Willen bloggen maar te laat en nu?
Het is zoals wel vaker de laatste tijd, tegen dat ik zover ben om het blog te schrijven, is de urgentie weg of zie ik er de noodzaak niet meer van in.
Tenslotte, hoe vaak kun je schrijven over de pijn, het verlies, de rauwe randjes? En, het is al zolang geleden en ooit voelde het zo als Bono zingt in One maar nu? Dan borrelen er van die filosofische vragen op als: is dit een blog over het verleden of het heden? Is wat ik voelde, wat ik gisteren herkende zonder de tranen nog relevant? Voor dit blog? Voor mij? Voor mij?
You gave me nothing,
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Well we hurt each other
Then we do it again
Het is de pijn van de herkenning - eindelijk thuis. En toen de ontkenning. 'Nee, ik kende je, herkende je toch niet' - achteraf. En daarna het grote niets - de leegte. Het zwarte gat. En de vragen, de nooit beantwoorde vragen. Hij gaf ze niet, de antwoorden. Ik heb ze nooit gevonden; bedacht, ingevuld maar nooit bevestigd gekregen.
You gave me nothing
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Hoe kon ik ooit denken dat we hetzelfde waren? Eenzelfde gevoel van displacement, being on the outside, alone? Je leerde me over de liefde... Jouw liefde die is als een tempel en ik niet goed genoeg haar te betreden.
Nee! Nee, zo was het niet. Zo is het niet gegaan. Zo gaat het alleen in nachtmerries en horrorsprookjes en dat was het niet. Ik heb nooit voor hem gekropen en hij heeft me nooit minder gemaakt dan ik was. Integendeel.
Dit alles denk ik nu, nu ik dit schrijf zo'n 24 uur na het optreden van U2. Gisteren kon ik dat niet denken want amper was ik bekomen van de treffende lyrics van One of daar zette Bono Jerusalem in - vals en vreemd maar vreemder nog het feit dat ik opnieuw dat lied hoorde.
Het is toeval, het heeft niets te betekenen, het is slechts een visie van a green and pleasant land zonder pijn en verdriet, zonder leugens en bedrog. Herkenning - een gevoel van thuiskomen. Mooi beeld om mee naar bed te gaan, gisteravond en vanavond opnieuw.
And I can't be holding on...
Kate
26 juni 2011
- De bovenste foto is een still uit het optreden van U2 tijdens Glastonbury 2011 op het punt, 4:58, waar Bono Jerusalem inzet.
- One is een nummer van U2. De tekst is geschreven door Bono en de muziek door U2. Het nummer staat op het album Achtung Baby uit 1991.
- De songtekst van One komt van: http://www.lyrics007.com/U2%20Lyrics/One%20Lyrics.html
- One, gevolgd door Jerusalem staan op YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=HOIbhXLEJdc
