Nadat de eerste schok over het komende vertrek van mijn broer was gezakt en ik had uitgesproken niet mee te gaan naar het land van mijn aankomende schoonzus, bevond ik mij opeens op allerlei sites met kerstrecepten.
Irritant te merken overigens dat voor elke doelgroep wel een speciaal kerstmenu geschreven is maar geen voor de solo-eter! Dat is op zich geen probleem - ik zocht slechts inspiratie - maar het stemt wel tot nadenken.
Laat ik voorop stellen dat ik apert tegen de dictatuur ben die mij voorschrijft dat ik alleen op 'speciale' dagen 'speciale' gerechten mag bereiden. Als ik in mei kalkoendijen wil braden dan doe ik dat. Als ik morgen een krabcocktail wil...
Grappig! Toen ik ongeveer een maand geleden dit blogbericht begon, dacht ik - nee, wist ik zeker dat ik die route niet zou bewandelen. Dit jaar zou anders zijn. Ons traditionele kerstmenu zag ik mijzelf als solo-eter niet koken.
Ik dacht aan vissoep of witlof met ham en kaas of gewokte gamba's. Dingen die mijn broer niet eet. Ik zag een schotel met buitenlandse kazen, fijne vleeswaren, fruit, crudités, noten, lekker brood met smeerseltjes. Een fles wijn.
Ik keek uit naar mijn kerstdiner maar ergens hoorde ik de roep om feestelijker. Er was die herinnering aan een meergangenmenu opgediend in mijn mooiste glaswerk. Het was heel apart en erg lekker en niet eens kerst :-).
Waar bestond het diner ook weer uit? Dat was de kwestie die me dagen bezighield. Ik vond wel onderliggende recepten of ideeën maar niet wat ik uiteindelijk serveerde. Hoe serveer je een hoofdgerecht in een glas? En wat was het?
Dit blog stokte erdoor. Ondertussen kwam mijn smaak terug en leek ik minder geobsedeerd door eten en koken. Mijn broer vertrok. Mijn schouder speelde en speelt op. Het beperkt en vergt tijd. En toen, en nu is het de week van kerst.
Aanhoudende wind maakt me al dagen onzeker. Wat als mijn pruik afwaait? In stromende regen wil ik ook niet naar buiten en drukke winkels vermijd ik altijd al. Gisteren moest het dan toch gebeuren, de kerstinkoop. In een keer en snel.
Ik vond heerlijke kazen, kocht groentes voor in de vissoep en om lekker rauw van te snoepen. Ik nam ham mee en geraspte kaas maar toen ik buiten stond, realiseerde ik mij dat ik geen witlof gekocht had net zo min als vlees en/of vis.
Terug de supermarkt in was geen aanlokkelijk idee en dus liep ik door naar de poelier iets verderop waar het drukker was achter dan voor de toonbank. U voelt hem al aankomen, het kerstmenu wordt gewoon wat het elk jaar was.
Krabcocktail, bouillon - als er nog een doos in de diepvries ligt, een gebraden kalkoendij - de kleinste die er was - met verse groente en/of een salade, stoofpeertjes, cranberry's, aardappels en dit jaar een kaasplankje toe. Heerlijk!
Hoe het echt zal gaan overmorgen kan ik niet zeggen. Ik ben van harte uitgenodigd in het verpleegtehuis waar mijn moeder woont. Zonder dwang - geheel vrijblijvend. Dat spreekt aan en natuurlijk ga ik erheen.
Er zijn visschotels besteld, zo werd mij verteld en ik hoef niets mee te nemen. Ik denk dat ik er rond het middaguur zal zijn. Het zal vast net zo gezellig zijn als met Sinterklaas. Halverwege de middag verwacht ik weer thuis te zijn.
Thuis. Ik heb niet versierd maar wel opgeruimd. Er is plaats op tafel voor de legpuzzel die ik de laatste keer uit London meenam. Mijn schrijven kan ik uitleggen als ik zou willen. Lezen doet stromen doet schrijven.
Het zou zomaar kunnen dat het toch een schaal met hapjes wordt in de avond. Het zou me niet verbazen. Immers, het wordt hoe dan ook een andere kerst dan ooit tevoren. Ik zal klinken op het afgelopen jaar en genieten van het moment.
Ik hoop dat het voor u net zo'n tijd mag zijn van liefde en hoop en terugblikken en vooruitzien maar vooral van heerlijk genieten op de wijze die het beste bij u past.
Kate
24 november 2014 - 23 december 2014
De foto, zonder bronvermelding, vond ik o.a. hier.
