Verse bietjes

Rode bietjes, op de foto hiernaast Egyptische platronde geoogst op 13 juni jl. Ik zaaide ze vroeg in de kas. Wat een heerlijke ouderwetse groente.

Later zaaide ik buiten ook gele bietjes en rode met witte ringen en ook nog steeds in de kas. Daar vond ik vandaag een biet groot genoeg voor mij alleen.

Zo'n biet van eigen teelt is toch anders dan een voorgekookt, voorbewerkt bietje uit de supermarkt. Wat ik altijd doe is het volgende.

Breek een deel van de stelen af (draaiende beweging werkt) maar laat wel iets zitten anders gaat de biet 'bloeden'. Hou ook de wortel nog aan de biet.

Was hem en kook hem gaar in water met eventueel wat laurierblaadjes. Laat de gare biet in het kookwater afkoelen.

Stroop de biet - ofwel: haal het vel eraf en wees voorbereid op rode handen of gebruik een plastic zakje om je hand. Snijd hem in plakken of blokjes of rasp hem grof. 

Breng de biet aan de kook met water en azijn, suiker, zout en peper. Voeg een gesnipperd uitje toe en een klontje boter of margarine. Vandaag fruitte ik eerst het uitje glazig en voegde toen de biet en de overige ingrediënten toe.

Het recept waar ik mijn inspiratie uit putte, zegt dat je de groente ca. 15 minuten moet stoven. Dat is rijkelijk lang hoor voor een ongeduldig mens als ik, zeker als de biet nog warm is.

Lekker bij een stukje vis: zalm, kabeljauw, een sliptongetje.

Genieten!

Kate
16 augustus 2016

Augurken inmaken

Het fijne van een grotere groentetuin, van een kas zelfs is dat ik groentes verbouw waar ik op het landgoed slechts van kon dromen. Zo is er de maïs, wat heerlijk om te lunchen met een verse maïskolf geserveerd met roomboter en een beetje zeezout.

En er waren de augurken. Vier zaadjes van een moestuintje van AH voorgezaaid en daarna binnen langs de zijkant van de kas geplant. Eerst at ik ze als komkommertjes: rauw. Niet zo fris als een komkommer maar toch lekker zeker zo vroeg in het seizoen.

Maar uiteindelijk moet ik toch proberen ze in te maken en dat heb ik gedaan. In drie rondes met als eindresultaat vier potten en dit is hoe ik het deed.

Het recept, de aantekening die ik maakte na het raadplegen van diverse recepten, gaat uit van 1 kilo augurken. Dat redde ik natuurlijk niet maar ach, azijn is niet zo duur dus iets inmaakvocht overhouden is niet erg.

Boen de augurken onder stromend water schoon zodat de stekeltjes weg zijn. Leg ze daarna in een bak met pekelwater. Reken ongeveer 75 gram zout per liter water. Laat de augurken 24 tot 36 uur in dit pekelbad rusten.

Zorg, wanneer er voldoende tijd verstreken is om verder te gaan dat je voldoende potten gesteriliseerd hebt. Ikzelf zet lege glazen potten en leg de deksels in een grote pan en breng het water aan de kook. Laat de potten ca. 10 minuten koken - of tot je klaar bent om ze te vullen.

Spoel de augurken ondertussen af onder stromend water. Kook een halve liter vocht bestaande uit - naar eigen smaak in te vullen - 300 ml kruidenazijn en 200 ml water. Je kunt natuurlijk ook een andere verhouding nemen, witte wijn toevoegen, spelen met azijnsoorten. Ik gebruikte kruidenazijn van tja van welke supermarkt ook weer (Coop?).

Voeg dan 50 gram suiker toe en kruiden en groentes die je lekker vindt. Denk aan sjalot, ui, knoflook, mosterdzaad, zwarte peperbolletjes, laurier, venkelgroen, kruidnagel, dragon, dille, spaanse peper. Kook dit vocht 8 minuten, 10 mag van mij ook :-).

Haal heel voorzichtig met een tang de hete potten en deksels uit het water en zet ze op een vochtige theedoek. Vul de potten met de augurken en giet er dan het inmaakvocht overheen tot de pot vol is. Sluit de pot goed en keer hem om. Laat de potten omgekeerd afkoelen - ik maak vaak 's avonds in en dan zijn de potten 's ochtends vacuüm getrokken.

Schrijf mooie etiketten en vermeld de datum. Je moet, moeilijk als het is, de potten minimaal twee maanden laten staan voor je ze proeft.

Kate
16 augustus 2016

Dood

 
Gek hoe je mensen uit het oog verliest. Niet zo gek natuurlijk. Het ene moment mail, spreek, zie je elkaar regelmatig en dan opeens gebeurt er iets, je zegt iets of hij of zij, je wordt ziek en beter, verhuist, je aandacht in de ander verslapt. Misschien is het niet natuurlijk dat het zo gaat maar zo ging het met ons.

Ik heb en had het druk en mijn dagelijkse rituelen veranderden afgelopen jaar. Fora en site bezoekjes, mailtjes van en aan 'virtuele' vrienden en kennissen droogden op. Vanochtend bedacht ik mij dat ik eigenlijk wel nieuwsgierig ben hoe het met een aantal van hen gaat. Zou ik een draadje openen?

Eerst maar eens zoeken op zomaar wat namen. Eerst maar eens die andere site bezoeken, mijn profiel reactiveren voor eventjes en kijken, lezen. En boem! Ik las over een overlijden. Vorig jaar. Ik zocht hier op het blog terug waar ik toen stond. Net rond de 'verjaardag' van het nieuws dat ik borstkanker had. Hmm.

De dood is een wonderlijk iets. Het is jammer dat er geen data op de nieuwsposts stond maar ik zocht verder, dieper en vond wat ik wilde weten. Een datum. Een advertentie. Een in memoriam. Ach toch. Het is snel gegaan. En er waren vrienden, een netwerk - dat doet goed om te weten. Ik wist het niet.

Het contact was opgedroogd. Geen reisjes meer naar het Noorden. Geen melige of mopperige of bezorgde mailtjes meer. Maanden eigenlijk alleen maar bezig geweest met mezelf, mijn broer en zijn vriendin, mijn huis en tuin en zwembad. Druk. Drukker. Drukst. Zelfs amper geschreven.

En nu, nu het herfstig is en de tuin mijn een kleine, korte adempauze gunt, ontdek ik dat er iemand al bijna anderhalf jaar niet meer is. Weg. Hemelen. Overgaan. Passeren. Zomaar na, wat ze noemen, 'een kort ziekbed'. Gek hoe het alsnog - na alle stilte tussen ons - een schok is dit te vernemen.

Gek, hoe ik voel dat ik erover moet bloggen - ook al iets dat erbij inschiet het laatste jaar of langer. Vanavond heb ik een glas gedronken op jou. Je naam genoemd. Je gezicht voor mij gehaald. Ik liep begin dit jaar nog door je stad, bijna langs je huis. Je was er al niet meer en ik wist het niet. Gek.

Farewell! 

En, aan al die anderen die uit mijn leven gegleden lijken te zijn: hoe gaat het met jullie? Hopelijk net zo goed als het met mij gaat...

Kate
13 augustus 2016


De foto vond ik op het blog: Saint-Pompon.