Ik heb mooiste huis gezien dat ik ooit zag :-). Wow! Ik dacht dat het te groot zou zijn maar niets bleek minder waar. Ja, er is ruimte maar de ruimtes zijn prachtig gesitueerd en perfect qua grootte.
Beneden is een eetkeuken die niet te groot en niet te klein is en hetzelfde kan gezegd worden van de woonkamer met, gescheiden door schuifdeuren, wat men nu als eetkamer heeft ingericht. Het voelt intiem. Hier zal ik niet verdwalen.
Boven zijn drie slaapkamers. Naast de grootste slaapkamer bevindt zich een kamertje vol dichte kasten dus geen inloopkast en dus ook geen stof op je kleding :-). Er is een ruime logeerkamer en een kamer waar ik kan schrijven.
Het is een huis vol details met glas-in-lood, vloermozaïeken, authentieke plafonds en meer. Alles ziet er spic en span uit. Ik zou er morgen in kunnen als ik tot overeenstemming zou komen. Oh, dat het waar was :-).
Dan de tuin. Groot! Ingericht maar met ruimte om mijn eigen stempel erop te drukken. Er staat een kippenren en een kas, er is een in onbruik geraakt moestuindeel, er is gazon, er zijn borders, er staan bomen en er zijn terrassen.
En ga ik het kopen? Ha! Ik weet het niet. Nou ja, ik weet het wel. Ik zou het direct kopen maar... Tja, hmm.
'Men' vindt het eigenlijk niet goed voor mij. Mijn broer denkt dat ik kapot zal gaan aan de fysieke arbeid in de tuin. Mijn surrogaatzus meent dat ik dood zal gaan van eenzaamheid. En zelf kan ik beide aspecten niet inschatten.
Dit huis ligt buiten de kern van een groot dorp. Alles is redelijk te doen op de fiets. Er ligt een braak veld tegenover 'mijn' huis dat op de hoek van een weggetje staat. Hoe zal het voelen in de winter? Als ik ziek of oud ben?
Links is - wat is er links eigenlijk? - een woning, denk ik. Rechts staat een kassenbedrijf. Tegenover 'mij' ligt dus linksvoor dat veld en rechtsvoor, aan de overkant van de weg, staan drie woonhuizen. Dat is het dan zo ongeveer.
Een rustige ligging - geen winkeltjes of cafeetjes. Geen reuring op de fietsers na die langs suizen. 'Men' vraagt zich af hoe dat moet met mij daar helemaal alleen. Mijn sociale leven is ongeveer nul en hoe krik ik dat op daar? Vragen.
Het is het allermooiste huis dat ik ken. Het is gemaakt voor mij. Het ligt op een 'rustige doch centrale' locatie - daar had ik om gevraagd. Wat is te rustig? Ik heb niet veel mensen nodig. Is dat goed? Moet dat veranderen? Hoe? Of niet?
Ik heb gezegd tegen de makelaar dat als hij er een ton afhaalt, ik het zo koop. Ik hoop dat hij mij na het Pinksterweekend belt met de mededeling dat die ton eraf gaat :-).
IJdele hoop maar het zou wel een probleem oplossen. Want wat ga ik doen met het allermooiste huis dat ik ooit zag: kopen of toch niet?
Kate
24 mei 2015
De foto is een uitsnede uit een grotere foto, Id stockfoto: 42-28317360, die ik vond op Corbis genaamd Father and daughter look at property. De fotograaf is Simon Potter, © Simon Potter/cultura/Corbis.
Mijn huizenjacht blijkt een interessant avontuur vol twists and turns waarbij ik steeds wijzer raak en beter leer wat ik wil en vooral ook niet wil.
Het ene huis heeft een prettige sfeer, de ander een goede tuin, weer een ander ligt in de stad waar ik blij word maar geen - nog geen - biedt een combinatie.
Zijn zijn te groot, te klein, aan een te drukke weg, op een verlaten plekje waar je als vrouw alleen niet wilt wonen, met een tuin op het oosten enzovoort.
Het zoekgebied is inmiddels vergroot van Amsterdam, Amstelveen of Haarlem naar Noord-Holland en zelfs misschien wel een stukje Zuid-Holland in.
Het huis staat inmiddels op een duidelijk tweede plek achter de tuin die groot moet zijn en het liefste een blanco canvas zodat ik kan ontwerpen.
Vreemd, ik zoek een huis maar ben 's nachts met mijn aanstaande tuin bezig en niet met de kamers, de inrichting of indeling van de woning.
Ergens las of hoorde ik over de vrouw die grote tuin met een huisje zocht en vond. Ik ben ondertussen druk ongeveer met eenzelfde zoekopdracht.
Leg het maar uit. Leg maar uit dat een tuin van ruim 2000 m2 niet groot genoeg is. Ik zal u de details besparen :-) maar de strook grond ernaast moet erbij.
En zo gaan de weken heen en van mijn voornemen maar niets meer aan mijn landgoed te doen is niets over. Ik zaai en doe alsof ik hier nog maanden zal zijn.
Toch, mijn dahlia's wachten, binnen, op hun definitieve plek en de zomerbollen die ik kocht, liggen nog op tafel klaar om ergens anders in de grond te stoppen.
De klok tikt en elke dag 'weet' ik meer. Er staan morgen en volgende week twee bezichtigingen in mijn agenda. Beeldige huizen, goede tuin.
Het ene huis is te groot voor mij en ligt ergens waar ik mij niet zie wonen. Het andere is amper groter dan wat ik nu heb - wellicht kleiner - en nou ja, hmmm.
Een derde optie is de tuin die gigantisch is maar waar men niet dat extra stukje bij wil verkopen en waar een heel nieuw huis gebouwd zou moeten worden :-).
Het lijkt of ik van links naar rechts zwabber en of er niets tot stand komt maar dat is niet waar. Elke dag, elk uur, gebeurt er iets met de energie rondom mij.
Het zal zijn zoals het moet zijn en ik geef bewust en onbewust richting aan mijn zoektocht en de uiteindelijke uitkomst ervan.
Een huis met een grote tuin, centraal en toch rustig gelegen, dichtbij station en stadscentrum. Het bestaat. Het is een kwestie van geduld, geluk en volharding.
Kate
21 mei 2015
De illustratie, Garden Dream door Joy LaForme vond ik op de tumblr Amongst wooded paths. De bron vindt u hier.
Kerkklokken luiden: 5 mei 2015. Precies een jaar geleden werd mij verteld dat ik borstkanker had. Morgen moet ik een mammogram laten maken. Controle. Ik ga er zonder meer vanuit dat men niets vindt maar dat is voorbarig natuurlijk en misschien wel arrogant.
De afgelopen twee nachten heb ik mijn slaapmutsjes niet meer gebruikt. Het haar is heel zacht maar het ziet er goed en gezond uit. Mijn arm kan ik weer optimaal gebruiken en de bult onder mijn voet is zo goed als weg en ook de tintelingen lijken minder, zijn weg of ik ben eraan gewend geraakt.
Ik sport inmiddels tweemaal per week onder begeleiding van een fysiotherapeute en, gek om dat uit mijn mond te vernemen, maar het voelt goed. Een half uur cardio en daarna wat andere oefeningen ter versterking van spieren en weet ik veel wat.
Ik denk dat ik met een gerust hart verder kan met mijn leven. Een heel ander leven dan een jaar geleden. Hopelijk ook snel in een andere stad. Ik ben er mee bezig. Het houdt mij bezig. Ik wil zo graag weg en elke week, elke dag lijkt mijn zoekwens zich te nuanceren, weet ik beter wat ik wil. Ook dat voelt goed.
Dat het zo mag blijven en steeds toenemen :-).
Kate
5 mei 2015
De foto, zonder bronvermelding, vond ik hier.
