeken, andere mensen, andere interesses, andere energie. Dat kost inspanning. Dat is eng. Maar het moet.
Ik ben alleen nu even veel te snel in tranen, veel te snel boos, veel te geladen. Mijn ontmoetingen in de wijde wereld, en daarmee doel ik niet op dates maar gewoon op interacties met mensen, verlopen stroef. Ik zit niet te wachten op meer onmacht en machteloosheid.
Gek als het klinkt, het gekrakeel op het forum voelt veiliger dan de wereld buiten. Wat online gebeurt heeft geen gevolgen voor hen die mij dierbaar zijn. Als ik op een forum mopper, wordt er niet gezwaaid met de verhuizing naar een verpleeghuis voor mijn vader want daar zal hij gelukkiger zijn en ik moet ook aan mezelf denken. Zucht.
Als ik hier of elders iets type, hoor ik niet hoe mijn moeder voor de vierde keer de kop van die oude krant voorleest. Zie ik niet hoe ze twee rokken over elkaar draagt. Dat is op zich niet erg, nee. Maar al die kleine niet-ergen bij elkaar... Nou ja.
Zo heb ik dan toch nog een antwoord op de vraag wat ik er doe. Ik vlucht. Ik sluit mijn ogen. Ik verblijf, vastgeroest op de eerste rij. Wat ik zie, is beslist niet fraai maar het is beter dan wat zich een paar kilometer van mij vandaan afspeelt.
Ik zie liever de aftakeling van de Nederlandse SM site dan die van mijn ouders. En, ik heb het idee, vaag als het is, dat het hier nog ten goede kan keren. Dat heb ik in het geval van mijn ouders niet. Aan de andere kant, mijn ouders maak ik blij. Elke dag opnieuw. Dat is mijn geluk.
Geluk, dat geluk kun je online niet vinden, nergens. Het mag dan lijken of ik vastgeroest ben, niet in staat te veranderen, verdrietig en boos, ik besef als geen ander hoe bevoorrecht ik ben dat ik in staat ben twee oude mensen gelukkig te maken. BDSMZaken helpt mij daarbij.
Kate
7 mei 2012
p.s. Mocht u willen weten wat SM en BDSM betekenen, kijk dan eens op de BDSM pagina daar staat in gewone woorden, mooie taal wat het zou kunnen zijn, wat het ooit was of nog is voor mij. Er staan geen vunzige plaatjes, het is geen porno, er staan geen grove of grote woorden. U hoeft niet bang te zijn op de link te klikken.
De foto is van Corbis; fotographer: Max Wanger; © Max Wanger/Corbis; 42-33227362; Woman using tablet pc in coffee shop
