Het wordt warm in Amsterdam, heet zelfs en ik wil niet smelten. Vandaar dat ik er een paar weken of langer tussenuit piep.
Wij hebben een huisje gehuurd, om te beginnen voor een week of twee, ergens in het noorden van het land nabij water :-).
Broer, zijn vriendin en ik gaan vissen en varen en verkoeling zoeken maar ik kan, indien nodig, toch binnen een paar uur weer thuis zijn.
Komende week verwacht ik hier nodig te zijn om zaken te regelen zoals de overdracht van het huis en de voorbereidingen op verbouwing en verhuizing.
Kate
29 juni 2015
De foto, Woman with Fan, vond ik op Corbis met als id stockfoto: 42-17021623. De fotograaf heet Tim Pannell en copyright berust bij © Tim Pannell/Corbis.
Mijn toekomstige tuin is een klein paradijs vol fruitbomen en -struiken: hazelnoot, appel, peer, pruim, abrikoos, perzik, nectarine, druif, braam, aalbes, kruisbes, framboos, aardbei, kers.
Gisteren was ik er en ik ben blij dat ik snel gehandeld heb want wat is het een heerlijk plekje. Wel een huis waar wat aan moet gebeuren en datzelfde geldt voor de tuin. Maar dat maakt het eigenlijk alleen maar interessanter.
Zo is de hoofdslaapkamer momenteel beneden gesitueerd evenals de badkamer. Ik wil boven gaan slapen - daar zijn twee slaapkamers maar geen toilet of douche. Die moeten er dus komen.
Aan de slaapkamer beneden - met uitzicht op de tuin - wil ik een flink stuk aanbouwen. Het wordt een heerlijke lichte kamer - iemand noemde het al een tuinkamer. Ik noem het mijn schrijfkamer.
Het zwembad zie ik nog steeds als natuurlijke zwemvijver en het feit dat de garage/schuur die erachter ligt gammel is, opent de mogelijkheid daar een soort van beachhouse annex schuur van te maken.
Ik slaap geen nacht want er is zoveel om over te dromen... :-).
Kate
27 juni 2015
De foto, mid adult woman picking apples from tree, is afkomstig van Corbis en werd gemaakt door Sean Malyon. De foto is te vinden onder id stockfoto: 42-31705349 en het copyright is op naam van © Sean Malyon/Corbis.
Dit is mijn week! En gisteren heb ik het gevierd met een heerlijke Kir Royal - dat is een klein scheutje crème de cassis aangevuld met champagne of andere sprankelende wijn. Zalig! Feestelijk.
Er was alle reden om te vieren want dinsdag kreeg ik van de oncologe het goede nieuws dat alles in orde is. Er staat opnieuw een controle afspraak gepland eind augustus en in december doen we wederom een MRI maar verder was het 'storm in een glas water'. Prima. Heerlijk. Fijn!
De dag ervoor was er ook goed nieuws: mijn bod op het huis dat ik afgelopen vrijdag zag, is geaccepteerd. Ik krijg per 1 september de sleutels. Huis? Bod? Ja! Ik ging vrijdag het huis-met-zwembad bezichtigen en het is een superhuis. Fijne buurt. Goeie tuin. Het klopte.
Er waren al mensen wezen kijken en die zouden later die middag een bod uitbrengen. Ook voor het weekend stonden bezichtigingen gepland. Mijn aankoopmakelaar was vrij en niet mee om te kijken - doe dit niet zelf - maar desondanks heb ik direct een bod uitgebracht en dat is dus nu geaccepteerd!
Gisteren met broer en zijn vriendin heerlijk thuis gegeten. Het gebruikelijke feestmenu: krabcocktail, gebraden kalkoendij, vers fruit met een scheutje drank toe. En ervoor even heerlijk geborreld met zo'n fijne champagne cocktail en wat lekkere hapjes. Een waar feest was het en dat was meer dan verdiend.
Vanavond eet ik restjes :-) - feestelijke kruimels van alles wat ik nog over heb.
Kate
19 juni 2015
De foto vond ik hier. De naam van de fotograaf of rechthebbenden ontbrak.
Elke dag, en vooral ook de nachten, tussen fysio- en ziekenhuisafspraken - want de een jaar-borstkanker-markering betekent controle en meer controle - zwijmel ik over tuinen die nooit de mijne zullen worden. Of wel.
Ook het mooiste-huis-ooit ga ik niet kopen. Het ligt te afgelegen. Een ander huis, Zaans groen geschilderd, zag ik tweemaal en het is een plaatje maar opnieuw staat de ligging mij niet aan.
'Hoelang gaat dit nog duren', vroeg mijn surrogaatzus die vaak heel lief met haar man gaat voorkijken maar ook zij zou bovenstaande woningen niet willen betrekken tenzij wellicht met een hond.
Ik ben geen hondenmens en het enthousiaste praatje over de aanschaf van een pup waarmee ik op les moet en die ik uit moet laten en waardoor ik dus mensen zou leren kennen, valt niet in vruchtbare bodem. Ik geen hond.
En dus speur ik verder: een vrijstaand huis met karakter en een grote tuin, nabij winkels, niet te dicht op de buren maar niet zo verlaten dat ik me er alleen met een waakhond veilig zou voelen. Niet zo moeilijk, toch? Wel!
Van de week dacht ik eventjes om het maar te laten gaan die hele zoektocht. Broer en surrogaatzus kennen onderhand mijn wensenlijstje en kunnen namens mij bezichtigen terwijl ik op reis ben. Weg. Gewoon weggaan en afstand nemen.
Goed plan behalve dat ik opeens weer in een medische molen zit. Spieren vanuit mijn nek liggen als kabels langs mijn schouderblad en 'je bent ook wat verminderd mobiel in deze arm'.
Het is de arm, de kant van de operatie maar heeft er niets mee te maken. Of wel? Volgens mij heeft alles met alles van doen. Tussendoor kreeg ik een mammogram en een echo wat weer leidde tot opnieuw een MRI.
Dat wilde ik toch al maar daar bleef het niet bij. Er werden kalkclusters in beide borsten geconstateerd. Rechts goedaardig en links, de behandelde kant, kan beide kanten opgaan. Schiet mij maar lek.
Afgelopen dinsdag lag ik dus weer op de tafel voor een biopsie - twee zelfs en volgende week dinsdag krijg ik hier de uitslag van. Men vond mij stoer, dinsdag bij de radiologie. Tja. 'Knap dat u dat kunt'. Knap? Ik kan niet bang zijn.
Als ik bang word, is het einde daar. Ik kan en mag niet bang zijn en dat ben ik ook niet. Ik sta er nog net zo in als vorig jaar: ik laat het over me heen komen en vertrouw op het beste.
Morgen ga ik opnieuw een woning bezichtigen. Dit huis zou het kunnen worden. Het heeft een hele grote tuin met kassen, fruitbomen en een zwembad :-). Wat moet ik met een zwembad?
Nou... dat wordt een zwemvijver danwel een vijver waar ik af en toe in kan zwemmen. En dus surfde ik gisteravond naar natuurlijke zwembaden en zat ik vanmiddag op mijn landgoed met een cappuccino en een stapel tuintijdschriften.
Het is leuk te denken over de toekomst. Waar zal ik wonen? Hoe zal het zijn? Broer en ik reden dinsdag tussen de twee ziekenhuisafspraken en een bezichtiging naar het dorp waar de woning van morgen staat. Het lijkt er leuk.
Het ligt op fietsafstand van een stad. Ja, met ziekenhuis en oncologische fysiotherapeut, treinverbinding, winkeltjes, restaurantjes, theater en groen. Ik denk dat het er niet te rustig is maar rustig genoeg :-).
Het huis zelf is toekomstgericht, zoals het zo mooi heet, met een werk-/slaapkamer plus badkamer op de begane grond. De woonkamer is ruim. De keuken deugt. Er zijn boven twee slaapkamers. En er is die tuin...
Hoe het morgen zal zijn, kan ik uiteraard niet zeggen. Ik heb genoeg mooie huizen gezien maar ik moet het voelen. De woning. De tuin. De buurt. Het totaalplaatje. Tot dusver heb ik niet gevoeld wat ik wil voelen.
Als het huis morgen opnieuw niet is wat ik zoek, overweeg ik inderdaad het maar even te laten rusten. Eerst dinsdag afwachten. Horen wat de oncologe te melden heeft. Daarna een huis of een reis :-).
En vooral, niet bang zijn. Dat huis komt er!
Kate
11 juni 2015
De foto vond ik hier. Vermelding van de bron of de maker ontbrak.
