Eindelijk weer eens een foto op een van de tumblrs die ik volg die iets zegt. Misschien zelfs over de nog niet onthulde toekomst. Over het onderbewuste. Of wellicht is dat te veel gevraagd, gezegd.
Hoe dan ook: kijk naar dat plaatje van die vrouw. Het heet: 'hoofd in de wolken' maar ik zie het liever als mist, een watje (beetje groot), een bol wol. Ondoorzichtbaar (niet bestaand woord maar wel mooi), verbergend, afschermend.
Ze heeft een koffer in haar hand en gaat of is op reis en die rode jurk... Rood is de kleur van passie, van vuur, van doel, van 'hier kom ik aan'. Maar waar ze heengaat? Ze loopt ook niet, ze staat stil.
Onderweg staat ze stil want ze mag dan - neem ik maar aan - in de goede richting lopen, het uiteindelijke doel, kent ze nog niet. Of wel? Zij staat met haar rug naar een wit huis. Is dat haar destinatie of haar vertrekpunt?
Ik denk dat het is waar ze heen moet. Kijk naar het landschap... De fotografe, die gespecialiseerd is in zelfportretten, woont in Boston maar het zou zo Engeland, de U.K. kunnen zijn. Toch het platteland aldaar?
Gisteravond kreeg ik een tip. Iemand had een huis voor mij gezien op Funda. Het was ongeveer wat ik wil met tuin en schuur, licht en luchtig, vrijstaand en toch in de buurt van stadse voorzieningen. Vandaag was het al verkocht.
Maar het heeft me weer een zetje gegeven. Vandaag zat ik mezelf in de weg. Het was hier in huis koud, nu al. Ik was niet in mijn element. Dat mag. Mijn smaak was de dag na mijn vijfde chemo alweer weg(*). Ik haat het. Maar ja...
Elke stap is er een en ik heb de tijd. Ik weet dat ik zal gaan. Weg van de gracht. Weg van het centrum. Ik weet nog niet waarheen maar als ik ga dan ga ik met passie en vuur en wilskracht en een doel: hier kom ik aan. Het zal goed zijn.
Kate
28 oktober 2014
De foto is gemaakt door Alicia Savage en staat op haar site. Ik vond hem op de Coffee in cottage tumblr waar de kleur van de jurk een stuk minder levendig is. Ik ben blij met die fellere tint.
(*) 5 november is de smaak gelukkig terug :-).
