Ik zit met een boek in mijn stoel, mijn heerlijke stoel uit mijn rijke tijd toen ik geld had, een carrière en vooruitzichten. Toen ik nog niet kinderloos was en nog geen hoger opgeleide, toen er een man was die van mij hield en ik van hem. Grote liefde. Ik heb haar gekend de liefde voor een getrouwde man, twee maal zo oud als ik.
Ik vormde geen bedreiging voor zijn huwelijk. Ik hield alleen maar van hem. En hij van mij. Zinderend, zonder toekomst. Ik verdiende meer. Hij beaamde dat. Ik schreef een brief en heb hem nooit meer gezien. Nooit meer gesproken. Hij liet mij gaan en ik hem. Denk niet dat ik niet weet wat liefde is.
Ik herlees het boek "De Parfumeur" van Frédérique Hébrard. Boek over liefde en passie en verlies. Ademloos sla ik de bladzijdes om. Dit boek gaat uit. Vanavond nog. Eindelijk weer een boek dat ik uitlees. Ik lees en eet: bord op schoot, boek ik hand. Het boek komt uit. Huilend lees ik de laatste pagina’s.
De hoofdpersoon heeft iets dat ik niet heb: zij heeft een man. Een man die de halve wereld over reist om bij haar te kunnen zijn. Om te bevestigen dat zij samen een toekomst hebben. Een goede toekomst zonder kinderen weliswaar maar met een gemeenschappelijke passie. Meisjesdroom. De mijne toch in elk geval.
Over drieënhalve maand word ik vijftig. Het is een rare gedachte dat ik dan over de helft zal zijn. Het drukt me met de neus op de feiten. Al weken vraag ik me af waar ik eigenlijk mee bezig ben. Waarom ik zoveel energie steek in andermans site. Zo verheffend is het allemaal niet wat zich er op het forum afspeelt.
Het is makkelijk zat mensen af te breken, ze af te kraken, hun werk te jatten, hun ideeën te ridiculiseren en hun privacy met voeten te schenden. Negativiteit slaat alles dood. Dat is wellicht de bedoeling. Bij mij vertaalt het zich in de wens me terug te trekken – dat was waarschijnlijk de bedoeling.
Dat is wel zeker de bedoeling want die site heeft gedaan wat het had moeten doen, wat het zo vaak eerder deed: het heeft aangezet tot schrijven. Meer heb en had ik hier niet te vinden of te zoeken. BDSM is niet mijn scene, het was niet mijn wereld en zal het nooit worden ook. Mijn passie ligt iets anders dan bij het gros van de bezoekers van een BDSM datingsite.
Ik zoek een man, een single Man om een goed leven mee op te bouwen. Iemand om van te houden. Dag na dag, jaar na jaar. Die de halve wereld over reist om bij mij te kunnen zijn. Slapen in je armen. Geketend. In tranen van pijn of geluk. De jouwe. Niet meer moe en rusteloos. Thuis.
Kate
5 oktober 2011
